Αυτή είναι η πρώτη σελίδα του τ. 394 της νέας εφημερίδας "ο ΤΥΠΟΣ συνταξιούχων σιδηροδρομικών ". Για να τη διαβάστε όπως κυκλοφορεί τυπωμένη, πατήστε ΕΔΩ.

Σήμερα ολοκλήρωσα και το νέο τεύχος του "ΤΥΠΟΥ συνταξιούχων σιδηροδρομικών". Ένα τετρασέλιδο, 4χρωμο, διμηνιαίο έντυπο το οποίο καταγράφει τη δράση των συνταξιούχων σιδηροδρομικών...

Το παρέλαβα μηνιαίο... Οι άνθρωποι είχαν το κουράγιο και την όρεξη να καταγράφουν τη δράση τους, αλλά ήρθε ο μοιραίος Αύγουστος του 2011 όταν η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου στο πλαίσιο των εφαρμοστικών νόμων του Μνημονίου “έκοψε” την επιδότηση του Τύπου σε ότι αφορά τα ταχυδρομικά έξοδα. Στην ουσία έκανε πολλούς να σταματήσουν την εκδοτική τους προσπάθεια, αφού για το ταχυδρομείο τα έξοδα αποστολής του εντύπου ήταν περισσότερα κι από αυτά του τυπογραφείου...

Στην Ομοσπονδία των Συνταξιούχων Σιδηροδρομικών δεν έκοψαν την έκδοση, αλλά την έκαναν διμηνιαία... Μείωσαν δηλαδή κατά 50% τα τριπλασιασμένα έξοδα...

Αυτό το μέτρο το έκανε, όπως και τα Μνημόνια, μια κυβέρνηση που διατείνονταν ότι είχε μια κατεύθυνση... σοσιαλιστική.

Τι επισημαίνω, τώρα... Λες και όλοι όσοι έχουμε υποστεί τα πάνδεινα, μέλη μιας κοινωνίας που δεν φταίμε σε τίποτα, δεν ξέρουμε τους ενόχους... Εντούτοις το παλέψαμε μαζί το πράγμα στη νέα κατάσταση. Και η συνέπεια ήταν ένα από τα στοιχεία που τους διέκρινε πάντα... Η υπευθυνότητα.

Στην ώρα του βγαίνει κάθε φύλλο. Με θεματολογία που έχει να κάνει με όσα βιώνει ένας άνθρωπος που είναι ευαισθητοποιημένος. Και, βεβαίως, με βάρος στα δικά τους κλαδικά προβλήματα. Φυσιολογικό.

Η εφημερίδα ο "ΤΥΠΟΣ συνταξιούχων σιδηροδρομικών" πάει στα σπίτια των συναδέλφων σε όλη την Ελλάδα. Και πολλοί είναι αυτοί που περιμένουν με λαχτάρα κάθε φύλλο για να ξεκοκαλίσουν το περιεχόμενο της. Συχνά παίρνω τηλέφωνα από Θεσσαλονίκη, Λάρισα, Βέροια ή άλλα σημεία της Ελλάδας όπους υπάρχουν και ζουν, συνταξιούχοι σιδηροδρομικοί με τα οποία ζητούν επιπρόσθετες πληροφορίες για κάτι που διάβασαν στην εφημερίδα της Ομοσπονδία τους. Μακάρι να είχα πιο καθαρές απαντήσεις να τους δώσω.

Παρ' όλα αυτά οι άνθρωποι κλείνουν ευχαριστημένοι το τηλέφωνο που βρήκαν ένα αυτί να ακούσει το πρόβλημα τους. Μπορεί να μην τους έδωσε λύσεις η απάντηση και η συζήτηση μαζί μου, αλλά μέσα από τον ήρεμο και πράο λόγο, είδαν κι έναν άλλον τρόπο να φτάσουν στο σωστό αποτέλεσμα.

Συχνά μια καλή κουβέντα, γεμάτη κατανόηση, βοηθά το ίδιο ή και περισσότερο, από το αν προσφέρονταν στο πιάτο η λύση του προβλήματος τους...