Για δείτε το λίγο αυτό: Η αυλή του Συλλόγου Αρχαιολόγων στην Ερμού, στο Θησείο, είναι υπέροχη! Για βάλτε το στο πρόγραμμά σας, Τρίτες και Πέμπτες τον Αύγουστο. Οι προβολές γίνονται με ελεύθερη είσοδο. Ο χώρος είναι εντυπωσιακά ωραίος, σας το βεβαιώνω εγώ, που έχω περάσει από κει και ξέρω... Βεβαίως, σκοπίμως, η φωτογραφία αυτή καμιά σχέση δεν έχει με του Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου. Διότι προφανώς υπάρχουν και πιο όμορφα πράγματα να κάνετε από το να στηθείτε μπροστά σε μια τηλεόραση...

Η είδηση είναι από τα σημερινά φύλλα και αναδεικνύει το τεράστιο πρόβλημα της ελληνικής αποστολής στο Λανδίνο. Ζητούν από τους αθλητές μας να επιστρέψουν ένα ευτελές ποσό που έχουν προϋπολογίσει για τον καιρό που θα έμεναν στην αγγλική πρωτεύουσα. Η Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή είναι αυτή που ζητάει πίσω τα χρήματα από τους αθλητές. Κι ύστερα θέλουμε και πρωταθλητισμό...

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 04/08/2012

Αυτή η ιστορία με τους Ολυμπιακούς Αγώνες με ενοχλεί αφάνταστα. Κι όχι μόνο δεν έχω καμιά διάθεση να δω από την τηλεόραση τίποτα από όσα συμβαίνουν αυτές τις μέρες στο Λονδίνο, αλλά εκνευρίζομαι και μόνο στη σκέψη πως όλες αυτές οι σπατάλες στα ολυμπιακά έργα που μας υποχρέωσαν να κάνουμε το 2004 κι ως ένα βαθμό ευθύνονται για το σημερινό χάλι, είναι κλειστά και ρημάζουν ανεκμετάλλευτα...

Κι αυτό τα χρυσά μετάλλια που τότε παίρναμε, πού πήγαν τώρα; Πώς εξανεμίστηκαν και χάθηκαν στο πέρασμα των χρόνων;

Τελικά ήταν ο Τζέκος και κάποιοι άλλοι που με τα φάρμακα έδωσαν ψεύτικες εντυπώσεις πως η χώρα μας έχει μια σοβαρή θέση ανάμεσα σε αυτές που επιδιώκουν τον πρωταθλητισμό...

Τι ψεύτικο και πόσο απατηλό ήταν το όνειρο... Φάνηκε καθαρά στη μικρή διάρκεια ζωής του. Ο Άγιος Κοσμάς που κάποτε έσφυζε από ζωή με τους αθλητές μας να προετοιμάζονται, τα τελευταία χρόνια έχει βγει στο σφυρί ενώ η στοιχειώδης λειτουργία του κέντρου έχει εναποτεθεί στον πατριωτισμό κάποιων “ηρώων” που συμβαίνει να πιστεύουν ακόμα το απατηλό όνειρο.

Οκτώ χρόνια αργότερα, περάσαμε στο άλλο άκρο... Όταν ο ένας μετά τον άλλον οι αθλητές μας βγαίνουν εκτός πρόκρισης, φτάσαμε στο σημείο να... πανηγυρίζουμε ένα χάλκινο μετάλλιο στο τζούντο, αυτό του Ηλιάδη!...

Αυτό λοιπόν ήταν ό,τι απέμεινε από τη λάμψη του 2004; Μάλλον γι' αυτό και το ενδιαφέρον για τους Ολυμπιακούς Αγώνες είναι στο ναδίρ. Το βλέπω από τον εαυτό μου. Καμιά ιδιαίτερη διάθεση δεν μου προκαλούν οι συνεχείς συνδέσεις των κρατικών καναλιών με τα γήπεδα του Λονδίνου. Κάπου μέσα μου θεωρώ όλο αυτό το σόου “στημένο”. Τίποτα άλλωστε από το αρχαίο πνεύμα του αθλητισμού δεν διαθέτει...

Εδώ οι χορηγοί είναι αυτοί που έχουν τον πρώτο ρόλο... Από την άλλη, το γεγονός ότι κάποιοι πολιτικοποιούν το θέμα, το κάνει ακόμα πιο αποκρουστικό... Αυτή η φωτογραφία με την ελληνική σημαία στα μπαλκόνια των σπιτιών που διαμένει η ελληνική αποστολή δεν μου λέει τίποτα... Μόνο για εσωτερική κατανάλωση είναι.

Αρνητικό ρόλο εκτιμώ ότι έχει παίξει και η νέα τεχνολογία με την αποστολή σχολίων και μηνυμάτων μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα. Ειδικά το twitter που θέλει μόλις 140 χαρακτήρες, χρησιμοποιείται εντελώς χαζά από τους αθλητές που αδυνατούν να κατανοήσουν τη δύναμη που αποκτούν καθώς διαχέονται στο internet. Κι έτσι βλέπουμε τη μια μετά την άλλη “πατάτα” να γίνεται είδηση...

Στα μετάλλια συνεχίζουν να προηγούνται χώρες όπως οι ΗΠΑ, η Κίνα, η Ρωσία όχι για την παράδοσή τους στα αθλήματα, αλλά επειδή οι αθλητές τους δεν έχουν γίνει στόχος των ελέγχων αντιτόπινγκ...

Με αυτά και μ' αυτά θα τελειώσουν και οι φετινοί Ολυμπιακοί Αγώνες του Λονδίνου που δεν μας άγγιξαν πουθενά και σε τίποτα...

Άντε να ηρεμήσουμε από τις κραυγές των εκφωνητών της ΕΡΤ που δεν κατάφεραν ούτε το ένα μετάλλιο που πήραμε ως χώρα, να “πιάσουν” ζωντανά. Ποδηλασία είχαν προγραμματίσει να δείξουν. Σιγά που θα άλλαζαν πρόγραμμα για ένα μετάλλιο...

• Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευθεί αύριο στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στην ομώνυμη στήλη μου...