Νέες πιο σαφείς οδηγίες προς... ναυτιλομένους σχετικά με το χαράτσι στους λογαριασμούς της ΔΕΗ...

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 10/12/2011

Όχι, δεν είναι όλα μαύρα κι άραχνα γύρω μας. Δεν πρέπει να μας πιάνει η απελπισία κάθε φορά που διαπιστώνουμε ότι τα προβλήματα, κυρίως οικονομικά, είναι δίπλα μας και μας προσθέτουν βάρος στην ψυχολογία κάνοντας κάθε μέρα που ξημερώνει να φαντάζει χειρότερη.

Υπάρχουν και αισιόδοξα πράγματα. Δείτε τι συμβαίνει στη Χαλυβουργία. Λίγοι άνθρωποι, ενάμιση μήνα τώρα, απεργούν απαιτώντας μια δίκαιη αντιμετώπιση. Να μπορούν να ζήσουν το σπίτι τους, την οικογένεια τους από τη δουλειά που κάνουν, χωρίς να μειωθεί ο μισθός τους, όπως θέλησε να επιβάλει μονομερώς ο εργοδότης τους, για το καλό τους, για να μη γίνουν απολύσεις, ξέρετε, το γνωστό παραμύθι...

Με το κεφάλι ψηλά είναι εκεί, έξω από το εργοστάσιο στην Ελευσίνα. Οι ίδιοι έχουν ξαναζήσει τέτοια μαύρα σενάρια με απεργίες σκληρές στο παρελθόν. Γι' αυτούς γράφτηκε το τραγούδι που ακούγαμε τη δεκαετία του '80 κι ακόμα ακούγεται σε ώρες αγώνα “πάγωσε η τσιμινιέρα”

Τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε μας τον δείχνουν οι απεργοί της Ελληνικής Χαλυβουργίας, του Κατσέλη και της ΑΓΝΟ, οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων στην ALAPIS και στην επιχείρηση Γερολυμάτος. Είναι ο δρόμος του αγώνα, της μη υποταγής, της αγωνιστικής διεκδίκησης των δικαιωμάτων μας. Ο αγώνας τους αποτελεί αγώνα όλων των εργαζομένων της χώρας, η νίκη τους είναι νίκη για όλους μας.
Η αλληλεγγύη των εργαζομένων είναι το όπλο μας ενάντια στην ολομέτωπη επίθεση που δεχόμαστε από κυβέρνηση, μονοπώλια, Ε.Ε. Κανένας μόνος του απέναντι στην τρομοκρατία, την επίθεση της εργοδοσίας και των κυβερνήσεων.
Δεν μας σκιάζουν οι φοβέρες τους, απορρίπτουμε τους εκβιασμούς και τα τρομοκρατικά διλήμματα που μας θέτουν. Βροντοφωνάζουμε «φτάνει πια». Με όξυνση της ταξικής πάλης μπορούμε να παρεμποδίσουμε τα μέτρα. Τώρα είναι η ώρα η εργατική τάξη, οι μισθωτοί του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, οι άνεργοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, η λαϊκή οικογένεια, να απαντήσουμε στην κυβέρνηση, την πλουτοκρατία και στην Ε.Ε. κυριολεκτικά με μια φωνή, με μια γροθιά για την ανατροπή αυτής της πολιτικής. Η απάντηση αυτή είναι μονόδρομος.

Περίφανοι, ανυπότακτοι, επιμένουν ώς τη δικαίωση. Όσο κι αν ακούγεται κάπως στην εποχή της απομόνωσης και του εγώ, δεν είναι μόνοι τους. Η αλληλεγγύη που έχει αναπτυχθεί είναι εντυπωσιακή. Τι τρόφιμα, τι φαγητά, τι οικονομικές ενισχύσεις από απλούς πολίτες φτάνουν καθημερινά στο χώρο τους είναι κάτι που προβληματίζει θετικά ως φαινόμενο.

Επιτέλους το φωτεινό πρόσωπο της αλληλεγγύης είναι εδώ... Άνθρωποι όλων των διαστρωμάτων ανοίγουν τα χέρια τους και έχουν διαθέσιμη μια καλή κουβέντα στήριξης, αγάπης, συμπαράστασης. Πολύ ενθαρρυντικό να βλέπεις αυτό το ποτάμι στήριξης να θεριεύει. Σε μια εποχή μάλιστα που όλοι ξέρουμε πόσο δοκιμάζεται συνολικά η κοινωνία.

Αυτή η αχτίδα φωτός πρέπει να ενισχυθεί... Το βλέπω στα ψηφίσματα συμπαράστασης, στις κινητοποιήσεις από μακρινές γειτονιές της Αθήνας. Ο κόσμος ξέρει, διαισθάνεται, είναι δίπλα τους. Κι ας έχουν θάψει την είδηση οι μεγαλοδημοσιογράφοι και τα κανάλια, δεν καταφέρνουν και πολλά πράγματα.

Τελικά ο χρυσός είναι μέσα στην ψυχή μας και κοιτώντας λίγο διαφορετικά τα πράγματα ίσως θα έπρεπε να ευγνωμονούμε αυτούς που με τις πολιτικές τους ξανάφεραν στην επιφάνεια αυτά τα όμορφα ανθρώπινα χαρακτηριστικά. Μπορεί να πληρώνουμε ακριβά τα λάθη τους, αλλά ξαναβρίσκουμε τον άνθρωπο μέσα μας. Και η αλληλεγγύη βρήκε τρόπο να εκφραστεί...

• Το κείμενο αυτό θα δημοσιευθεί αύριο στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στην ομώνυμη στήλη μου.