Όταν βλέπεις κάτι και το ζεις και παρ’ όλα αυτά δυσκολεύεσαι να το πιστέψεις… Μας συνέβη!
Την πρώτη φορά που το είδα αυτό, έμεινα… Δεν περίμενα τέτοια ευαισθησία από τον Δήμο Αθηναίων. Επηρεασμένος ίσως και εγώ από όλη αυτή την προπαγάνδα που μεταχειρίζονται οι πολιτικοί, υπερπροβάλλοντας κάθε δραστηριότητα τους… Ξαφνικά, όμως, ένα μεσημέρι ο θόρυβος (παράξενος θόρυβος) με έκανε να βγω στο μπαλκόνι μου για να δω αυτή την εικόνα…
Τη δεύτερη φορά δεν πρόλαβα να τους φωτογραφήσω από το μπαλκόνι μου… Είδα όμως καθαρή, πολύ καθαρή και βρεγμένη την νέα άσφαλτο που έριξαν φέτος, με αποτέλεσμα να βεβαιωθώ ότι ήταν προσχεδιασμένο από τον Δήμο. Για να πω την αλήθεια, την αρχή νόμισα ότι είχαμε… το γεγονός επειδή συγκάτοικος μας εργάζεται εκεί.
Είναι στη φύση μας, ως άνθρωποι, να μην πιστεύουμε εύκολα. Κι εδώ που τα λέμε, έχουμε πάθει τόσα, που ίσως δεν είναι αδικαιολόγητο, να σκέφτεται κανείς έτσι… Ωστόσο το ξαναείδα πολύ πρόσφατα, αυτή τη φορά και με την ειδική λευκή στολή που φορούσε ο άνθρωπος που χειριζόταν το πιεστικό… Και δεν είναι ένα απλό πλύσιμο του δρόμου. Καθαρίζει. Και απολυμαίνει. Έχει χλωρίνη μέσα.
Το χάρηκα! Ένιωσα για μια στιγμή πως με σέβονται ως πολίτη, ότι εκτιμούν τα χρήματα που δίδω, ως δημότης Αθηναίων, μέσω του λογαριασμού της ΔΕΗ. Κι ότι αυτά πιάνουν τόπο… Μακάρι να είναι έτσι. Και να τους ξαναδώ, τους υπαλλήλους τους Δήμου Αθηναίων, να απολυμαίνουν τη γειτονιά που μένω… Και εκτιμώ ιδιαίτερα τη δουλειά που κάνουν στην καθαριότητα…
Ξέρω πως η Αθήνα είναι ένα χάος… Το έχω διαπιστώσει στα σχολεία, με τα οποία ασχολήθηκα κάποτε, όταν τα παιδιά μου πήγαιναν στο σχολείο. Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια εκπαίδευση... Αρκετά χρόνια πίσω δηλαδή, αλλά δεν νομίζω πως έχουν αλλάξει, υπερβολικά τα πράγματα… Και δεν μιλώ για τώρα μόνο, που λόγω του κορονοϊού Covid-19, προφανώς υπάρχει ένας μεγαλύτερος βαθμός δυσκολίας…
