Με φωτογραφίες που μας στείλατε εσείς, θα πορευτούμε στη σημερινή ανάρτηση μας... Κι ας ξεκινήσουμε από αυτή την τυρόπιτα της Στασούλα μας... Μια μέρα από αυτές τις τελευταίες που έβρεχε και δεν πήγαν στις ελιές την έφτιαξε... Η αλήθεια είναι πώς, ένα κομμάτι της, θα ήθελα το δοκιμάσω. Αλλά ήταν μόνο μια φωτογραφία!


Αυτή είναι μια φωτογραφία από τη βόρειο Ελλάδα σε ένα χωριό, κοντά στην Καστοριά, τη Μεσοποταμία. Ειναι παρμένη με καλή φωτογραφική μηχανή και όπως και οι άλλες δύο που ακολουθούν πιο κάτω, ήταν σταλμένη με την καλή ανάλυση της μέσω Viber. Αλλά η εφαρμογή δεν άντεξε το βάρος. Και μόνο τρεις μπορέσαμε να ανοίξουμε. Τι κρίμα!


Και από την Καστοριά περνάμε στην Άνδρο, το Κυκλαδονήσι που αγαπούμε πολύ, λίγο πριν το χειμώνα... Ήρεμη θάλασσα, πανέμορφη. Την έχουμε δει έτσι τον καιρό που ήμασταν εκεί, κοντά στους αγαπημένους φίλους μας. Αυτή η εξαιρετική περίσταση θα μας αρέσει πάντα. Και θα την κρατάμε στην καρδιά μας.


Πίσω στη Μεσοποταμία... Άλλος τόπος η Μακεδονία! Καταπράσινος. Ευχαριστούμε, Λεωνίδα. Μακάρι να άνοιγαν και οι άλλες που μας έστειλες από το τελευταίο ταξίδι σας εκεί, πριν κατεβείτε στο νησί... Το να γνωρίζουμε την Ελλάδα μέσα από το δικό σου φακό είναι προνόμιο.


Και τι θα πούμε για τη Λήμνο; Τελικά, παντού ο κόσμος είναι όμορφος, φτάνει να είμαστε καλά εμείς μέσα μας και να προσεγγίζουμε τα πράγματα από τη σωστή οπτική γωνία. Εύκολο, δύσκολο; Ας το παλέψουμε! Βλέπετε τη δική μας προσπάθεια καθημερινά εδώ με τις εναλλαγές των τοπίων και των σκέψεων;


Τα πάντα μπορούν να συμβούν, αρκεί να το θέλουμε πραγματικά στην καρδιά μας. Να το βάλουμε στόχο και επιδιώξουμε την υλοποίηση του. Δεν θα κρατήσει και για πάντα αυτή η πανδημία, όσο κι αν το σκοτάδι μπροστά μας είναι μεγάλο και δεν φαίνεται για την ώρα φως... Θα έρθουν καλύτερες μέρες.

Γι' αυτό το παρκάκι σας έχουμε ξαναγράψει στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, όταν πριν λίγο καιρό, είχαμε δει συνεργεία του Δήμου Αθηναίων να δουλεύουν. Δείτε ΕΔΩ. Τώρα όμως προχώρησαν ένα βήμα πιο πέρα, άρχισαν να του δίνουν σχήμα και μορφή, σύμφωνα με τα σχέδια που έχουν ετοιμάσει.


Πριν δυο μέρες είδαμε ιδιωτικό συνεργείο, έχοντας πάρει προφανώς την εργολαβία, να εργάζεται πυρετωδώς στο ίδιο σημείο. Τους προσεγγίσαμε και μιλήσαμε με τους υπεύθυνους. Ήταν ευγενικοί και συνομιλητικοί, δίνοντας απαντήσεις στις απορίες που είχαμε, δηλώνοντας απλά την ιδιότητα μας ως γείτονες.


Σκάβουν ξανά, αφαιρούν και προσθέτουν χώμα για να πετύχουν τα υψομετρικά που θέλουν. Είναι φανερό πως εργάζονται πάνω σε σχέδιο κι αυτό δεν μπορεί παρά σημαίνει ότι θα υπάρξει ένα καλό αποτέλεσμα, ανεξάρτητα από το μέγεθος του εγχειρήματος. Με εξέπληξαν, θετικά.


Ο υπεύθυνος του έργου, μου μίλησε με πολύ θέρμη για κάτι πολύ ωραίο. "Θα το δείτε", μου είπε. "Θα βάλουμε δέντρα και θα κάνουμε ένα όμορφο μονοπάτι για να ομορφύνει ο τόπος". Ναι, ετοιμάζουν κάτι καλό! Το ζήτημα είναι πόσο θα το προστατέψουμε εμείς και οι πιο κοντινοί γείτονες.


Αυτά τα στρογγυλά μεταλλικά τόξα, τοποθετήθηκαν μέσα στο χώρο και μπορείτε να τα προσέξετε στην πρώτη φωτογραφία τοποθετημένα. Εκεί μέσα θα βάλουν τα δέντρα. Το υπόλοιπό έξω από αυτά θα είναι πιο σκληρό το χώμα για να μπορέσουν οι κάτοικοι να περπατάνε και να το απολαμβάνουν.


Ανυπομονούμε να το δούμε ολοκληρωμένο. Δικαιολογημένα ένας καλός φίλος αναρωτήθηκε αν αυτό, αποτελεί αναβάθμιση της γειτονιάς; Και βέβαια μπορεί κανείς να το δει έτσι και να το προστατέψει, όσο αυτό είναι δυνατόν. Σε τέτοια πράγματα είναι ανάγκη να παίρνουμε την πρωτοβουλία.

Δείτε, παρακαλώ, προσεκτικά τις φωτογραφίες της σημερινής ανάρτησης... Κάποια μανιτάρια (δεν έχει σημασία αν τρώγονται - που δεν τρώγονται...) κοιτάξτε πού βρήκαν να φυτρώσουν! Μέσα σε ένα... κουκουνάρι! Αν είναι δυνατόν... Κι εμείς "παίζουμε" με τους φόβους μας, στη δύσκολη συγκυρία που περνάμε.


Αλλά προφανώς δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα ουσιαστικό και καμιά αξεπέραστη δυσκολία, όταν η διάθεση για ζωή είναι μεγάλη... Μάθημα για μας από τη φύση. Οι φωτογραφίες δεν είναι μοντάζ ή αποτέλεσμα τεχνικής επεξεργασίας. Όχι, αυθεντικές, αληθινές είναι, τραβηγμένες από τον φίλο μας Πέτρο Πατσαλαρήδη.


Στο δάσος το βρήκε. Εκεί που βρίσκεται καθημερινά, καθώς είναι ριτινοσυλλέκτης κι αυτό αποτελεί κομμάτι της ζωής του. Δεν είναι όμως φοβερό; Εκπληκτικό; Εγώ έτσι το είδα και ήθελα να μεταφέρω και σε σας τη χαρά μου, από αυτή την "ανακάλυψη". Μερικά πράγματα, θα γίνουν έτσι κι αλλιώς.


Και κανένα εμπόδιο, φυσικό, δεν είναι σε θέση να σταματήσει αυτό το μικρό θαύμα... Παρακαλώ, ξαναδείτε προσεκτικά τη φωτογραφία. Το κουκουνάρι δεν είναι πεσμένο κάτω. Πάνω στο πεύκο βρίσκεται. Και εκεί το βρήκαν τα μανιτάρια, προκειμένου να το χρησιμοποιήσουν για να φυτρώσουν.


Έρχονται στιγμές που μας εκπλήσσουν αυτά τα πράγματα. Επειδή δεν μπορούν να έχουν επαρκή ερμηνεία, από ανθρώπινη άποψη. Αλλά έχετε αναρωτηθεί για τα όρια της δικής μας δύναμης να κατανοήσουμε κάποια πράγματα, γύρω μας; Είμαστε μικροί και ασήμαντοι... Και το κακό είναι ότι πολλοί, έχουμε μεγάλη ιδέα για τον εαυτό μας.


Η φύση μας δίδει μαθήματα, αλλά εμείς αγχωμένοι από το βάρος των προβλημάτων και από την καθημερινότητα που μας πιέζει ασφυκτικά, δίνουμε λίγο χρόνο στον εαυτό μας, ώστε να τα λάβουμε πολύ στα σοβαρά; Πρόκληση, να το κάνουμε! Θα εισπράξουμε πολύ μεγάλα οφέλη, από ένα κουκουνάρι και μερικά μανιτάρια που επιμένουν να ζήσουν.

Ξέρω οτι είστε αναγνώστες με ευαισθησία και χαίρομαι που είστε οι αναγνώστες του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Αγωνιάτε, ρωτάτε, θέλετε να μάθετε... Αλλά δεν κάνετε τίποτα πιεστικά. Το αντίθετο, με περισσή διακριτικότητα. Όπως βλέπετε κι εμείς έτσι αντιμετωπίσαμε το ζήτημα. Με ευαισθησία!


Προχθές λοιπόν σας είχαμε όμορφα λουλούδια... Θυμάστε την ανάρτηση; Αν όχι δείτε ΕΔΩ. Σήμερα αλλάζουμε μοτίβο... Παρατηρήσαμε και καταγράψαμε το σπίτι με τη συκιά στη γειτονιά που μένουμε. Ναι, αυτό το σπίτι, για οποίο έχουμε ξαναγράψει. Δείτε το ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ. Τίποτα δεν έχει αλλάξει.


Μόνο που αυτό αντέχει στο χρόνο, περισσότερο από όσο νομίζαμε. Ενώ το άνοιγμα, η ρωγμή στον τοίχο, μεγαλώνει καθώς οι ρίζες της συκιάς, μέσα στο εγκαταλειμμένο σπίτι το πιέζουν όλο και περισσότερα. Αλλά αντέχει και είναι όρθιο. Για την ώρα τουλάχιστον, αντέχει...


Οι εποχές αλλάζουν. Το φθινόπωρο δίνει τη θέση του στο χειμώνα. Κάπως πρόωρα ημερολογιακά, αλλά όλο το χθεσινό σκηνικό του καιρού ήταν χειμωνιάτικος, βροχερός. Τα φύλλα της άγριας συκιάς που δεν κάνει σύκα και πέφτουν στο δρόμο. Ευτυχώς έχουμε δει τις καθαρίστριες του δήμου να τα καθαρίζουν.


Αλλά ο τοίχος αντέχει στο χρόνο και στην πίεση που ασκείται πάνω του... Και φυσικά δίνει τη μάχη μόνο του. Κανένας δημόσιος φορέας, παρά τα πολλαπλά δημοσιεύματα που έχουμε κάνει, δεν έχει ευαισθητοποιηθεί να κάνει κάτι και να προστετεύσει του πολίτες. Μόνο οι υπηρεσίες της Δήμου Αθηναίων "κλαδεύουν", κατά καιρούς, το δέντρο.


Αλλά αρκεί αυτό; Όχι βέβαια! Το άνοιγμα συνεχώς μεγαλώνει... Θα έρθει μια στιγμή που, είτε αρέσει, είτε όχι σε κάποιους, το κακό θα γίνει και μακάρι οι ζημιές να είναι μόνο υλικές. Να μη θρηνήσουμε θύματα. Εμείς, θα συνεχίσουμε να το παρακολουθούμε και να γράφουμε...

Εντάξει, το ξέρω ότι δεν είναι και τόσο συμπαθείς οι δημοσιογράφοι. Και μερικές φορές με την ταύτιση που κάνουν οι ίδιοι στα μέσα πoυ εργάζονται, δέχονται άδικη ισοπεδωτική κριτική. Όπως το περιεχόμενο αυτής της φωτογραφίας που είδαμε χθες στο διαδίκτυο... Δεν απέχει και πολύ από την πραγματικότητα.

Ωστόσο η αλήθεια είναι πιο σκληρή. Και εντελώς διαφορετική για όσους τη ζουν από μέσα... Αντιμετωπίζουν και εκείνοι, όπως όλοι τις σκληρές επιπτώσεις της κρίσης... Και πολλοί από αυτούς είναι έντιμοι. Προφανώς και δεν είναι όλοι το ίδιο... 

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 12/12/2020

Είχαμε χρόνια να δούμε απεργία δημοσιογράφων στα κανάλια και μάλιστα με τόση μαζική συμμετοχή. Χορτάσαμε από τραγούδια και επαναλήψεις εκπομπών! Και που και πού, οι σταθμοί, ανέφεραν κάτι, στα γρήγορα, για τους λόγους που προκάλεσαν την αλλαγή του προγράμματος τους. Πότε ήταν η τελευταία φορά που απήργησαν οι δημοσιογράφοι; Ούτε εγώ που είναι η δουλειά μου δεν θυμάμαι…

Τα Διοικητικά Συμβούλια της ΠΟΕΣΥ, της ΠΟΕΠΤΥΜ και της ΠΟΣΠΕΡΤ στο πλαίσιο του ΑΜΕΣΟΥ, ΕΠΙΤΑΚΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΑΜΕΤΑΚΙΝΗΤΟΥ αιτήματός τους για απόσυρση των αντεργατικών και αντιδημοσιογραφικών ρυθμίσεων που η κυβέρνηση θέτει σε διαβούλευση μέσω σχεδίου νόμου-οδοστρωτήρα για τα εργασιακά δικαιώματα των δημοσιογράφων, διοικητικών και τεχνικών των ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών πανελλαδικής εμβέλειας, κηρύσσει 24ωρη απεργία σε όλους τους τηλεοπτικούς σταθμούς της χώρας, δημόσιους και ιδιωτικούς, τοπικής εμβέλειας, στην ΕΡΤ Α.Ε. ΑΠΕ -ΜΠΕ και ΓΓΕ.

Και η 24ωρη έγινε 48ωρη… Και όλα δείχνουν ότι δεν θα τελειώσουν τόσο εύκολα με αυτόν τον κλάδο. Αργούν να ξεκινήσουν, αλλά όταν το κάνουν δεν τους σταματάει τίποτα.

Εν μέσω πανδημίας και παραμονές Χριστουγέννων, αιφνιδιαστικά και με διαδικασίες εξπρές, τέθηκε σε διαβούλευση από τον αρμόδιο υπουργό Στέλιο Πέτσα το Σχέδιο Νόμου, «Ενσωμάτωση στην εθνική νομοθεσία της τροποποιημένης με την Οδηγία (ΕΕ) 2018/1808 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 14ηςΝοεμβρίου 2018, Οδηγίας (ΕΕ) 2010/13 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 10ης Μαρτίου 2010 για τις υπηρεσίες οπτικοακουστικών μέσων και άλλες διατάξεις αρμοδιότητας της Γενικής Γραμματείας Επικοινωνίας και Ενημέρωσης», το οποίο περιλαμβάνει διατάξεις που απειλούν να καταλύσουν τον στενό πυρήνα των εργασιακών σχέσεων και δικαιωμάτων επιφέροντας συρρίκνωση των θέσεων εργασίας και μαζικές απολύσεις.

Θυμίζουμε, ότι έχει αφεθεί αδικαιολόγητα αναπάντητο και μετέωρο ένα χρόνο τώρα το μείζον αίτημα του κλάδου για ενίσχυση του έντυπου Τύπου και τώρα επιχειρείται με μονόπλευρο τρόπο και εκκωφαντική απουσία διαλόγου να επέλθει ακόμα ένα ισχυρό πλήγμα στις εργασιακές συνθήκες των δημοσιογράφων και όλων των εργαζομένων στον Τύπο, οι οποίοι μάχονται, σε πρωτόγνωρα αντίξοες συνθήκες, πιο ισχυρά και πιο άμεσα από ποτέ, για την ανάγκη της αγωνιούσας ελληνικής κοινωνίας για αντικειμενική και αξιόπιστη ενημέρωση.

Τα Δ.Σ. των Ομοσπονδιών εκφράζουν την κατάφωρα κατηγορηματική διαμαρτυρία και αντίθεση του Κλάδου της ενημέρωσης, στην επιχειρούμενη διάλυση των εργασιακών σχέσεων στους Τηλεοπτικούς Σταθμούς, μέσω ενός νεο-εισαγόμενου μοντέλου «ευελιξίας», που θα οδηγήσει εν τέλει και με μαθηματική ακρίβεια στην κατάλυση της αντικειμενικής ενημέρωσης, της πολυφωνίας και της ελεύθερης ενημέρωσης.

Σε έναν κλάδο, που αποτελεί θεμέλιο και πυλώνα της Δημοκρατίας, ήδη βαριά κλονισμένο από την 10ετή οικονομική κρίση, αλλά και την πρωτοφανή υγειονομική κρίση από τις αρχές του έτους, το υπό διαβούλευση σχέδιο νόμου αποτελεί το νέο επικίνδυνο όχημα που θα ανοίξει το δρόμο για νέες απολύσεις και ευθέως περαιτέρω συρρίκνωση στον Ασφαλιστικό τους φορέα.

Το διακύβευμα είναι ζωτικής σημασίας για όλο τον κλάδο του Τύπου, αφού κατακτήσεις είκοσι πέντε ετών ουσιαστικά ακυρώνονται σε μια νύχτα, μετατρέποντας το ήδη αβέβαιο εργασιακό περιβάλλον σε ναρκοπέδιο των εργασιακών συνθηκών των εργαζομένων στα ΜΜΕ.

Τα Δ.Σ. των Ομοσπονδιών και όλοι οι εργαζόμενοι στον Τύπο και τα ΜΜΕ:

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ

-την άμεση απόσυρση όλων των αντεργατικών διατάξεων του νομοσχεδίου

-την έναρξη διαλόγου της Κυβέρνησης με όλους τους εμπλεκόμενους, για την κατάρτιση ενός αυτόνομου νομοσχεδίου που θα ρυθμίζει συνολικά τους Πανελλήνιους και τους Περιφερειακούς Τηλεοπτικούς Σταθμούς.

ΑΝΤΙΔΡΟΥΜΕ ΕΝΑΝΤΙΑ

σε όλες τις αντεργατικές ρυθμίσεις και σε όλες τις προωθούμενες παρεμβάσεις που υπονομεύουν διαλυτικά τις Ελεύθερες Συλλογικές Διαπραγματεύσεις και τα ασφαλιστικά Ταμεία, ενώ ταυτόχρονα υποβαθμίζουν καίρια τη θέση και τα δικαιώματα των εργαζομένων, αλλά και το δικαίωμα της κοινωνίας για αξιόπιστη και έγκυρη ενημέρωση. Δεν θα έχουμε καλά ξεμπερδέματα.

• Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί το Σάββατο 11/12/2020 στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στη στήλη μου "Επισημάνσεις".

Με λουλούδια είναι το σημερινό σημείωμα μας... Ανάγκη πάσα να ξεφύγουμε από την καθημερινότητα και τη πραγματική ζωή, καθώς έχουμε μπροστά μας να αντιμετωπίσουμε μια δυσκολία, από ανθρώπινη άποψη... Αλλά δεν είμαστε μόνοι και έχοντας καλή ψυχολογία, είμαστε βέβαιοι ότι όλα θα πάνε καλά.


Κρατήστε λοιπόν όλη αυτή την ομορφιά κι αν το Site είχε κι αρώματα θα σας σύστηνα να παίρνατε κι από αυτά στο δρόμο σας. Τα τριαντάφυλλα την έχουν αυτή την ομορφιά. Και ότι χρώμα κι αν έχουν, το άρωμα τους ξεπερνάει οτιδήποτε από τα συνηθισμένα.


Μ' αυτά θα πορευτούμε σήμερα, καθώς όπως αναφέρουμε και στον τίτλο, έχουμε μπροστά μας ένα δύσκολο δρόμο και μάλιστα μέσα σε καιρό πανδημίας, όπου η κάθε δυσκολία πολλαπλασιάζεται. Περάσαμε πολλές ταλαιπωρίες ώς τώρα. Μια ακόμα, θα την αντέξουμε.


Έχουμε ανάγκη, όπως όλοι, από ενθαρρυντικές σκέψεις. Και ευχαριστούμε που είσαστε κοντά μας και δίπλα μας με το δικό σας ξεχωριστό τρόπο... Διακριτικά, υπέροχα... Η μοναξιά είναι κακή, έτσι κι αλλιώς. Αλλά είμαστε καλά μέσα μας. Και θα πορευτούμε με το κεφάλι ψηλά.


Και καθώς είμαστε απόλυτα πεπεισμένοι πως θα έρθουν καλύτεροι καιροί, όχι σχεδιασμένοι από ανθρώπους αλλά από Εκείνον που μπορεί και έχει τη δύναμη να το κάνει, όλα γίνονται πιο υποφερτά. Ένας σταθμός είναι και θα περάσει κι αυτός, όπως τόσοι μέχρι τώρα.


Και όπως λένε οι αισιόδοξοι άνθρωποι, αύριο θα είναι μια νέα μέρα... Ελπίζουμε να λάμπει ο ήλιος και να επιστρέψει σταθερή η ελπίδα για ζωή, κάτι που δεν χάσαμε ποτέ ώς τώρα. Ναι, αύριο θα είναι μια καινούρια μέρα. Και θα είμαστε εδώ για να την αντιμετωπίσουμε.