Κάπου 200 άνθρωποι ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της Επιτροπής Κατοίκων Ακαδημίας Πλάτωνα και ήρθαν στην αίθουσα εκδηλώσεων του 4ου Διαμερίσματος Δήμου Αθηναίων για να παρακολουθήσουν τη λαϊκή συνέλευση, να καταθέσουν τις προτάσεις τους και να ακούσουν τους ομιλητές και το ψήφισμα.

Πατήστε ΕΔΩ να το διαβάσετε.

Ένας από τους δύο φοιτητές που έκανε τα σχέδια πάνω στις προτάσεις της ΕΚΑΠ για την ανάδειξη της Ακαδημίας Πλάτωνα εξηγεί στους παρεβρισκόμενους κατοίκους σχετικά με την εργασία τους.

Λίγο μετά, στον προθάλαμο της αίθουσας εκδηλώσεων είχαμε την ευκαιρία να δουμε τα σχέδια και τους ειδικά σχεδιασμένους χάρτες από την εργασία των παιδιών και να μας εξηγήσουν πράγματα.

Η Ελένη Πορτάλιου που συνέβαλε τα μέγιστα στην προσπάθεια αυτή των φοιτητών εξηγεί και η ίδια τις προτάσεις όπως είναι καταγραμμένες στην εργασία των φοιτητών της.

Ο Δήμος Αποστολίδης παρακολουθεί τον Λάμπρο στο κομπιούτερ να κάνει ρυθμίσεις στο ρομπότ της LEGO.

Ο Δήμος στον ιδιαίτερα εντυπωσιακό πάγκο του GR ROBOT με τους φίλους και συνεργάτες του.

Άλλο ένα στιγμιότυπο στο εκπαιδευτήριο της LEGO.

Οι πάγκοι με τα εκθέματα και τους ανθρώπους που αγαπούν να κατασκευάζουν τα ρομπότ και να δείχνουν πως λειτουργούν.

Παιδιά από τα ΤΕΙ, το Πολυτεχνείο Κρήτης με τους “Κουρήτες”, αλλά και ιδιώτες δίνουν και φέτος το παρόν στην έκθεση.

Φέτος με το γάμο των παιδιών την Κυριακή η κατάσταση, από πλευράς χρόνου ήταν πιεσμένη. Ωστόσο δεν θέλαμε να περάσει η έκθεση και να μην πάμε με τον Λάμπρο να τη δούμε. Το κάναμε λοιπόν την Παρασκευή το απόγευμα.

Πήγαμε στην “Τεχνόπολι” στο Γκάζι, στην ειδικά διαμορφωμένη αίθουσα και απολαύσαμε όλα αυτά τα ηλεκτρονικά κατασκευάσματα που μπορεί να κάνει ο νους του ανθρώπου.

Ο Δήμος σταθερά εκεί με τον πάγκο του, μεγαλύτερο από πέρσι, που σημαίνει ότι ο κόσμος τον εμπιστεύεται και μέσα από το Site του τον αγκαλιάζει όλο και περισσότερο. Και πολύ χαίρομαι γι' αυτό. Μ' αρέσει να βλέπω καλά παιδιά, σαν το Δήμο, να προοδεύουν σ' αυτό που έχουν επιλέξει να κάνουν και αγαπούν.

Καθίσαμε καμιά ωρίτσα. Ο Λάμπρος πήρε μέρος σ' ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα της LEGO και πολύ του άρεσε που ένοιωσε ότι είναι σε θέση να προγραμματίσει μόνος του με απλά βήματα από το κομπιούτερ του το ρομποτάκι του. Το φωτογράφισε, γνώρισε κι ένα φίλο από τα Πετράλωνα, ένα χρόνο μεγαλύτερο του, όμορφα ήταν...

Παρακολουθήσαμε κι έναν αγώνα... ποδοσφαίρου με ρομπότ. Η μια ομάδα από το Πολυτεχνείο Κρήτης, τους “Κουρήτες”, η άλλη από γερμανικό πανεπιστήμιο. Μας εξήγησαν πως τα ρομπότ αντιμετωπίζουν πολύ διαφορετικά από τους ανθρώπους το ποδόσφαιρο. Το είδαμε. Και είναι λίγο παράξενο. Γελάσαμε.

Μας έκαναν δώρο και το περιοδικό PCWORLD του περασμένου Αυγούστου με μια προσφορά για ένα πακέτο σύνδεσης Vodafon Mobile Broadband on Denmand με USB modem για 10 ημέρες δωρεάν internet. Δεν ξέρω αν ισχύει ακόμα, αλλά δελεαστική ακούγεται η προσφορά.

Η Athens Digital Week είναι κι εφέτος άκρως ενδιαφέρουσα. Μπορεί να διαθέτει λιγότερα εκθέματα από πέρσι αλλά πάντα είναι όμορφα να την επισκεφθείτε με τα παιδιά σας. Κάτι θα έχει πάρει το μάτι σας και από τα ρεπορτάζ της τηλεόρασης. Άσε που στο χώρο έχει πολύ ωραία μοντέρνα μουσική και ενίοτε ζωντανά συγκροτήματα έξω και δίπλα από την έκθεση. Το μόνο πρόβλημα είναι η ιδιαίτερα χαμηλή θερμοκρασία που κάνει απαγορευτικό να καθίσεις έξω αν δεν είσαι για τα καλά ντυμένος.

• Δείτε ζωντανα από την κάμερα του Gr Robot πατώντας ΕΔΩ τι συμβαίνει τώρα στο χώρο της έκθεσης...
  

Ο μικρός δεξιά ποζάρει ευτυχής μπροστά στο κατασκεύασμα του. Δεν έχει πάει ακόμα φαντάρος, σπουδάζει στο τμήμα Πληροφορικής της Παντείου και έχει κατασκευάσει αυτό το ρομπότ – φύλακα για το σπίτι όταν λείπουν τα αφεντικά.

Το ζευγάρι, Χριστόφορος και Ειρήνη, σ' ένα τρυφερό ενσταντενε λίγο πριν το γάμο...

Με το ζευγάρι που θα... παντρέψουν σε λίγο ο Χριστόφορος με την Ειρήνη.

Ξημερώνει Κυριακή αύριο, η μέρα που έχει οριστεί για το γάμο της Ειρήνης και του Χριστόφορου. Ήδη τα αδέλφια μου έφτασαν στην Αθήνα.

Την Πέμπτη το βράδυ η Ειρήνη έκανε το δικό της μπάτσελορ πάρτι με τις φιλενάδες της. Πρέπει να άργησαν γιατί ξύπνησε το μεσημέρι της επόμενης μέρας. Και στα σπίτια έχουμε τις τελευταίες πινελιές και ετοιμασίες. Θα 'ρθουν άνθρωποι και πρέπει να είναι όλα στη θέση τους. Ποτέ δεν κατάλαβα αυτόν τον πανικό, αλλά πρέπει να είναι πρόβλημα δικό μου, γιατί όλους τους βλέπω να τρέχουν και γω, σε ότι αφορά το γάμο, εγώ είμαι ήρεμος. Είναι καλό τώρα αυτό γιατρέ ή πρέπει να ανησυχώ;

Σάββατο μεσημέρι... Από χθες ο Λάμπρος δεν είχε φροντιστήριο, έπαιξε λίγο μπάσκετ και κατά τις 5 πήγα και τον πήρα. Περάσαμε και από το ΜΑΧ να πάρουμε το βιβλίο των Γερμανικών που περιμέναμε αλλά ακόμα δεν το έφεραν. Αλλάξαμε όμως το βιβλίο που δεν ήθελε αυτή την έκδοση και πήραμε ένα άλλο.

Το βράδυ ήρθε στο σπίτι ο Μηνάς και του κάναμε το τραπέζι. Είναι κοντά μια βδομάδα τώρα που έχει ανεβεί στην Αθήνα και δεν μπορέσαμε να βρεθούμε να τα πούμε λίγο. Έτσι χθες του κάναμε το τραπέζι. Ήθελε και η Ειρήνη να τον γνωρίσει. Έχει ακούσει τόσα γι' αυτόν οπότε φυσιολογικά έχει θεριέψει η φαντασία της. Λογικό είναι να θέλει να τον γνωρίσει. Ήρθαν και κάθισαν λίγο μαζί με τον Χριστόφορο.

Ο Μηνάς ήρθε και θα μείνει ώς την Κυριακή για την εκκλησία του Αγίου Χριστόφου στο Δάσος Χαϊδαρίου. Θα συμμετάσχει στο μυστήριο. Κρατάει τα ρούχα της δουλειάς. Ύστερα θα φύγει, δεν θα καθίσει στο τραπέζι. Έχει κλείσει να επιστρέψει με το αεροπλάνο στο Ηράκλειο.

Κατά τα άλλα μικροδουλειές όλο και βγαίνουν που θέλουν το χρόνο τους για να διεκπεραιωθούν. Φυσικά δεν μπόρεσα να πάω στη χθεσινή μάζωξη των παιδιών της Συντακτικής Ομάδας του “Μηνύματος”. Μόνο στον Καφέζα πετάχτηκα για λίγο κι αυτό γιατί το υποσχέθηκα στη Σούλα που είναι στο χωριό της.

Και μια φωτογραφία έξω στο μπαλκόνι της Αλκινόου 23 με τα παιδιά της Μαλάμως, τις νύφες της και την Αργυρώ. Δυστυχώς στη φωτογραφία δεν φαίνεται ο Παναγιώτης.

Η σπουδαιότητα να διεκδικούμε αυτά που μας αξίζουν... Ένα αξιόλογο βίντεο που πρέπει να δείτε.

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 09/10/2010

Ένα μήνα έχουμε μέχρι να ανοίξουν οι κάλπες των εκλογών για την Τοπική Αυτοδιοίκηση που θα γίνουν στις 7 Νοεμβρίου και για όσους συνδυασμούς δεν “πιάσουν” το 50% +1 των ψήφων θα χρειαστεί να ξαναπάνε την επομένη Κυριακή και μόλις τώρα οι υποψήφιοι άρχισαν τις... ουσιαστικές κινήσεις τους.

Ολοκλήρωσαν τα ψηφοδέλτια του συνδυασμού τους και άρχισαν να τυπώνουν υλικό για τους ψηφοφόρους. Αργά λίγο, αλλά άρχισαν...

Θα μου πείτε, εκλογές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι... Ναι, αλλά οι φετινές δεν μοιάζουν με καμιά από τις προηγούμενες. Είναι κατ' αρχήν που ο “Καλλικράτης” άλλαξε τα γεωγραφικά όρια των δήμων. Από τον επόμενο μήνα τίποτα δεν θα μας θυμίζει το παρελθόν ή ότι ξέραμε μέχρι σήμερα για τα χωριά μας.

Υποτίθεται τώρα, ότι αυτό έγινε για να μεταφερθούν περισσότερες και μεγαλύτερες αρμοδιότητες στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Και η δευτεροβάθμια, η Περιφέρεια θα είναι πια εκλεγμένη από τη βάση και όχι διορισμένη από την κεντρική διοίκηση. Θεωρητικά, είναι καλά όλα αυτά. Όσοι έχουν ασχοληθεί όμως, έστω και λίγο, ξέρουν καλά πως η πραγματικότητα απέχει πολύ από τα σχέδια... Διότι δεν έχουν προβλεφθεί οι πόροι που θα στηρίξουν όλο αυτό το εγχείρημα...

Απ' την άλλη “τρομάζω” στην ιδέα ότι θα βρεθούν στις κάλπες άνθρωποι που θα δουν ένα εντελώς νέο ψηφοδέλτιο και πολύ περισσότερο ένα πολύπλοκο σύστημα σταυροδότησης. Ποιος νοσηρός εγκέφαλος το εφηύρε αυτό; Κι αφού κάποιοι υψηλά ιστάμενοι τα αποδέχθηκαν, τι έκαναν για να γίνει κατανοητό στον κόσμο που θα κληθεί να ασκήσει τα εκλογικά του καθήκοντα;

Φοβάμαι πως όλη αυτή την προσπάθεια την αφήνουν στις πλάτες των ταλαίπωρων υποψηφίων που δεν τους έφταναν όλα τα βάρη που κουβαλούν, πρέπει και να εξηγούν με όσο πιο απλό τρόπο μπορούν πού και πώς βάζει σταυρό ο ψηφοφόρος.

Το διάβολο έχουν και προσπαθούν να κάνουν όσο πιο δύσκολη γίνεται τη ζωή μας; Μα δεν καταλαβαίνουν ότι ο κόσμος έχει σοβαρά και μεγάλα προβλήματα; Δεν βλέπουν ότι πασχίζει και αγωνίζεται καθημερινά για την επιβίωση, έχοντας πια το φόβο της απόλυσης να τον ακολουθεί σαν σκιά;

Όλο και πιο συχνά ακούω ανθρώπους που δηλώνουν ότι δεν πρόκειται ούτε να πλησιάσουν την κάλπη κι αν πάνε ο φάκελος που θα ρίξουν θα ξεχειλίζει από τα νεύρα τους. Και, πάντως, δεν πρόκειται να είναι έγκυρο, ότι θα βρουν μέσα, για τα πεπραγμένα της ψηφοφορίας.

Από την άλλη δεν βοηθούν και τα Μ.Μ.Ε. Βιώνουν κι αυτά τα οικονομικά προβλήματα από τις λάθος επιλογές να υποβαθμίσουν την ύλη τους και να δώσουν βάρος στα C.D τα DVD ΚΑΙ τις προσφορές και τώρα “ψάχνονται” να βρουν λύσεις με την πιο εύκολη, στο τσεπάκι τους, τις απολύσεις.... Στην τηλεόραση πάλι, ένα μέσο που θα μπορούσε να βοηθήσει ουσιαστικά στην εκλαΐκευση και γνώση του “Καλλικράτη”, επιμένουν στις σάχλες τύπου “Bigbrother” ή στους “Master chef” και τα κουτσομπολίστικα μεσημεριανά τους. Σαν να μην αντιλαμβάνονται κι αυτοί τι συμβαίνει γύρω τους.

Νοιώθω μια συμπόνοια με όσους αδιαφορόντας για τους κρίσιμους καιρούς εκθέτουν τον εαυτό τους στη δοκιμασία της κάλπης. Αθεράπευτα ρομαντικοί, επιμένουν να ονειρεύονται...

• Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευθεί αύριο στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στη στήλη μου ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ.
  

Αυτό είναι το εξώφυλλο του τελευταίου φύλλου της ΦΩΝΗΣ. Πατήστε ΕΔΩ για να το διαβάστε όπως είναι τυπωμένη.

Κάθε φορά που τελειώνω μια δουλειά μου δεν μπορείτε να φανταστείτε τη χαρά που παίρνω. Με το τελικό “Ο.Κ.” για το “τυποθείτω” έχει φύγει ένα μεγάλο βάρος από την πλάτη μου κι ας μπαίνουν τα... θεμέλια για το επόμενο εγχείρημα. Έτσι τώρα και τη ΦΩΝΗ...

Το κακό είναι ότι έπεσε η έκδοση σε μια κακή συγκυρία. Από τη μια ξαφνικά, για λόγους που δεν μπορώ να κατανοήσω, οι δουλειές “έπεσαν” όλες μαζί. Τώρα ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τώρα ο ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ, τώρα η ΦΩΝΗ και ξανά ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ, η εφημερίδα της ΕΚΑΠ και το “Μήνυμα για όλους”.

Ευτυχώς που ήμουν μέσα μου καλά και χάρηκα όλη αυτή τη διαδικασία χωρίς να.. πελαγώσω. Βοήθησε βέβαια και το γεγονός ότι από την περασμένη Δευτέρα είμαι σε 15νθήμερη άδεια από την εφημερίδα κι έτσι τα βράδια δεν είχα τουλάχιστον την πίεση της καθημερινής έκδοσης που, για όσους γνωρίζουν το αντικείμενο δεν είναι καθόλου λίγη.

Έτσι όλα πήγαν ή πάνε καλά... Όπως θα έχετε δει όλες αυτές τις ημέρες, το ένα μετά το άλλο, τα έντυπα ολοκληρώνονται μια χαρά, ενώ και τα τελευταία βρίσκονται σε καλό δρόμο. Κι εγώ χαίρομαι που βλέπω γύρω μου ευχαριστημένους ανθρώπους...

Αυτό τεύχος της ΦΩΝΗΣ παρόλο που ετοιμάστηκε σχετικά γρήγορα μας “παίδεψε” λίγο στο κλείσιμό του του. Αιτία κάποιες φωτογραφίες που θεώρησαν ότι έπρεπε να αλλαχτούν. Δεν είναι κατ' ανάγκην κακό αυτό. Δικό τους είναι το έντυπο, ότι θέλουν το κάνουν και παρά το γεγονός ότι εγώ το κοιλοπονώ μέχρι να ολοκληρωθεί η έκδοσή δεν με ενοχλεί πια καμιά αλλαγή. Το ζητούμενο είναι να μην υπάρχουν παραπονεμένοι άνθρωποι και κυρίως να μην έχει συμβάλει σ' αυτό το παραπάνω περιοδικό της ΠΕΤ ΟΤΕ.

Στην ΚΑΜΠΥΛΗ όλα αυτά τα χρόνια έχουν κατανόηση. Ξέρουν τις ιδιομορφίες του συνδικαλιστικού χώρου και τις ιδιαιτερότητες των ανθρώπους που το υπηρετούν. Κι ευτυχώς, έχω την ανοχή τους, όταν αυτή χρειάζεται, χωρίς γκρίνιες...

Είναι και που η συνεργασία μου με την Αμαλία είναι άψογη, με το καλαμπούρι, με το αστείο, με το χαμόγελο κι έτσι η ένταση λιγοστεύει και υπάρχει μια γενικότερη καλή διάθεση.

Πάνε τώρα τόσα χρόνια που συνεργάζομαι με τα παιδιά. Με ξέρουν και τους ξέρω. Είναι και η παρουσία του Κώστα Σκηνιώτη που δίνει μια αίσθηση ελευθερίας καθώς μια κουβέντα μαζί του είναι ικανή να σε οπλίσει με δύναμη και αισιοδοξία. Ε, δεν τα βρίσκεις όλα αυτά μαζεμένα στο χώρο ενός τυπογραφείου.

Το καλό είναι ότι δεν τους έχει επηρεάσει η γενικότερη κρίση. Έχουν μπόλικη δουλειά. Είναι βέβαια και η εποχή τώρα που ετοιμάζονται τα φυλλάδια και οι κάρτες των υποψηφίων για τις εκλογές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, αλλά στην ΚΑΜΠΥΛΗ πάντα έχουν δουλειά. Ευτυχώς...

Άκουγα στην τηλεόραση τον καιρό, ότι χαμηλώνει αισθητά η θερμοκρασία και ίσως στα ορεινά της κεντρικής Ελλάδας να χιονίσει και... γέλαγα. “Αν είναι δυνατόν” σχολίασα. “Ακόμη τα καλοκαιρινά φοράμε...”

Ο καιρός από προχθες χάλασε. Η θερμοκρασία όντως έπεσε.  Έβγαλα από το ντουλάπι το δερμάτινο σακάκι. Λίγο πρόωρα μου φαίνεται κι εμένα, αλλά το σώμα ζητάει κάτι ζεστό. Φυσάει κι ένα αεράκι, άσε που είναι πάντα έτοιμος να... βρέξει. Το μαύρο του ουρανού παραμένει μόνιμα πάνω από την Αθήνα. Προχθές μάλιστα τις έφαγα τις πρώτες ψυχάλες πάνω στη μηχανή.

Κάθομαι στην καφετέρια “Κιβωτός” επί της Δυρραχίου, στα Σεπόλια. Τα τυχερά της άδειας από την εφημερίδα... Έχει ησυχία και είναι ιδανικός χώρος για γράψιμο, παρέα μ' ένα ελληνικό καφέ διπλό. Δίπλα μου ένας κύριος έχει... κολλήσει στο κινητό του τηλέφωνο και μιλάει για ώρα μεγαλόφωνα. Πίνει μπύρα με μεζέ πατατάκια τσιπς. Φεύγει. Δυο κυρίες ηλικιωμένες έρχονται. Μιλούν αγγλικά...

“Καλό χειμώνα” εύχεται ο σερβιτόρος. Ανταποκρίνονται στα ελληνικά, άψογα, παραγγέλνουν και... επιστρέφουν στα αγγλικά τους... Είχα καιρό να καθίσω ώρα σε μια καφετερία, αλλά έχει την πλάκα του.

Παρόλο που είμαι απασχολημένος στα γραφτά μου, στη μιάμιση ώρα που κάθισα πρέπει να έγραψα κάπου 1.700 + λέξεις, εντούτοις μ' αρέσει να παρακολουθώ τι συμβαίνει γύρω μου. Είναι το... μικρόβιο της δουλειάς μου που, χωρίς να το θέλω, το κουβαλώ παντού. Ρεπόρτερ και στον ελεύθερο χρόνο μου, αν είναι δυνατόν...

Σηκώθηκα να τραβήξω μια φωτογραφία στον αυλότοιχο της “Κιβωτού” με φόντο τη Δυρραχίου. Είναι αυτή που βλέπεπτε στην κορυφή του δημοσιεύματος. Έχει αρχίσει και σκοτεινιάζει νωρίς, είναι 6.30 και το νιώθεις πως η μέρα φεύγει, αλλά ο δρόμος έχει πάντα κίνηση από τα διερχόμενα αυτοκίνητα.

Ξανακάθομαι στον αναπαυτικό καναπέ μου. Σχεδόν ολοκλήρωσα το γράψιμο μου. Ήδη το χέρι μου αρχίζει και... διαμαρτύρεται, δε γίνεται σου λέει το υπόλοιπο σώμα να περνάει καλά κι αυτό να δουλεύει εντατικά. Τι να κάνουμε, εργαλείο δουλειάς είναι. Ας έχει μια κάποια κατανόηση...