Εικόνες από το ταξίδι μας στο Θραψανό, τέλος Νοέμβρη με αρχές Δεκέμβρη του 2023

thrapsano22.201123

Μια εικόνα από το πρώτο ξημέρωμα στο χωριό μου Θραψανο, ένα χειμωνιάτικο πρωί του Νοέμβρη 2023. Έβρεχε, κατά διαστήματα, όλη τη νύχτα και μας άρεσε πολύ αυτό το τοπίο, οπότε ντυθήκαμε και βγήκαμε έξω, να καταγράψουμε όλη αυτή την ομορφιά πριν τις 8 το πρωί.

thrapsano2.20123
Μου αρέσει το πρωινό περπάτημα... Πήγα μέχρι το παλιό δημαρχείο και τράβηξα αρκετές φωτογραφίες από τη βόλτα μου. Δείτε ο δρόμος είναι ακόμα γεμάτος από τα νερά της βραδινής βροχής. Και τα φώτα στους φανοστάτες είναι ακόμα αναμμένα. Είναι και αυτός ο βαρύς συννεφιασμένος καιρός.

patriko.noemvris23
Ξημέρωμα έξω από την αυλή του πατρικού μου, όπως το βρήκαμε όταν κατεβήκαμε τον Νοέμβρη του 2023. Υπάρχουν δουλειές που πρέπει να γίνουν ακόμα, αλλά χρειάζεται υπομονή, γιατί αυτή την περίοδο, έχουμε άλλες προτεραιότητες. Πάντως από την πρώτη μέρα που φτάσαμε, ανασκουμπωθήκαμε να κάνουμε πράγματα που χρειάζονταν... Και ξεκινήσαμε βάφοντας άλλο χρώμα τις αυλές μας... 

thrapsano4.201123
Ανάψαμε και το τζάκι και ήρθαν και οι αδελφές μου Στασούλα και Μαλάμω. Και περάσαμε πολύ όμορφα εκείνο το βράδυ, καθώς προσθέσαμε στις ρακές μας και μια πίτσα που έψησε το πι και φι η Στασούλα. Και τι είναι χειμώνας; Μια παρεά με ανθρώπους που αγαπάς και ιστορίες.

thrapsano5.201123
Αυτός είναι ο φούρνος του χωριού μας, δίπλα μας. Από δω προμηθευόμαστε, σχεδόν καθημερινά ή μέρα παρά μέρα, φρέσκο ψωμί. Έχει τα πάντα και βλέπεις τους ανθρώπους που τον διαχειρίζονται να ζημώνουν το ψωμί και τα άλλα πράγματα που πουλάνε, μπροστά σου. Άσε που μπορείς να ανταλλάξεις και δυο κουβέντες ανθρώπινες...

thrapsano6.191123
Κι αυτό είναι το σπίτι του αδελφού μου Κωστή. Ο ίδιος δεν είναι πια κοντά μας, αλλά μένει εκεί η γυναίκα του, η Μαρία.. Στην πρωτη ευκαιρία την επισκεφτήκαμε και μιλήσαμει. Έκανε σε όλους μας καλό αυτή η επικοινωνία. Εικόνες από το Θραψανό, λίγο πριν μπούμε στο δεύτερο δεκαήμερο του Νοέμβρη 2023. Αλλά οι 15 μέρες, έφυγαν σαν αέρας και την Κυριακή 3 Δεκεμβρίου 2023, επιστρέψαμε... Καιρός, να ξαναβάλουμε τα πράγματα στη δική μας "ρουτίνα"... 

Κυριακάτικες εφημερίδες στο μπαλκόνι μου

Posted in Επικαιρότητα

Η σελίδα του ΚΥΡ, στο ΒΗΜΑ... Πάντα μου άρεσε από τον καιρό που γνώρισα το σκίτσο του στην “Ελευθεροτυπία”. Οι γραμμές του απλές, αλλά το περιεχόμενο του φοβερό...

Ένα από τα... κλασικά δείγματα ότι το καλοκαίρι βαίνει προς το τέλος του (άντε, μην το τελειώσουμε και πριν την ώρα του...) είναι το γεγονός ότι αρχίζω να επιστρέφω στις παλιές καλές συνήθειες. Να διαβάζω τις κυριακάτικες εφημερίδες στο μπαλκόνι μου...

Κι είναι τελικά ωραία αυτή η διαδικασία. Να πάω στο περίπτερο, να τις πάρω, να δω τους τίτλους και μετά να προχωρήσω στις εσωτερικές σελίδες, τα ρεπορτάζ και τις αναλύσεις. Μ' αρέσει αυτή η διαδικασία. Περισσότερο και από το σερφάρισμα στο αχανές internet.

Τελικά η... παράδοση έχει πάντα τρόπους να διατηρεί παθιασμένους φίλους. Με τίποτα δεν μπορεί να εξοστρακιστεί το χαρτί.

Γι' αυτό και θα συνεχίσω να λέω σε όλους τους τόνους “μη φοβάστε το internet, κανένα σοβαρό έντυπο δεν κινδυνεύει απ' αυτό”.

Κι αλήθεια, έτσι είναι... Είμαι εδώ, στο μπαλκόνι μου κι έχω τη δυνατότητα να τις ανοίξω, να τις φυλλομετρήσω, να διαβάσω τα ρεπορτάζ που με ενδιαφέρουν, να τις υπογραμμίσω, να κρατήσω σημειώσεις, να επανέλθω για μια δεύτερη σε βάθος ανάγνωση, να σταθώ με μεγαλύτερη προσοχή εκει που εκτιμώ ότι χρειάζεται...

Κανένα internet, καμιά ιστοσελίδα δεν θα... μελανιάσει ποτέ τα χέρια μου και δεν θα με πείσει, ότι είναι αρκετό για την ενημέρωσή μου. Όχι πως δεν γνωρίζω ότι λειτουργώντας το σωστά έχω πάντα σοβαρές πιθανότητες να είμαι ενημερωμένος σε ότι συμβαίνει γύρω μου... Όχι διότι ο χρόνος που σου δίνει την είδηση είναι σημαντικά γρήγορος. Απλά στην εφημερίδα θα δεις τη νηφάλια προσέγγιση από τον αρθρογράφο και θα 'χεις τη δυνατότητα να ψάξεις και για άλλες πλευρές που ασφαλώς δεν είναι ορατές με την πρώτη ματιά.

Να, γιατί πάντα θα μου αρέσουν οι εφημερίδες...

Και μια κυριακάτικη εφημερίδα, από αυτές που διάβασα σήμερα...

Σινεμά στο πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνος

Posted in Επικαιρότητα

Κυριακή 4 Σεπτεμβρίου 2011, ώρα 9 μ.μ. στο πανέμορφο Αρχαιολογικό Πάρκο Ακαδημίας Πλάτωνος θα γίνει η προβολή της ταινίας του Πρέστον Στάρτζες, «Γυναίκα Πειρασμός», από το Athens Open Air Film Festival, που είναι μία από τις πιο αντισυμβατικές κωμωδίες όλων των εποχών.

Μετά τις ιδιαίτερα επιτυχημένες εναλλακτικές, καλοκαιρινές δράσεις του Ιουλίου και του Αυγούστου, το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας και το Περιοδικό ΣΙΝΕΜΑ συνεχίζουν τις αστικές τους εξορμήσεις, προτείνοντας για τις πρώτες ημέρες του Φθινοπώρου μια σειρά πρωτοποριακών δράσεων που αποσκοπούν στη μεταφορά της έβδομης τέχνης στο καθημερινό μας περιβάλλον. Έτσι, την Κυριακή 4 Σεπτεμβρίου επιστρέφουμε στο πανέμορφο Αρχαιολογικό Πάρκο Ακαδημίας Πλάτωνος για την προβολή της ταινίας του Πρέστον Στάρτζες, «Γυναίκα Πειρασμός», που είναι μία από τις πιο αντισυμβατικές κωμωδίες όλων των εποχών.

Η Τζέιν (Μπάρμπαρα Στάνγουικ) είναι μια λαμπερή ακαταμάχητη χαρτοκλέφτρα η οποία με την πολύτιμη βοήθεια του πατέρα της ξεπαραδιάζει πλούσια θύματα κάνοντας αλόγιστη χρήση της ασύμμετρης λάμψης και της ανεκλάλητης ομορφιά της. Η ομάδα των απατεώνων οργώνει τις θάλασσες και αναζητά υποψήφιους στόχους σε υπερπολυτελή κρουαζιερόπλοια όπου η μοίρα τους ρίχνει πάνω στον κεντρικό μας πρωταγωνιστή, τον Τσάρλς (Χένρι Φόντα). Ο Τσάρλς, ένας ντροπαλός και εκνευριστικά αφελής ερπετολόγος, φαντάζει ως το τέλειο θύμα στα μάτια της υπέροχης λωποδύτισσας, η οποία σκοπεύει να αποπλανήσει τον, εξίσου λαμπρό, «επιστήμονα». Ωστόσο ο έρωτας φαίνεται ότι έχει διαφορετικά σχέδια για την εξέλιξη της περίεργης σχέσης.

Το ασπρόμαυρο αυτό αριστούργημα του μάστερ της κωμωδίας, Πρέστον Στάρτζες, ορίζει μια ανατρεπτική ιστορία αγάπης με τον πανέξυπνο και ανάλαφρο τρόπο της χολιγουντιανής screwball αισθητικής. Από τις πιο ευφυείς και διασκεδαστικές απόπειρες του αμερικάνικου σινεμά, η «Γυναίκα Πειρασμός» (The Lady Eve) καταφέρνει να παντρέψει το λαβ στόρι με πανέξυπνα δροσερά σχόλια και να “μεταμφιέσει” τα πρωτοπόρα γκαγκς, με τον πιο στιλάτο και ρομαντικό τρόπο, αποφεύγοντας τη λογοκρισία και τους περιορισμούς της εποχής.

Το Athens Open Air Film Festival εντάσσεται στο πλαίσιο του Athens Every Week, διοργανώνεται από το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας και το Περιοδικό ΣΙΝΕΜΑ, με την ευγενική υποστήριξη του ΟΠΑΠ και τελεί υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού.

Να πάμε, να το δούμε. Η είσοδος είναι ελεύθερη...

Επικίνδυνοι στον ΟΝΑ του Δήμου Αθηναίων

Posted in Επικαιρότητα

Σημερινή φωτογραφία. Το μόνο που άλλαξε, ύστερα από τρεις μήνες, είναι ότι πολλαπαλασιάστηκαν οι κοκκινόασπρες ταινίες που... παραπέμπουν σε κίνδυνο. Συγχαρητήρια εκεί στον ΟΝΑ του Δήμου Αθηναίων. Ούτε μια μπασκέτα δεν μπορούν να βάλουν στη θέση της...

Όχι δεν θέλω να είναι ήπιοι οι χαρακτηρισμοί μου. Ένα 14χρονο παιδί κινδύνεψε να χάσει τη ζωή του όταν, παίζοντας στο αθλητικό κέντρο του ΟΝΑ στην πλατεία Σωτήρη Πέτρουλα έπεσε πάνω του η μπασκέτα. Τρεις μήνες μετά, ουδείς από τον ΟΝΑ ενδιαφέρθηκε να βάλει στη θέση της την μπασκέτα.

Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ τα σχετικά δικά μου δημοσιεύματα που φυσικά δε στάθηκαν ικανά να... ιδρώσει το αυτί τους. Οι άνθρωποι είναι στον κόσμο τους...

Χαρήκαμε όταν είδαμε τον Γ. Καμίνη να έρχεται στο Δήμο Αθηναίων. Ούτε ένα χρόνο μετά, μάλλον είναι επικίνδυνοι οι άνθρωποι. Είναι δυνατόν να μην μπορούν να βάλουν την μπασκέτα στη θέση της και να δώσουν το γήπεδο στα παιδιά για να παίξουν; Απαράδεκτοι!

Μεγάλωσε, έγινε κι όλας 37!

Posted in Επικαιρότητα

Από την τοίχο του Ανδρέα Ανδρεόπουλου. Μερικοί άνθρωποι δεν ξεχνούν, η μνήμη λειτουργεί ακόμα... Τότε που συγκλονίζονταν οι πλατείες γιατί υπήρχε όραμα...

Η Εθνική Συνδιάσκεψη του ΠΑΣΟΚ, πραγματοποιείται σήμερα Σάββατο 3/9, στο γήπεδο Τάε-Κβο-Ντο στο Φάληρο, 37 χρόνια μετά την ίδρυση του κόμματος.

Η Συνδιάσκεψη γίνεται σε μια περίοδο, που το ΠΑΣΟΚ με την πολιτική του έχει χάσει τα ερείσματά του στα κοινωνικά στρώματα που το στήριξαν επί σχεδόν τέσσερις δεκαετίες.

Το κλίμα θα είναι βαρύ, με στελέχη του κόμματος να εκφράζουν ανοικτά τη διαφωνία τους για την πολιτική που ακολουθείται.

Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι η ΠΑΣΚΕ θα κατεβάσει ξεχωριστή πλατφόρμα κατά του Μνημονίου.

Τις εργασίες της Συνδιάσκεψης θα ανοίξει ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, μετά από εισήγηση του γραμματέα του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ, Μιχάλη Καρχιμάκη.

Η ομιλία του κ. Παπανδρέου αναμένεται με ενδιαφέρον, μετά και τις τελευταίες εξελίξεις στην οικονομία και ενώ οι φήμες για πρόωρη προσφυγή στις κάλπες φουντώνουν.

Το μεσημέρι θα τοποθετηθούν οι σύνεδροι και η Συνδιάσκεψη θα λήξει το απόγευμα με τις δευτερολογίες.

Σύμφωνα με ανακοίνωση του ΠΑΣΟΚ, "στόχος της Συνδιάσκεψης, να αξιολογήσουμε και πάλι τα νέα δεδομένα που προκύπτουν από την κρίση, να σταθμίσουμε τις προεκλογικές μας δεσμεύσεις, να κάνουμε την αυτοκριτική μας και να χαρτογραφήσουμε τα επόμενα βήματα, ώστε να προτείνουμε με ειλικρίνεια και ενάργεια το συνολικό σχέδιο μας για τη χώρα και για τα χρόνια που έρχονται".

Δείτε και δίπλα στη μπάρα με το Twitter τα σχόλια που κάνουν οι χρήστες με αφορμή τη σημερινή μέρα.

  • Οι πληροφορίες είναι από το news247.gr

Σ’ ένα καλοκαίρι, έναν αιώνα πίσω

Posted in Επικαιρότητα

Χαμογελάστε λίγο παρακαλώ. Το χρειαζόμαστε, όσο τίποτα άλλο...

Το διάβασα σήμερα το πρωί στον τοίχο της Κατερίνας Πεχλιβανίδου. Είναι γραμμένο από τον Σωκράτη Ματζουράνη, μου άρεσε γιατι περιέχει μεγάλες αλήθειες και το αναδημοσιεύω:

Τι καλοκαίρι και το φετινό.

Αξημέρωτα έτρεχε η Κατερίνα τη μάννα της, μισοπεθαμένη η κυρά-Στέλλα, στο εφημερεύον νοσοκομείο.

-Έχει κάνει αφαίρεση χολής, ε; Γιατί χολή δεν υπάρχει.

-Όχι δεν έχει κάνει αφαίρεση. Ίσα-ίσα στη χολή έχει το πρόβλημα.

-Κυρία μου γίνεται χαμός και δεν έχω όρεξη γι’ αστεία, απεφάνθη ο εφημερεύον Ιπποκράτης και μας έστειλε στο σπίτι.

Για να πούμε όμως και του στραβού το δίκιο, έγραψε και σ’ ένα χαρτί από τσιγάρα, χάπια για τον εμετό.

Πληρώσαμε 9.800 ευρώ για πέντε μέρες σε ιδιωτική κλινική, για να διαπιστώσουμε πως η κυρά-Στέλλα είχε και χολή και μια πέτρα και συρίγγιο και ίσα που την προλαβαίναμε.

Την προλάβαμε σε άλλο δημόσιο νοσοκομείο, ξαναβρήκαμε λίγη αισιοδοξία, όμως χάσαμε τις νοσοκόμες.

Ήταν που ήταν λίγες και όσες υπήρχαν είχαν επιστρατευθεί, όπως μάθαμε, για μια σπουδαία αποστολή.

Είχε ειδοποιηθεί το νοσοκομείο πως σε 4-5 μέρες ο κ. υπουργός υγείας θα έκανε ξαφνικό έλεγχο για τα αποθέματα αναλώσιμων του νοσοκομείου.

Επιστρατεύθηκε λοιπόν το προσωπικό να κλείνει με ταινίες άδεια κουτιά, να γράφει απ’ έξω διάφορα αναλώσιμα, να τοποθετεί πάνω-πάνω 2-3 γεμάτα και να τα βάζει σε ντάνες για τις τηλεοπτικές ανάγκες τις εθνοσωτήριας μνημονιακής πολιτικής.

Ήρθε ο υπουργός, έδειξε τα «επαρκή υλικά», κατακεραύνωσε όσους μιλούν για ελλείψεις στα νοσοκομεία και παρουσίασε και άλλες περικοπές για την υγεία.

Όταν ένας εργαζόμενος, τραυματιοφορέας νομίζω, πήγε να πληροφορήσει τον υπουργό για την κομπίνα, βρέθηκε σε χρόνο μηδέν να απομακρύνεται αιωρούμενος, υποβασταζόμενος από δυο παλικαράκια και το βράδυ, ένα ανώνυμο τηλεφώνημα του υπενθύμισε πως έχει οικογένεια να θρέψει.

Είχε όμως και τα καλά του τούτο το καλοκαίρι.

Για πρώτη φορά μετά από 1,5 χρόνο, φώναξαν την Αγγελική σε συνέντευξη για να πιάσει δουλειά. Μεγάλη και γνωστή η εταιρία.

-Το βιογραφικό σου είναι πολύ καλό και οι σπουδές σου αυτές που θέλουμε. Θα δουλεύεις Δευτέρα με Σάββατο, από τις 9 μέχρι τις 7 και μετά το ωράριο σου υπολόγισε και τον καθαρισμό των γραφείων. Φυσικά δε μιλάμε για τις τουαλέτες γιατί έχουμε συνεργείο. Ο μισθός σου θα είναι 650 ευρω.

Ακριβώς έτσι.

Η δουλειά χάλασε, γιατί η Αγγελική επέμενε να καθαρίζει και τις τουαλέτες.

Με τούτα και με ‘κείνα πέρασε το καλοκαίρι μου φέτος και όταν κάποια στιγμή βρήκα χρόνο, είδα στην τηλεόραση την κόκκινη Άννα στη βουλή να σηκώνει με το ένα χέρι μια κούτα και με το άλλο μερικά χαρτιά και να λέει πως αυτό αρκεί για να μείνουν τα παιδιά μας αμόρφωτοι και δούλοι.

Ξαφνικά είδα στα πλάνα ανθρώπους να παλεύουν με την αστυνομία και αναθάρρεψα.

Το λαϊκό μέτωπο δίνει την απάντηση του, σκέφτηκα

Δυστυχώς ήταν «φίλαθλοι» που έκαιγαν το Βόλο για τον υποβιβασμό της ομάδας τους.

Τι καλοκαίρι και τούτο και τι χειμώνας μας περιμένει…

Ο Σωκράτης Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Το ταξίδι αναβλήθηκε...

Posted in Επικαιρότητα

Διλήμματα σοβαρά όταν αρνούμαστε να πιάσουμε επαφή με την απλή λογική. Η φωτογραφία από την εγκαταλειμμένη σιδηροδρομική γραμμή του Αιγίου δια χειρός Ηλιάνας Καλκατζίκου.

Υπάρχουν φορές που οι άνθρωποι αρνούνται να επικοινωνήσουν πάνω σε στοιχειώδη και απαραίτητα πράγματα. Λες και και κάνουν διαγωνισμό ηλιθιότητας και το παλεύουν με πείσμα να νικήσουν, σα να πρόκειται να ωφεληθεί κανείς...

Προγραμμάτισα όλη την εβδομάδα τα πράγματα γι' αυτό το ταξίδι. Ο στόχος ήταν διπλός: Από τη μια να πάει κάτω στο χωριό το ποδήλατο του Λάμπρου κι από την άλλη να έρθει πάνω στην Αθήνα εκείνος.

Κάπως έτσι ήταν τα πράγματα ώς τις 2.30 που κατάφερα να έρθω σπίτι για να φορτώσουμε τα πράγματα στο αυτοκίνητο και να φύγουμε για το ταξίδι. Κι όταν πια ήμασταν έτοιμοι, είχαμε ξεκινήσει και είχαμε φτάσει ώς το Παλατάκι Χαϊδαρίου μια συνεννόηση με τον Γιώργο, που μπορουσε να είχε γίνει κι από χθες και που έτσι κι αλλιώς θα ανέβαινε στην Αθήνα τη... Δευτέρα με το αυτοκίνητό του άρα μπορούσε να φέρει και τον Λάμπρο μαζί του, ανέβαλε το ταξίδι. Στρίψαμε δεξιά και επιστρέψαμε μέσω... Περιστερίου... Μισή ώρα στο δρόμο και κάπου 20 χιλιόμετρα, έτσι για την... πλάκα.

Άντε τώρα να μπεις στο... λαβύρινθο του ανθρώπινου μυαλού και να δώσεις απαντήσεις στα πως και τα γιατί. Δεν το έκανα. Θα 'ταν ανώφελο. Επέλεξα να ξαπλώσω και να κοιμηθώ ένα δίωρο, να ξεκουραστώ τουλάχιστον που το είχα τόσο ανάγκη.

Έτσι το τελευταίο ταξίδι για την επαρχία το φετινό καλοκαίρι δεν έγινε, την τελευταία στιγμή και πάντως όχι με δική μου ευθύνη.

Αύριο τελικά, θα 'ναι εδώ ο Λάμπρος, μιας και ο Γιώργος με μια απλή ανθρώπινη συνεννόηση αποφάσισε να έρθει στην Αθήνα Σάββατο, αντί για τη Δευτέρα που έλεγε. Ίσως, στην επιστροφή, πάρει μαζί του και το ποδήλατο του Λάμπρου, αλλιώς θα το πάμε στην πρώτη ευκαιρία...

Κι εμείς θα μείνουμε με το... παράπονο της έλλειψης στοιχειώδους συνεννόησης πάνω σε απλά πράγματα, τόσο απλά που είναι σε θέση να βγάζουν μάτια, αν δεν προσέξουμε. Και υποτίθεται πως σαν ανθρώπινα όντα, ανώτερα από τα άλλα ζώα, είμαστε σε θέση να διαχειριζόμαστε καταστάσεις. Σκέψου να ήτανε και... σοβαρές...

Αφιερωμένο εξαιρετικά σ' αυτούς που επιμένουν χωρίς λογική να κάνουν το ένα λάθος πίσω από το άλλο...

Πάμε να πάρουμε τον Λάμπρο

Posted in Επικαιρότητα

Αρκετά ξεκουράστηκε και το φετινό καλοκαίρι ο Λαμπρούκος. Καιρός να πάρουν οριστικά τέλος οι διακοπές του. Μια εβδομάδα στην Αθήνα θα τον βοηθήσει να προσαρμοστεί καλύτερα στο σχολείο που ανοίγει την παραπάνω εβδομάδα.

Τα καλοκαιρινά Σαββατοκύριακα μου αρέσουν οι εξορμήσεις εκτός Αθηνών. Κι αυτή φαίνεται ότι θα 'ναι η τελευταία το φετινό καλοκαίρι που ήδη ετοίμασε τις... βαλίτσες του.

Μικρές αποδράσεις τις λέω κι έτσι τις βλέπω και τις αισθανόμουν.

Και τις χρειαζόμουν όσο τίποτα άλλο. Γιατί μπορεί οι ρυθμοί της δουλειάς να ανέβαιναν σιγά - σιγά, αλλά δεν έπαυε η κάθε μέρα να έχει τις ευθύνες της, τους χρόνους της. Κι όλα αυτά κουράζουν, πώς να το κάνουμε.

Το έβλεπα τα βράδια που γυρνούσα από την εφημερίδα. Τις περισσότερες φορές ένιωθα σαν πτώμα που μόλις έχει τις αισθήσεις του και ψάχνει να βρει ένα κρεβάτι για να ξεκουράσει το κορμί του.

Ναι, είχε τις δυσκολίες του ο Αύγουστος... Κατ' αρχήν έπρεπε να βρεις τρόπους να αναπληρώσεις όλους αυτούς που έλειπαν σε άδειες. Τα κενά τους δεν έπρεπε να γίνουν αντιληπτά από τον αναγνώστη ο οποίος, γενικώς, αντιλαμβάνεται το δικαίωμα του εργαζόμενου στην άδεια, αλλά προβάλει και δικαιολογημένα, το δικό του δικαίωμα στην πληροφόρηση...

Διεκδικεί το καλύτερο, γιατί πληρώνει για το καλύτερο... Κι έτσι προκύπτει το τρέξιμο, οι αγωνίες, οι ευθύνες...

Κι ευτυχώς που υπήρχαν οι ανάσες του Σαββατοκύριακου για να μας ξαναφέρουν στα ίσια μας. Όπως αυτή για να φέρουμε πίσω στην Αθήνα τον Λάμπρο και να αρχίζει να... προσαρμόζεται λίγο πριν ανοίξουν τα σχολεία. Φέτος θα πάει Λύκειο...

Η Ελληνοφρένεια επιστρέφει στο ραδιόφωνο. Με χιούμορ πάντα. Να σκάσει λίγο γέλιο το χειλάκι μας... Αυτό κι αν το έχουμε ανάγκη...

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

egkainia.domis.agioplastikis

Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.

Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

elies.a.nikola1.081220

Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA