Δέκα μέρες διακοπών τον Ιούνιο, στην πανέμορφη Σκόπελο, δώρo καλών φίλων μας…
Ήταν το καλύτερο δώρο που θα μπορούσαν να μας κάνουν φίλοι… Πριν καλά – καλά αρχίσει το καλοκαίρι του 2025 ο Σπύρος με την Αννίτα μας έδωσαν το σπίτι τους στην Σκόπελο όπου και περάσαμε δέκα ολόκληρες μέρες ζώντας τις στο έπακρο… Και το χρειαζόμασταν…
Το καθημερινό τρέξιμο για πράγματα που μας αρέσει και αγαπάμε να κάνουμε, είτε το θέλουμε, είτε όχι έχει ασφαλώς τις επιπτώσεις του και την κούραση του. Έτσι λοιπόν το χρειαζόμαστε να χαλαρώσουμε. Το πετύχαμε με τον καλύτερο τρόπο. Κάθε μέρα είχαμε να γνωρίσουμε και έναν καινούριο τόπο.
Περπατήσαμε στη Χώρα της Σκοπέλου, αλλά και στην ενδοχώρα. Οργώσαμε κάθε παραλία, κοντινή ή μακρινή. Φτάσαμε μέχρι τη Γλώσσα και επιστρέψαμε μέσω του Αγνώντα. Επιτρέψαμε στην Google να μας οδηγήσει με τους χάρτες της μέσα από χωματόδρομους και ατέλειωτα πευκοδάση,
Κάναμε μπάνιο σε παραλίες εξαιρετικές με γαλαζοπράσινα νερά. Οι Σκοπελιώτες που μιλήσαμε είναι άνθρωποι ήσυχοι, ήρεμοι, ευγενικοί. Προφανώς βαοηθάει και το περιβάλλον και το γεγονός ότι δεν είχαμε τηλεόραση να μας απασχολήσει. Στόχος μας ήταν να γνωρίσουμε το όμορφο νησί των Σποράδων.
Bοήθησε πολύ και το ζεστό καλοκαίρι του Ιουνίου. Πρόωρο, αλλά πολύ υποβοηθητικό στις βουτιές που κάναμε. Υψηλές για την εποχή θερμοκρασίες κι ένα σεντόνι ήταν αρκετό για το βράδυ. Όπως και κάτι ελαφρύ κι ατημέλητο. Δοκιμάσαμε τα ντόπια φαγητά και άλλες σπεσιαλιτέ και ζήσαμε στιγμές εξαιρετικές.
Στη Σκόπελο έχεις τη δυνατότητα να επιλέξεις τι θες. Ησυχία ή βαβούρα; Αλλά αν και την επισκεφτήκαμε στην αρχή της καλοκαιρινής σεζόν, η αίσθηση μας είναι ότι δεν έχει τον ξέφρενο τουρισμό μερικών κυκλαδίτικων νησιών. Ακόμα και τα μπαράκια της είναι προσεγμένα και κλείνουν γύρω στις 11:30. Ε, δεν είναι και κάτι πολύ συνηθισμένο για τον τουρισμό στην Ελλάδα…
Η φωτογραφία που δημοσιεύθηκε στο Site του ΠΡΩΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ δείχνει το κατάστημα των ψιλικών “βομβαρδισμένο”. Το μαγαζί είναι στην οδό Δράμας, κοντά στη γωνία με Ρόδου στα Σεπόλια, όπως με πληροφόρησε η φίλη μου Ελένη και η κοπέλα χειρουργήθηκε και είναι καλά...
Η είδηση δημοσιεύθηκε στο Site του ΠΡΩΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ σήμερα το πρωί κι έφτασε στο e-mail μου από άνθρωπο που τον εμπιστεύομαι. Το αναδημοσιεύω μαζί με την έκκληση ότι κάτι πρέπει να κάνουμε για να αντιμετωπίσουμε αυτά τα φαινόμενα ρατσισμού και ξενοφοβίας. Δεν μπορεί τα Σεπόλια να γίνουν Άγιος Παντελεήμονας. Μια λαϊκή συνοικία της Αθήνας είναι όπου όλοι μπορούμε να ζήσουμε ειρηνικά. Μήπως ο Πολιτισμός είναι η καλύτερη απάντηση σε τέτοια φαινόμενα;
Έκρηξη μηχανισμού σημειώθηκε, στις 8 το πρωί, στην είσοδο καταστήματος ψιλικών στα Σεπόλια, με αποτέλεσμα να τραυματιστεί σοβαρά η κόρη του ιδιοκτήτη, 21 ετών, αλβανικής υποκοότητας. Η κοπέλα είχε πάει να ανοίξει το ψιλικατζίδικο και σύμφωνα με τα μέχρι στιγμής στοιχεία, βρήκε κρεμασμένη στο χερούλι της πόρτας μια τσάντα. Όταν την παραμέρισε για να βάλει το κλειδί σημειώθηκε η έκρηξη, η οποία μάλιστα δημιούργησε και μικρό κρατήρα στο πεζοδρόμιο, ενώ προξένησε ζημιές στην πρόσοψη του καταστήματος.
Η 21χρονη διακομίσθηκε στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο "Γ. Γεννηματάς" όπου νοσηλεύεται.
Στον τόπο της έκρηξης βρίσκονται πυροτεχνουργοί του τμήματος εξουδετέρωσης εκρηκτικών μηχανισμών και άνδρες της ασφάλειας που ερευνούν την υπόθεση. Σύμφωνα με πληροφορίες, από την πρώτη αυτοψία στο χώρο, βρέθηκαν και μεταλλικά θραύσματα γι΄αυτό εξετάζεται η πιθανότητα, η έκρηξη να προκλήθηκε από χειροβομβίδα.
Το Point Defet είναι μια μονοήμερη συνεύρεση. Είναι ένα «εργαστηριακό» παιχνίδι μοιράσματος, ανταλλαγής, διεκδίκησης, αυτοδιαχείρισης της ψυχαγωγίας μας, των χώρων που μοιραζόμαστε και των σχέσεων μεταξύ μας.
Point Defect είναι ένα φαινόμενο που εννίοτε συμβαίνει σε κρυσταλλικές δομές. Άμα λείπει κάποιο άτομο ή κάποιο λάθος άτομο είναι στην δομή τότε αυτό λέγεται Point Defect. Οι συνέπειες είναι να αλλάζουν τα χαρακτηριστικά του κρυστάλλου, να χάνει την σκληρότητά του και να είναι πολύ πιο εύκολο να δημιουργηθεί ρωγμή!
Τι έχουμε σκεφτεί για φέτος (μέχρι στιγμής); -Γύρω στις 12:00 οι πρώτοι απο μάς θα είναι στην Ακ.Πλάτωνα για να αρχίσουμε να διαμορφώνουμε τον χώρο και να ετοιμάζουμε την κουζίνα. -Κατά τις 14:00 θα ξεκινήσει Συλλογική Κουζίνα. Θα φάμε, θα πιούμε κανά κρασάκι κτλ -Στις 18:00 θα ξεκινήσουν δραστηριότητες για παιδιά (και γι’αυτούς που αισθάνονται παιδιά) με θεατρικό παιχνίδι, βιωματικές δραστηριότητες με εμψυχωτές από τον σύλλογο προστασίας άγριας ζωής ΑΝΙΜΑ. -Με την δύση του ήλιου η θεατρική ομάδα elanadistikanoume θα παρουσιάσει μια από τις δουλειές τις με τίτλο: ΛΕΥΤΕΡΙΑ! -Κατά τις 21:00 θα πραγματοποιηθεί μάθημα και πρακτική Tango απο το εργαστήρι χορού Danzarin. -Ακολουθεί γλέντι με χορό και παραδοσιακά όργανα από τον σύλλογο ΠΕΡΠΕΡΟΥΝΑ. -Από πιο νωρίς φίλοι μας θα απαγγέλλουν ποίηση (μετά μουσικής) μέσα στο πάρκο.
Όλες οι δραστηριότητες θα πραγματοποιηθούν στο Αρχαιολογικό άλσος της Ακ.Πλάτωνα και στο συνεργατικό καφενείο (Μοναστηρίου 140 και Τηλεφάνους).
Κάποιες σημειώσεις: -- Στόχος μας είναι αυτή την ημέρα να περιορίσουμε όσο το δυνατόν περισσότερο τις εγχρήματες συναλλαγές και να λειτουργήσουμε στα πλαίσια του μοιράσματος και του αντιπραγματισμού. Έτσι το καφενείο δεν θα πουλήσει τίποτα αλλά θα προσφέρει για την γιορτή φαγητό και ποτό. Οπότε φέρτε κάποιο φαγητό και ποτό για να φτάσει για όλους . (γενικά η σκέψη είναι να αποφύγουμε τα «βαριά» ποτά και τα αναψυκτικά που τα συνοδεύουν συνήθως και να δώσουμε έμφαση στο κρασί, ρακί και μπύρα) -- Επίσης μπορείτε να φέρετε παλιά ρούχα, βιβλία ή παιχνίδια για παιδιά τα οποία θα προσπαθήσουμε μετά να τα δώσουμε σε συμπολίτες μας. -- Η γιορτή γίνεται με σεβασμό προς την γειτονιά και τους κατοίκους της γι’ αυτό και το καφενείο θα κλείσει γύρω στις 01:00. Η γιορτή μπορεί να συνεχιστεί μέσα στο πάρκο όπου δεν ενοχλούμε και κανέναν.
Φέτος θα είναι η τρίτη χρονιά και σας προσκαλούμε όλους και όλες όχι μόνο να συμμετάσχετε αλλά να συνδιοργανώσετε.
Tο υπέροχο "Δε Λες Κουβέντα" από το δίσκο "Φράγμα" του Δήμου Μούτση σε στίχους Κώστα Τριπολίτη και ερμηνεία Σωτηρίας Μπέλλου (μαζί με Δήμο Μούτση). Πατήστε δίπλα στο σύνδεσμο να δείτε ένα ντοκιμαντέρ που περιγράφει πώς μας κάνουν να ζούμε όσα ζούμε σήμερα. tvxs.gr | Το δόγμα του σοκ by tvxorissinora Ας ξαναδούμε λίγο το ντοκιμαντέρ “Το Δόγμα του Σοκ” κι ας το συνδέσουμε με όσα ζούμε σήμερα. Εμείς βέβαια τα λέγαμε πολύ νωρίτερα...
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 24/09/2011
Στην αρχή δεν μπορούσα να δω ειδήσεις στην τηλεόραση. Αυτή η απόλυτη τρομοκρατία των δημοσιογράφων νόμιζα ότι στόχευε στην τηλεθέαση. Έκανα λάθος και το αναγνωρίζω δημόσια. Εμάς στόχευαν, κατευθείαν στο θυμικό για να μας καθηλώσουν στις πολυθρόνες μας και να δεχόμαστε άβουλα και αδιαμαρτύρητα οτιδήποτε...
Μετά διαπίστωσα ότι αυτό άρεσε στην κυβέρνηση και άρχισε να υιοθετεί το τηλεοπτικό πρότυπο κάτω από την πίεση των δανειστών της τρόικας. Και ξεκίνησε από τη Θεσσαλονίκη και μετά να “πυροβολεί” με καθημερινούς ρυθμούς σπέρνοντας τον πανικό και στον πλέον αναίσθητο και απολίτικο πολίτη.
Η ερώτηση της ημέρας είναι πια, τι μέτρα πήραν σήμερα; Ποιους νέους φόρους ανήγγειλαν, τι απολύσεις ή “εργασιακές εφεδρείες” βρήκαν να κάνουν ώστε να τρομάξει και ο τελευταίος εργαζόμενος; Έτσι στο χορό μπήκαν και οι εφημερίδες. Ξύλινοι τίτλοι με υπονοούμενα και σκληρούς χαρακτηρισμούς κι ένας Βενιζέλος αγνώριστος στο ρόλο του κακού... Μου αρέσει που αγωνιά και για το πολιτικό του μέλλον. Αυτό μας μάρανε...
Λοιπόν αυτή η υπόθεση ιστοριών καθημερινής τρέλας κάπου θα μας βγάλει, δε γίνεται... Ή θα υποταχθούμε έρμαια στις όποιες ορέξεις των κυβερνώντων ή θα αποφασίσουμε να βγούμε στους δρόμους και να τους χαλάσουμε τα σχέδια.
Δείτε τι θα πληρώσουμε στο κράτος ως το τέλος του χρόνου και πείτε μου αν έχω δίκιο ή άδικο. Έκτακτες εισφορές αλληλεγγύης, τέλος στην ακίνητη περιουσία, τέλη κυκλοφορίας, εκκαθαριστικό εφορίας για το εισόδημα του 2010, τέλη επιτηδεύματος και δεν έχει τέλος ο κατάλογος. Πιάνεται η ψυχή σου και μόνο να τα διαβάζεις, σκέψου να αρχίσεις και να πληρώνεις.
Το τραγελαφικό είναι ότι όλα αυτά καλούνται να τα πληρώσουν οι εργαζόμενοι που αν δεν ζουν ήδη κάτω από το φάσμα της ανεργίας, νιώθουν καυτή την ανάσα της, οι δημόσιοι υπάλληλοι που βλέπουν για πρώτη φορά ύστερα από πολλά – πολλά χρόνια το φάσμα της ανεργίας, οι ιδιωτικοί υπάλληλοι των 700 ευρώ, οι ελεύθεροι επαγγελματίες που φυτοζωούν...
Ναι, τώρα πια είμαι σίγουρος... Οι άνθρωποι μένουν σε άλλον πλανήτη, όχι σε άλλη χώρα... Ούτε οσμίζονται, ούτε αντιλαμβάνονται τι προβλήματα αντιμετωπίζει ο λαός, τον οποίο υποτίθεται, υπηρετούν.
Ξεχνούν όμως ότι ο ίδιος αυτός λαός δεν αφομοιώθηκε από τους Τούρκους κατακτητές που για 400 χρόνια ήταν στο σβέρκο του. Υπέφερε, δεινοπάθησε αλλά επαναστάτησε και αποτίναξε το ζυγό. Και η ιστορία θα έπρεπε να μας μαθαίνει... Αλλά πού...
Είμαι βέβαιος ότι κάποια στιγμή θα ξεσηκωθεί. Δεν είναι δυνατόν να παρακολουθεί απαθής το θάνατό του. Θα αντιδράσει. Κι όσο βίαια είναι τα μέτρα που παίρνουν σε βάρος του, άλλη τόση θα είναι η επίθεση σε αυτούς που τον στοχοποίησαν.
Το ΠΑΣΟΚ προδιέγραψε το πολιτικό τέλος του. Έτσι κι αλλιώς τίποτα πια δεν έμεινε από αυτό που αγάπησε ο κόσμος και το στήριξε. Κούφια λόγια και μεγαλοϊδεατισμοί. Εν τέλει ο καλύτερος συνεργάτης της τρόικας. Των δανειστών και τοκογλύφων που καθορίζουν το μέλλον της χώρας. Όποιο μέλλον πια μπορεί να έχουμε.
Ξανακοιτάζω πίσω... Προσπαθώ να βρω ένα λόγο που θα έκανε το σημερινό ΠΑΣΟΚ να ξεχωρίζει από την πιο σκληρή δεξιά της δεκαετίας του ΄60. Συμπαθάτε με, αλλά δεν βρίσκω. Φταίμε κι εμείς... Έχουμε ακόμα “κολλημένες” στο μυαλό μας συγκεχυμένες τις έννοιες “δεξιά” και “αριστερά”. Θεωρούμε ακόμα πολλοί, δυστυχώς, ότι δεν μπορεί αυτοί οι δυο, τόσο διαφορετικοί χώροι, να παίζουν τον ίδιο ρόλο.
Αυτό το λάθος “πληρώνουμε” και θα “πληρώνουν” πολλές γενιές ακόμα με αβέβαιο μέλλον και προοπτική.
Και κοίτα τώρα να δεις. Λέω πως κάποιοι φταίνε που μας οδηγούν συνειδητά στο δρόμο της τρομοκρατίας για να μπορέσουν να περάσουν μέτρα που οδηγούν στον εργασιακό μεσαίωνα και πέφτω ο ίδιος στην παγίδα τους. Να ΄ναι το κομμάτι μου σαν τα μούτρα τους.
Κι όμως ήθελα να έχει λίγη αισιοδοξία, λίγη ελπίδα, να ΄χει από κάπου να πιαστεί ο αναγνώστης που βάλλεται από παντού. Δεν τα κατάφερα. Και νιώθω την ανάγκη να απολογηθώ.
Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευθεί αύριο στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στην στήλη μου ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ
Το πρωτοσέλιδο της ημέρας. Από το πάντα ευφάνταστο και δημιουργικό ΠΟΝΤΙΚΙ.
Αυτό κι αν είναι είδηση... Ύστερα από τέσσερις μήνες «εγκυμοσύνης» (το Δ.Σ, είχε εκλεγεί στις αρχαιρεσίες της 25ης και 26ης Μαΐου 2011) η ΕΣΗΕΑ, το συνδικαλιστικό όργανο των επαγγελματιών δημοσιογράφων κατάφερε να συγκροτηθεί σε Σώμα ως εξής:
Πρόεδρος: Δημήτρης Τρίμης Α' Αντιπρόεδρος: Νανά Νταουντάκη Β' Αντιπρόεδρος: Παναγιώτης Ράμμος Γεν. Γραμματέας: Μαρία Αντωνιάδου Ταμίας: Γιάννης Αγγέλης
Ας ελπίσουμε πως όλη αυτή κωλυσιεργεία θα δώσει τελικά κάτι καλό. Ότι οι συνάδελφοι που ανέλαβαν τα πόστα ευθύνης θα αντιληφθούν ότι χρειάζεται να «τρέξουν» δυνατά για να αντιμετωπίσουν όλη αυτή τη λαίλαπα που έχει ξεσπάσει σε όλα τα «μαγαζιά»...
Να ξανασταθεί στο ύψος των περιστάσεων το Σωματείο, να λειτουργήσει ως συνδικαλιστικός φορέας που θα στηρίξει τα μέλη του αν και όταν το χρειαστούν. Και όλα δείχνουν τόσο μαύρα γύρω μας που, γρήγορα θα το χρειαστούμε.
Σιδεροκέφαλοι λοιπόν!... Έχουν πολύ δουλειά μπροστά τους. Το τοπίο στο χώρο του Τύπου, όπως και σε όλους τους τομείς μιας Ελλάδας που... παραπαίει, είναι ιδιαίτερα απογοητευτικό. Κανείς πια δεν νοιώθει ασφαλής κι ούτε ξέρει τι του ξημερώνει τι του ξημερώνει η επόμενη μέρα.
Χρειάζεται συναδέλφους μαχητικούς που θα συσπειρώσουν τους δημοσιογράφους θα τους βγάλουν από τον... εφησυχασμό ότι η εξουσία δεν πειράζει τους δημοσιογράφους και θα τους ξαναδώσει την ελπίδα ότι το συνδικάτο τους είναι εδώ, όρθιο και δυνατό.
Ας είναι... Ποτέ δεν είναι αργά για να αποδείξουν και σε μας, τα μέλη τους...
Το Διοικητικό Συμβούλιο, μετά τη συγκρότησή του, συνεδριάζει σήμερα στη 1 μ.μ.
Πώς παρουσίασαν το θέμα οι στήλες των ΜΜΕ στο internet; Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.
Δείτε λίγο αυτή ΕΔΩ τη δημοσίευση. Βάζει ένα καλό προβληματισμό.
Δεν κινείται τίποτα στους δρόμους ή μάλλον επειδή είναι πήχτρα από αυτοκίνητα δεν κινείται τίποτα... “Το κατάφερε κι αυτό η κυβέρνηση”, σχολίαζε το πρωί κάποιος στο Twitter, “να κάνει με αυτοκίνητο, την παγκόσμια ημέρα χωρίς αυτοκίνητο!" Ναι, 22 Σεπτεμβρίου γιορτάζεται... Είναι εκπληκτικό πως της πάνε όλα μα όλα, στραβά κι ανάποδα...
Προσωπικά δεν με ακουμπά άμεσα το θέμα της απεργίας των εργαζομένων στα μέσα μαζικής μεταφοράς μιας και κινούμαι στην πρωτεύουσα με τη βέσπα μου, εργαλείο δουλειάς αληθινό και τρομερά εξυπηρετικό, τις ώρες της μεγάλης κυκλοφοριακής πίεσης.
Αλλά υπάρχουν πολλοί που τα χρησιμοποιούν για τη μετακίνησή τους από και προς τη δουλειά τους. Η Ειρήνη, ας πούμε, που πρέπει να την πάω εγώ...
Ξέρω, όπως το ξέρουν και όλοι όσοι έχουμε την ατυχία να ζούμε στο λεκανοπέδιο πως θα είναι μια τρέλα η Αθήνα αυτές τις μέρες... Αλλά και οι άνθρωποι που απεργούν έχουν τα δίκια τους.
Λόγω της σημερινής (22/9) 24ωρης απεργίας των εργαζομένων σε ΟΣΥ και ΣΤΑΣΥ δεν λειτουργούν το ΜΕΤΡΟ, ο ηλεκτρικός σιδηρόδρομος, το τραμ, ο προαστιακός σιδηρόδρομος, τα λεωφορεία και τα τρόλεϊ. Ούτε τα ταξί κυκλοφορούν...
Οι εργαζόμενοι αντιδρούν στις υποχρεωτικές μετατάξεις και στις νέες συλλογικές συμβάσεις εργασίας, που προβλέπει ο νέος νόμος για την αναδιάρθρωση των αστικών συγκοινωνιών.
Δεν αποκλείεται, πάντως, να υπάρξουν στάσεις εργασίας ή και απεργίες και στα αεροδρόμια, καθώς οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας εμφανίζονται αποφασισμένοι να απέχουν από την υπερεργασία και να προχωρήσουν στην πιστή εφαρμογή των κανόνων εναέριας κυκλοφορίας.
Κουράγιο, μέρα είναι, θα περάσει... Κι αυτό που θα μείνει θα είναι η ανασφάλεια των εργαζομένων που δεν ξέρουν αν και αύριο θα έχουν δουλειά, αφού, όπως εξελίσσονται τα πράγματα, τίποτα πια δεν τους καλύπτει.
Αυτό που πρέπει να προσέξουμε είναι να μην τα «βάζουμε» μεταξύ μας. Δεν φταίνε εκείνοι που σηκώνουν χειρόφρενο. Δεν έχουν άλλον τρόπο να αναδείξουν τα προβλήματά τους. Πώς αλλιώς να το κάνουν δηλαδή;
Ούτε με τη βέσπα δεν μπορείς να κινηθείς στην Αθήνα, μια τέτοια δύσκολη μέρα. Ευτυχώς που κάπως έγινε (συνεννοήθηκαν οι άνθρωποι, λίγοι είναι αυτοί που δουλεύουν πια, δεν ξέρω....) και τελικά η πρόσβαση στο Κολωνάκι για τη δουλειά της Ειρήνης κι από κει στην πλατεία Βάθη, υπήρξε σχετικά εύκολη. Και οι τροχονόμοι στη θέση τους.... Δεν είμαστε καλά... Σε ποια χώρα ζούμε; Στην Ελλάδα που οι άνθρωποι της δεν πλήττουν ποτέ, καθώς μπορεί να σου συμβούν τα πιο απίθανα πράγματα εκεί που δεν το περιμένεις...
Και λίγη κλασική μουσική για να ηρεμήσουμε... Η μέρα προβλέπεται μεγάλη...
Μετά το χθεσινό μικρό χειμωνιάτικο διάλειμμα ο καιρός επέστρεψε στο καλοκαιρινό του στίλ. Ηλιοφάνεια και ζέστη ξανά σήμερα...
Απίστευτο μου φαίνεται, αλλά είναι πέρα για πέρα αληθινό. Για πόσο γρήγορα έρχονται τα 10.000 «χτυπήματα» σε ένα Site σαν αυτό εδώ που εκφράζει τις προσωπικές μου απόψεις πάνω στην επικαιρότητα και όσα συμβαίνουν γύρω μου είναι κάτι το ασύλληπτο.
Πόσος καιρός πάει από τότε που κλείναμε τα 180.000; Και να, που σε λίγο «χτυπάμε» τα 190.000!...
Έχει την ομορφιά της, όλη αυτή η ιστορία. Σε συνδυασμό με το Facebook και το Twitter όπου αναδημοσιεύονται όλες οι εγγραφές και το ψαχτήρι της Google που στέλνει κόσμο στη σελίδα. Χρειάστηκε βέβαια να της... τα ψάλλω πριν λίγο καιρό όταν επί πέντε μέρες κόλλησε στην ίδια εγγραφή, αλλά το πρόβλημα αποκαταστάθηκε και πια λειτουργεί κανονικά, με αποτέλεσμα να πλησιάζουμε τις 800 ημερήσιες εισόδους από διαφορετικές Ι.Ρ.
Σίγουρα με τιμάει το γεγονός ότι με εμπιστεύεστε και μοιραζόμαστε ζητήματα που προσεγγίζω με το δικό μου τρόπο, είτε αυτά αφορούν την Κρήτη, είτε το σχολείο, είτε μικρές καταθέσεις ψυχής.
Οι φωτογραφίες, δικές μου οι περισσότερες και τα μουσικά βίντεο έχουν να κάνουν με τα δικά μου ακούσματα και τις δικές μου ευαισθησίες και «δένουν» με τα θέματα που επιλέγω.
Μετά τις 200.000 τι; Το μόνο βέβαιο είναι ότι θα συνεχίσετε να παίρνετε με συνέπεια ότι είχατε ως τώρα από μένα...
Σκληρός στην κριτική μου προς όλες τις κατευθύνσεις, χωρίς καμιά διάθεση για... καλά λόγια σε φίλους, χωρίς καμιά αιτία, απλά από... εκδούλευση, όπως συνηθίζουν άλλοι. Αυτό είναι που κάνει αυτό το Site να ξεχωρίζει...
Και μ' αυτή τη ρώτα θα συνεχίσουμε να λέμε τη γνώμη μας. Ευχαριστώ για τη συμπαράσταση σας σ' αυτό το δρόμο αντοχής στο διαδίκτυο...
Το απόγευμα σήμερα οι κρίσιμες αποφάσεις για τους εργαζόμενους στον ΟΤΕ. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ το ρεπορτάζ.
Κι επειδή μετά τις τηλεδιασκέψεις θα ανακοινωθούν ... νέα μέτρα, διαβάστε ΕΔΩ ένα πολύ καλό κομμάτι από τον Σταύρο Χριστακόπουλο του ΠΟΝΤΙΚΙΟΥ. Εκτός κι αν είμαστε πια τόσο απελπισμένοι. Αμετανόητος ο Ευ. Βενιζέλος προκαλεί.
Κι άντε τώρα να εμπιστευτείς αυτή τη δικαιοσύνη. Δείτε ΕΔΩ τι έγινε στην περίπτωση του Μάκη Ψωμιάδη.
Περσινό αλλά καλό. Τα πρωτοβρόχια στο Ηράκλειο Κρήτης. Πόσο διαφορετικά μπορεί να είναι τα πράγματα στην Αθήνα; Όχι και πολύ. Δείτε αυτή την εξαιρετική δουλειά με υπομονή. Κρατάει 10΄το βίντεο αλλά αξίζει τον κόπο. Οι εικόνες του είναι εκπληκτικά όμορφες. Κι αυτή η φουρτουνιασμένη θάλασσα, αχ αυτή η θάλασσα...
Κόντευε 4.10 χθες όταν έφυγα από την ΠΕΤ ΟΤΕ για την εφημερίδα. Είχα να διευθετήσω μερικές δουλειές που μου πήραν χρόνο, ύστερα μάλιστα από το μεσημεριανό διάλειμμα που χρειάστηκε να κάνω και να... πεταχτώ στο Ταμείο για την τρίμηνη συνταγή.
Ο καιρός είχε κιόλας αλλάξει. Ένα μουντό, μαύρο χρώμα απλωνόταν στον ουρανό. Και κάποιες σταγόνες που έπεφταν σποραδικά προειδοποιούσαν ότι ο.. χειμώνας πλανιόνταν στον αέρα.
Ευτυχώς αυτή τη φορά, μέχρι να κατέβω στον Πειραιά δεν έφαγα βροχή. Τουλάχιστον δυνατή, γιατί τις ψιχάλες μου τις πήρα. Όμως στις 5 το απόγευμα όλα γύρω έμοιαζαν με χειμώνα κι ας «κρατιόταν» ακόμα, χωρίς να πέσει δυνατή βροχή και καταιγίδα...
Υπήρχε ανάγκη να σταματήσω κάπου στην Πειραιώς, να βάλω βενζίνη στη μηχανή και η αγωνία μου ήταν να φτάσω στην εφημερίδα πριν τη δυνατή βροχή. Τα κατάφερα αυτή τη φορά. Ελπίζω και την επόμενη να είμαι το ίδιο τυχερός.
Όμως την ΕΜΥ τελικά θα πρέπει να την παίρνουμε στα σοβαρά. Δεν λέει κάτι στο βρόντο. Κάτι ξέρει... Και τελικά δικαιώνεται. Ειδικά τα τελευταία χρόνια με τον σύγχρονο τεχνικό εξοπλισμό που διαθέτει σπάνια πέφτει έξω...
Γελούσα χθες το πρωί που έγραφα για τις προβλέψεις της. Είχε έναν υπέροχο ήλιο έξω και είχε πολύ ζέστη, όπως κάθε μέρα τις τελευταίες μέρες... Και το απόγευμα λίγο έλειψε να γίνω λούτσα. Η ηλιοφάνεια έδωσε τη θέση της στα πυκνά, μαύρα σύννεφα. Και τη βροχή. Κάπου κοντά θα έπεσε σίγουρα και πολύ μάλιστα.
Με την πρώτη σταγόνα της βροχής τέλειωσε το καλοκαίρι... Έτσι δε λένε; Ε, να που το ζούμε κιόλας... Είδαμε τα πρωτοβρόχια. Κι είχαν την ομορφιά τους, όπως και να το κάνουμε...
Κάποτε ζούσαμε και το φθινόπωρο... Τώρα πια αυτό μάλλον δεν είναι δυνατόν. Οι εποχές συρρικνώθηκαν σε δύο. Χειμώνας – Καλοκαίρι. Κι όμως ήταν ωραία, έτσι δεν είναι; Δείτε λίγο πιο προσεκτικά του στίχους του τραγουδιού με τον Μάνο Ξυδούς.
Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...
Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη. Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...
Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...
Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!
Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.
Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024 από την ΕΡΤ 3.
Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...
Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.
Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...
Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;
Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...
Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!
Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...
Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου... Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...
Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ
Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.
Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.
Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.
Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...
ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!
Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.
Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.
Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.
Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…
ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...
Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς, “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...
Στο ρόλο του Συνταξιούχου
Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται. Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο!
Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!
Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!
Μικρές πινελιές αγάπης
Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.
Δοκιμασία από τον Covid-19
Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.
Το "φευγιό" της αδερφής μου
Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...
Έφυγε και ο Κωστής μας
Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 
Αυτό κι αν είναι είδηση... Ύστερα από τέσσερις μήνες «εγκυμοσύνης» (το Δ.Σ, είχε εκλεγεί στις αρχαιρεσίες της 25ης και 26ης Μαΐου 2011) η ΕΣΗΕΑ, το συνδικαλιστικό όργανο των επαγγελματιών δημοσιογράφων κατάφερε να συγκροτηθεί σε Σώμα ως εξής:
Προσωπικά δεν με ακουμπά άμεσα 
Απίστευτο μου φαίνεται, 
Κ
