Το πρωτοσέλιδο της ημέρας. Από το πάντα ευφάνταστο και δημιουργικό ΠΟΝΤΙΚΙ.

Αυτό κι αν είναι είδηση... Ύστερα από τέσσερις μήνες «εγκυμοσύνης» (το Δ.Σ, είχε εκλεγεί στις αρχαιρεσίες της 25ης και 26ης Μαΐου 2011) η ΕΣΗΕΑ, το συνδικαλιστικό όργανο των επαγγελματιών δημοσιογράφων κατάφερε να συγκροτηθεί σε Σώμα ως εξής:

Πρόεδρος:           Δημήτρης Τρίμης
Α' Αντιπρόεδρος: Νανά Νταουντάκη
Β' Αντιπρόεδρος: Παναγιώτης Ράμμος
Γεν. Γραμματέας: Μαρία Αντωνιάδου
Ταμίας:                 Γιάννης Αγγέλης

Ας ελπίσουμε πως όλη αυτή κωλυσιεργεία θα δώσει τελικά κάτι καλό. Ότι οι συνάδελφοι που ανέλαβαν τα πόστα ευθύνης θα αντιληφθούν ότι χρειάζεται να «τρέξουν» δυνατά για να αντιμετωπίσουν όλη αυτή τη λαίλαπα που έχει ξεσπάσει σε όλα τα «μαγαζιά»...

Να ξανασταθεί στο ύψος των περιστάσεων το Σωματείο, να λειτουργήσει ως συνδικαλιστικός φορέας που θα στηρίξει τα μέλη του αν και όταν το χρειαστούν. Και όλα δείχνουν τόσο μαύρα γύρω μας που, γρήγορα θα το χρειαστούμε.

Σιδεροκέφαλοι λοιπόν!... Έχουν πολύ δουλειά μπροστά τους. Το τοπίο στο χώρο του Τύπου, όπως και σε όλους τους τομείς μιας Ελλάδας που... παραπαίει, είναι ιδιαίτερα απογοητευτικό. Κανείς πια δεν νοιώθει ασφαλής κι ούτε ξέρει τι του ξημερώνει τι του ξημερώνει η επόμενη μέρα.

Χρειάζεται συναδέλφους μαχητικούς που θα συσπειρώσουν τους δημοσιογράφους θα τους βγάλουν από τον... εφησυχασμό ότι η εξουσία δεν πειράζει τους δημοσιογράφους και θα τους ξαναδώσει την ελπίδα ότι το συνδικάτο τους είναι εδώ, όρθιο και δυνατό.

Ας είναι... Ποτέ δεν είναι αργά για να αποδείξουν και σε μας, τα μέλη τους...

Το Διοικητικό Συμβούλιο, μετά τη συγκρότησή του, συνεδριάζει σήμερα στη 1 μ.μ.

• Πώς παρουσίασαν το θέμα οι στήλες των ΜΜΕ στο internet; Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.
• Δείτε λίγο αυτή ΕΔΩ τη δημοσίευση. Βάζει ένα καλό προβληματισμό.

Δεν κινείται τίποτα στους δρόμους ή μάλλον επειδή είναι πήχτρα από αυτοκίνητα δεν κινείται τίποτα... “Το κατάφερε κι αυτό η κυβέρνηση”, σχολίαζε το πρωί κάποιος στο Twitter, “να κάνει με αυτοκίνητο, την παγκόσμια ημέρα χωρίς αυτοκίνητο!" Ναι, 22 Σεπτεμβρίου γιορτάζεται... Είναι εκπληκτικό πως της πάνε όλα μα όλα, στραβά κι ανάποδα...

Προσωπικά δεν με ακουμπά άμεσα το θέμα της απεργίας των εργαζομένων στα μέσα μαζικής μεταφοράς μιας και κινούμαι στην πρωτεύουσα με τη βέσπα μου, εργαλείο δουλειάς αληθινό και τρομερά εξυπηρετικό, τις ώρες της μεγάλης κυκλοφοριακής πίεσης.

Αλλά υπάρχουν πολλοί που τα χρησιμοποιούν για τη μετακίνησή τους από και προς τη δουλειά τους. Η Ειρήνη, ας πούμε, που πρέπει να την πάω εγώ...

Ξέρω, όπως το ξέρουν και όλοι όσοι έχουμε την ατυχία να ζούμε στο λεκανοπέδιο πως θα είναι μια τρέλα η Αθήνα αυτές τις μέρες... Αλλά και οι άνθρωποι που απεργούν έχουν τα δίκια τους.

Λόγω της σημερινής (22/9) 24ωρης απεργίας των εργαζομένων σε ΟΣΥ και ΣΤΑΣΥ δεν λειτουργούν το ΜΕΤΡΟ, ο ηλεκτρικός σιδηρόδρομος, το τραμ, ο προαστιακός σιδηρόδρομος, τα λεωφορεία και τα τρόλεϊ. Ούτε τα ταξί κυκλοφορούν...

Οι εργαζόμενοι αντιδρούν στις υποχρεωτικές μετατάξεις και στις νέες συλλογικές συμβάσεις εργασίας, που προβλέπει ο νέος νόμος για την αναδιάρθρωση των αστικών συγκοινωνιών.

Δεν αποκλείεται, πάντως, να υπάρξουν στάσεις εργασίας ή και απεργίες και στα αεροδρόμια, καθώς οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας εμφανίζονται αποφασισμένοι να απέχουν από την υπερεργασία και να προχωρήσουν στην πιστή εφαρμογή των κανόνων εναέριας κυκλοφορίας.

Κουράγιο, μέρα είναι, θα περάσει... Κι αυτό που θα μείνει θα είναι η ανασφάλεια των εργαζομένων που δεν ξέρουν αν και αύριο θα έχουν δουλειά, αφού, όπως εξελίσσονται τα πράγματα, τίποτα πια δεν τους καλύπτει.

Αυτό που πρέπει να προσέξουμε είναι να μην τα «βάζουμε» μεταξύ μας. Δεν φταίνε εκείνοι που σηκώνουν χειρόφρενο. Δεν έχουν άλλον τρόπο να αναδείξουν τα προβλήματά τους. Πώς αλλιώς να το κάνουν δηλαδή;

Ούτε με τη βέσπα δεν μπορείς να κινηθείς στην Αθήνα, μια τέτοια δύσκολη μέρα. Ευτυχώς που κάπως έγινε (συνεννοήθηκαν οι άνθρωποι, λίγοι είναι αυτοί που δουλεύουν πια, δεν ξέρω....) και τελικά η πρόσβαση στο Κολωνάκι για τη δουλειά της Ειρήνης κι από κει στην πλατεία Βάθη, υπήρξε σχετικά εύκολη. Και οι τροχονόμοι στη θέση τους.... Δεν είμαστε καλά... Σε ποια χώρα ζούμε; Στην Ελλάδα που οι άνθρωποι της δεν πλήττουν ποτέ, καθώς μπορεί να σου συμβούν τα πιο απίθανα πράγματα εκεί που δεν το περιμένεις...

Και λίγη κλασική μουσική για να ηρεμήσουμε... Η μέρα προβλέπεται μεγάλη...

Μετά το χθεσινό μικρό χειμωνιάτικο διάλειμμα ο καιρός επέστρεψε στο καλοκαιρινό του στίλ. Ηλιοφάνεια και ζέστη ξανά σήμερα...

Απίστευτο μου φαίνεται, αλλά είναι πέρα για πέρα αληθινό. Για πόσο γρήγορα έρχονται τα 10.000 «χτυπήματα» σε ένα Site σαν αυτό εδώ που εκφράζει τις προσωπικές μου απόψεις πάνω στην επικαιρότητα και όσα συμβαίνουν γύρω μου είναι κάτι το ασύλληπτο.

Πόσος καιρός πάει από τότε που κλείναμε τα 180.000; Και να, που σε λίγο «χτυπάμε» τα 190.000!...

Έχει την ομορφιά της, όλη αυτή η ιστορία. Σε συνδυασμό με το Facebook και το Twitter όπου αναδημοσιεύονται όλες οι εγγραφές και το ψαχτήρι της Google που στέλνει κόσμο στη σελίδα. Χρειάστηκε βέβαια να της... τα ψάλλω πριν λίγο καιρό όταν επί πέντε μέρες κόλλησε στην ίδια εγγραφή, αλλά το πρόβλημα αποκαταστάθηκε και πια λειτουργεί κανονικά, με αποτέλεσμα να πλησιάζουμε τις 800 ημερήσιες εισόδους από διαφορετικές Ι.Ρ.

Σίγουρα με τιμάει το γεγονός ότι με εμπιστεύεστε και μοιραζόμαστε ζητήματα που προσεγγίζω με το δικό μου τρόπο, είτε αυτά αφορούν την Κρήτη, είτε το σχολείο, είτε μικρές καταθέσεις ψυχής.

Οι φωτογραφίες, δικές μου οι περισσότερες και τα μουσικά βίντεο έχουν να κάνουν με τα δικά μου ακούσματα και τις δικές μου ευαισθησίες και «δένουν» με τα θέματα που επιλέγω.

Μετά τις 200.000 τι; Το μόνο βέβαιο είναι ότι θα συνεχίσετε να παίρνετε με συνέπεια ότι είχατε ως τώρα από μένα...

Σκληρός στην κριτική μου προς όλες τις κατευθύνσεις, χωρίς καμιά διάθεση για... καλά λόγια σε φίλους, χωρίς καμιά αιτία, απλά από... εκδούλευση, όπως συνηθίζουν άλλοι. Αυτό είναι που κάνει αυτό το Site να ξεχωρίζει...

Και μ' αυτή τη ρώτα θα συνεχίσουμε να λέμε τη γνώμη μας. Ευχαριστώ για τη συμπαράσταση σας σ' αυτό το δρόμο αντοχής στο διαδίκτυο...

• Το απόγευμα σήμερα οι κρίσιμες αποφάσεις για τους εργαζόμενους στον ΟΤΕ. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ το ρεπορτάζ.
• Κι επειδή μετά τις τηλεδιασκέψεις θα ανακοινωθούν ... νέα μέτρα, διαβάστε ΕΔΩ ένα πολύ καλό κομμάτι από τον Σταύρο Χριστακόπουλο του ΠΟΝΤΙΚΙΟΥ. Εκτός κι αν είμαστε πια τόσο απελπισμένοι. Αμετανόητος ο Ευ. Βενιζέλος προκαλεί.
  
• Κι άντε τώρα να εμπιστευτείς αυτή τη δικαιοσύνη. Δείτε ΕΔΩ τι έγινε στην περίπτωση του Μάκη Ψωμιάδη.
  

Περσινό αλλά καλό. Τα πρωτοβρόχια στο Ηράκλειο Κρήτης. Πόσο διαφορετικά μπορεί να είναι τα πράγματα στην Αθήνα; Όχι και πολύ. Δείτε αυτή την εξαιρετική δουλειά με υπομονή. Κρατάει 10΄το βίντεο αλλά αξίζει τον κόπο. Οι εικόνες του είναι εκπληκτικά όμορφες. Κι αυτή η φουρτουνιασμένη θάλασσα, αχ αυτή η θάλασσα...

Κόντευε 4.10 χθες όταν έφυγα από την ΠΕΤ ΟΤΕ για την εφημερίδα. Είχα να διευθετήσω μερικές δουλειές που μου πήραν χρόνο, ύστερα μάλιστα από το μεσημεριανό διάλειμμα που χρειάστηκε να κάνω και να... πεταχτώ στο Ταμείο για την τρίμηνη συνταγή.

Ο καιρός είχε κιόλας αλλάξει. Ένα μουντό, μαύρο χρώμα απλωνόταν στον ουρανό. Και κάποιες σταγόνες που έπεφταν σποραδικά προειδοποιούσαν ότι ο.. χειμώνας πλανιόνταν στον αέρα.

Ευτυχώς αυτή τη φορά, μέχρι να κατέβω στον Πειραιά δεν έφαγα βροχή. Τουλάχιστον δυνατή, γιατί τις ψιχάλες μου τις πήρα. Όμως στις 5 το απόγευμα όλα γύρω έμοιαζαν με χειμώνα κι ας «κρατιόταν» ακόμα, χωρίς να πέσει δυνατή βροχή και καταιγίδα...

Υπήρχε ανάγκη να σταματήσω κάπου στην Πειραιώς, να βάλω βενζίνη στη μηχανή και η αγωνία μου ήταν να φτάσω στην εφημερίδα πριν τη δυνατή βροχή. Τα κατάφερα αυτή τη φορά. Ελπίζω και την επόμενη να είμαι το ίδιο τυχερός.

Όμως την ΕΜΥ τελικά θα πρέπει να την παίρνουμε στα σοβαρά. Δεν λέει κάτι στο βρόντο. Κάτι ξέρει... Και τελικά δικαιώνεται. Ειδικά τα τελευταία χρόνια με τον σύγχρονο τεχνικό εξοπλισμό που διαθέτει σπάνια πέφτει έξω...

Γελούσα χθες το πρωί που έγραφα για τις προβλέψεις της. Είχε έναν υπέροχο ήλιο έξω και είχε πολύ ζέστη, όπως κάθε μέρα τις τελευταίες μέρες... Και το απόγευμα λίγο έλειψε να γίνω λούτσα. Η ηλιοφάνεια έδωσε τη θέση της στα πυκνά, μαύρα σύννεφα. Και τη βροχή. Κάπου κοντά θα έπεσε σίγουρα και πολύ μάλιστα.

Με την πρώτη σταγόνα της βροχής τέλειωσε το καλοκαίρι... Έτσι δε λένε; Ε, να που το ζούμε κιόλας... Είδαμε τα πρωτοβρόχια. Κι είχαν την ομορφιά τους, όπως και να το κάνουμε...

Κάποτε ζούσαμε και το φθινόπωρο... Τώρα πια αυτό μάλλον δεν είναι δυνατόν. Οι εποχές συρρικνώθηκαν σε δύο. Χειμώνας – Καλοκαίρι. Κι όμως ήταν ωραία, έτσι δεν είναι; Δείτε λίγο πιο προσεκτικά του στίχους του τραγουδιού με τον Μάνο Ξυδούς.

Εικόνες από την πλατεία Συντάγματος τον φετινό Ιούνιο. Οι αγανακτισμένοι Έλληνες για πρώτη φορά συγκροτούν ένα κίνημα με φωνή.

Παρακαλώ διαβάστε με προσοχή το παρακάτω άρθρο. Έτσι κι αλλιώς θα συζηθεί τις επόμενες μέρες; Όχι μόνο για το περιεχόμενο του, αλλά κυρίως για τον... συγγραφέα του.

Στις 25 Μάη ξέσπασε στην πλατεία Συντάγματος ένα μαζικό πολιτικό κίνημα αντίστασης και χειραφέτησης, που αποτέλεσε μια κρίσιμη καμπή στον «παρατεταμένο λαϊκό πόλεμο», ο οποίος ξεκίνησε με την ψήφιση του επαχθούς Μνημονίου και κλιμακώθηκε με έντεκα πανεργατικές γενικές απεργίες. Στην υπό «κινεζοποίηση» Ελλάδα της διαρκούς λιτότητας και της οικονομικής εξαθλίωσης, του εργασιακού μεσαίωνα και της απώλειας της εθνικής κυριαρχίας, το κίνημα των πλατειών εξέφρασε τη διάρρηξη των παγιωμένων σχέσεων αντιπροσώπευσης και των αστικών κοινωνικών συμμαχιών, μεταμορφώνοντας την κρίση από οικονομική σε πολιτική. Kαθοριστικής σημασίας στοιχείο, συμβάλλον και στην αντιφατικότητα του κινήματος, υπήρξε η συμμετοχή χιλιάδων ψηφοφόρων του πελατειακού δικομματισμού, ορμώμενων από τη δυσαρέσκεια και την απόγνωση απέναντι στην πολιτική αφαίμαξης της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ.

Ο μαχητικός Ιούνιος, κατά τον οποίο εξαπλώθηκε σε δεκάδες πλατείες της χώρας ο δημοκρατικός θεσμός της λαϊκής συνέλευσης, χαρακτηρίστηκε από γοργές εξελίξεις όσον αφορά στην ιδεολογική ταυτότητα του κινήματος των «Αγανακτισμένων». Οι πρώτες μέρες της κινητοποίησης, όταν αυτή αγκαλιάστηκε από τα αντιδραστικά ΜΜΕ, σημαδεύτηκαν από έντονη εχθρότητα απέναντι στην παρέμβαση κοινωνικών συλλογικοτήτων και οργανωμένων μορφών ταξικής πάλης (κόμματα, συνδικάτα). Σύντομα, όμως, αποδείχτηκε ότι για να αγωνιστούμε με το σύνθημα «δεν φεύγουμε αν δεν φύγουν κυβέρνηση, τρόικα, χρέος», έπρεπε το κίνημα να ριζοσπαστικοποιηθεί, να αποκτήσει πολιτικές θέσεις και να μπολιαστεί στους χώρους εργασίας, δηλαδή να επεκταθεί η δημοκρατική αυτοοργάνωση στο πεδίο της οικονομίας, με απώτερο σκοπό τον κοινωνικό εργατικό έλεγχο.

Σ' αυτή την κατεύθυνση υπήρξαν αξιοσημείωτα βήματα, καθώς στις κινητοποιήσεις πρωτοστάτησαν οι υπάλληλοι σε κλάδους εντατικής εκμετάλλευσης του ιδιωτικού τομέα, οι νέοι της επισφαλούς διανοητικής εργασίας και των μισθών πείνας, οι συνδικαλισμένοι εργάτες και οι άνεργοι. Ο κόσμος χάραξε το δρόμο με λαϊκές συνελεύσεις, απεργιακές φρουρές και καταλήψεις διαρκείας (Δήμος Αθήνας, νοσοκομείο Ιεράπετρας, σούπερ μάρκετ Dia, ΔΕΚΟ), ενώ η επιγενό_ενη απονομιμοποίηση των γραφειοκρατικών ηγεσιών των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ αύξησε την επιρροή των πρωτοβάθμιων σωματείων βάσης και της ριζοσπαστικής-αντικαπιταλιστικής αριστεράς. Η γενικευμένη οργή για την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας και την κατεδάφιση του κοινωνικού κράτους πρόνοιας αποκρυσταλλώθηκε στο σύνθημα «δεν χρωστάμε, δεν πουλάμε, δεν πληρώνουμε».

Αναμφίβολα, οι ημερομηνίες που σφράγισαν την πρωτοφανή δυναμική του αγώνα ήταν 15-28-29 Ιουνίου, όταν οι γενικές απεργίες συναντήθηκαν με τις λαϊκές συνελεύσεις. Η επιμονή του κόσμου, ο οποίος, παρά την κυβερνητική απόφαση για σκληρή αστυνομική καταστολή, ανασυντασσόταν και παρέμενε στο Σύνταγμα, κατέδειξε τον πολιτικό μετασχηματισμό του κινήματος και την οριστική ρήξη του με τη μνημονιακή συναίνεση. Απομαζικοποιημένη λόγω της ιδεολογικής τρομοκρατίας κράτους και κεφαλαίου, που συμπυκνώθηκε στις απειλές «Μεσοπρόθεσμο ή χρεοκοπία/τανκς», η Κάτω Βουλή των πλατειών συνέχισε τις εργασίες της.
Οι παραπάνω εμπειρίες συνθέτουν την πολύχρωμη τοιχογραφία της λαϊκής εξέγερσης, που μολονότι δεν κατόρθωσε να αποτρέψει την εισαγωγή της χώρας στην προκρούστεια κλίνη του Μεσοπρόθεσμου, εγκαινίασε μια νέα, ποιοτικά διαφορετική, πολιτική πραγματικότητα, με θεμέλιό της το αίτημα για άμεση δημοκρατία και «ισότητα, δικαιοσύνη, αξιοπρέπεια».

Για τη συνέχιση του αγώνα είναι επιτακτική ανάγκη η δημιουργία ενός ηγεμονικού πολιτικού μετώπου, μιας κρίσιμης μάζας κομμάτων, συνελεύσεων, σωματείων και πολιτών, που θα παλέψει για την πολιτική-κοινωνική χειραφέτηση και θα εκπονήσει ένα μεταβατικό πρόγραμμα εκτάκτου ανάγκης για την υπεράσπιση των λαϊκών συμφερόντων. Βασικοί άξονες πρέπει να είναι η στάση πληρωμών και η διαγραφή του χρέους σε ρήξη με την Ε.Ε., η αναδιανομή του εισοδήματος εις βάρος του κεφαλαίου και υπέρ της μισθωτής εργασίας, η υπεράσπιση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα των κοινωνικών αγαθών (υγεία, παιδεία), η εθνικοποίηση-κοινωνικοποίηση των τραπεζών και των στρατηγικών επιχειρήσεων και η χάραξη βιομηχανικής πολιτικής με στόχο την παραγωγική ανασυγκρότηση και την ανακούφιση των εργαζομένων, η θέσπιση αποκεντρωμένων αμεσοδημοκρατικών θεσμών και η κατάκτηση της εθνικής ανεξαρτησίας.

Η βίαιη έκρηξη οργής της φτωχής και αποκλεισμένης νεολαίας της Αγγλίας και οι επερχόμενες κοινωνικές συγκρούσεις προοιωνίζουν το ευρωπαϊκό φθινόπωρο θερμό, και καθιστούν επίκαιρα τα λόγια του Αντόνιο Γκράμσι: «Ο παλιός κόσμος πεθαίνει και ο καινούργιος πασχίζει να γεννηθεί. Ζούμε στην εποχή των τεράτων».

• Το άρθρο είναι του Παναγιώτη Αγγελόπουλου, πρωτότοκου γιου της Γιάννας Αγγελοπούλου, γόνου μιας από τις πιο πλούσιες οικογένειες κι από αυτή την άποψη ο λόγος του έχει μεγαλύτερη αξία. Το περίεργο είναι ότι σε πολλά από αυτά που γράφει συμφωνούμε αν και βλέπουμε το θέμα από διαφορετική σκοπιά...

Το πανό που έφτιαξαν τα παιδιά μας στο 54 Λύκειο Αθηνών για να πάρουν μέρος στο σημερινό (20/9/2011) συλλαλητήριο, έξω από το σχολείο τους...

Το πρώτο μαθητικό συλλαλητήριο της χρονιάς πραγματοποίησαν σήμερα μαθητές του Συντονιστικού Αγώνα Σχολείων Αττικής, που φέρονται φιλικά διακείμενοι στο ΚΚΕ.

Το συλλαλητήριο ξεκίνησε στις 10.30 π. μ. από την πλατεία Ομονοίας, ενώ οι μαθητές ανέφεραν ότι θα συνεχίσουν τις αντιδράσεις τους.

Την Πέμπτη, η Διδασκαλική Ομοσπονδία Ελλάδος θα πραγματοποιήσει την πρώτη 24ωρη απεργία της χρονιάς, ενώ θα συμμετάσχει στο συλλαλητήριο των φοιτητών (1.00, Προπύλαια). Για την ίδια ημέρα, η ΟΛΜΕ έχει προκηρύξει τρίωρη στάση εργασίας (11 π.μ. - 2 μ.μ. και 2 μ.μ. - 5 μ.μ. για τον πρωινό και απογευματινό κύκλο σχολείων).

Χθες, ο υπεύθυνος Παιδείας της Ν.Δ. κ. Α. Σπηλιωτόπουλος συναντήθηκε με το προεδρείο της ΔΟΕ, έκανε λόγο για «χάος στα σχολεία» και επιτέθηκε στο υπ. Παιδείας. «Στα δημοτικά απαιτούνται 14 εκατ. αντίτυπα και οι αποστολές που έχουν γίνει ανέρχονται σε 2 εκατ. Πολλά παιδιά μπήκαν στις τάξεις χωρίς δασκάλους.

Σήμερα υπάρχουν 4.700 κενές οργανικές θέσεις, ενώ οι 24 από τους 68 συλλόγους δασκάλων δεν έχουν παραλάβει ούτε ένα βιβλίο. Ακόμα και το περίφημο dvd δεν το έχει δει κανένας δάσκαλος», είπε.

• Τα στοιχεία για την είδηση είναι παρμένα από το alfavita.gr

Πριν φύγουν για το συλλαλητήριο οι μαθητές του σχολείου μας τράβηξαν αυτή τη φωτογραφία και μετά τη “σήκωσαν” στο Facebook. Εκεί, έκανε αίσθηση το πανό και το τράβηξαν τα ειδησεογραφικά πρακτορεία...