Το πρόβλημα δεν είναι μόνο στην Ελλάδα, είναι σε όλο τον κόσμο. Δείτε αυτό το βίντεο.

Διαδηλώσεις «Αγανακτισμένων» ανά την υφήλιο προγραμματίζονται για τις 15 Οκτωβρίου. Ο δικτυακός τόπος με τον ονομασία «Ενωμένοι για την παγκόσμια αλλαγή» παρουσιάζει έναν χάρτη με περισσότερες από 400 κινητοποιήσεις που είναι προγραμματισμένες τη συγκεκριμένη ημέρα σε τουλάχιστον 45 χώρες.

Από την Τανζανία ως τη Χαβάη, περνώντας από το κίνημα «Καταλάβετε τη Νέα Υόρκη» (Occupy Wall Street), κόκκινες κουκκίδες σημειώνουν τα σημεία όπου αναμένεται να συγκεντρωθούν οι «Αγανακτισμένοι» όλου του κόσμου για μία παγκόσμια, ειρηνική διαδήλωση.

Οι Ισπανοί «Αγανακτισμένοι», πρωτοπόροι του κινήματος που ξεκίνησε τον Μάιο, έχουν καλέσει σε διαδηλώσεις στις 15 Οκτωβρίου σε όλη την Ισπανία, εκφράζοντας την ελπίδα την ίδια ημέρα να πραγματοποιηθούν ανάλογες κινητοποιήσεις σε όλο τον κόσμο.

Οι Ιταλοί μαθητές, φοιτητές και καθηγητές που διαδήλωσαν την Παρασκευή σε 90 πόλεις της Ιταλίας έχουν ήδη ανανεώσει το ραντεβού τους για τις 15 Οκτωβρίου.

«Είμαστε χαρούμενοι που η Νέα Υόρκη έχει κερδίσει μεγαλύτερη δημοσιότητα» δηλώνει στο Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο Χον Αγκίρε Σους, εκπρόσωπος της ισπανικής πλατφόρμας Democracia Real Ya!, που διοργάνωσε την διαδήλωση της 15ης Μαΐου απ' όπου ξεπήδησε το κίνημα των «Αγανακτισμένων» κατά της ανεργίας και της οικονομικής κρίσης.

«Αυτό δείχνει ότι πρόκειται για ένα ζήτημα που αφορά όχι μόνο την Ισπανία, αλλά όλο τον κόσμο διότι η κρίση είναι παγκόσμια, οι αγορές δρουν σε παγκόσμιο επίπεδο» σημείωσε.

«Ενωμένοι με μία μόνο φωνή, θα δώσουμε στους πολιτικούς και τις οικονομικές ελίτ που υπηρετούν να καταλάβουν ότι πλέον είμαστε εμείς, ο λαός που θα αποφασίσουμε το μέλλον μας» αναφέρει ένα μανιφέστο που εγκρίθηκε από τη συνέλευση της Μαδρίτης στις 30 Σεπτεμβρίου.

Στη Μαδρίτη οι «Αγανακτισμένοι» ζητούν από διαδηλωτές από όλη τη χώρα να συγκεντρωθούν στην πρωτεύουσα, όπως είχαν κάνει στις 19 Ιουνίου, όταν τουλάχιστον 200.00 είχαν συμμετάσχει σε κινητοποιήσεις σε ολόκληρη την Ισπανία.

Ένα μήνα πριν τις βουλευτικές εκλογές του Νοεμβρίου στην Ισπανία, η 15η Οκτωβρίου θα είναι ένα τεστ για την ικανότητα κινητοποίησης του κόσμου από τους «Αγανακτισμένους».

• Όσο κι αν φαίνεται απίστευτο το κομμάτι αυτό δημοσιεύθηκε στα ΝΕΑ

Οι τοίχοι είναι... σοφοί. Κάποιοι γράφουν πάνω τους τη δική τους ιστορία. Που συνήθως αφορά κι άλλους.

Μικρές επαναστάσεις μπορούμε να τις κάνουμε...

Το είδα στο Site της φίλης μου δημοσιογράφου Σοφίας Βούλτεψη και μου άρεσε. Προφανώς κι ή ίδια το είχε πάρει από ΕΔΩ. Προς τιμήν της ανέφερε την πηγή. Διότι αυτό είναι το σωστό δεν παίρνουμε έτοιμη τη δουλειά των  άλλων να την καπηλευόμαστε ώς δικιά μας.

Δείτε λοιπόν το κομμάτι που λέει μεγάλες αλήθειες:

«Μα πες μου γιατί δεν ανοίγει μύτη;»
Το ερώτημα μπήκε στο τέλος μιας συζήτησης, όπου όλοι δήλωναν οργισμένοι.
Μύτη; Τα κεφάλια πλημυρισμένα στο αίμα δεν τα έχετε δει; Τις προσαγωγές και τα λυντσαρίσματα σε διαδηλωτές; Τους τόνους από χημικά;
Δύο μήνες το Σύνταγμα ήταν γεμάτο κόσμο, τα γιαουρτώματα, τα αυγά, τα
γιουχαρίσματα, οι καταλήψεις στην ημερήσια αναφορά…
Ποτέ άλλοτε ο ελληνικός λαός δεν αντιστάθηκε τόσο πολύ. Τόσο μαζικά. Και όμως σχεδόν μας έχουν πείσει και το ακούμε καθημερινά ότι «δεν κουνιέται φύλλο»!
Και εμείς το αναπαράγουμε, το έχουμε πιστέψει!
Η αντίσταση υπάρχει και είναι παντού. Τόσο παντού που δεν μπορούν να κυκλοφορήσουν, χωρίς να έχουν για προστασία μια διμοιρία ΜΑΤ στα αριστερά τους και άλλη μία στα δεξιά τους.
Έχει ακολουθήσει τρόπους που δείχνουν την φαντασία και την ευρηματικότητα του Έλληνα.
Έχει βγει από τα σύνορα της χώρας, στο Παρίσι, στο Βερολίνο στις Βρυξέλες. Τόση καταστολή αντίστοιχα δεν έχουμε ξαναδεί. Τόσο μίσος από και λύσσα ακόμα και σε μικρά παιδιά είναι πραγματικά ανεξήγητη.
Τόση αστυνομία στην καταστολή και την φύλαξη των κατοχικών δυνάμεων και των δοσιλόγων, που κυριολεκτικά η παραβατικότητα κάνει πάρτι στις περιουσίες και τις ζωές των πολιτών.
Διαδηλώσεις τόσο μαζικές και τόσες πολλές δεν γνώρισε η χώρα ποτέ, ούτε το ΄65 – όπου οι αστυνομικοί με τα καπελάκια τους και ένα ροπαλάκι, μοιάζουν με μπαλέτα μπροστά στα σημερινά ρομποκόπ.
Η χώρα αντιστέκεται και ξέρουν ότι στο διεθνές δίκαιο αυτό σημαίνει ότι όταν ανατραπούν οι αποφάσεις τους ΕΙΝΑΙ ΑΚΥΡΕΣ.
Προσπαθούν λοιπόν με Μέσα Μαζικής αποχαύνωσης που διαθέτουν, να μας πείσουν ακόμα και αυτό. Ότι δεν ανοίγει μύτη.

Αυτή κι αν είναι υπευθυνότητα. Το βρήκαν το πρόβλημα οι τεχνικοί της Blackberry και το διόρθωσαν. Κανονικά λειτουργεί από το πρωί η υπηρεσία data και δεδομένων. Μαθήματα για μας τους ξερόλες....

Επιστροφή στο φθινοπωρινό τοπίο... Τετάρτη πρωί. Επέστρεψαν για λίγο τα σύννεφα στην Αθήνα. Όχι πολλά ικανά ωστόσο για να “υποστηρίξουν” το κρύο που συνεχίζει και σήμερα να είναι δριμύ. Υποθέτω πως με το άνοιγμα της μέρας αυτό θα αλλάξει, γιατί αν συνεχίσει έτσι, σε λίγο θα θέλουμε γάντια τα πρωινά του Οκτώβρη...

Αυτές τις μέρες η Ειρήνη, η κόρη μου, είναι πρωινή στη δουλειά της. Έτσι προθυμοποιήθηκε να μου κάνει παρέα το πρωί για τη δουλειά στη μηχανή. Αυτό σημαίνει ότι, αφού αφήσω τον Λάμπρο στο σχολείο του στα Σεπόλια, περνώ και από την Αλκινόου 23 για να πάρω τον επόμενο “πελάτη” για το Κολωνάκι.

Δεν με νοιάζει καθόλου αυτή η “υποχρέωση”. Στο κάτω – κάτω της γραφής, παιδιά μου είναι... Άσε που δεν αλλάζω και πολύ τη διαδρομή από τη συνηθισμένη...

Άσχετο: Από χθες όμως παρατήρησα στο Blackberry ότι δεν έχει σωστή ενημέρωση από το internet στο οποίο όμως έχει σύνδεση non stop. Την αρχή νόμισα ότι ήταν δικό μου το πρόβλημα. Και θεώρησα σκόπιμο να επικοινωνήσω με την WIND και να ρωτήσω τους αρμόδιους τι συμβαίνει.

Η κοπέλα που σήκωσε το τηλέφωνο με συνέδεσε με κάποιον πιο αρμόδιο από τα Blackberry (ειδική κατηγορία πελατών, υποπτεύομαι...), κι αυτή γυναίκα η οποία έκπληκτη που δεν γνώριζα ότι η εταιρία αντιμετωπίζει πρόβλημα σε τρεις ηπείρους πάνω σ' αυτό το θέμα μου είπε: “μα, το έγραψε και μια εφημερίδα, δεν το είδατε;”. Δεν ξέρω σε ποια εφημερίδα αναφέρονταν και δεν καταλαβαίνω με ποια λογική θα έπρεπε να το είχα δει, λες και ντε φάκτο οι συνδρομητές τους έχουν πρόσβαση καθημερινά σε όλες τις εφημερίδες...

“Καταλαβαίνετε ότι το πρόβλημα για την εταιρία είναι μεγάλο και οι τεχνικοί μας προσπαθούν να το αντιμετωπίσουν”, είπε κλείνοντας... Προσπαθώ να καταλάβω, δεν έχω κι άλλη επιλογή.

Και μετρώ ώρες... 24 πάνε τώρα που το Twitter και το Facebook δείχνουν κολλημένα στην ίδια εγγραφή. Υπομονή, δεν χάθηκε κι ο κόσμος. Θα το φτιάξουν, πού θα πάει...

• Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ πώς παρουσιάζει το θέμα η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
  

Ένα ντοκιμαντέρ για την απελευθέρωση της Αθήνας από τους Γερμανούς. Ήταν 12 Οκτώβρη 1944... Αξίζει να το δούμε. Μια απελευθέρωση τη χρειαζόμαστε και σήμερα...

Το ρεπορτάζ για τα βενζινάδικα στην τηλεόραση... Ποιος μίλησε για πανικό;

Δεν μας φτάνανε όλα τα άλλα που βιώνουμε αυτόν τον καιρό και από χθες πρόσθεσαν ένα ακόμα. Τις ουρές 100 και 150 μέτρων έξω από όσα βενζινάδικα διέθεταν ακόμα βενζίνη. Τελικά ανεστάλη η απεργία και μας έμεινε μόνο ο πανικός...

Όλα ξεκίνησαν όταν οι εργαζόμενοι στα ΕΛΠΕ αποφάσισαν να κατέβουν σε απεργιακές κινητοποιήσεις αφού είδαν να τους καταργούν την κλαδική σύμβαση εργασίας που είχαν υπογράψει. Ένα σύνηθες περιστατικό μιας εργασιακής κινητοποίησης που στην Ελλάδα μπορεί να σπείρει τον πανικό.

Ξέρετε τώρα πώς γίνονται αυτά: Την αρχή είναι οι ψίθυροι. Που επιτείνουν την αγωνία μη τυχόν και ξεμείνουμε από βενζίνη. Λες κι όταν τα πρατήρια είναι ανοιχτά έχουμε χρήματα στην τσέπη μας για να γεμίσουμε τα ρεζερβουάρ. Μα, δεν το βλέπετε πως λιγόστεψαν τα αυτοκίνητα στους δρόμους;

Ξαφνικά λοιπόν από χθες με τις πρώτες ειδήσεις στην τηλεόραση για την απεργία των εργαζομένων στα διυλιστήρια βγήκαν στους δρόμους και στράγγισαν τα αποθέματα στα βενζινάδικα. Μέχρι και σε μένα έκαναν πρόταση προχθές που πήγα τη μαμά του Χριστόφορου και την αδερφή του στο σπίτι τους στο Αιγάλεω: «Νίκο έχεις βενζίνη στο αυτοκίνητο; Άκουσα ότι θα κλείσουν τα βενζινάδικα».

Ήμουν ψύχραιμος. Δεν έψαξα να βρω στις 12 τα μεσάνυχτα διανυκτερεύον βενζινάδικο για να... προλάβω το κακό. Δεν ήταν γεμάτο το ρεζερβουάρ μου, αλλά δεν πανικοβλήθηκα. Και γιατί άλλωστε; Το αυτοκίνητο το κινώ μόνο αν βρέχει ή αν πρέπει να πάω εκτός Αθηνών το Σαββατοκύριακο. Η βενζίνη που έχει μέσα, να φανταστείτε, είναι από το Αίγιο, το είχα φουλάρει στην επιστροφή μας από την Τέμενη τον Αύγουστο.

Σε αντίθεση με τη μηχανή που είναι το καθημερινό μου εργαλείο στις μετακινήσεις. Περίμενα κάπου ένα μισάωρο σε βενζινάδικο, στον παράλληλο δρόμο του Κηφισού, στο ύψος του Ρέντη. Και έβαλα 5 ευρώ. Το ντεπόζιτο είναι μικρό και είχε ήδη μέσα.

Είδα όμως ανθρώπους να γεμίζουν το ρεζερβουάρ του αυτοκινήτου τους και να παίρνουν και σε μπιτόνι βενζίνη... Λες και το κακό θα κρατήσει πολύ καιρό. Και γέλασα με την κατάντια μας. Εκεί έχουμε φτάσει γι' αυτό και μας εκμεταλλεύονται σε κάθε ευκαιρία.

Γκρινιάζουμε που ακριβαίνει η βενζίνη κι ύστερα «τρέχουμε» να γεμίσουμε τα ρεζερβουάρ κι ας μην έχουμε να πάμε κάπου και γι' αυτό μας χρειάζεται.

Απίστευτοι είμαστε: Με τέτοιες συμπεριφορές αψυχολόγητες καλά μας κάνουν. Και τι έγινε, δηλαδή, που είπε η τηλεόραση ότι έχουν ουρές στα βενζινάδικα. Πρέπει να πάμε κι εμείς, να τις κάνουμε μεγαλύτερες; Έλεος!

Μια άλλη προσέγγιση από την Αλκιστη Πρωτοψάλτη για το ίδιο θέμα, τα βενζινάδικα...

Το εργαστήρι του Μανόλη Αγγελή με το... αγγελικό πρόσωπο στο Αρκαλοχώρι, κλειστό πια... Τον πέταξαν έξω, αφού είχε να πληρώσει πολλά ενοίκια. Ούτε τα πράγματα του δεν πάει να πάρει να αδειάσει το μαγαζί για να το εκμεταλλευθεί ο ιδιοκτήτης του. Κάτω η κάρτα του επαγγελματία της πλάκας που μου έδωσε με τη γνωριμία μας. Τίποτα απ' όσα γράφει δεν ισχύει. Ούτε τα τηλέφωνα... Και είναι μόλις περσινή...

Μ' αυτό το βροχερό καιρό, μου έρχεται αυθόρμητα στο νου το πατρικό μου που από υπαιτιότητα ενός «ψεύτη» επαγγελματία αλουμινά, του Μανόλη Αγγελή, παραμένει ανοιχτό χωρίς κουφώματα.

Η κοροϊδία του το καλοκαίρι που μας πέρασε ήταν απίστευτη. Ο άνθρωπος είναι άρρωστος, δε χωρεί αμφιβολία. Εισέπραξε τα χρήματα και... εξαφανίστηκε.

Το καλοκαίρι βέβαια ακολούθησε άλλη τακτική. Όταν έμαθε ότι τον έψαξα, κάνοντας τον... ντετέκτιβ στα 52 μου, εμφανίστηκε στο σπίτι της αδερφής μου Στασούλας διαβεβαιώνοντάς με, παρουσία δύο ανθρώπων, ότι θα έφευγα, τελειώνοντας την άδεια μου στις 20/7 με τα κλειδιά στο χέρι... Έγραψα τότε σ' αυτό το Site ένα σημείωμα (δες ΕΔΩ) και για να τον προστατέψω δεν έβαλα το όνομά του. Κακώς. Ο άνθρωπος δεν έχει το Θεό του...

Σκαρφίζονταν φανταστικές ιστορίες με δήθεν δουλειές σε περίοδο ύφεσης για την οικοδομή, ψέματα και ξανά ψέματα για να περάσει ο καιρός. Μια μέρα μάλιστα που έλειπα στο Ηράκλειο τα... έφερε στο Θραψανό να το δω. Και το κακό είναι ότι άνθρωποι που εκτιμώ για την ειλικρίνεια και την αλήθεια τους μου είπαν ότι τα... είδαν. Ήταν λοιπόν θέμα χρόνου να μπουν.

Οκτώβρης πια, τρεις μήνες μετά και ο απατεώνας ξανα-άλλαξε το κινητό του τηλέφωνο. Μαγαζί δεν έχει, αφού δεν έχει πληρώσει μήνες τα ενοίκια, ούτε τίποτα. Μια οικογένεια τετραμελή, ο μόνος ανασταλτικός παράγοντας για να του κάνω μήνυση και να τον κλείσω φυλακή, όπως θα του άξιζε. Τα κουφώματα μέχρι αυτή την ώρα ΔΕΝ ΜΠΗΚΑΝ. Κι έρχεται χειμώνας... Ο δεύτερος που θα είναι ανοιχτό το σπίτι...

Αρκετά το άφησα το πράγμα έχοντας Ιώβεια υπομονή. Νομίζω πως ήρθε η ώρα να προχωρήσω και να βρω έναν αληθινό επαγγελματία αλουμινά που θα φτιάξει τα κουφώματα και θα το κλείσω το σπίτι προστατεύοντας το από τις βροχές. Ναι, αυτό θα κάνω σύντομα...

Το κείμενο αυτό γράφεται απλά για να προστατευτούν άλλα υποψήφια θύματα απ' αυτόν τον απατεώνα... Ανθρώπους χρειαζόμαστε, αληθινούς, με λόγο και τιμή. Που δεν θα χρειάζεται να είσαι από πάνω τους για να δουλέψουν, αλλά θα σέβονται το όνομά τους και την τέχνη τους.

Ήταν για μένα μια μεγάλη εμπειρία η εμπλοκή μου με την ανακαίνιση του πατρικού μου σπιτιού. Αν μη τι άλλο μέτρησα το μπόι και την αντρειά μερικών ανθρώπων... Κι αυτό είναι πολύ σημαντικό για μένα...

Μια από τις αποδείξεις πληρωμής της Εθνικής Τράπεζας που εισέπραξε ο Αγγελής. Ακολούθησαν άλλες δύο. Παραλήπτης σε όλες η σύζυγός του. Έπρεπε να με παραξενέψει από την πρώτη στιγμή το γεγονός ότι δεν ήταν ο ίδιος... Αλλά τον εμπιστεύτηκα, αφού μου τον πρότεινε ο μάστορας που έφτιαξε το σπίτι.

Σαν σήμερα, πριν ένα χρόνο, παντρεύτηκαν η Ειρήνη με τον Χριστόφορο. Θυμάμαι είχα πάρει δεκαπέντε μέρες άδεια από την εφημερίδα για να βοηθήσω, όσο μπορούσα, τα παιδιά. Εδώ ένα τρυφερό στιγμιότυπο του ζευγαριού...

Στην εκκλησία η φωτογραφία παρμένη με το κινητό μου, όχι και τόσο καλής ποιότητας, την ώρα που τους πετούν ρίζι οι συγγενείς και οι φίλοι καλεσμένοι. Ήταν όμορφη και μοναδική αυτή η στιγμή... Εδώ φαίνεται η κουμπάρα που τους στεφάνωσε...

Η Ειρήνη με την οικογένεια της. Κι ο παππούς της μαζί, ευτύχησε να τη δει νύφη. Τέτοιες όμορφες ώρες αξίζει να τις θυμάσαι... Εδώ αμέσως μετά το στρώσιμο του κρεβατιού στο σπίτι των παιδιών...

Ο Χριστόφορος με την οικογένεια του σε μια αναμνηστική φωτογραφία. Την ίδια ημέρα, στο ίδιο σημείο της κρεβατοκάμαρας με τον ίδιο φωτογράφο...

Με τους κουμπάρους τους. Όχι εκείνους που τους πάντρεψαν, αλλά αυτούς που θα πάντρευαν εκείνοι, λίγο μετά το δικό τους γάμο... 'Αλλη μια αναμνηστική φωτογραφία. Και στη «χρυσή» επέτειο παιδιά! Με το μωράκι που περιμένουμε...