Εμείς τον Βασίλη στην ΕΚΑΠ τον έχουμε συνηθίσει σαν έναν από μας. Τρέχει μαζί μας, προσφέρει όσο κι εμείς κι ακόμα περισσότερο... Το πιο σημαντικό είναι ότι παρόλο που είναι άνθρωπος των μέσων, δεν προσπαθεί με τίποτα να διαφέρει...

Σήμερα όμως Κυριακή, διάλεξε τους φίλους και συντρόφους του από την ΕΚΑΠ για να τα γιορτάσει μαζί τους... Έσβησε τα 37 κεράκια του με το τραγούδι των φίλων κι έκοψε την ειδικά φτιαγμένη γι' αυτόν τούρτα του με γέλια και... δηλώσεις...

Άρχοντας ο Βασίλης, στήνει μόνος του το τραπέζι με τα φαγητά που ετοίμασαν οι δικοί του άνθρωποι, η μητέρα του, η Ματίνα και με αγορασμένες προσωπικές επιλογές. Γέμισε το τραπέζι από λιχουδιές. Και το κρασί κρητικό, παλιό, καλό, το τιμήσαμε δεόντως...

Στο περιθώριο των γενεθλίων του, λίγο νωρίτερα, στο Στέκι Αλληλεγγύης, ο Βασίλης κάνει δηλώσεις μπροστά στην κάμερα ενός ντοκιμαντέρ που ετοιμάζει το υπουργείο Πολιτισμού για την παρουσίαση της Ακαδημίας Πλάτωνα στις 14 Νοέμβρη. Κάνουμε ησυχία... Στην εγγραφή της τηλεόρασης πρέπει να είναι καθαρά τα λόγια του.

Ο απόλυτος ξεπεσμός για έναν κλέφτη... Να μπει σε μια κατοικημένη πολυκατοικία, να «ξηλώσει» και να πάρει μερικά μέτρα χακλοσωλήνων παροχής φυσικού αερίου. Συμπτωματικά δεν είχαν αέριο. Κι αν είχαν; Θα κινδύνευε η ζωή του και η δική μας που μένουμε εκεί...

Στους καιρούς που ζούμε νομίζουμε ότι τα έχουμε δει όλα... Αμ δε... Ποιος μπορούσε να φανταστεί πριν πριν μερικά χρόνια ότι θα έμπαιναν κλέφτες στην πυλωτή μιας πολυκατοικίας να κλέψουν τις χαλκοσωλήνες που μεταφέρουν το φυσικό αέριο στα διαμερίσματα; Κι όμως συνέβη σε μας στον Κολωνό...

Άδειες οι υποδοχές απ' όπου περνούσαν οι χαλκοσωλήνες. Την αρχή την έκαναν από την μια μεριά της πολυκατοικίας. Ύστερα ο φόβος ήρθε και φώλιασε με αποτέλεσμα κάποιοι συγκάτοικοι να τις βγάλουν μόνοι τους, αφού δεν τις χρησιμοποιούσαν. «Απλά να μην έχουν λόγο να ξανάρθουν»...

Τέτοιο φόβο είχα χρόνια να δω σε ανθρώπους. Και υποτίθεται ότι οι άνθρωποι της πόλης, επειδή ζουν ομαδικά, εάν υπάρχει μια στοιχειώδης αστυνόμευση δεν θα πρέπει να αισθάνεται έτσι...

Ωστόσο, όλη αυτή η υπόθεση με με την κοινωνική αναστάτωση που έχει υπάρξει από τιε αποφάσεις της κυβέρνησης με την εφαρμογή της πλέον αντιλαϊκής πολιτικής που έχει να κάνει με τα Μνημόνια που έχει υπογράψει με την τρόικα προκειμένου να λάβει τις δόσεις και να αποφύγει την πτώχευση έχει οδηγήσει την κοινωνία σε πλήρη αποδιάρθωση...

Περισσότεροι νεόπτωχοι προσθέτονται καθημερινά στις μεγάλες λίστες των ανέργων. Η ψαλίδα ανάμεσα στους έχοντες και μη έχοντες, μεγαλώνει. Και βεβαίως τέτοιες ώρες, κάποιοι από το περιθώριο αποθρασσυνονται και... κανουν πάρτι.

Μέρα - μεσημέρι κλέβουν ή κάνουν ζημιές σε αυτοκίνητα...

φόβος ο [fovos]: 1. έντονο δυσάρεστο συναίσθημα, που προκαλείται εξαιτίας (πραγματικού ή φανταστικού) κινδύνου ή απειλής: Yπερβολικός / παράλογος / ενδόμυχος ~. Tον πιάνει / τον κατέχει / τον συνέχει (ο) ~. Ο ~ του θανάτου / της τιμωρίας / του ευνουχισμού. Ο ~ σου είναι αδικαιολόγητος. Προσπάθησα να διασκεδάσω τους φόβους του. Kόπηκαν τα πόδια* μου από το φόβο. (Δεν) υπάρχει ~ να πέσει το κτίριο, κίνδυνος. Aνέβα ελεύθερα στη σκάλα, δεν έχει φόβο, δεν υπάρχει κίνδυνος. Kατου ρήθηκα / χέστηκα / τα ΄κανα πάνω μου από το φόβο, για πολύ μεγάλο φό βο. || ~
Θεού, δέος, σεβασμός. ΦΡ μετά φόβου Θεού, με πολλή προσοχή. (έκφρ.) παίρνω κπ. / κτ. από φόβο, με φοβίζει κάποιος ή κτ. ~ και τρόμος*. ΦΡ διά τον φόβο(ν) των Iουδαίων, εξαιτίας του κινδύνου, του ενδεχόμενου της τιμωρίας. ΠAΡ Ο ~ φυλάει τα έρημα / έρμα, η πιθανότητα ενδεχόμενης τιμωρίας δρα αποτρεπτικά, ακόμα κι όταν δεν υπάρχει άμεσος, ορατός κίνδυνος αποκάλυψης μιας παράνομης πράξης. 2. (συνήθ. πληθ.) ανησυχία_: Εξέφρασε τους φόβους (του) για την πορεία των συνομιλιών. Προσπάθησα να διασκεδάσω τους φόβους του.

[αρχ. φόβος `πανικός΄]

Ιδού και η άλλη άποψη πέρα από το φόβο, μουσικά... “Αυτουργός” ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου...

Αυτό είναι το καφενείο που στήθηκε στη θέση του ζαχαροπλαστείου “Ζουμπουρλή” που έκλεισε στην πλατεία Σωτήρη Πέτρουλα, στον Κολωνό.

Το γρήγορο “ζωντάνεμα” μαγαζιού είναι αυτό του πρώην “Ζουμπουρλή” που γνωρίσαμε εμείς οι μεγαλύτεροι δημιουργήθηκε ένα καφενείο – μεζεδοπωλείο “Η ΠΛΑΤΕΙΑ”.

Το ενθαρρυντικό είναι ότι “γέμισε” από την πρώτη μέρα με πελάτες, γεγονός που σημαίνει, αν μη τι άλλο, ότι και σε καιρούς κρίσης το παραδοσιακό καφενείο στην Ελλάδα έχει πέραση. Έχει τους παθιασμένους για τους χρήστες του είδους...

Ο καφενές έχει ιστορία στην Ελλάδα. Σ' αυτούς οι Έλληνες έβγαζαν τους καημούς τους, συζητούσαν έντονα, διαφωνούσαν και καμιά φορά συμφωνούσαν κιόλας.

Στην εποχή του εκσυγχρονισμού και της παγκοσμιοποίησης ο καφενές αντιστέκεται. Θέλει, επιμένει, να ζήσει και κρατάει “δεμένους” σ' αυτή τη συνήθεια χρόνων, πολλούς ανθρώπους.

Το καλοκαίρι θα 'ναι ωραία στην πλατεία, καθώς απέναντι από το μαγαζί μέσα στην πλατεία υπάρχει χώρος να θέλει να εκμεταλλευτεί. Κάτω από τα δέντρα ή με πρόσθετες τέντες, όπως έχουν κάνει, ακριβώς δίπλα του οι “Μερακλήδες”, το επίσης παλιό σουβλατζίδικο της γειτονιάς.

Μακάρι να έχουν δουλειά οι άνθρωποι και να “ζήσουν”. Χρειαζόμαστε ανάσες ζωής στη γειτονιά.

Έτσι ήταν το ζαχαροπλαστείο του “Ζουμπουρλή” όταν το εγκατέλειψαν οι ιδιοκτήτες του, μεταφέροντας αλλού την επιχείρησή τους. Και τότε είχα κάνει σημείωμα εδώ γιατί μου φάνηκε κάπως να κλείνει έτσι ένα μαγαζί που είχε γράψει ιστορία.

Ο κ. Νασιώκας υπήρξε βουλευτής του ΠΑΣΟΚ και είναι από τους ελάχιστους που αισθάνεται τύψεις για ότι κακό έκανε με την πολιτική το κόμμα του. Έτσι σε μια προσπάθεια να εξιλεωθεί προσφέρει δωρεάν τις υπηρεσίες του ως ιατρός. Εκεί μας κατάντησαν... Να χρειαζόμαστε ψυχίατρο πια, όχι παθολόγο... Έτσι να είναι ή του κάνουν πλάκα; Αυτό το Γιαλαντζί «αντάρτης» το κάνει φανερό.

Για να μην παρεξηγούμαστε: Ο τίτλος στο κομμάτι μου αφορά την κυβέρνηση που “κατάφερε” χθες να πάρει ψήφο εμπιστοσύνης, αλλά αυτό που εμφανίστηκε στη Βουλή από όλους τους εμπλεκόμενους, είναι ένα αίσθημα ότι όλοι είναι πολύ μικροί για να μπορούμε να τους εμπιστευόμαστε σε σχέση με το μέλλον της χώρας και κυρίως με τη διασφάλιση των συμφερόντων της τάξης μας.

Λόγια, λόγια, λόγια, άχρηστα... Μπρος - πίσω για εντυπωσιασμούς και αναλύσεις που δεν πρόσθεταν τίποτα. Ας το ξεκαθαρίσουμε. Κανέναν πια πέρα από την αυλή του, δεν ενδιαφέρει το πολιτικό μέλλον του Γ. Α. Παπανδρέου. Έχει πει τόσα ψέματα σε τόσο λίγο χρόνο που χρειάζεται να κάτσει λίγο να ξεκουραστεί. Και έχει κάνει τόση ζημιά σε κατακτήσεις εργαζομένων που θα χρειαστεί πολύ αίμα για να ξαναέρθουν τα πράγματα στη θέση τους και να μπορέσει να ξανακάνει όνειρα ο μέσος Έλληνας πολίτης.

Προσωπικά μου είναι αδιάφορη η πρόταση για μια άλλη κυβέρνηση από πολιτικά στελέχη ή μάλλον μου δίνει την αίσθηση ότι θα είναι ακόμα πιο επικίνδυνη αν συνεχίσει την ίδια πολιτική της καταστροφής.

Φυσικά δεν κάθισα μέχρι αργά χθες για να παρακολουθήσω όλο το πολιτικό ξεβράκωμα στη Βουλή. Δεν τους έκανα αυτή τη χάρη. Έχω δει κι άλλες φορές τέτοιες κωμωδίες στην τηλεόραση. Παλιότερα, όταν είχαν ακόμα κέφια... Αυτή τη φορά προτίμησα να κοιμηθώ νωρίς, να ξεκουραστώ από τον σκληρό κάματο της εβδομάδας.

Ξυπνώντας το πρωί είδα τα Twitter φίλων που εκτιμώ για την κρίση τους. Γεμάτα οργή για τα καραγκιοζιλίκια... Υπεύθυνοι, δήθεν, πολιτικοί... Άλλα λένε τη μια , άλλα την άλλη, χωρίς να νοιώθουν τη στοιχειώδη ανάγκη να ζητήσουν μια συγνώμη για όσα έχουν πράξει έως τώρα σε βάρος μας.

Δείτε την είδηση:

Την ψήφο εμπιστοσύνης της Βουλής με 153 «ναι» και 145 «όχι» έλαβε τα ξημερώματα του Σαββάτου η κυβέρνηση, αφού ο Πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου εξήγγειλε συζητήσεις για κυβέρνηση συνεργασίας. «Ναι» ψήφισαν οι Μίμης Ανδρουλάκης, Βάσω Παπανδρέου, Χαρά Κεφαλίδου, Δημήτρης Λιντζέρης, Εύα Καϊλή και η κυρία Λούκα Κατσέλη, η οποία -με απόφαση του Γ. Παπανδρέου- επανεντάχθηκε στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ. Απούσες ήταν οι κυρίες Μιλένα Αποστολάκη και Έλσα Παπαδημητρίου.

Μάλιστα. Τις κουμπάρες παίζουν... Μας κοροϊδεύουν μέσα στα μούτρα μας... Αρκετά. Ας ασχοληθούμε με άλλα πράγματα κι ας τους αφήσουμε στη μοναξιά τους...

• Μερικές ειδήσεις τώρα που ίσως έχουν ένα μικρό ενδιαφέρον. Ο Παπανδρέου ξεκινά διαβουλεύσεις για τη συγκρότηση κυβέρνησης συνεργασίας. Δείτε ΕΔΩ. Συνάντηση με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας το μεσημέρι. Δείτε ΕΔΩ. Αλίμονο αν είναι αυτοί η ελπίδα μας... Και ξανά, μανά χρονοδιαγράμματα.... Σας ενδιαφέρει να δείτε τι είπαν οι άλλοι χθες στη Βουλή; Δείτε εδώ Παπαρήγα, Τσίπρας, Καρατζαφέρης.
  

Ο Δημήτρης Καζάκης σχολιάζει... αιχμηρά το λόγο του Γιώργου Παπανδρέου. Διότι οι αλήθειες πρέπει να ακούγονται. Να τις ξέρουμε...

Αυτό είναι το φύλλο της «Εφημερίδας της ΕΚΑΠ» τ. 7 που θα κυκλοφορήσει σε λίγο. Πατήστε ΕΔΩ για να το διαβάστε όπως είναι τυπωμένο...

Αυτή τη φορά παρ' όλο που και υλικό πολύ υπήρχε και καλή διάθεση από όσους συμμετέχουν στην Συντακτική Ομάδα η «Εφημερίδα της Ακαδημίας Πλάτωνα» άργησε λιγάκι να βγει. Φταίει ίσως το γεγονός πως όλοι είμαστε
πιεσμένοι από τις δουλειές μας, από την κατάσταση γύρω μας, την παραμελήσαμε λίγο.

Όχι, δεν είναι έξω από τις προθεσμίες μιας τριμηνιαίας έκδοσης. Όχι. Το αντίθετο. Και μέσα στους χρόνους είναι και πολύ καλό περιεχόμενο θεμάτων έχει. Ίσως επειδή, γενικά, τα παιδιά που συμμετέχουν στην Επιτροπή Κατοίκων Ακαδημίας Πλάτωνα (ΕΚΑΠ) έχουν πολύ καλή διάθεση με ότι καταπιάνονται και φέρνουν σε πέρας ότι αναλαμβάνουν με χαρακτηριστική υπευθυνότητα για εθελοντισμό και χωρίς να βαρυγκομά κανείς.

Έτσι γίνεται παντού... Σε όλες τις δράσεις και στην εφημερίδα, η οποία, αν την ξεφυλλίσετε, θα διαπιστώσετε πως έχει εξαιρετικά θέματα, δουλεμένα με πολύ κέφι, χρηστικά, βατά, χωρίς περίπλοκες φιλοσοφικές αναζητήσεις, αλλά με το ρεαλισμό που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους που έχουν διάθεση για προσφορά...

Το ωραίο είναι ότι η ομάδα έχει «δέσει» και υπάρχει αυτή η καλή συνενόηση ώστε όλα τα ζητήματα να συζητιούνται, πριν το τελικό PDF να υπάρχει μια... περιφορά των έτοιμων σελίδων ώστε να εντοπιστούν τυχόν λάθη και αβλεψίες και μετά η εφημερίδα οδηγείται στο τυπογραφείο για φίλμ, τσίγκους, εκτύπωση, βιβλιοδεσία, διανομή.

Το τελευταίο κομμάτι, λόγω επαγγελματικών γνώσεων, το έχω αναλάβει. Έχω στα χέρια μου το στικάκι με το PDF από την Τετάρτη το μεσημέρι. Δυστυχώς δεν πρόλαβα να το πάω στο εργαστήριο να γίνει φίλμ και να μονταριστεί την ίδια ημέρα. Ο χρόνος που «έχασα» για να πάω από το Πέραμα στα Παλούκια και να επιστρέψω, ήταν περισσότερος από όσο είχα υπολογίσει.

Το έκανα λοιπόν χθες... Δε χάθηκε ο κόσμος. Συμβαίνουν οι αναποδιές... Ο Άγγελος με το πιεστήριο του ίσως καταφέρει να κερδίσει αυτό το λίγο χαμένο χρόνο. Κι αν είμαστε λίγο τυχεροί μπορεί να την έχουμε στα χέρια μας την Κυριακή...
Αν έτσι συμβεί, θα ειδοποιηθούμε, φαντάζομαι, από τους αρμόδιους συναδέλφους της ΕΚΑΠ για το μοίρασμα της στη γειτονιά μέχρι την Κυριακή.

Έτσι γίνεται συνήθως. Το e-mail κάποιες στιγμές παίρνει φωτιά. Με μαζικές αποστολές και μέσα από το Blog ή το Facebook της ΕΚΑΠ ειδοποιούμαστε για τις δράσεις. Και δηλώνει ανταπόκριση όποιος μπορεί. Αλλά πρέπει να έχουμε σημαντικό λόγο για να μην μπορούμε. Γι' αυτό συνήθως, λέμε ναι.

Θέλω τώρα να καταθέσω μια σκέψη που έκανα όταν άκουσα κάποια παιδιά της ΕΚΑΠ, πριν δυο χρόνια περίπου να θέλουν να βγάλουμε εφημερίδα. Βγάζαμε τότε το ΜΗΝΥΜΑ για ΟΛΟΥΣ, ένα αξιόλογο περιοδικό στην Κολοκυνθούς. Μου φάνηκε πως θα ήταν δύσκολη υπόθεση, πως δεν θα τα καταφέρναμε. Διαψεύστηκα. Βλέπω τώρα την «Εφημερίδα της ΕΚΑΠ» να... πετά και το ΜΗΝΥΜΑ να έχει μια κάμψη που θα έπρεπε να μας προβληματίσει...

• Άλλη μια ανοιχτή επιστολή, η δεύτερη, του Κώστα Βαξεβάνη στον Βαγγέλη Βενιζέλο. Δείτε την ΕΔΩ.
• Κι ένα εξαιρετικό κείμενο από την επικαιρότητα του Πιτσιρίκου ΕΔΩ.
• Κι ένα κείμενο από το ΠΟΝΤΙΚΙ ΕΔΩ.
  

Η TV έχει και OFF... Δοκιμάστε το και προσπαθήστε να έρθετε σε επαφή ο ένας με τον άλλο, να μιλήσετε, να ανταλλάξετε απόψεις και ιδέες, έτσι γεννιούνται συνειδήσεις και ζυμώνεται ο κόσμος ώστε να μπορέσει να δημιουργηθεί κάτι καλύτερο.... Ούτε από την τηλεόραση ούτε από το ίντερνετ

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 05/11/2011

Συχνά το πολιτικό θερμόμετρο είναι σε αναντιστοιχία με την κατάσταση που επικρατεί έξω από πλευράς καιρικών συνθηκών. Καύσωνας στην πολιτική, παγετώνας στον καιρό. Τη βδομάδα που μας πέρασε με τη παραιτήσεις, τις αποστασιοποιήσεις βουλευτών του ΠΑΣΟΚ, τα μέχρις πρωίας υπουργικά συμβούλια, την προαναγγελία δημοψηφίσματος που εφερε και τους τριγμούς, ήταν όντως πολύ «καυτή».

Την Τρίτη είχαμε τα πιο ενδιαφέροντα. Όχι πως και οι επόμενες μέρες δεν είχαν την ίδια ένταση... Θα έλεγα μάλιστα ότι τα γεγονότα που ακολούθησαν την έκαναν ακόμα πιο ενδιαφέρουσα. Η Ν.Δ. φυσιολογικά ζητά εκλογές εδώ και τώρα, θεωρώντας ότι θα επωφεληθεί από την καταβαράθρωση του ΠΑΣΟΚ. Το ίδιο και τα άλλα κόμματα για τους δικούς τους λόγους.

Η αριστερά μάλιστα οργάνωσε συλλαλητήρια στο κέντρο της Αθήνας στα οποία πήραν μέρος πολλοί Έλληνες πολίτες. Ωστόσο τίποτα δεν τελείωσε... Τα πάντα είναι και θα παραμείνουν ρευστά και τις επόμενες μέρες. Γιατί όμως τόση αναστάτωση; Τι ήταν αυτό που εξόργισε τόσο τους κυβερνητικούς βουλευτές, όσο και τα άλλα κόμματα, αλλά και τους Ευρωπαίους εταίρους μας, κυρίως εκείνους που εμφανίζονται να βάζουν πλάτη στην Ελλάδα, Γαλλία και Γερμανία, δηλαδή;

Είναι το ίδιο πράγμα που έκανε και τον ελληνικό λαό να αηδιάσει ακόμα περισσότερο με την εμμονή του Παπανδρέου να δηλώνει ότι θέλει με δημοψήφισμα καταφατική απάντηση για τη συμφωνία της 26-27/10.

Ο καθένας βέβαια για διαφορετικούς λόγους. Το μεγάλο πρόβλημα για το λαό είναι ότι τώρα, ύστερα από δύο Μνημόνια με σωρεία εισπρακτικών μέτρων σε βάρος του, με αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις που ξαναφέρνουν στον ορίζοντα τον Μεσαίωνα, με φόρους στην ακίνητη περιουσία του, με απολύσεις και εφεδρείες, καλείται να «αναλάβει» με την ψήφο του την χρεοκοπία της χώρας η οποία όχι μόνο δεν απομακρύνεται παρά τους πανηγυρισμούς του κ. Παπανδρέου και των συνεργατών του, αλλά κάθε μέρα που περνάει έρχεται όλο και πιο κοντά...

Το χάσμα ανάμεσα στα κόμματα και τους πολίτες, έχω πλέον την αίσθηση, ότι είναι πολύ μεγάλο. Και δεν αναφέρομαι στα λίγα «τσιμενταρισμένα» κομματικά στελέχη πρώτης γραμμής. Εκείνοι έχουν λόγους να κινούνται σ' αυτήν την κατεύθυνση και ο καθένας μπορεί να το αντιληφθεί.

Ο κόσμος έξω ζει το δικό του δράμα. Δεν έχει καμία διάθεση να παίξει τα παιχνίδια της εξουσίας. Και εν πάσει περιπτώσει οι ημερομηνίες πιέζουν υπερβολικά και ακόμα δεν γνωρίζουμε ούτε καν το ερώτημα του δημοψηφίσματος, εάν αυτό τελικά γίνει, το οποίο θα τεθεί στην κρίση των πολιτών...

Την Πέμπτη οι εταίροι μας μας όρισαν ημερομηνία και ερώτημα για το δημοψήφισμα.

Κάθε μέρα που περνάει έχουμε νέα δεδομένα. Όλα παίζονται... Πόκερ πολιτικό το είπαν κάποιοι.Αλλά, αναρωτιέμαι, μπορεί να κυβερνηθεί η χώρα με όρους χαρτοπαιγνίων; Και πώς είναι τόσο σίγουρος ο πρωθυπουργός ότι οι εκβιασμοί του θα περάσουν;

Ξέρει κανείς αλήθεια τι ακριβώς περιέχει η περίφημη συμφωνία; Όχι, διότι κανείς δεν μας έχει ενημερώσει και διότι πολύ απλά, ακόμα δεν έχει καθαρογραφεί από την Κομισιόν.

Και στο μεταξύ τα σενάρια σε σχέση με το «αντάρτικο» βουλευτών θα έχει φανεί, αν υπάρχει, μέχρι την ώρα που διαβάζετε αυτές τις γραμμές. Θα γνωρίζουμε τι συνέβη χθες στη Βουλή με την ψηφοφορία... Για πρόσωπα και γεγονότα. Όσα τουλάχιστον τα ΜΜΕ θα φέρουν στη δημοσιότητα.

Η προσωπική αίσθηση είναι ότι η ώρα του τέλους για την κυβέρνηση αρχίζει να φαίνεται στον ορίζοντα. Το κακό είναι ότι έχουν φροντίσει φεύγοντας να αφήσουν ένα ρημαδιό πίσω τους με θύματα όλους εμάς.

Και κάποιοι που σήμερα βγαίνουν στα... κεραμίδια, αύριο ως νέοι κυβερνώντες, θα τρίβουν τα χέρια τους για ότι παρέλαβαν και θα το συνεχίζουν. Ούτε στα πιο τρελά τους όνειρα δεν θα μπορούσαν να τα καταφέρουν τόσο καλά αυτοί...

• Αυτό το κομμάτι θα δημοσιευτεί αύριο στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στην ομώνυμη στήλη μου.

Χθεσινή φωτογραφία, εργαζομένων στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ έξω από τα γραφεία της, στην Μίνωος, 10 που δεν κυκλοφόρησε σήμερα λόγω της 24ωρης απεργίας...