Αυτή είναι πρώτη σελίδα του νέου τ. 384 του ΤΥΠΟΥ. Πατήστε ΕΔΩ για να τη διαβάσετε όπως θα κυκλοφορήσει, σε λίγο, τυπωμένη και θα φύγει για τα σπίτια σε όλων των συνταξιούχων σιδηροδρομικών.

Σε χρόνο ρεκόρ ετοιμάστηκε και η εφημερίδα της Ομοσπονδίας των Σιδηροδρομικών Σωματείων Συνταξιούχων Ελλάδος. Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που έχω βρει ανθρώπους αξιόλογους με τους οποίους συνεργάζομαι άψογα, χωρίς πισωγυρίσματα σε ότι αποφασίζουμε στις κουβέντες που κάνουμε όταν ξεκινάμε το στήσιμο ενός νέου τεύχους.

Πραγματικά είναι άδικο που τα μέτρα του περασμένου Αυγούστου με τις υπερβολικές αυξήσεις στα έξοδα αποστολής με το ταχυδρομείο, τους έχει στερήσει τη δυνατότητα της μηνιαίας έκδοσης.

Στο δίμηνο πήγαν οι άνθρωποι. Να σώσουν ότι μπορούν... Πού να αντέξουν οικονομικά τη μηνιαία δοκιμασία στο κόστος... Κι όμως η εφημερίδα τους, έτσι όπως τη διαμορφώνουμε από φύλλο σε φύλλο, από τότε που ανέλαβα της δημοσιογραφική της επιμέλεια, έχει βελτιωθεί αισθητά προς το καλύτερο και από πλευράς αισθητικής και από περιεχόμενο.

Αυτό φαίνεται και από την επισκεψιμότητα που έχει το Blog τους που το ενημερώνουμε πολύ συχνά και λειτουργεί επικουρικά προς την εφημερίδα.

Ναι, η Ομοσπονδία τους, σε τέτοιους δύσκολους καιρούς μπορεί να παίξει τον πολυσήμαντο ρόλο της ως εκφραστής όλων των πρώην εργαζομένων όπου υπάρχουν ράγες σιδηροδρόμου, σε όλη την Ελλάδα.

Χαίρομαι τη συνεργασία μαζί τους. Δεν είναι ίδια με κανέναν απ' όσους έχω συνεργαστεί μέχρι σήμερα, αλλά έχει τη γλύκα της και την ομορφιά της.

Ζούμε πρωτόγνωρα γεγονότα... Πρωτόγνωρα; Η φίλη μου Γεωργία Ξάνθη επιμένει πως τέτοια γεγονότα ξαναείχαμε στην Ελλάδα όταν πρωθυπουργός ήταν ο παππούς του Γιωργάκη, Γιώργος κι αυτός. Μου έστειλε μάλιστα τα σχετικά ντοκουμέντα από εφημερίδες της εποχής τα οποία αναδημοσιεύω ευχαριστώντας την προκαταβολικά.

Ένα ωραίο e-mail

Πήρα ένα πολύ ενδιαφέρον e-mail στο Θραψανιώτη που θέλω να το μοιραστώ μαζί σου:

Γεια και χαρά συμπατριώτη, Νικόλαε Θεοδωράκη Θραψανιώτη. Μ΄αρέσουν τα γράμματα και οι αριθμοί, η πατριδογνωσία και η καλλιτεχνία, η φύση και η ποίηση, ο μέγας γεωμέτρης και η γεωργία.

Σιχαίνομαι τους κάπηλους και την καπηλεία, απεχθάνομαι τους άδικους και την αδικία. Τις έστι ο κάπηλος και τι η καπηλεία; κάπηλος: αδίστακτος ληστής των ευγενών ιδεών ο εκμεταλλευτής, το στέμμα της καπηλείας φορεί και προς ίδιον όφελος προχωρεί.

Τι εστί πατριδοκαπηλία; η σκόπιμη συναισθηματική φόρτιση του λαού σχετικά με εθνικά θέματα για την επίτευξη ιδιοτελών σκοπών και ατομικών συμφερόντων. Τα είδα όλα από κοντά μέσα στην άθλια κοινωνία. Μακάρι να μπορούσα τα χαλινάρια να τραβούσα. Ο παντοδύναμος να βάλει το χέρι του. Η ελπίδα προς τον θεό μας γλυκαίνει την καρδιά.

Μετά από εικοσιπέντε χρόνια στην δουλειά (Δικαστ. επιμελήτρια) είδαν τα μάτια μου πολλά. Ευχαριστώ τον θεό που με αξίωσε και ζω ήσυχα κι΄ απλά. Σύνταξη 500 ευρώ, με ψωμί και ελιά. Ουκ εν τω πολλώ το ευ.

Δόξα τω θεώ περνάω μια χαρά. Νόστιμα του κήπου τα λαχανικά και της φύσης τα καλλυντικά. Η τηλεόραση απενεργοποιημένη και η ψυχή μου προς τον Θεό ενεργοποιημένη. Η άποψη μου με την πολιτική;

Με θλίβουν τα παιχνίδια της και οι πολιτικοί. Του Πλάτωνος ονειρεύομαι την Πολιτεία την ιδανική.
Σου εύχομαι υγεία και χαρά και καλή επιστροφή εις τα εδάφη τα πατρικά.

Με αγάπη

Μαρίνα Μαθιουδάκη-Ζηδιανάκη.

Δυο ακόμα εφημερίδες του 1964, από το αρχείο της Γιωργίας. Προκειται για την εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ, που δεν υπάρχει σήμερα αλλά αυτό δεν κάνει πιο μικρή την αξία των δημοσιευμάτων που καταγράφει το κλίμα της εποχής. Έχει δίκιο, κάπου μοιάζουν οι δυο εποχές...

Κι ένα τελευταίο ντοκουμέντο από το αρχείο της Γιωργίας Ξάνθης...

Στα περίπτερα σήμερα το πρωί η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ. Ως πρωινή εφημερίδα κανονικά αύριο θα έπρεπε να έβγαινε. Όμως κάποιοι “ήρωες” διέκοψαν την κυριακάτικη ραστώνη και επέστρεψαν στο καθήκον.

Στην ίδια ακριβώς γραμμή και η ΑΥΓΗ. Μόνο ο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ δεν έβγαλε φύλλο σήμερα. Υποθέτω ότι περιμένει να δει τις εξελίξεις και να τοποθετηθεί μετά εκ του ασφαλούς...

Στη γραμμή κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας ο ΔΟΛ με τη ναυαρχίδα του. Έτσι ακριβώς και το ΕΘΝΟΣ. Βλέπεις έχουν κι αυτοί τις αγωνίες τους για το μέλλον της Ελλάδας...

Φυσικά υπάρχουν και οι... κολλημένοι με τα κομματικά τους. Δείτε πως παρουσιάζει το θέμα μια εφημερίδα που εκφράζει το δεξιό χώρο... Απίστευτη η τοποθέτησή της. Βρήκε το πρόβλημα και το προσωποποίησε.

Οι μέρες είναι «γκαστρωμένες» πολιτικά. Όλη η προηγούμενη εβδομάδα είχε πολύ μεγάλη ένταση. Ψηφοφορίες στη Βουλή, ψήφο εμπιστοσύνης των βουλευτών σ' ένα πρωθυπουργό που λίγες ώρες αργότερα έσπευδε να παραιτηθεί.

Τέτοιες όμως «καυτές» πολιτικά ώρες είναι βούτυρο στο ψωμί των εφημερίδων. Τι κι αν οι τηλεοράσεις, τα ραδιόφωνα και οι ιστοσελίδες έχουν τη δυνατότητα της άμεσης ενημέρωσης; Η εφημερίδα έχει τη δύναμη να προσεγγίζει νηφάλια και σοβαρότητα τα μεγάλα και σοβαρά γεγονότα.

Ας τις δούμε λοιπόν τις σημερινές εκδόσεις. Ακόμα κι εμείς που δουλεύουμε σε πρωινό φύλλο και δεν έχει έκδοση τη Δευτέρα, σήμερα είμαστε στο περίπτερο. Χθες βράδυ κληθήκαμε επειγόντως να βρεθούμε στις θέσεις μας.

Αυτό σημαίνει δημοσιογράφος! Δεν έχει ωράρια εργασία... Είναι εκεί, παρών στα μεγάλα γεγονότα, χωρίς υπερωρίες, επειδή έτσι «προστάζουν» τα γεγονότα που εξελίσσονται με γοργούς ρυθμούς, τα τελευταία εικοσιτετράωρα.

Έκτακτη έκδοση σημαίνει, δημοσιογραφικό «παρών» με θέση και άποψη. Σημαίνει υπευθυνότητα απέναντι στην ειδησεογραφία, μια φωτεινή μέρα στο σινάφι μας που παρακολουθεί με όση ψυχραιμία γίνεται, όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας και μας αφορούν.

Έκτακτη έκδοση σημαίνει «είμαι εδώ» και καταγράφω τα γεγονότα, συγκρίνω τις καταστάσεις. προσπαθώ να δώσω στον αναγνώστη μου, που σέβομαι, την αλήθεια. Ένα τέτοιο βράδυ ζήσαμε χθες, κυριακάτικα, στην εφημερίδα...

Η μόνη που είχε ως θέμα της αυτό που απασχολεί όλους τους πολίτες πια ήταν η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ. Ο φόβος της επόμενης μέρας...

Εμείς τον Βασίλη στην ΕΚΑΠ τον έχουμε συνηθίσει σαν έναν από μας. Τρέχει μαζί μας, προσφέρει όσο κι εμείς κι ακόμα περισσότερο... Το πιο σημαντικό είναι ότι παρόλο που είναι άνθρωπος των μέσων, δεν προσπαθεί με τίποτα να διαφέρει...

Σήμερα όμως Κυριακή, διάλεξε τους φίλους και συντρόφους του από την ΕΚΑΠ για να τα γιορτάσει μαζί τους... Έσβησε τα 37 κεράκια του με το τραγούδι των φίλων κι έκοψε την ειδικά φτιαγμένη γι' αυτόν τούρτα του με γέλια και... δηλώσεις...

Άρχοντας ο Βασίλης, στήνει μόνος του το τραπέζι με τα φαγητά που ετοίμασαν οι δικοί του άνθρωποι, η μητέρα του, η Ματίνα και με αγορασμένες προσωπικές επιλογές. Γέμισε το τραπέζι από λιχουδιές. Και το κρασί κρητικό, παλιό, καλό, το τιμήσαμε δεόντως...

Στο περιθώριο των γενεθλίων του, λίγο νωρίτερα, στο Στέκι Αλληλεγγύης, ο Βασίλης κάνει δηλώσεις μπροστά στην κάμερα ενός ντοκιμαντέρ που ετοιμάζει το υπουργείο Πολιτισμού για την παρουσίαση της Ακαδημίας Πλάτωνα στις 14 Νοέμβρη. Κάνουμε ησυχία... Στην εγγραφή της τηλεόρασης πρέπει να είναι καθαρά τα λόγια του.

Ο απόλυτος ξεπεσμός για έναν κλέφτη... Να μπει σε μια κατοικημένη πολυκατοικία, να «ξηλώσει» και να πάρει μερικά μέτρα χακλοσωλήνων παροχής φυσικού αερίου. Συμπτωματικά δεν είχαν αέριο. Κι αν είχαν; Θα κινδύνευε η ζωή του και η δική μας που μένουμε εκεί...

Στους καιρούς που ζούμε νομίζουμε ότι τα έχουμε δει όλα... Αμ δε... Ποιος μπορούσε να φανταστεί πριν πριν μερικά χρόνια ότι θα έμπαιναν κλέφτες στην πυλωτή μιας πολυκατοικίας να κλέψουν τις χαλκοσωλήνες που μεταφέρουν το φυσικό αέριο στα διαμερίσματα; Κι όμως συνέβη σε μας στον Κολωνό...

Άδειες οι υποδοχές απ' όπου περνούσαν οι χαλκοσωλήνες. Την αρχή την έκαναν από την μια μεριά της πολυκατοικίας. Ύστερα ο φόβος ήρθε και φώλιασε με αποτέλεσμα κάποιοι συγκάτοικοι να τις βγάλουν μόνοι τους, αφού δεν τις χρησιμοποιούσαν. «Απλά να μην έχουν λόγο να ξανάρθουν»...

Τέτοιο φόβο είχα χρόνια να δω σε ανθρώπους. Και υποτίθεται ότι οι άνθρωποι της πόλης, επειδή ζουν ομαδικά, εάν υπάρχει μια στοιχειώδης αστυνόμευση δεν θα πρέπει να αισθάνεται έτσι...

Ωστόσο, όλη αυτή η υπόθεση με με την κοινωνική αναστάτωση που έχει υπάρξει από τιε αποφάσεις της κυβέρνησης με την εφαρμογή της πλέον αντιλαϊκής πολιτικής που έχει να κάνει με τα Μνημόνια που έχει υπογράψει με την τρόικα προκειμένου να λάβει τις δόσεις και να αποφύγει την πτώχευση έχει οδηγήσει την κοινωνία σε πλήρη αποδιάρθωση...

Περισσότεροι νεόπτωχοι προσθέτονται καθημερινά στις μεγάλες λίστες των ανέργων. Η ψαλίδα ανάμεσα στους έχοντες και μη έχοντες, μεγαλώνει. Και βεβαίως τέτοιες ώρες, κάποιοι από το περιθώριο αποθρασσυνονται και... κανουν πάρτι.

Μέρα - μεσημέρι κλέβουν ή κάνουν ζημιές σε αυτοκίνητα...

φόβος ο [fovos]: 1. έντονο δυσάρεστο συναίσθημα, που προκαλείται εξαιτίας (πραγματικού ή φανταστικού) κινδύνου ή απειλής: Yπερβολικός / παράλογος / ενδόμυχος ~. Tον πιάνει / τον κατέχει / τον συνέχει (ο) ~. Ο ~ του θανάτου / της τιμωρίας / του ευνουχισμού. Ο ~ σου είναι αδικαιολόγητος. Προσπάθησα να διασκεδάσω τους φόβους του. Kόπηκαν τα πόδια* μου από το φόβο. (Δεν) υπάρχει ~ να πέσει το κτίριο, κίνδυνος. Aνέβα ελεύθερα στη σκάλα, δεν έχει φόβο, δεν υπάρχει κίνδυνος. Kατου ρήθηκα / χέστηκα / τα ΄κανα πάνω μου από το φόβο, για πολύ μεγάλο φό βο. || ~
Θεού, δέος, σεβασμός. ΦΡ μετά φόβου Θεού, με πολλή προσοχή. (έκφρ.) παίρνω κπ. / κτ. από φόβο, με φοβίζει κάποιος ή κτ. ~ και τρόμος*. ΦΡ διά τον φόβο(ν) των Iουδαίων, εξαιτίας του κινδύνου, του ενδεχόμενου της τιμωρίας. ΠAΡ Ο ~ φυλάει τα έρημα / έρμα, η πιθανότητα ενδεχόμενης τιμωρίας δρα αποτρεπτικά, ακόμα κι όταν δεν υπάρχει άμεσος, ορατός κίνδυνος αποκάλυψης μιας παράνομης πράξης. 2. (συνήθ. πληθ.) ανησυχία_: Εξέφρασε τους φόβους (του) για την πορεία των συνομιλιών. Προσπάθησα να διασκεδάσω τους φόβους του.

[αρχ. φόβος `πανικός΄]

Ιδού και η άλλη άποψη πέρα από το φόβο, μουσικά... “Αυτουργός” ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου...

Αυτό είναι το καφενείο που στήθηκε στη θέση του ζαχαροπλαστείου “Ζουμπουρλή” που έκλεισε στην πλατεία Σωτήρη Πέτρουλα, στον Κολωνό.

Το γρήγορο “ζωντάνεμα” μαγαζιού είναι αυτό του πρώην “Ζουμπουρλή” που γνωρίσαμε εμείς οι μεγαλύτεροι δημιουργήθηκε ένα καφενείο – μεζεδοπωλείο “Η ΠΛΑΤΕΙΑ”.

Το ενθαρρυντικό είναι ότι “γέμισε” από την πρώτη μέρα με πελάτες, γεγονός που σημαίνει, αν μη τι άλλο, ότι και σε καιρούς κρίσης το παραδοσιακό καφενείο στην Ελλάδα έχει πέραση. Έχει τους παθιασμένους για τους χρήστες του είδους...

Ο καφενές έχει ιστορία στην Ελλάδα. Σ' αυτούς οι Έλληνες έβγαζαν τους καημούς τους, συζητούσαν έντονα, διαφωνούσαν και καμιά φορά συμφωνούσαν κιόλας.

Στην εποχή του εκσυγχρονισμού και της παγκοσμιοποίησης ο καφενές αντιστέκεται. Θέλει, επιμένει, να ζήσει και κρατάει “δεμένους” σ' αυτή τη συνήθεια χρόνων, πολλούς ανθρώπους.

Το καλοκαίρι θα 'ναι ωραία στην πλατεία, καθώς απέναντι από το μαγαζί μέσα στην πλατεία υπάρχει χώρος να θέλει να εκμεταλλευτεί. Κάτω από τα δέντρα ή με πρόσθετες τέντες, όπως έχουν κάνει, ακριβώς δίπλα του οι “Μερακλήδες”, το επίσης παλιό σουβλατζίδικο της γειτονιάς.

Μακάρι να έχουν δουλειά οι άνθρωποι και να “ζήσουν”. Χρειαζόμαστε ανάσες ζωής στη γειτονιά.

Έτσι ήταν το ζαχαροπλαστείο του “Ζουμπουρλή” όταν το εγκατέλειψαν οι ιδιοκτήτες του, μεταφέροντας αλλού την επιχείρησή τους. Και τότε είχα κάνει σημείωμα εδώ γιατί μου φάνηκε κάπως να κλείνει έτσι ένα μαγαζί που είχε γράψει ιστορία.