Είχα ακούσει ότι συνέβαινε αλλά μου φαινόταν υπερβολικό. Στο πεζοδρόμιο της Αλκινόου που έχει κάτι ελιές το είδα... Τις μάζεψαν ήδη. Δεν υπάρχει ούτε μια στα κλαδιά τους. Φοβερό δεν είναι στην Αθήνα του 2011;

Τώρα τις μαζεύουν και στο χωριό... Αλλά μιλάμε για ελιές καλλιεργημένες από τις οποίες υπολογίζουμε ότι μπορεί και να βγάλουμε το λάδι της χρονιάς. Εκεί όμως τις καλλιεργούμε, τις ραντίζουμε και ξέρουμε τι καρπό θα πάρουμε. Εδώ τίποτε από αυτά δεν συμβαίνει...
Το κομμάτι που ακολουθεί είναι από τη σημερινή ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ. Μου άρεσε και ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας:

Tης Έλλης Τριανταφύλλου

Ομολογώ ότι η φοιτήτρια της παρέας έδωσε την πιο αφοπλιστική απάντηση, όταν η ομήγυρη προσπάθησε να εξηγήσει γιατί ήταν τόσο υποτονική η παρουσία του κόσμου στη φετινή πορεία για την επέτειο του Πολυτεχνείου. «Είχαν πάει να μαζέψουν τις ελιές τους», απεφάνθη σοβαρή. Την ώρα που κάποιοι ήταν έτοιμοι να τη χλευάσουν, θυμήθηκα τον νεαρό υπάλληλο κούριερ που συνάντησα προ ημερών σε ένα μαγαζί της πόλης. Έμπαινα όταν τον άκουσα να εξηγεί στον φίλο του καταστηματάρχη ότι θα λείψει μία εβδομάδα, διότι πάει στο χωριό της μητέρας του να μαζέψει τις ελιές. Δεν το είχε ξανακάνει ποτέ, αλλά ας όψεται η κρίση. Ήταν απολύτως φανερό ότι έλεγε αλήθεια. Η όψη του έδειχνε άνθρωπο που είχε μάθει να βιάζεται να τελειώσει την δουλειά του, για να πάει στην καφετέρια να απολαύσει τον φραπέ του. Θυμήθηκα ακόμη τη σκηνή που μου διηγήθηκε πολύ πρόσφατα φίλη μου, η οποία είναι τακτική επισκέπτρια της κεντρικής αγοράς της Αθήνας, γιατί έχει ένα κτήμα στην επαρχία και συχνά - πυκνά χρειάζεται διάφορα για τις καλλιέργειές της. Σάστισε, όπως μου είπε, από τον κόσμο που συνάντησε στο μαγαζί με τους σπόρους και τα ζαρζαβατικά προς φύτεμα. Πηγαίνει πολλά χρόνια, αλλά πρώτη φορά είδε τόσους νέους ανθρώπους να ζητούν πληροφορίες για καλλιέργειες, όχι μόνο σε χωράφια, αλλά σε μπαλκόνια και ταράτσες.

Δεν είναι η μόνη. Καθημερινά, πια, μαθαίνουμε όλοι για φίλους και γνωστούς που επέστρεψαν στις ιδιαίτερες πατρίδες τους, για οικογένειες που έχασαν βίαια ό,τι είχαν κατακτήσει στον αγώνα της ζωής και στρέφονται σε κατευθύνσεις που πριν από λίγο δεν θα τους περνούσαν από το μυαλό για να φτιάξουν από την αρχή μια στέρεη βάση. Δίπλα στο ποτάμι των νεόπτωχων που πληθαίνουν απελπιστικά στριμωγμένοι σε παρατημένα αυτοκίνητα και εγκαταλελειμμένα σπίτια, ένα πολύχρωμο μελίσσι ανθρώπων που αντέχουν ακόμη αλλά για πόσο… προσπαθεί με κάθε τρόπο να προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες, να ελπίσει σε κάτι. Στα τυφλά, χωρίς κεντρική πυξίδα, με μόνο οδηγό το ένστικτο και την εμπειρία της ζωής, δίνει τη μάχη με πείσμα. Ακούει με σοβαρότητα όλους αυτούς που προσπαθούν να πείσουν το κοινωνικό σύνολο ότι η επαπειλούμενη γενική εξαθλίωση είναι η τιμωρία - λύτρωση για την ακολασία του πρότερου καταναλωτικού του βίου, αλλά ανθίσταται στην πίεση του ηθικολογικού εκβιασμού που υφίσταται συστηματικά και αδιάλειπτα.

Προσπαθεί -θέλει, δεν θέλει- να συμμαζέψει ό,τι θεωρεί ότι υπήρξε υπερβολικό στη ζωή του, αλλά μέχρις εκεί. Να μαζέψει τις ελιές που μέχρι χθες μάζευαν οι αλλοδαποί γείτονες. Βομβαρδίζεται διαρκώς από πληροφορίες και αναλύσεις που μοναδικό στόχο έχουν να τον πείσουν ότι όλα αυτά που υφίσταται και θα υποστεί είναι τόσο αναπόφευκτα που ουσιαστικά εκμηδενίζουν κάθε ανάγκη εναλλακτικής σκέψης, σεναρίου ή προβληματισμού, αλλά προσπαθεί με νύχια και με δόντια να κρατήσει ψυχική απόσταση από τη μόνιμη απειλή της ολοκληρωτικής καταστροφής. Δεν πιστεύει πια στους σωτήρες, ούτε καν στους καλούς διαχειριστές. Προσπαθεί μόνο να μη χάσει την πίστη του στο κοινό καλό. Αυτό που κράτησε το έθνος στις δυσκολότερες στιγμές της Ιστορίας του. Στρέφεται στις ρίζες, στην παράδοση, στους οικογενειακούς δεσμούς, στους φίλους. Καταλαβαίνει ότι τον σπρώχνουν στο περιθώριο της κοινωνικής ευημερίας, δημιουργώντας συνθήκες στις οποίες είναι σχεδόν αδύνατον να επιβιώσουν αρχές, αξίες και κοινωνικοί δεσμοί.

Υπάρχει, βέβαια, και ένας αριθμός ανθρώπων, σημαντικός δυστυχώς, με πιο εύθραυστες ίσως ψυχικές αντοχές, που στρέφεται στη βία, την αυτοδικία, ακόμη και την εγκληματικότητα, για να εκφράσει την αντίδρασή του στην απώλεια και του τελευταίου ίχνους προσωπικής αξιοπρέπειας. Η πλειονότητα, όμως, αντιδρά με ψυχραιμία και ωριμότητα, εφάμιλλη εκείνης των Ιαπώνων στον καταστροφικό σεισμό που τόσο θαυμάσαμε και υμνήσαμε όλοι.

Ώρες - ώρες, μάλιστα, είναι πάρα πολλοί οι άνθρωποι γύρω μας που τουλάχιστον δίνουν την εντύπωση ότι, πέραν των αυτονόητων λόγων που τους αναγκάζουν να... μαζέψουν οι ίδιοι τις ελιές τους, αρχίζουν να αντιμετωπίζουν την κρίση ως ευκαιρία, έστω αναγκαστική, για ένα άλλο μοντέλο ζωής, πιο κοντά στις πραγματικές ανάγκες.

Μαζεύοντας ελιές μες το χειμώνα... Εγώ κι αν ξέρω από αυτά τα πράγματα...

Έχω εκφράσει κι άλλη φορά δημόσια την άποψή μου με τη λογική ότι κακώς οι δημοσιογράφοι απεργούν μαζί με όλους τους άλλους εργαζόμενους όταν στην ουσία διεκδικούν τα ίδια αιτήματα. Η δικαιολογία είναι ότι και καλά πρέπει να καλύψουν το θέμα. Ιδού λοιπόν ποια είναι η κάλυψη της χθεσινής γενικής απεργίας στις πρώτες σελίδες των εφημερίδων. Εδώ από την ΑΥΓΗ

Θαυμάστε τους!... Αυτά είναι όλα κι όλα τα δημοσιεύματα από τη χθεσινή απεργία στις πρώτες σελίδες. Εδώ από τον ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟ.

Μπράβο στη ΔΑΚΕ που είχε το ηθικό ανάστημα να κάνει κριτική στους βουλευτές του κόμματός της για τη στάση τους. Δείτε ΕΔΩ.

Εντυπωσιακός ο ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΚΑΣ, η ομογενειακή εφημερίδα που το αναδεικνύει σε πρώτο θέμα, την ώρα που μεγάλες εφημερίδες (ΝΕΑ, ΕΘΝΙΣ, ΕΛ. ΤΥΠΟΥΣ, ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ. ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ...) δεν έχουν ούτε λέξη , ως να μην υπήρξε ειδησεογραφικά το θέμα, μας έβαλαν τα γυαλιά οι ομογενείς...

Μια... κουτσουλιά της ΝΙΚΗΣ, ένα χτύπημα ίσα για τα μάτια του κόσμου, μην πει κανένας κακός ότι οι εφημερίδες δεν ασχολούνται με τα προβλήματα που βιώνει ο κόσμος...

Τo Site σας προτείνει

για απόψε...

Χαλαρώστε απόψε με τις όμορφες μπαλάντες του Νότη Μαυρουδή. Ξέρει να μας... στέλνει σας άλλους πιο όμορφους ουρανούς. Δείτε ΕΔΩ και... πηγαίνετε...

Ο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ βέβαια δεν είδε καμιά άλλη συγκέντρωση παρά αυτή του ΠΑΜΕ. Ας είναι, κομματική εφημερίδα είναι.... Κατανοητός ο ρόλος της και το ζόρι που τραβάει...

Από τις ελάχιστες πολιτικές εφημερίδες που έχουν την απεργία στην πρώτη τους σελίδα, Ο ΛΟΓΟΣ. Να, που δείχνουν το δρόμο στις μεγάλες που αγνόησαν προκλητικά και επιδεικτικά το θέμα. Γιατί άραγε; Μήπως επειδή ήταν ειρηνική και δεν είχαμε νεκρούς; Λέω εγώ, τώρα...

Ποιοι πληρώνουν

τους έκτακτους φόρους;

Εντυπωσιακά τα στοιχεία που παρατίθενται ΕΔΩ για το ποιοι τελικά πληρώνουν τους έκτακτους φόρους. Γιατί πάντα να έχουμε την αίσθηση ότι είμαστε οι ηλίθιοι επειδή απλά είμαστε νομοταγείς;

Η εξέδρα της σημερινής απεργιακής συγκέντρωσης της ΓΣΕΕ έξω από το κτίριο της, στο Πεδίον του Άρεως. Εκτίμηση γενικότερη είναι ότι δεν ήταν τόσο μεγάλη η συγκέντρωση και πορεία όσο άλλες φορές... Η εκτίμηση βέβαια της ΓΣΕΕ ήταν διαφορετική. Δείτε την παρακάτω...

Πραγματοποιήθηκε σήμερα Πέμπτη 1 Δεκεμβρίου 2011 η 24ωρη Γενική Απεργία της ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ με μαζική συμμετοχή των εργαζόμενων ενάντια στην πολιτική της λιτότητας, των περικοπών μισθών και συντάξεων, της διάλυσης των Δημοσίων Υπηρεσιών και του Κοινωνικού Κράτους, των απολύσεωv, της ανεργίας και της φορολογικής λεηλασίας η οποία συνεχίζεται και εντείνεται με τον νέο προϋπολογισμό. Κυρίαρχο αίτημα της απεργίας:

« ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΌ ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ & ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ»

Σε πολλούς εργασιακούς χώρους η συμμετοχή στην απεργία ξεπέρασε το 90% Ενδεικτικά αναφέρουμε:

ΔΙΥΛΙΣΤΗΡΙΑ 100%
ΝΑΥΠΗΓΕΙΑ: 100%
ΜΕΤΑΦΟΡΕΣ-ΠΛΟΙΑ 100%
ΛΙΜΑΝΙΑ: 100%
ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑ : 90%

ΟΙΚΟΔΟΜΗ: 90%

ΤΡΑΠΕΖΕΣ, ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΕΛΤΑ ,ΕΥΔΑΠ το ποσοστό συμμετοχής άγγιξε το 80%

Οι εργαζόμενοι θα συνεχίσουν και θα εντείνουν τον αγώνα και τις κινητοποιήσεις για να αποκρούσουν και να ανατρέψουν τις Νεοφιλελεύθερες πολιτικές της φτώχειας, της ανεργίας, της ύφεσης και του χρέους.

Δήλωση του προέδρου

της ΓΣΕΕ

Γιάννη Παναγόπουλου

Η κυβέρνηση άλλαξε όμως η πολιτική εξακολουθεί να παραμένει το ίδιο άδικη, άνιση, αναποτελεσματική που φορτώνει τα πάντα στα «κοροΐδα» όπως θεωρούνται οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι, οι άνεργοι.

Όσο συνεχίζεται αυτή η πολιτική και όσο οι πλούσιοι πίνουν στην υγειά των κοροΐδων εμείς θα συνεχίσουμε τον αγώνα .

Είναι αδιανόητο σε μια χώρα που βιώνει ακραίες ανισότητες, οι πλούσιοι να γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι.

Ορίστηκε

κυβερνητικός εκπρόσωπος

Ασχετο, αλλά ορίστηκε κυβερνητικός εκπρόσωπος ο δημοσιογράφος κ. Παντελής Καψής. Κι έτσι άνοιξε ο δρόμος για την είσοδό του στην πολιτική...

Δείτε ΕΔΩ.

Ας τον καλωσορίσουμε τον Δεκέμβρη έτσι όπως εμείς συνηθίζουμε εδώ, σ' αυτό το Site με το τραγούδι του Παντελή Θαλασσινού για τον μήνα από τον δίσκο του Καλεντάρι.

Σε γενική απεργία μας βρίσκει το έμπα του Δεκέμβρη... Και τι μ' αυτό; Εμείς θα τον καλωσορίσουμε και θα τον καλοδεχτούμε. Η σχέση μας με το χρόνο είναι ιδιόμορφη. Ζούμε την κάθε στιγμή μοναδικά γιατί ξέρουμε πως έτσι είναι και δεν θα ξανάρθει.

Ότι συμβαίνει τώρα δεν πρόκειται να ξανασυμβεί. Ωραία, απεργία σήμερα σε όλη την Ελλάδα. Εμείς βέβαια προηγηθήκαμε από χθες. Γι' αυτό και σήμερα δεν θα βρείτε εφημερίδες στα περίπτερα. Θα δουλέψουμε το βράδυ για να είναι ξανά αύριο κοντά σας.

Αυτός είναι και ο λόγος που δεν θα βρείτε σήμερα σχόλια από τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων. Εξάλλου, είπαμε ότι αυτό θα το κάνουμε κάθε φορά που θα υπάρχει ειδικό ενδιαφέρον. Ένα “κλικ” για κάτι το σπέσιαλ και το ξεχωριστό.

Δεκέμβρης είναι λοιπόν! Ας ανοίξουμε την αγκαλιά μας και τον καλοδεχτούμε... Αισιόδοξα, κόντρα στο ρεύμα της κατήφειας που βαραίνει τα βλέφαρα μας τον τελευταίο καιρό...

• Άρχισαν κι όλας τα γιορταστικά μπαζάρ. Δείτε ΕΔΩ.
  

Το βίντεο αυτό το βρήκα στο YouTube με εικόνες αισιόδοξες που παραπέμπουν σε καλό μήνα. Μου άρεσε και το έβαλα εδώ για να το μοιραστώ μαζί σας. Ευχαριστώ τους δημιουργούς. Είναι υπέροχο...

Πανέμορφες εικόνες από τη Λίμνη Πλαστήρα. Από τον τοίχο του Ηλία Προβόπουλου στο Facebook. Δεν είχα την τύχη να πάω ακόμα ώς εκεί, αλλά το ονειρεύομαι... Θέλω να πάω μια βδομάδα παρέα με ανθρώπους που αγαπώ, καλή παρέα... Με ξεσήκωσε πρωινιάτικα... Διαβάζω: Δεν είναι φωτιά στο δάσος, αλλά τα φθινοπωρινά φύλλα μιας ψηλής τσιλιπορδιάς που «ανάβουν» με τα ματωμένο χρώμα τους μια συστάδα δέντρων, δίπλα στο δρόμο και θερμαίνουν το μάτι και την ψυχή, τούτες τις κρύες από κάθε πλευρά μέρες που περνάμε...

Φθινοπωρινές εικόνες της φύσης που έχει μια υπέροχη ομορφιά αυτή την εποχή. Δανεισμένες πάντα από τον Ηλία Προβόλουλο. Ας είναι καλά. Μας ταξιδεύει με τα οδοιπορικά και τις φωτογραφίες του... Περισσότερα σε λόγια μπορείτε να διαβάσετε πηγαίνοντας μια βόλτα στο Blog του ΕΔΩ.

Πάει και ο Νοέμβρης. Άνοιξε τα φτερά του για άλλους τόπους δίνοντας πάσα στο Δεκέμβρη να συνεχίσει αυτό το καθημερινό «τρέξιμο» και την αναμέτρησή του με το χρόνο.
Καλός ήταν ο καημένος. Με τις εκπλήξεις του, διακριτικός, έκανε ότι μπορούσε για να μη δημιουργήσει μεγάλα προβλήματα μέχρι να απλώσει το χέρι του στον τελευταίο μήνα του χρόνου.

Τον περιμέναμε με λαχτάρα κάποτε αυτόν τον μήνα, τον Δεκέμβρη. Παιδιά, περιμέναμε πώς και πώς τις διακοπές των Χριστουγέννων, τα κάλαντα, το μικρό χαρτζιλίκι για να πάρουμε ένα ρούχο, να βάλουμε πάνω μας.... Για παιχνίδι, ούτε λόγος. «Περιττή σπατάλη» την ήθελε ο πατέρας μου. «Πεταμένα λεφτά». Δεν ήταν βέβαια έτσι, αλλά άντε να του εξηγήσεις κάτι κόντρα στα βιώματά του... Δώρα ούτε αυτός είχε δει ως παιδί...

Αργότερα που μεγαλώσαμε περιμέναμε πώς και πώς τα Χριστούγεννα και το δώρο, τον 14ο μισθό για να «μπαλώσουμε» καμιά τρύπα, απ' αυτές που είχαμε ανοίξει... Κι αυτό βέβαια άλλαξε τα τελευταία χρόνια καθώς πολλοί εργαζόμενοι είδαν να εξανεμίζεται και αυτή η κατάκτηση που μετατράπηκε σε ένα μικρό επίδομα...

Ευτυχώς κάποιοι το 'χουμε ακόμα. Είναι όμως τόσες πολλές οι «τρύπες» που πρέπει να καλύψουμε που εξανεμίζεται στο λεπτό.

Ωστόσο κανείς μας δεν είναι διατεθημένος να χάσει κάτι από το χρώμα των γιορτών των Χριστουγέννων. Όσο κι αν φέτος όλα είναι διαφορετικά. Με το πρόγραμμα των γιορτών από το Δήμο Αθηναίων πιο φτωχό από κάθε άλλη χρονιά. Δεν είναι πια καιρός για προκλητικούς φαντασμαγορικούς στολισμούς. Η πόλη και οι κάτοικοί της υποφέρουν.

Εμείς όμως έχουμε ζήσει και παλιότερα δύσκολα Χριστούγεννα. Θα τα αντιμετωπίσουμε με χαμόγελο, όπως τους πρέπει... Το χρειαζόμαστε αυτό γα να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις της επόμενης μέρας καθώς με το τέλος του Δεκέμβρη θα μας έρθει το, ούτως ή άλλως πιο σκληρό 2012.

Κι αν δεν είμαστε καλά μέσα μας θα δυσκολευτούμε τόσο εμείς, όσο και οι άνθρωποι που κινούνται στον περίγυρό μας.

Ας τον αποχαιρετήσουμε λοιπόν τον Νοέμβρη που φεύγει κι ας καλωσορίσουμε τον Δεκέμβρη που έρχεται... Κάπως έτσι, η ζωή συνεχίζεται...

Φοβερή η προβολή για το Στέκι μας στο σημερινό ΠΟΝΤΙΚΙ. Ευχαριστούμε... Να το μάθει ο κόσμος που έχει ανάγκες, να έρθει γιατί έχουν μαζευτεί πολλά πράγματα από τις προσφορές του κόσμου...

Το εξώφυλλο του ΠΟΝΤΙΚΙΟΥ σήμερα Τετάρτη. Κυκλοφόρησε μια μέρα νωρίτερα, γιατί αύριο, λόγω της σημερινής 24ωρης απεργίας των δημοσιογράφων δεν θα κυκλοφορήσει κανένα φύλλο.

Η ΑΥΓΗ επιμένει επικεντρώνοντας στην αυριανή 24ωρη Γενική Απεργία. Ο Αγώνας Συνεχίζεται...

Να και ο εκβιασμός!... Ή δεχόσαστε να σας κοπούν οι συντάξεις ή αλλιώς δεν πληρώνουμε!... Φοβεροί, ασύδοτοι, πανούργοι, ανάλγητοι...΄Αλλά μήπως έτσι δεν κάνουν και πολλοί εκδότες; Ή δεχόσαστε μειώσεις στους μισθούς ή θα γίνουν απολύσεις. Θαυμάστε τους στην κρίση!... Το δημοσίευμα από τον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ.

Κατά τα άλλα μην εφησυχάζετε... Μπορεί να εξασφαλίσθηκε η 6η δόση του δανείου, αλλά εσείς αναμείνατε στο... κάγκελο, διότι ακολουθεί και η 7η δόση, επισημαίνει το ΕΘΝΟΣ.

Στα ΝΕΑ επιλέγουν να βάλουν στην πρώτη τους σελίδα ένα καυτό θέμα που το ζούμε στο μικρόκοσμο της πολυκατοικίας. Πολλοί συγκάτοικοι μας δεν έχουν πια την οικονομική δυνατότητα να πληρώσουν τα κοινόχρηστα που αφορούν στο πετρέλαιο. Οπότε θέρμανση γιοκ. Τι χειμώνας βαρύς...

Έλα βρε!... Δεν είμαστε μόνο εμείς που χρωστάμε στις τράπεζες, είναι και τα κόμματα; Δεν το πιστεύω... Παραπληροφορημένοι είναι εκεί στη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ...

Αυτά είναι τα δύσκολα... Το δημοσίευμα είναι από την ΠΑΤΡΙΔΑ Ηρακλείου Κρήτης. Γροθιά στο στομάχι, να διαβάζεις τέτοιες ειδήσεις. Θεέ μου πόσο μακρύς είναι αυτός ο κατήφορος; Αναρωτιέμαι: Τα διαβάζουν αυτά τα κομματόσκυλα που... περηφανεύονται ότι με τι πολιτικές τους θα... σώσουν την Ελλάδα; Ντροπή!