Στο τυπογραφείο ύλη για το τ. 178, της εφημερίδας ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ. Ξεκινάμε!
Αυτό είναι το τελευταίο φύλλο του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ τ. 177, που ολοκληρώσαμε την Παρασκευ΄ή 7/3/2025. Μπορείτε να το δείτε όπως είναι τυπωμένο ΕΔΩ. Σταθερός, όπως πάντα στην παρουσία του! Σταθεροί και οι άνθρωποι που έχουν την ευθύνη έκδοσης του, από το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, τη Διοίκηση του. Από σήμερα βάζουμε μπροστά για το επόμενο... Στέλνω στο τυπογραφείο ύλη για να "στήνεται"
Εδώ, σ' αυτό το τυπογραφείο, την ΑΝΑΓΡΑΦΗ, στο Περιστέρι, γίνεται η τεχνική επεξεργασία του "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ Σιδηρόδρομου". Η Ανδρομάχη ή Μάχη είναι η κοπέλα που συνεργαζόμαστε. Την ευχαριστούμε για την άψογη συνεργασία, όπως και τους ανθρώπους του τυπογραφείου, Σάκη και Δημήτρη.
Η έκδοση μιας εφημερίδας είναι ένας κύκλος. Μόλις ολοκληρωθεί ένα τεύχος και αφού περάσει λίγος καιρός και το χαρούν οι ανθρωποι του, αρχίζουμε να ετοιμάζουμε το επόμενο. Έτσι λοιπόν τηνπροηγούμενη εβδομάδα, την Τετάρτη 30/4, κατέβηκα στον Πειραιά και παρέλαβα το υλικό για το νέο τεύχος 177. Και σήμερα Παρασκευή. μια μέρα μετά την ΠΟρωτομαγιά έφυγε το πρώτο μεγάλο μέρος της για το τυπογραφείο. Ξεκινάμε ένα νέο ταξίδι!
Χαίρομαι κάθε φορά που συμβαίνει να ολοκληρώνουμε αυτή τη διαδικασία, επειδή είναι απόλυτα σταθεροί και κάνουμε πραγματική δουλειά, όταν βρισκόμαστε από κοντά... Όλα τριγύρω αλλάζουμε κι όλα τα ίδια μένουν, λέει ένας ποιητής. Ο χρόνος φεύγει σαν αέρας.Είναι μια όμορφη διαδικασία που γίνεται, κάθε δίμηνο. Διότι κάθε πράγμα που αξίζει, έχει τη δουλειά του. Τίποτα και πουθενά, κάτι, δε γίνεται "μαγικά" κι από μόνο του.
Το συναίσθημα; Χαρά για κάτι όμορφο που δημιουργούμε τακτικά με συνέπεια και συνέχεια. Μια όμορφη διαδικασία που επαναλαμβάνεται σταθερά, χρόνια τώρα. Και δεν ξέρω το γιατί (ή μάλλον ξέρω...) αλλά μ' αρέσει πολύ όλη αυτή η διαδικασία. Κι αυτό, το κάνουν οι άνθρωποι του να φαίνεται έτσι. Ιδιαίτερα ο πρόεδρος Θύμιος Ρουσιάς! Νιώθω την αγάπη τους, τη ζεστασιά, την καλή συνεργασία τους που αποτυπώνεται και στην ποιότητα της δουλειάς μας.
Και κάπως έτσι η ιστορία μας με το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, σύνεχίζεται. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που θεωρώ μεγάλο προνόμιο μου να συνεχίζω μαζί τους αυτό που ξεκίνησε εδώ και 30 χρόνια, από τη γέννηση της εφημερίδας με τους συνταξιούχους του ΗΣΑΠ. Ανθρώπους ξεχωριστούς, με ήθος και συνείδηση που σπάνια βρίσκεις στον κόσμο, στο συνάφι εκείνων που ασχολούνται με τα κοινά.
Αν και έχω αλλάξει δύο ανθρώπους, στις θέσεις ευθύνης του προέδρου στο Σωματείο, τον Μανώλη Φωτόπουλο στο ξεκίνημα και για 15 χρόνια και τον Θύμιο Ρουσιά τα τελευταία 12 χρόνια, ποτέ δεν είχα πρόβλημα από κανέναν τους. Τον Θύμιο τον ήξερα και συνεργάστηκα μαζί του, άλλα δέκα χρόνια πριν, καθώς ήταν ο Γραμματέας του Σωματείου, επί εποχής Φωτόπουλου.
Εξαιρετικοί άνθρωποι! Είναι από αυτούς που λύνουν, αντί να δημιουργούν προβλήματα, που χαίρονται μ' αυτό που κάνουν και δεν μιζεριάζουν από λάθη που μπορεί να συμβούν. Και επιπλέον, εκτιμούν πολύ τη δουλειά που τους προσφέρω, όλα αυτά τα χρόνια.
Κι όταν λέω «φτιάχνω» την εφημερίδα που βλέπετε, εννοώ ότι τη σχεδιάζω και την υλοποιώ ως έκδοση. Δίνω δηλαδή μορφή στα άψυχα κείμενα. Στην έκδοση που μπορείτε να δείτε πατώντας ΕΔΩ, και που είναι η τελευταία, όπως θα διαπιστώσετε.
Είναι ένα έντυπο «συνδικαλιστικό», με την έννοια ότι προβάλλει τη δράση του Σωματείου, αλλά και δημιουργεί εκείνες τις προϋποθέσεις που είναι απαραίτητες για να διατηρείται (το Σωματείο και οι άνθρωποι του) ενωμένο και αγαπημένο στα μάτια των 2.000- 2.500 περίπου μελών του, συνταξιούχων του ΗΣΑΠ σε όλη την Ελλάδα, όπου κι αν μένουν.
Βέβαια, όπως σε όλους, η πανδημία του Covid-19, δημιούργησε κι εδώ τα προβλήματα της. Εκείνον τον καιρό, θυμάμαι, οι άνθρωποι του Σωματείου, παίρνοντας όλα τα μέτρα ασφαλείας, πήγαιναν τρεις φορές την εβδομάδα στον Πειραιά, στα γραφεία τους και σαν τα μυρμήγκια, ιδιαίτερα ο Θύμιος, ακόμα και από το σπίτι του, μάζευε την ύλη του 16σέλιδου ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ σε σχήμα ταμπλόιντ.
Μ’ αυτόν τον τρόπο και με καλό προγραμματισμό, κατάφεραν να μην χάσουν εκδόσεις, παρά μόνο μία! Άθλος, αν σκεφτεί κανείς, από τι περάσαμε… Και τι περνάμε! Αφού ο φόβος για τον Covid-19 δεν έχει φύγει, εντελώς.
Διατηρούν επίσης ένα εξαιρετικό διαδικτυακό τόπο για την άμεση ενημέρωση των μελών τους. Τις άμεσες ανακοινώσεις τις «ανεβάζει» η Ελευθερία, που έχει και τη γραμματειακή υποστήριξη του Σωματείου. Και τη γενική επιμέλεια έχω εγώ. Δείτε το ΕΔΩ, παρακαλώ.
Γενικά, είμαι πολύ χαρούμενος που συνεργάζομαι μαζί τους. Ακούν τις παρατηρήσεις μου, προσεκτικά και τις περισσότερες φορές τις εφαρμόζουν. Κάνουν τη δουλειά μου δημιουργική και ευχάριστη και τους ευχαριστώ γι’ αυτό. Και καθώς κι εγώ είμαι πια ο ίδιος συνταξιούχος, τους καταλαβαίνω όλο και περισσότερο. Το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, αποτελεί ένα πρότυπο δημιουργικότητας.
Κάποιοι λένε ότι τα Σωματεία Συνταξιούχων, είναι για απομάχους της δουλειάς. Που ζουν στο περιθώριο και ζουν με τις μνήμες τους από τα παλιά. Μπορεί να είναι και αυτό, αλλά πιστέψτε με, πολλοί νέοι θα ήθελαν να τους μιμηθούν στη δουλειά που προσφέρουν, εθελοντικά, για το κοινό καλό!
Παρακολουθώ από χθες συγκλονισμένος την υπόθεση του αυτόχειρα στην πλατεία Συντάγματος. Χρειάστηκε να κάνω 24 ενημερώσεις από τις 10το πρωί που ανέβασα την πρώτη ανάρτηση για το θέμα ώς της 4,30 που έφυγα από το γραφείο μου. Χιλιάδες κόσμου πέρασαν από το σημείο που άφησε την τελευταία του πνοή...
Σημειώματα των πολιτών πάνω στο δέντρο κοντά στην είσοδο του Μετρό Συντάγματος. Οι Αθηναίοι πήγαν και άρχισαν τα θυμωμένα σημειώματα... Δείτε μερικά όπως τα διαβάσαμε κι εμείς...
Όμως αυτή η ιδιόχειρη επιστολή του ¨βγήκε” αργότερα στο διαδίκτυο. Την είδα αναδημοσιευμένη σε εκατοντάδες ιστότοπους και στα δίκτυο κοινωνική δικτύωσης. Ίσως να την είδατε κι εσείς, αλλά αυτό δεν μειώνει την αξία της. Τη βάζω εδώ για να μείνει. Αποτυπωμένη στη μνήμη μας. Να πληρώσουν οι φταίχτες...
Φυσικά οι πολιτικοί μας δεν έχουν το Θεό τους. Μακριά και ξένοι, πέρα από καθετί που θυμίζει άνθρωπο, μηχανές που θεωρούν πως έχουν την ανάλυση στο τσεπάκι τους, δεν ντρέπονται να τη διατυπώνουν δημόσια. Και δεν ντρέπονται κάποιοι στα κανάλια της διαπλοκής να τους τη ζητούν και να την προβάλλουν...
Ωστόσο κάθε ζωή έχει την αξία της... Και κάθε μέρα χάνονται τρεις ζωές κατά μέσο όρο. 2.000 τους μετράνε την τελευταία διετία. Είτε αυτό γίνεται στο Σύνταγμα, είτε στην απομακρυσμένη επαρχία, ίδιο το κακό. Πάρτε τους στο κατόπι τους ηθικά υπεύθυνους. Τέρμα οι ανοχές... Αρκετά, ώς εδώ! Τα ψέματά τους και η κοροϊδία πρέπει να “αμειφθούν”. Το πρωτοσέλιδο της ESPRESSO.
Κι άλλο ένα δημοσίευμα του σημερινού Τύπου (εδώ η ΑΥΡΙΑΝΗ) που μας ξάφνιασε θετικά με τα ανακλαστικά του. Για πρώτη φορά ξεφεύγει από την πεπατημένη και κάνει ένα σοβαρό θέμα πρώτο. Κι επειδή κι εμένα με... ξένισε το γεγονός η επόμενη ανάρτηση θα είναι είναι αφιερωμένη στα σημερινά πρωτοσέλιδα μ' αυτό το θέμα.
Μια πρώτη φωτογραφία του τραγικού αυτόχειρα στο Σύνταγμα. Μήπως ήρθε η ώρα να κάνουμε κάτι αντί να μετράμε θύματα στους δρόμους; Η φωτογραφία είναι από το site του ΠΡΩΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ.
Δείτε τον Γιώργο Δελαστίκ σε μια από τις σπάνιες τηλεοπτικές εμφανίσεις του, δίνει μια ερμηνεία για όλα όσα απίστευτα συμβαίνουν γύρω μας. Μπορεί και να έχει σχέση ακόμα και με την αυτοκτονία που συγκλόνισε την Αθήνα σήμερα το πρωί...
"Η κατοχική κυβέρνηση Τσολάκογλου εκμηδένισε κάθε ίχνος επιβίωσής μου. Δεν μπορώ να βρω άλλο τρόπο αντίδρασης, εκτός από ένα αξιοπρεπές τέλος, πριν αρχίσω να ψάχνω στα σκουπίδια για να επιβιώσω και γίνω βάρος στο παιδί μου." είναι το σημείωμα που άφησε δίπλα του, ο 77χρονος συνταξιούχος φαρμακοποιός που αυτοπυροβολήθηκε στο κεφάλι, σήμερα το πρωί, στο συντριβάνι του Συντάγματος.
Είδηση πριν από λίγο... Ωραία ξεκινά ετούτη η Τετάρτη... Το ακούω και αρνούμαι να το πιστέψω. Δεν γνωρίζω τον άνθρωπο, αλλά καταλαβαίνω πως για να φτάσει μέχρι του να αφαιρέσει μόνος του τη ζωή του κάτι φοβερό θα συνέβη. Και το χειρότερο είναι απ' ότι ακούω αυτό έχει σχέση με την οικονομική κατάσταση του. Θα μάθουμε μέχρι το απόγευμα περισσότερα πράγματα.
Για την ώρας δείτε την είδηση, όπως δημοσιεύθηκε πριν λίγο, στο site του ΠΡΩΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ:
Έβαλε το πιστόλι στον κρόταφο και αυτοκτόνησε. Το συγκλονιστικό περιστατικό προκαλεί σοκ.
Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες πρόκειται για άντρα 77 ετών. Ο θάνατος του άγνωστου άντρα επήλθε αμέσως μετά τον αυτοπυροβολισμό του.
Η αυτοκτονία έγινε λίγο περίπου στις 8.45 το πρωί της Τετάρτης στην πλατεία Συντάγματος.
Το ΕΚΑΒ ενημερώθηκε για το τραγικό συμβάν στις εννέα παρά τέταρτο το πρωί. Δύο διασώστες που έφτασαν με μοτοσυκλέτα στην πλατεία Συντάγματος δεν μπόρεσαν να προσφέρουν καμία βοήθεια στον άτυχο άντρα και αρκέστηκαν να διαπιστώσουν το θάνατό του.
Η σορός του αυτόχειρα Δ.Χ. μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός. Από το δελτίο ταυτότητας του νεκρού διαπιστώθηκε ότι η ηλικία του ήταν 77 ετών.
Αυτή η φωτογραφία από το Twitter του γνωστού μουσικοσυνθέτη Διονύση Τσακνή κυκλοφορεί στο διαδίκτυο. Μήπως τελικά έχει δίκιο;
Η Έλενα Ακρίτα βάζει το θέμα στη σωστή του διάσταση... Δεν είναι το Σύνταγμα. Η συγκεκριμένη πράξη που συμβαίνει πια σε όλη την Ελλάδα είναι που πρέπει να μας ανησυχήσει σοβαρά και να μας... ξεβολέψει από τον καναπέ μας. Πριν έρθει η σειρά μας...
Δήλωση ΣΟΚ του αυτόχειρα:
«Φεύγω για να μην αφήσω χρέη στα παιδιά μου»
Αυτές ήταν οι τελευταίες κουβέντες που βγήκαν σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες, από τα χείλη του άνδρα που έστρεψε στον εαυτό του ένα όπλο και αυτοκτόνησε σήμερα το πρωί μέσα στην πλατεία Συντάγματος. Όλα έγιναν λίγο πριν τις 9 το πρωί.
Κόσμος πήγαινε κι ερχόταν στο πιο κεντρικό σημείο της Αθήνας, όταν ένας άνδρας μεγάλης ηλικίας, μπροστά στο παρτέρι απέναντι από την είσοδο του ΜΕΤΡΟ, έβγαλε από την τσέπη του ένα όπλο, είπε: "Φεύγω για να μην αφήσω χρέη στα παιδιά μου", και το έστρεψε στον εαυτό του.
Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα ο πυροβολισμός «πάγωνε» όσους βρισκονταν εκεί γύρω και ο άνθρωπος αυτός σωριαζόταν νεκρός.
Δείτε τη δήλωση του μάρτυρα στο τραγικό συμβάν που έχει παγώσει το πανελλήνιο, όπως την κατέγραψε το newsit.gr
Ένα πρώτο βίντεο από το Σύνταγμα. Κυκλοφορεί ήδη στο διαδίκτυο. Μου το επεσήμανε η καλή φίλη Μαριέττα Μουρούτη...
Τα πρώτα σχόλια στο internet
Διαβάζω στο Facebook τα πρώτα σχόλια. Αυτό που ακολουθεί είναι του stavrou Fintikaki:
Ένα τραγικό συμβάν ήρθε να ταράξει τη συνήθη καθημερινότητά μας, αλλά συνάμα και για να μας προβληματίσει για το που τελικά οδηγούμαστε!! Ίσως αυτό καθ' εαυτό το γεγονός (τραγικό...) να είναι η απάντηση σε αυτούς που θέλουν να πιστεύουν ότι όλα βαίνουν καλώς... Η σημερινή αυτοκτονία ηλικιωμένου συνανθρώπου μας στην πλατεία Συντάγματος, μπροστά στα έκπληκτα βλέματα των περαστικών, δείχνει σε τι αδιέξοδα έχει οδηγηθεί ένα μεγάλο τμήμα της Ελληνικής κοινωνίας... Ο τόπος που επέλεξε να επιχειρήσει το απονενοημένο διάβημά του ο αυτόχειρας, σηματοδοτεί τους κύριους υπεύθυνους για τη σημερινή επκρατούσα κατάσταση... Μην προσπαθείτε λοιπόν να μας πείσετε ότι φταίνε μόνο οι διεφθαρμένοι πολίτες, βομβαρδίζοντάς μας από τα Μ.Μ.Ε τις τελευταίες ημέρες με ειδήσεις επίορκων και διεφθαρμένων υπαλλήλων!!! Σεις τους εκθρέψατε χαϊδευοντάς τους τα αυτιά και άλλοτε κτυπώντας τους φιλικά την πλάτη κατά το δοκούν... Φταέι το σύστημά σας που χρόνια τώρα το υπηρετούν διεφθαρμένοι - ανίκανοι και οι ανεύθυνοι πολιτικοί ...
Η Δέσποινα Παπαδημητρίου παραθέτει τους στοίχους του Πάμπλο Νερούντα αυτούς γεμάτους νόημα:
''Του προδότη που προχώρησε ως ετούτο το έγκλημα ζήτω την τιμωρία/ εκείνου που 'δωκε το σύνθημα του θάνατου ζητώ την τιμωρία/ εκείνων που προστατέψανε αυτό το έγκλημα ζητώ την τιμωρία/ δε θέλω να μου δίνουνε το χέρι, το μουλιασμένο από το δικό μας αίμα/ δεν τους θέλω για πρεσβευτές, ούτε ήσυχους μέσα στα σπίτια τους/ θέλω να τους δω να δικάζονται, σε τούτο δω το μέρος, σε τούτη την πλατεία''....
Να κάτι τέτοια λένε και μας"κουφαίνουν". Διαβάστε ΕΔΩ και συνδυάστε το με την εμμονή τους να μας οδηγήσουν σε μισθούς Βουλγαρίας...
Μια πρώτη φωτογραφία της Ομάδας μας στα σεμινάρια δημοσιογραφίας της Τετάρτης. Η Danutza, ξαφνικά και χωρίς ιδιαίτερη προετοιμασία, μας έστισε και ιδού το αποτέλεσμα από το Iphone της. Μοιάζει λίγο οικογενειακή και κατά μια έννοια, είναι...
Ένας μήνας κλείνει σήμερα από τότε που ξεκινήσαμε στο ΠΟΛΥΤΡΟΠΟ ΤΕΧΝΗΣ τα μαθήματα αλληλεγγύης με δωρεά σεμινάρια δημοσιογραφίας. Είναι μέσα στις δράσεις της ΕΚΑΠ και του ΠΟΛΥΤΡΟΠΟΥ ΤΕΧΝΗΣ και πραγματοποιούνται κάθε Τετάρτη 6-8, Λένορμαν 172 στον Κολωνό.
Μου άρεσε η ιδέα των μαθημάτων που γίνονται και αφορούν κι άλλους τομείς. Δείτε ΕΔΩ. Βοήθησε και το γεγονός ότι είχα κι εγώ περισσότερο διαθέσιμο ελεύθερο χρόνο τώρα που δεν πάω πια στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ.
Ωστόσο δεν πίστευα πως θα συναντούσα τέτοια καλή πάστα παιδιών.Δεθήκαμε γρήγορα και προχωρούμε με πολύ ικανοποιητικούς ρυθμούς. Όποιος δεν μας ξέρει, ξαφνιάζεται. Δικαιολογημένα. Πού να φανταστεί ότι μέσα σ' αυτό το μήνα φτιάξαμε ένα Blog, μπορείτε να το δείτε ΕΔΩ και λειτουργούμε μια Ομάδα στο Facebook. Κι αυτή μπορείτε να τη δείτε ΕΔΩ. Το ωραίο είναι ότι και τα δύο λειτουργούν άψογα.
Το Blog μετράει ήδη κοντά τις 70 εγγραφές και το έχουν δει περίπου 7.000 επισκέπτες, η Ομάδα, με 26 μέλη, έχει καθημερινή ενημέρωση, ενώ και μέσα από αυτό δίνονται πολύ συχνά ασκήσεις που βοηθούν τους σπουδαστές να συμμετέχουν πιο ουσιαστικά στα σεμινάρια...
Δενόμαστε κάθε μέρα και περισσότερο κι έχω την αίσθηση ότι έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας. Και μπορούμε να κάνουμε πολλά.
Αν μη τι άλλο, ακόμα και αν δεν γίνουν δημοσιογράφοι, που κάποιοι θα γίνουν φαίνεται από τώρα, θα γίνουν καλοί αναγνώστες, “ψαγμένοι” και υποψιασμένοι ώστε να μην “τρώνε” αμάσητο ότι τους σερβίρετε από τα κυρίαρχα ΜΜΕ.
Οι Τετάρτες μου απέκτησαν πια ένα σημαντικό νόημα. Η όλη προετοιμασία θέλει το χρόνο της και πάντως τίποτα δε γίνεται στο πόδι και πρόχειρα. Τα παιδιά, πέρα από την διαδικτυακή ενημέρωση στις συναντήσεις μας παίρνουν και ένα χαρτομάνι με το μάθημα, ολοκληρωμένα αποσπάσματα από το εξειδικευμένο βιβλίο του Χρήστου Πασαλάρη που ξαναβρήκα ύστερα από 32 χρόνια από τότε που το πρωτοδιάβασα, 42 χρόνια μετά την έκδοσή του, πρωτοποριακό ακόμα και σήμερα καθώς και αποκόμματα από εφημερίδες με ενδιαφέροντα δημοσιεύματα από τη βδομάδα που μας πέρασε... Ένα πολύ καλό υλικό για όποιον ήθελε να το κρατήσει στο αρχείο του...
Οι φίλοι μου λένε πέρα από τη βοήθεια που έχουν πάρει τα παιδιά από τα σεμινάρια κι εμένα μ' έχουν κάνει καλύτερο άνθρωπο. Είναι πολύ σημαντικό να βρίσκεις ανταπόκριση στην προσφορά σου...
Παρεπιπτώντως, θυμηθείτε απόψε στις 8 να περάσουμε μια βόλτα από το μπαρ ΡΟΥΦ στο Γκάζι όπου έχει την παρουσίαση του βιβλίου του Σωκράτη Μαντζουράνη. Εμείς θα πάμε εκεί αμέσως μετά το σεμινάριο...
Το θέμα των δηλώσεων του δημάρχου Αθηναίων κ. Γ. Καμίνη όπως το προβάλει στο σημερινό του φύλλο ο ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ. Ωραία αλλαγή κάναμε στην Αθήνα...
Αυτός είναι ο δήμαρχος Αθηναίων κ. Καμίνης που θα έφερνε την αλλαγή στην Αθήνα. Θλίψη να τον ακούς... Και τα έργα του ανύπαρκτα... Πρόκειται για τον ίδιο άνθρωπος και τις υπηρεσίες του Δήμου που ηγείται, που ΄πεχει την ευθύνη επειδή εδώ και ένα σχεδόν χρόνο, τον Μάιο κλείνει ακριβώς ένας χρόνος που τα ανοιχτά γήπεδα της πλατείας Σωτήρη Πέτρουλα στον Κολωνό είναι χωρίς μπασκέτες... Λίγη ντροπή να υπήρχε, θα ήταν λίγο πιο σεμνός... Η νεκρή πόλη τον μάρανε, όχι οι... νεκροί άνθρωποι...
Πρόκληση: Αφού δεν τα κατάφεραν όσες φορές το επεχείρησαν το κάνουν ξανά, ξετσίπωτα, λίγο πριν τις εκλογές, αν και όποτε γίνουν. Επανέρχονται με τροπολογία για τη χρηματοδότηση των κομμάτων. Δείτε ΕΔΩ...
Την ώρα που η Ελληνική οικονομία βυθίζεται για 5η χρονιά σε πρωτόγνωρη ύφεση και η κοινωνία μαστίζεται από την ανεργία και την φτώχεια, οι μαθητευόμενοι μάγοι της Τρόικα εμμένουν δογματικά στην ίδια αδιέξοδη συνταγή της άγριας λιτότητας.
Στην προσπάθεια τους να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα για την αποτυχημένη «συνταγή» που επέβαλλαν στην Ελλάδα, επανέλαβαν και ενώπιον του Ευρωκοινοβουλίου τις ίδιες νεοφιλελεύθερες απόψεις τους.
Στοχοποιούν τους μισθούς του Ιδιωτικού Τομέα στην Ελλάδα ζητώντας να φτάσουν σε επίπεδα Βουλγαρίας θεωρώντας το εργασιακό κόστος ως την βασική αιτία για την έλλειψη ανταγωνιστικότητας, όταν με τα τραγικά και αναποτελεσματικά μέτρα που επέβαλαν και υιοθέτησε η κυβέρνηση, το μόνο που κατάφεραν ήταν να κατακρεουργήσουν μισθούς, ημερομίσθια και συντάξεις, χωρίς να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα παρά μόνο τα κέρδη των επιχειρηματιών. Το αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής είναι δραματικό όχι μόνο για την Ελληνική Οικονομία αλλά και την κοινωνία καθώς εξαφανίζει θέσεις εργασίας και αποδυναμώνει κάθε αναπτυξιακή προσπάθεια της χώρας.
Ας εγκαταλείψουν επιτέλους αυτές τις φαεινές ιδέες γιατί το μόνο που καταφέρνουν έως σήμερα είναι να οδηγούν τη συντριπτική πλειοψηφία του Ελληνικού λαού στην περιθωριοποίηση και στη διάλυση της κοινωνικής συνοχής.
Επιβάλλεται να αλλάξει ριζικά αυτή η πολιτική και να αναζητηθούν λύσεις εξόδου από την κρίση με μέτρα ενίσχυσης της ανάπτυξης και της πραγματικής οικονομίας. Αυτό το αίτημα δεν διεκδικείται πλέον μόνον από τους Έλληνες αλλά και από όλους τους Ευρωπαίους εργαζόμενους, από κάθε υπεύθυνο φορέα που αντιλαμβάνεται τη σοβαρότητα αλλά και τα αίτια που αναπαράγουν την κρίση, τα ελλείμματα και τα χρέη.
Αυτός είναι ο πραγματικός αρμαγεδδών του καιρού μας. Δείτε ΕΔΩ.
Οι άνθρωποι δεν έχουν το Θεό τους... Μπροστά στον.... κίνδυνο να γίνουν εκλογές φέρνουν στη Βουλή τροπολογίες σε άσχετα νομοσχέδια για να μπαλώσου τρύπες και υποσχέσεις στους ψηφοφόρους τους... Δείτε ΕΔΩ και θαυμάστε τους...
Οι εικόνες ανέβηκαν χθες η μια μετά την άλλη στη σελίδα της Akademia Platonos στο Fecebook. Δεν ήταν μόνο αυτές, τα παιδιά είχαν κέφια και ανέβασαν πάνω από 15. Δείτε χρώματα κι ομορφιές...
Αναγνωρίζουμε το μοντέλο της φωτογραφίας, αλλά δεν θα το... αποκαλύψουμε... Ο φακός έτσι κι αλλιώς εστιάζει στο ανοιξιάτικο, ανθισμένο πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνος. Δυο βήματα από το κέντρο της Αθήνας...
Χωμάτινα μονοπάτια και δίπλα υπέροχα ανθισμένα δέντρα... Πρόκληση για μια κυριακάτικη βόλτα με κατάληξη το Συνεργατικό Καφενείο (Μοναστηρίου και Τηλεφάνους) για ρακές. Ψάχνουμε μακριά τις ομορφιές και είναι δίπλα μας...
Υπέροχο κίτρινο... Η φωτογραφική μηχανή του Γιώργου, άμα υπάρχει θέμα, κάνει θαύματα. Ιδού ένα από αυτά. Δείτε τις εικόνες, αντλείστε κουράγιο, δύναμη και αισιοδοξία. Η ζωή είναι ωραία...
Κοίτα, πήγαν με τα ποδήλατά τους και κάθισαν, παρέα, στο γρασίδι του πάρκου... Η νέα γενιά, αυτοί που ξέρουν να ζήσουν και το επιχειρούν αναζητώντας τα μεγάλα, ανάμεσα στα μικρά και καθημερινά που άλλοι προσπερνούν...
Εδώ θα μείνουμε... Με πολλά “ευχαριστώ” από καρδιάς στα παιδιά που είχαν την ιδέα της φωτογράφισης του πάρκου, αυτή την εποχή και την υλοποίησαν. Να δούμε κι αυτή την πλευρά, τη φωτεινή πλευρά της ζωής... Και να πάμε κι εμείς, να περπατήσουμε σ' αυτόν τον παράδεισο...
Όταν ένα βιβλίο γράφεται για τους μεγάλους και μιλάει για τα παιδιά, υπάρχει ελπίδα... Ο Σωκράτης Μαντζουράνης παρουσιάζει το βιβλίο του, αύριο Τετάρτη στις 8 μμ.μ. Στο μπαράκι ΡΟΥΦ, στο Γκάζι. Να πάμε... Να παρακολουθήσουμε από κοντά τους ανθρώπους του πνεύματος. Γιατί μόνο όταν συναντώνται πνευματικοί άνθρωποι, με καλό σκοπό μπορεί να είμαστε πιο αισιόδοξοι ότι θα έρθουν καλύτερες μέρες. Δεν είναι πρόκληση να το δούμε αυτό στις χαλεπές μέρες που περνάμε;
Από το σημερινό πρωτοσέλιδο της Ηρακλειώτικης εφημερίδας ΝΕΑ ΚΡΗΤΗ. Ξανά στην ξενιτιά για το μεροκάματο... Τι μας θυμίζουν όλα αυτά; Η δική μου γενιά έζησε τον ξεριζωμό για ένα κομμάτι ψωμί...
Και επειδή ούτε τους τύπους δεν κρατάνε πια τα ΜΜΕ η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ημερήσια απογευματινή εφημερίδα για όσους δεν ξέρουν στο φύλλο του Σαββάτου είχε δημοσιεύσει αυτό το καρεδάκι στη σελίδα 3, το δεύτερο εξώφυλλο. Απλά πράγματα... Οι υποψήφιοι βουλευτές, αν και όταν γίνουν εκλογές θα πρέπει να τα... σκάσουν στο λογιστήριο της εφημερίδας αν θέλουν κάτι παραπάνω στην προβολή τους.. Η... ενημέρωση έχει το τίμημά της...
Μεσημέρι Κυριακής στη μαρίνα του Φλοίσβου. Οι άνθρωποι την έχουν αράξει στη μικρή προβλήτα και πίνουν αμέριμνα τον καφέ τους. Όμορφη ανοιξιάτικη βόλτα...
Άλλη μια φωτογραφία από τη μεσημεριανή βόλτα στο Φλοίσβο.. Τα ζευγαράκια βρήκανε ευκαιρία να περπατήσουν πιασμένοι χέρι – χέρι. Αυτά είναι τα ωραία...
Η Κυριακή ήταν πολύ όμορφη ανοιξιάτικη μέρα. Ένας ήλιος λαμπερός πάνω από τα κεφάλια μας προκαλούσε για μια βόλτα. Έτσι μετά τη Λαϊκή Συνέλευση και το μεσημεριανό φαγητό πήγαμε για καφέ στη μαρίνα του Φλοίσβου στο Παλαιό Φάληρο.
Βλέποντας έναν τέτοιον καιρό κι άλλοι είχαν την ίδια ιδέα. Κι έτσι στη μαρίνα του Φλοίσβου γινότανε ένας ψιλοχαμός. Τέτοιος που με δυσκολία έβρισκες να παρκάρεις ή μια θέση στα καφέ...
Ευτυχώς στο πρώτο είμασταν τυχεροί. Ο φύλακας άφηνε ένα αυτοκίνητο κάθε φορά να μπαίνει για κάθε ένα που έφευγε. Κι έτσι μπήκαμε σχετικά εύκολα έχοντας και θέση πάρκινγκ.
Περπατήσαμε ανάμεσα στα κότερα. Άλλος κόσμος... Νομίζεις ότι πραγματικά βρίσκεσαι σε άλλο κόσμο. Ύστερα ψάξαμε για μια θέση σε καφέ. Άδικος κόπος. Είναι πολύς ο κόσμος . Δεν βρήκαμε να καθίσουμε. Πήραμε έναν καφέ στα όρθια και καθίσαμε στην προβλήτα δίπλα στα σκάφη να τον πιούμε...
Είχα παρέα και την εφημερίδα μου. Όμορφη παρέα και ευκαιρία να ρίξω μια ματιά, ως αναγνώστης, χαλαρά και χωρίς το δημοσιογραφικό “άγχος” για το κρύβεται πίσω από την είδηση...
Ο ήλιος είναι δυνατός... Δεν αντέχονταν για πολύ. Τρεις ώρες ήταν ήδη ένα οριακό σημείο... Περπατήσαμε στον ωραίο διαμορφωμένο πεζόδρομο. Ανάμεσα στους ανθρώπους. Τράβηξα και δυο φωτογραφίες να “στολίσω” αυτό το κομμάτι και πήραμε το δρόμο της επιστροφής.
Είχα καιρό να κάνω μια τέτοια βόλτα και πρέπει να ομολογήσω ότι μου άρεσε... Ένοιωσα όμορφα, σαν άνθρωπος...
Κυριακάτικη βόλτα, μεσημεριανή στη μαρίνα του Φλοίσβου... Αξίζει μια επανάληψη στο όχι μακρινό μέλλον...
Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...
Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη. Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...
Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...
Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!
Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.
Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024 από την ΕΡΤ 3.
Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...
Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.
Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...
Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;
Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...
Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!
Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...
Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου... Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...
Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ
Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.
Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.
Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.
Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...
ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!
Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.
Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.
Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.
Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…
ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...
Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς, “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...
Στο ρόλο του Συνταξιούχου
Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται. Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο!
Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!
Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!
Μικρές πινελιές αγάπης
Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.
Δοκιμασία από τον Covid-19
Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.
Το "φευγιό" της αδερφής μου
Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...
Έφυγε και ο Κωστής μας
Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!