Στο τυπογραφείο ύλη για το τ. 178, της εφημερίδας ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ. Ξεκινάμε!

ilektrikos177

Αυτό είναι το τελευταίο φύλλο του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ τ. 177, που ολοκληρώσαμε την Παρασκευ΄ή 7/3/2025. Μπορείτε να το δείτε όπως είναι τυπωμένο ΕΔΩ. Σταθερός, όπως πάντα στην παρουσία του! Σταθεροί και οι άνθρωποι που έχουν την ευθύνη έκδοσης του, από το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, τη Διοίκηση του. Από σήμερα βάζουμε μπροστά για το επόμενο... Στέλνω στο τυπογραφείο ύλη για να "στήνεται"

anagrafi.040324

Εδώ, σ' αυτό το τυπογραφείο, την ΑΝΑΓΡΑΦΗ, στο Περιστέρι, γίνεται η τεχνική επεξεργασία του "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ Σιδηρόδρομου". Η Ανδρομάχη ή Μάχη είναι η κοπέλα που συνεργαζόμαστε. Την ευχαριστούμε για την άψογη συνεργασία, όπως και τους ανθρώπους του τυπογραφείου, Σάκη και Δημήτρη.

ilektrikos.171Η έκδοση μιας εφημερίδας είναι ένας κύκλος. Μόλις ολοκληρωθεί ένα τεύχος και αφού περάσει λίγος καιρός και το χαρούν οι ανθρωποι του, αρχίζουμε να ετοιμάζουμε το επόμενο. Έτσι λοιπόν  τηνπροηγούμενη εβδομάδα, την Τετάρτη 30/4, κατέβηκα στον Πειραιά και παρέλαβα το υλικό για το νέο τεύχος 177. Και σήμερα Παρασκευή. μια μέρα μετά την ΠΟρωτομαγιά έφυγε το πρώτο μεγάλο μέρος της για το τυπογραφείο. Ξεκινάμε ένα νέο ταξίδι!

Χαίρομαι κάθε φορά που συμβαίνει να  ολοκληρώνουμε αυτή τη διαδικασία, επειδή είναι απόλυτα σταθεροί και κάνουμε πραγματική δουλειά, όταν βρισκόμαστε από κοντά... Όλα τριγύρω αλλάζουμε κι όλα τα ίδια μένουν, λέει ένας ποιητής. Ο χρόνος φεύγει σαν αέρας. Είναι μια όμορφη διαδικασία που γίνεται, κάθε δίμηνο. Διότι κάθε πράγμα που αξίζει, έχει τη δουλειά του. Τίποτα και πουθενά, κάτι, δε γίνεται "μαγικά" κι από μόνο του.

Το συναίσθημα; Χαρά για κάτι όμορφο που δημιουργούμε τακτικά με συνέπεια και συνέχεια. Μια όμορφη διαδικασία που επαναλαμβάνεται σταθερά, χρόνια τώρα. Και δεν ξέρω το γιατί (ή μάλλον ξέρω...) αλλά μ' αρέσει πολύ όλη αυτή η διαδικασία. Κι αυτό, το κάνουν οι άνθρωποι του να φαίνεται έτσι. Ιδιαίτερα ο πρόεδρος Θύμιος Ρουσιάς! Νιώθω την αγάπη τους, τη ζεστασιά, την καλή συνεργασία τους που αποτυπώνεται και στην ποιότητα της δουλειάς μας.

Και κάπως έτσι η ιστορία μας με το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, σύνεχίζεται. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που θεωρώ μεγάλο προνόμιο μου να συνεχίζω μαζί τους αυτό που ξεκίνησε εδώ και 30 χρόνια, από τη γέννηση της εφημερίδας με τους συνταξιούχους του ΗΣΑΠ. Ανθρώπους ξεχωριστούς, με ήθος και συνείδηση που σπάνια βρίσκεις στον κόσμο, στο συνάφι εκείνων που ασχολούνται με τα κοινά. 

Αν και έχω αλλάξει δύο ανθρώπους, στις θέσεις ευθύνης του προέδρου στο Σωματείο, τον Μανώλη Φωτόπουλο στο ξεκίνημα και για 15 χρόνια και τον Θύμιο Ρουσιά τα τελευταία 12 χρόνια, ποτέ δεν είχα πρόβλημα από κανέναν τους. Τον Θύμιο τον ήξερα και συνεργάστηκα μαζί του, άλλα δέκα χρόνια πριν, καθώς ήταν ο Γραμματέας του Σωματείου, επί εποχής Φωτόπουλου.

Εξαιρετικοί άνθρωποι! Είναι από αυτούς που λύνουν, αντί να δημιουργούν προβλήματα, που χαίρονται μ' αυτό που κάνουν και δεν μιζεριάζουν από λάθη που μπορεί να συμβούν. Και επιπλέον, εκτιμούν πολύ τη δουλειά που τους προσφέρω, όλα αυτά τα χρόνια.

Κι όταν λέω «φτιάχνω» την εφημερίδα που βλέπετε, εννοώ ότι τη σχεδιάζω και την υλοποιώ ως έκδοση. Δίνω δηλαδή μορφή στα άψυχα κείμενα. Στην έκδοση που μπορείτε να δείτε πατώντας ΕΔΩ, και που είναι η τελευταία, όπως θα διαπιστώσετε.

Είναι ένα έντυπο «συνδικαλιστικό», με την έννοια ότι προβάλλει τη δράση του Σωματείου, αλλά και δημιουργεί εκείνες τις προϋποθέσεις που είναι απαραίτητες για να διατηρείται (το Σωματείο και οι άνθρωποι του) ενωμένο και αγαπημένο στα μάτια των 2.000- 2.500 περίπου μελών του, συνταξιούχων του ΗΣΑΠ σε όλη την Ελλάδα, όπου κι αν μένουν.

Βέβαια, όπως σε όλους, η πανδημία του Covid-19, δημιούργησε κι εδώ τα προβλήματα της. Εκείνον τον καιρό, θυμάμαι, οι άνθρωποι του Σωματείου, παίρνοντας όλα τα μέτρα ασφαλείας, πήγαιναν τρεις φορές την εβδομάδα στον Πειραιά, στα γραφεία τους και σαν τα μυρμήγκια, ιδιαίτερα ο Θύμιος, ακόμα και από το σπίτι του, μάζευε την ύλη του 16σέλιδου ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ σε σχήμα ταμπλόιντ.

Μ’ αυτόν τον τρόπο και με καλό προγραμματισμό, κατάφεραν να μην χάσουν εκδόσεις, παρά μόνο μία! Άθλος, αν σκεφτεί κανείς, από τι περάσαμε… Και τι περνάμε! Αφού ο φόβος για τον Covid-19 δεν έχει φύγει, εντελώς.

Διατηρούν επίσης ένα εξαιρετικό διαδικτυακό τόπο για την άμεση ενημέρωση των μελών τους. Τις άμεσες ανακοινώσεις τις «ανεβάζει» η Ελευθερία, που έχει και τη γραμματειακή υποστήριξη του Σωματείου. Και τη γενική επιμέλεια έχω εγώ. Δείτε το ΕΔΩ, παρακαλώ.

Γενικά, είμαι πολύ χαρούμενος που συνεργάζομαι μαζί τους. Ακούν τις παρατηρήσεις μου, προσεκτικά και τις περισσότερες φορές τις εφαρμόζουν. Κάνουν τη δουλειά μου δημιουργική και ευχάριστη και τους ευχαριστώ γι’ αυτό. Και καθώς κι εγώ είμαι πια ο ίδιος συνταξιούχος, τους καταλαβαίνω όλο και περισσότερο. Το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, αποτελεί ένα πρότυπο δημιουργικότητας.

Κάποιοι λένε ότι τα Σωματεία Συνταξιούχων, είναι για απομάχους της δουλειάς. Που ζουν στο περιθώριο και ζουν με τις μνήμες τους από τα παλιά. Μπορεί να είναι και αυτό, αλλά πιστέψτε με, πολλοί νέοι θα ήθελαν να τους μιμηθούν στη δουλειά που προσφέρουν, εθελοντικά, για το κοινό καλό!

Χρόνια πολλά στις μάνες όλου του κόσμου

Posted in Επικαιρότητα

Όσοι έχετε ακόμα μάνα κάντε της σήμερα μια ευχάριστη έκπληξη. Ένα μπουκέτο λουλούδια από την ανθισμένη ανοιξιάτικη φύση. Θα της δώσει χαρά... Μεγάλη χαρά. Το σπλάχνο της την τιμά για την υπέρτατη προσφορά της, τη μητρότητα. Δεν είναι και λίγο αυτό...

Και μια εικονογράφιση που κυκλοφορεί στο Facebook σήμερα που όλοι ανταλλάσσουν ευχές για μια τόσο όμορφη μέρα. Μέχρι και η Google προσάρμοσε την εισαγωγή της τιμώντας τη μάνα... Όμορφα είναι να παρακολουθεί και η τεχνολογία τη ζωή...

Θα σας το θυμίσουν τα ραδιόφωνα, ίσως το δείτε και σε και σε κάποιες εφημερίδες, δεν μπορεί κάτι θα γραφουν για τη γιορτή της μητέρας... Βλέπεις οι αρχισυντάκτες παρακολουθούν ατζέντα επικαιρότητας.

Τι γιορτάζουμε λοιπόν σήμερα; Ας θυμηθούμε: Η γιορτή της μητέρας ή Ημέρα της Μητέρας είναι κινητή εορτή προς τιμήν της μητέρας και γιορτάζεται κάθε χρόνο την δεύτερη Κυριακή του μήνα Μάη. Εγκαθιδρύθηκε τον 20ό αιώνα και προέρχεται από το αγγλικό και το αμερικάνικο κίνημα των γυναικών. Η Αμερικανίδα Ann Maria Reeves Jarvis διοργάνωσε για πρώτη φορά το 1865 ένα κίνημα με το όνομα Mothers Friendships Day και συναντήσεις με το όνομα Mothers Day Meetings, κατά τις οποίες οι μητέρες αντάλλασσαν απόψεις και εμπειρίες. Το 1870 η Julia Ward Howe διοργάνωσε μια εκδήλωση φιλειρηνικής συγκέντρωσης μητέρων με το σλόγκαν peace and motherhood με σκοπό, τα παιδιά να μην στέλνονται στον πόλεμο.

Όσοι είσαστε τυχεροί και έχετε εν ζωή τον άνθρωπο που σας γέννησε μη τσιγκουνευτείτε ευχές, χαμόγελα, χάδια, δώρα και φιλιά... Καθένα είναι ξεχωριστό όταν ξεκινάει από την καρδιά και με καλή διάθεση.

Τέτοιες μοναδικές ευκαιρίες δεν τις έχει, δυστυχώς, κανείς σε όλη του τη ζωή. Αφήστε τη σοβαροφάνεια κατά μέρος σήμερα... Ότι ηλικία κι αν έχετε, γίνετε για λίγο παιδιά. Πάντα έχουμε την ανάγκη από μια καλή κουβέντα, μια ενθάρρυνση γι' αυτό που κάνουμε. Κι η μάνα μας ήταν πάντα εκεί, διαθέσιμη, όποιο πρόβλημα κι αν είχε. Μια καλή της κουβέντα μετρούσε...

Γράφω και θυμάμαι τη δικιά μου μάνα. Ήταν ένας εξαιρετικός άνθρωπος. Μοναδικός. Άπλωνε τις φτερούγες της και μας έβαζε μέσα... Κι εγώ αισθανόμουνα άλλος άνθρωπος ακούγοντάς την. Δεν είχε πάει σε καμιά μεγάλη σχολή. Με δυσκολία είχε τελειώσε το δημοτικό. Άλλα χρόνια, δύσκολα.

Γέννησε όμως και μεγάλωσε πέντε παιδιά, κράτησε ένα σπίτι ολομόναχη τα καλοκαίρια που ο πατέρας μου ως μάστορας, στις βεντέμες έλειπε από το σπίτι. Ήταν άντρας και γυναίκα στο σπίτι για περισσότερο από έξι μήνες. Απλή, ανθρώπινη, σοβαρή και αυστηρή όταν έπρεπε, με το χαμόγελο τις περισσότερες ώρες, μας έδωσε ζωή και μας ενέπνευσε εμπιστοσύνη γι' αυτήν. Μας έκανε δυνατούς, μας έδωσε τη δύναμη να σταθούμε στα πόδια μας, να δώσουμε τις δικές μας μάχες.

Τη θυμάμαι με πολύ αγάπη. Και ώρες – ώρες μου λείπει πολύ. Αν και στον αέρα, στη σκέψη μου, στο μυαλό μου, υπάρχει... Νοιώθω την ανάσα της, αισθάνομαι τη σκιά της...

Η μητρική δύναμη έχει όλα όσα χρειάζονται στον άνθρωπο για να νοιώσει καλά, να ισορροπήσει και να μεγαλουργήσει.

Γι' αυτό σας λέω... Αν ακόμη η δική σας μάνα ζει μην αμελήσετε σήμερα να την πάρετε ένα τηλέφωνο ή να πάτε από κοντά, να της δώσετε ένα φιλί, μια ζεστή αγκαλιά, ένα μπουκέτο λουλούδια και να της πείτε “Χρόνια Πολλά” από καρδιάς, είναι το καλύτερο δώρο. Μην κάνετε το λάθος να πείτε “μεγάλωσα”, δεν είναι πρέπον... Για κείνην θα είσαστε πάντα ένα παιδί. Και θα τη χρειάζεστε όσο θα αναπνέετε...

  • Διαβάστε κι ΕΔΩ ένα πολύ όμορφο κομμάτι για τη μάνα γραμμένο από μια καλή μαθήτριά μου στα Σεμινάρια Δημοσιογραφίας, τη Μαρία Παπαγαβριήλ... Αξίζει...

Ποιοι αγωνιούν; Μόνο όσοι έχουν συμφέροντα…

Posted in Επικαιρότητα

Το βίντεο το «ψάρεψα» από τον τοίχο της Ελένης Τράιου. Η ένταση , ο χτύπος της καρδιάς, δείχνει όλη την αγωνία που έχουμε για να γίνει κυβέρνηση και… να σωθούμε, επιτέλους…

Τελικά, πόσο δύσκολο είναι να δούμε την αλήθεια; Παρακολουθώ τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, ιδιαίτερα τα κυριακάτικα (από διαστροφή τα βλέπω Σάββατο απόγευμα…). Εύκολα μπορείς να δεις πια ποιοι και για ποιο λόγο ανησυχούν όσο διαρκεί η… ακυβερνησίας της χώρας, όπως τη λένε.

Ανησυχούν όσοι έχουν συμφέροντα, οι τραπεζίτες, οι μεγαλοεργολάβοι δημοσίων έργων, οι κολλητοί της εκάστοτε εξουσίας, αυτοί που δεν θα ‘χουν από πού να κερδοσκοπήσουν σε βάρος του ελληνικού λαού που έχει υποστεί τα μύρια όσα…

Τα συζητάγαμε σήμερα το μεσημέρι έξω από το ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρετάνια» περιμένοντας να τελειώσουν τα παιδιά μας τις εξετάσεις τους.

Ήμασταν τέσσερα άτομα. Παρέα που βρεθήκαμε εκεί, άγνωστοι μεταξύ μας. Μια δασκάλα, ένα υψηλόβαθμος τραπεζιτικός στέλεχος, εγώ κι ένας υπάλληλος σε εταιρεία που κάνει εισαγωγές. Όλοι ήμασταν εξοργισμένοι . Καθόμασταν στο πλάι του πεζοδρομίου της Πανεπιστημίου κι είχαμε πλάτη τη Βουλή.

Και κυριαρχούσε στον αέρα η αίσθηση που «παίζουν» με τα μπούνια τα συμβιβασμένα ΜΜΕ ότι και καλά θα γίνει μια προσπάθεια ακόμα, πριν πάμε ξανά σε εκλογές για να τα βρουν τα κόμματα και να κάνουν κυβέρνηση, Σα να μη μεσολάβησαν εκλογές, αγνοώντας προκλητικά τη λαϊκή βούληση που θέλει να μπει τέρμα σ’ αυτόν τον εξευτελιστικό κατήφορο.

Είχε ενδιαφέρον η κουβέντα, ένταση, σαν γνήσιοι νεοέλληνες όλοι… Παρά τις επιμέρους προσεγγίσεις ήταν φανερή η αγανάκτηση. Και πώς να μην είναι… Όλοι είχαν υποστεί περικοπές στους μισθούς τους, όλοι είχαν την αγωνία για το αν αύριο θα έχουν δουλειά και, κυρίως, όλοι ήμασταν εξοργισμένοι μ’ αυτόν τον κόσμο που ετοιμάζουν για τα παιδιά μας.

Κοντά μια ώρα κράτησε η κουβέντα μας. Τη βρήκα τόσο ενδιαφέρουσα που δεν άνοιξα καν τον ΕΠΕΝΔΥΤΗ που είχα πάρει μαζί μου για να περάσει η ώρα διαβάζοντας…

Μ’ αρέσει αυτή η ζωντάνια. Η επαφή με τον κόσμο. Θέλω να ανταλλάσσω απόψεις, θέσεις, να ακούω τεκμηριωμένες θέσεις… Και σήμερα ήμουν πολύ χαρούμενος που το έκαναν. Εντάξει, καλός είναι ο υπολογιστής, μπορείς να βρεις ενδιαφέροντα πράγματα ψάχνοντας, αλλά την ανθρώπινη ζεστασιά δεν μπορείς να την αντικαταστήσεις με τίποτα.

Το απόγευμα είδα ανάμεσα στις ειδήσεις στο Twitter ότι λήγει η μετενέργεια, αυτό το εξάμβλωμα που καταργεί την ισχύ των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και οδηγεί υποχρεωτικά στις μειώσεις μισθών μέσω της υπογραφής ατομικών ή επιχειρησιακών συμβάσεων. Και χάρηκα διπλά που αυτός ο άχρηστος, ο Κουτρουμάνης, πήγε σπίτι του, μαύρος από το φούμο της κάλπης…

Εξετάσεις για Camdridge ESOS MAY 2012

Posted in Επικαιρότητα

8,15. Έξω από την είσοδο του ξενοδοχείου “Μεγάλη Βρετάνια”, από τη μεριά της Πανεπιστημίου. Δεν την ήξερα αυτή την είσοδο... Προφανώς για να μη δημιουργούν πρόβλημα στην κεντρική είσοδο με τους τουρίστες...

8,25. Η πόρτα είναι ερμητικά κλειστή. Τα παιδιά με τους γονείς τους πολλαπλασιάζονται. Οι κουβέντες γίνονται δυνατά. Ο θόρυβος τους σχεδόν καλύπτει τον ήχο των αυτοκινήτων που περνούν από το δρόμο, δίπλα...

8,40. Τα παιδιά έχουν πολλαπλασιαστεί στο πεζοδρόμιο, μπροστά στην είσοδο του ξενοδοχείου. Κάποιοι καθηγητές τους δίνουν τις τελευταίες οδηγίες. Συνιστούν ψυχραιμία...

8,33. Άνοιξαν οι μεγάλες ξύλινες πόρτες του ξενοδοχείου για να υποδεχθούν τα παιδιά που θα εξεταστούν για το πτυχίο του Camdridge. Ήδη έχουν πολλαπλασιαστεί...

8,40. Μπαίνουν ακόμα παιδιά στο χώρο των εξετάσεων, στο εσωτερικό του ξενοδοχείου. Έξω μένουν οι γονείς, όπως κι εγώ... Καλή επιτυχία!

Στο ξενοδοχείο “Μεγάλη Βρετάνια” ήταν το πρωινό ραντεβού για τις εξετάσεις στο Camdridge. Παιδιά από τα φροντιστήρια της Αθήνας και των γύρω στην Αττική περιοχών μαζεύτηκαν από τις 8 έξω από το ιστορικό ξενοδοχείο περιμένοντας να ανοίξει η πόρτα και να προχωρήσουν στις εξετάσεις τους.

Ανάμεσά τους κι ο Λάμπρος... Ήμουν μαζί του Όλα τα παιδιά τα συνοδεύουν μαμάδες ή μπαμπάδες. Το άγχος που έχουν είναι φυσιολογικό, αλλά ευτυχώς γρήγορα βρίσκουν παιδιά γνωστά από τα φροντιστήρια τους και πιάνουν κουβέντα.

Έχουμε φτάσει από τις 8 στο Σύνταγμα. Ρωτάμε την κεντρική ρεσεψιόν του ξενοδοχείο με είσοδο από την πλατεία Συντάγματος. Μας λένε ότι η είσοδος για το το Camdridge είναι από την Πανεπιστημίου. Δεν έχω ξαναδεί αυτή την είσοδο.

8.20 μαζεύεται πολύ περισσότερος κόσμος. Σχεδόν έχει καταληφθεί το πεζοδρόμιο από παιδιά και γονείς. Η πόρτα, μια τεράστια ξύλινη πόρτα είναι ακόμα κλειστή... Περιμένουμε...

Και στο μεταξύ τα πηγαδάκια πληθαίνουν... Όλο και πιο πολλά παιδιά βρίσκονται μαζί. Ο Λάμπρος δεν έχει καλή σχέση με την ώρα. Η καθηγήτρια τους όμως που τα συνοδεύει τους λέει ότι πρέπει να έχουν μαζί τους ένα ρολόι για να έχουν συναίσθηση του χρόνου. Του δίνω το δικό μου...

Καλή επιτυχία παιδιά!

Εκκωφαντικός θόρυβος μετά τη μεγάλη σιωπή

Posted in Επικαιρότητα

Σωστή η διαπίστωση του πρωτοσέλιδου της ΑΥΡΙΑΝΗΣ. Ναι, σαρώνει ο Τσίπρας, αλλά γιατί; Διότι απλά είναι σταθερός στις απόψεις τους. Δεν είπε άλλα πριν από τις εκλογές και άλλα μετά... Καταγγέλλει με σταθερότητα των μνημονιακών πολιτικών και διατυπώνεται ευθαρσώς την άποψη του...

Έρχεται γκαστρωμένο Σαββατοκύριακο ή πάμε για εκλογές τον ερχόμενο μήνα; Η ΑΥΓΗ τοποθετεί το θέμα στη σωστή του διάσταση ότι Ψάχνουν, ΠΑΣΟΚ – Ν.Δ. αριστερό άλλοθι στις πολιτικές τους προκειμένου να συγκροτήσουν μνημονιακή κυβέρνηση.

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 12/05/2012

Η πρώτη προσέγγιση του εκλογικού αποτελέσματος της 6ης Μαΐου έχει να κάνει με τον εκκωφαντικό θόρυβο που προέκυψε μετά το άνοιγμα της κάλπης. Αποσβολωμένα τα πρώην μεγάλα κόμματα παρακολουθούσαν ένα λαό να αγνοεί τους εκβιασμούς του, να ψηφίζει ελεύθερα και συνειδητά, μαυρίζοντας τους και μαζί τους τις μνημονιακές πολιτικές τους.

Καταδίκασε την αλαζονεία τους να διεκδικούν αυτοδυναμία για να συνεχίσουν απρόσκοπτα τις πολιτικές για τις οποίες είχαν δεσμευτεί στους τροϊκανούς δανειστές μας.

Η Ν.Δ. σημείωσε ιστορικό εκλογικό χαμηλό από την ίδρυση της, ενώ οι σημερινές ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ το έφεραν κοντά στο ποσοστό της εμφάνισής του, το 1974, από τον ιδρυτή του Ανδρέα Παπανδρέου. Μόνο που τότε υπήρχε ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο, ενώ τώρα αυτή την ελπίδα την εξαφάνισαν.

Το χειρότερο είναι ότι παρά την απόλυτη πανωλεθρία του κόμματός τους συνέχιζαν να είναι αλαζόνες. Σαν να μην πήραν κανένα μήνυμα από την κάλπη.

Η Αριστερά είχε μια μοναδική ευκαιρία να δώσει την εναλλακτική πρόταση. Ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε την υπέρβαση και τιμήθηκε γι' αυτήν από χιλιάδες ψηφοφόρους αναδεικνύοντας το δεύτερο κόμμα. Φυσικά υπάρχουν οι συνήθεις αγκυλώσεις του ΚΚΕ. Κρίνεται γι' αυτές. Και δεν είναι καθόλου τυχαίο που μέσα σ' αυτό το γενικό χαμό “τσίμπησε” μόλις 0,8%

Και τώρα οι διερευνητικές εντολές... Ο Σαμαράς δεν εξάντλησε το τριήμερο που του έδινε το Σύνταγμα. Μέσα σε μια μέρα... καθάρισε. Μερικά τηλέφωνα, κάποιες επαφές κι αυτό ήταν. Λες και ήταν “τσαντισμένος” από το αποτέλεσμα. Με ποιον άραγε; Με τον εαυτό τους, με το μηχανισμό του κόμματος του, με τους πολίτες που δεν κατάλαβαν το πρόγραμμα του; Θα μας πει κάποια στιγμή.

O ΣΥΡΙΖΑ έκανε ότι μπορούσε... Μάταιος κόπος.... Έδωσε πάσα στον επόμενο... Στον Βενιζέλο... Στον αέρα πάντως υπάρχει έντονη η αίσθηση ότι πάμε μέσα στον Ιούνιο για νέες εκλογές. Έτσι αν σ' αυτές αποφύγαμε το κυριακάτικο μπάνιο στις επόμενες θα το κάνουμε οπωσδήποτε...

Οι εφημερίδες που στήριξαν με τα μπούνια τις μνημονιακές πολιτικές άρχισαν να μιλούν για ακυβερνησία. Φοβούνται λοιπόν κι αυτοί που ως τώρα φόβιζαν καθημερινά τον ελληνικό λαό; Μάλλον αυτό συμβαίνει...

Λογικό. Αυτοί έχουν στην ιδιοκτησία τους τα ευαγή τραπεζιτικά ιδρύματα, οι ίδιοι τις μεγάλες κατασκευαστικές εταιρίες που παίρνουν τα δημόσια έργα κι εκμεταλλεύονται τα διόδια, αυτοί είναι που το παίζουν μεγαλόσχημοι εφοπλιστές και παίκτες του χρηματιστηρίου. Αυτοί φοβούνται την ακυβερνησία, αυτοί την τρέμουν... Ο λαός απλά θέλει μια δουλειά που να πληρώνεται, να μη φοβάται ότι αύριο θα τη χάσει, για να μπορεί να είναι συνεπής στις υποχρεώσεις του, όπου να υπάρχει ένα κράτος να τον προστατέψει από εκείνους που μειώνουν το μισθό του και τις συντάξεις του για να... σωθεί η εθνική οικονομία.

Οι εκλογές της 6ης Μαΐου έδωσαν πολλαπλά ηχηρά μηνύματα. Κι αλίμονο σ' αυτούς που δεν τα πήραν. Στις επόμενες εκλογές, όποτε κι αν αυτές γίνουν, αν συνεχίσουν έτσι, θα εξαφανιστούν από τον πολιτικό χάρτη. Και, καλύτερα αυτοί παρά εμείς...

  • Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί στην εβδομαδιαία εφημερίδα του Ρεθύμνου, ΡΕΘΕΜΝΟΣ, στην ομώνυμη στήλη μου...
  • Τι είναι αυτή η περίφημη έκθεση της Blackrock; Τι πρέπει να ξέρουμε και γιατί μας την κρύβουν οι τράπεζες; Διαβάστε ΕΔΩ.

Μπορεί να είναι όλα πολιτική;

Posted in Επικαιρότητα

Με ένα μπουκέτο τριαντάφυλλα, μαγιάτικα, θα επιχειρήσω να σας αλλάξω τη διάθεση και το κλίμα που έχει βαρύνει πολύ την κατάσταση τον τελευταίο καιρό με τις εκλογές. Και με όσα συμβαίνουν γύρω μας, πολύ φοβάμαι ότι θα συνεχιστεί το κακό και τις επόμενες μέρες...

Αυτήν την Κυριακή, 20 Μαΐου, πρωί γύρω στις 9 π.μ οι Θραψανιώτες της Αττικής θα αποδράσουν, και θα χαλαρώσουν στη πανέμορφη λίμνη Μπελέτσι, όπως τον παλιό κάλο καιρό! Πικ- νικ, φορητό ψυγειάκι και τάπερ , μπόλικη ρακή, εκλεκτούς κρητικούς μεζέδες και πάντα με τη Λύρα μας ! Όσοι συγχωριανοί και φίλοι του Συλλόγου μας επιθυμούν να είναι κοντά μας, παρακαλούμε πολύ να δηλώσουν συμμετοχή έως τις 15 Μαϊου στα τηλέφωνα των μελών του ΔΣ. Εγώ, δυστυχώς δεν θα είμαι εκεί. Όχι γιατί δεν θέλω, αλλά έχω ανειλημμένη επαγγελματική υποχρέωση. Εσείς όμως να πάτε. Να στηρίξουμε την πρωτοβουλία του Συλλόγου μας... Καλό Αντάμωμα!

Λοιπόν σας βλέπω να έχετε “μπαφιάσει” με τα πολιτικά. Αν και σύντομη η προεκλογική εκστρατεία ήταν αρκετά έντονη, το αποτέλεσμα της κάλπης εντυπωσιακό και ήταν φυσικό να παρασυρθούμε κι εμείς εδώ στο Site.

Πολλές αναρτήσεις είχαν ένα τέτοιο περιεχόμενο. Από την άλλη κι εγώ προσπάθησα να είμαι ψύχραιμος γι' αυτό και δεν έκανα αναρτήσεις που είχαν μέσα τους φανατισμό...

Έτσι προτιμούσα να κάνω λιγότερες... Κι εσείς αντιδρώντας πολύ σωστά με... εγκαταλείψατε. Ελπίζω να είναι προσωρινή αυτή η αντίδραση. Σας βλέπω κι εγώ, στο μετρητή στη μπάρα του Site, δεξιά. Οι 500+ καθημερινές επισκέψεις μειώθηκαν στις 300. Καταλαβαίνω. Θέλετε κι άλλα πράγματα. Σας έχω συνηθίσει έτσι.

Εκτιμώ ότι αυτό θα επανέλθει στην ώρα του. Θα ξαναβρεθούμε σε όσα ώς τώρα ξέραμε καλά.

Τα σχόλια μας, αποκλειστικές φωτογραφίες, το ρεπορτάζ από το χωριό όταν προκύπτει... Ναι, η ζωντάνια θα επανέλθει στην ώρα της...

Γνωριζόμαστε πια καλά. Να το ξέρετε όμως: Όταν δεν έχω κάτι να πω προτιμώ να σιωπήσω. Όπως δεν μου αρέσει να ακούω ακατάσχετη φλυαρία επί παντώς επιστητού, έτσι δεν μ' αρέσει και να το κάνω ο ίδιος πράξη ζωής...

Μια μικρή ανάσα ήταν. Πάει και πέρασε...

Δείτε στην περιοχή του χωριού μου, αυτή την Κυριακή έχουν ποδηλατοδρομία. Αν ήμουν εκεί, θα πήγαινα. Αν με διαβάζετε από εκεί, πηγαίνετε...

Το ποδήλατο είναι ζωή. Δείτε πόσα καλά έχει... Η φωτογραφία είναι από τον τοίχο του φανατικού ποδηλάτη και φίλου, Κώστα Κίτσιου...

  • Και να που αρχίζουν τα δύσκολα. Δείτε ΕΔΩ τις τελευταίες πληροφορίες.

Το πολιτικό σύστημα σε τρικυμία...

Posted in Επικαιρότητα

Ο τίτλος της σημερινής ΑΥΡΙΑΝΗΣ. Την ίδια τρικυμία που έχει στο κεφάλι του το πολιτικό σύστημα, έχει και ο Γ. Κουρής. Απίστευτο, αλλά αποτυπώνει μια αλήθεια...

Η ΑΥΓΗ έχει την τιμητική της αυτές τις μέρες. “Παίζει” μπροστά τον ΣΥΡΙΖΑ που από τις τελευταίες εκλογές είδε όσα δεν μπορούσε να φανταστεί ποτέ στη ζωή του.

Και στο ΛΟΓΟ “παίζουν” Τσίπρα. Απίστευτα, αλλά κρατάει μια καλή δημοσιογραφική θέση...

Συνεχίζω με την ΕΣΤΙΑ... Πόσο μ' αρέσει να τους βλέπω να αγωνιούν για την... οικονομία. Πότε άραγε ανησύχησαν για μας, πότε σήκωσαν φωνή διαμαρτυρίας για όσο υφιστάμεθα ως λαός; Ποτέ...

Την υιοθέτηση εναλλακτικού σχεδίου βασισμένου στην ανάπτυξη, την απασχόληση και την κοινωνική προστασία, θα ζητήσει ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας, με επιστολή που θα στείλει σήμερα Τετάρτη στον πρόεδρο της Κομισιόν Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, τον πρόεδρο της ΕΕ, Βαν Ρομπάι και τον πρόεδρο της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι.
Σύμφωνα με έγκυρες πηγές, ο κ. Τσίπρας θα επισημαίνει ότι οι δεσμεύσεις που έχουν αναληφθεί από την προηγούμενη κυβέρνηση δεν μπορούν να ισχύουν από τη στιγμή που ο ελληνικός λαός με τη ψήφο του έχει αποδοκιμάσει την πολιτική των Μνημονίων.
Επίσης, ο κ. Τσίπρας θα επισημαίνει ότι πλέον τα κόμματα που υπέγραψαν τις δεσμεύσεις, δηλαδή το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, εκπροσωπούν σήμερα περίπου το 33% του ελληνικού λαού.

  • Από το Newsroom του ΔΟΛ

Δεν κρατούν ούτε τα προσχήματα...

Posted in Επικαιρότητα

Δεν σέβονται τίποτα. Ούτε το Σύνταγμα. Προβλέπει διερευνητικές εντολές. Κι ενώ τη σκυτάλη παίρνει ο Αλέξης Τσίπρας του ΣΥΡΙΖΑ τον... υποδέχεται έτσι η ΑΥΡΙΑΝΗ. Εκπληκτικό; Δείτε ΕΔΩ το ίδιο σενάριο προβλέπουν κι έξω...

Ίδια σενάρια και στον ΑΔΕΣΜΕΥΤΟ. Η μόνη διαφορά είναι στην ημερομηνία των εκλογών. Εδώ τη θέλουν στις 10 Ιουνίου, όχι στις 17, Ότι πείτε παιδιά...

Η προβολή της ΑΥΓΗΣ. Επισημαίνει το θέμα με σοβαρότητα. Για πρώτη φορά η Αριστερά μέσω του ΣΥΡΙΖΑ παίρνει εντολή για διερεύνηση κυβερνητικού σχηματισμού. Παρακολουθούμε το γεγονός...

Στην ΝΕΑ ΚΡΗΤΗ προβάλλουν το θέμα όπως ακριβώς στα καφενεία. Να περάσει ο επόμενος... Παρακαλώ ένας, ένας... Να μην υπάρξει και συνωστισμός.

Ιδού και ένα άλλο σενάριο που “παίζουν” τα κέντρα εξουσίας... Μετά τον Αλέξη στη θέση του πρωθυπουργού ο... Κουβέλης. Θα τα δούμε όλα λοιπόν...

Πόκερ με τις εντολές βλέπει η ΠΑΤΡΙΔΑ. Παιδιά, συνέλθετε... Δεν είναι η πολιτική τυχερό παιχνίδι. Είναι κάτι πιο σοβαρό, αν καταλαβαίνετε τι λέμε...

Ορατή βλέπουν στο ΛΟΓΟ μια νέα εκλογική αναμέτρηση. Αλλά εδώ, συγκρατούνται και δεν λένε ημερομηνίες. Σου λένε οι επιτελείς, γιατί να βιαστούμε...

Αρχίζω και τους συχαίνομαι... Μια ζωή προβοκάτορες εκεί στα ΝΕΑ... “Καυτή πατάτα” στα χέρια του Αλέξη η διερευνητική εντολή... Μάλιστα...

Κλαίω και με την αγωνία της ΕΣΤΙΑΣ. Τι ζουν κι αυτοί; Τραγωδία...

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

egkainia.domis.agioplastikis

Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.

Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

elies.a.nikola1.081220

Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA