Στο τυπογραφείο ύλη για το τ. 178, της εφημερίδας ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ. Ξεκινάμε!

ilektrikos177

Αυτό είναι το τελευταίο φύλλο του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ τ. 177, που ολοκληρώσαμε την Παρασκευ΄ή 7/3/2025. Μπορείτε να το δείτε όπως είναι τυπωμένο ΕΔΩ. Σταθερός, όπως πάντα στην παρουσία του! Σταθεροί και οι άνθρωποι που έχουν την ευθύνη έκδοσης του, από το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, τη Διοίκηση του. Από σήμερα βάζουμε μπροστά για το επόμενο... Στέλνω στο τυπογραφείο ύλη για να "στήνεται"

anagrafi.040324

Εδώ, σ' αυτό το τυπογραφείο, την ΑΝΑΓΡΑΦΗ, στο Περιστέρι, γίνεται η τεχνική επεξεργασία του "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ Σιδηρόδρομου". Η Ανδρομάχη ή Μάχη είναι η κοπέλα που συνεργαζόμαστε. Την ευχαριστούμε για την άψογη συνεργασία, όπως και τους ανθρώπους του τυπογραφείου, Σάκη και Δημήτρη.

ilektrikos.171Η έκδοση μιας εφημερίδας είναι ένας κύκλος. Μόλις ολοκληρωθεί ένα τεύχος και αφού περάσει λίγος καιρός και το χαρούν οι ανθρωποι του, αρχίζουμε να ετοιμάζουμε το επόμενο. Έτσι λοιπόν  τηνπροηγούμενη εβδομάδα, την Τετάρτη 30/4, κατέβηκα στον Πειραιά και παρέλαβα το υλικό για το νέο τεύχος 177. Και σήμερα Παρασκευή. μια μέρα μετά την ΠΟρωτομαγιά έφυγε το πρώτο μεγάλο μέρος της για το τυπογραφείο. Ξεκινάμε ένα νέο ταξίδι!

Χαίρομαι κάθε φορά που συμβαίνει να  ολοκληρώνουμε αυτή τη διαδικασία, επειδή είναι απόλυτα σταθεροί και κάνουμε πραγματική δουλειά, όταν βρισκόμαστε από κοντά... Όλα τριγύρω αλλάζουμε κι όλα τα ίδια μένουν, λέει ένας ποιητής. Ο χρόνος φεύγει σαν αέρας. Είναι μια όμορφη διαδικασία που γίνεται, κάθε δίμηνο. Διότι κάθε πράγμα που αξίζει, έχει τη δουλειά του. Τίποτα και πουθενά, κάτι, δε γίνεται "μαγικά" κι από μόνο του.

Το συναίσθημα; Χαρά για κάτι όμορφο που δημιουργούμε τακτικά με συνέπεια και συνέχεια. Μια όμορφη διαδικασία που επαναλαμβάνεται σταθερά, χρόνια τώρα. Και δεν ξέρω το γιατί (ή μάλλον ξέρω...) αλλά μ' αρέσει πολύ όλη αυτή η διαδικασία. Κι αυτό, το κάνουν οι άνθρωποι του να φαίνεται έτσι. Ιδιαίτερα ο πρόεδρος Θύμιος Ρουσιάς! Νιώθω την αγάπη τους, τη ζεστασιά, την καλή συνεργασία τους που αποτυπώνεται και στην ποιότητα της δουλειάς μας.

Και κάπως έτσι η ιστορία μας με το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, σύνεχίζεται. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που θεωρώ μεγάλο προνόμιο μου να συνεχίζω μαζί τους αυτό που ξεκίνησε εδώ και 30 χρόνια, από τη γέννηση της εφημερίδας με τους συνταξιούχους του ΗΣΑΠ. Ανθρώπους ξεχωριστούς, με ήθος και συνείδηση που σπάνια βρίσκεις στον κόσμο, στο συνάφι εκείνων που ασχολούνται με τα κοινά. 

Αν και έχω αλλάξει δύο ανθρώπους, στις θέσεις ευθύνης του προέδρου στο Σωματείο, τον Μανώλη Φωτόπουλο στο ξεκίνημα και για 15 χρόνια και τον Θύμιο Ρουσιά τα τελευταία 12 χρόνια, ποτέ δεν είχα πρόβλημα από κανέναν τους. Τον Θύμιο τον ήξερα και συνεργάστηκα μαζί του, άλλα δέκα χρόνια πριν, καθώς ήταν ο Γραμματέας του Σωματείου, επί εποχής Φωτόπουλου.

Εξαιρετικοί άνθρωποι! Είναι από αυτούς που λύνουν, αντί να δημιουργούν προβλήματα, που χαίρονται μ' αυτό που κάνουν και δεν μιζεριάζουν από λάθη που μπορεί να συμβούν. Και επιπλέον, εκτιμούν πολύ τη δουλειά που τους προσφέρω, όλα αυτά τα χρόνια.

Κι όταν λέω «φτιάχνω» την εφημερίδα που βλέπετε, εννοώ ότι τη σχεδιάζω και την υλοποιώ ως έκδοση. Δίνω δηλαδή μορφή στα άψυχα κείμενα. Στην έκδοση που μπορείτε να δείτε πατώντας ΕΔΩ, και που είναι η τελευταία, όπως θα διαπιστώσετε.

Είναι ένα έντυπο «συνδικαλιστικό», με την έννοια ότι προβάλλει τη δράση του Σωματείου, αλλά και δημιουργεί εκείνες τις προϋποθέσεις που είναι απαραίτητες για να διατηρείται (το Σωματείο και οι άνθρωποι του) ενωμένο και αγαπημένο στα μάτια των 2.000- 2.500 περίπου μελών του, συνταξιούχων του ΗΣΑΠ σε όλη την Ελλάδα, όπου κι αν μένουν.

Βέβαια, όπως σε όλους, η πανδημία του Covid-19, δημιούργησε κι εδώ τα προβλήματα της. Εκείνον τον καιρό, θυμάμαι, οι άνθρωποι του Σωματείου, παίρνοντας όλα τα μέτρα ασφαλείας, πήγαιναν τρεις φορές την εβδομάδα στον Πειραιά, στα γραφεία τους και σαν τα μυρμήγκια, ιδιαίτερα ο Θύμιος, ακόμα και από το σπίτι του, μάζευε την ύλη του 16σέλιδου ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ σε σχήμα ταμπλόιντ.

Μ’ αυτόν τον τρόπο και με καλό προγραμματισμό, κατάφεραν να μην χάσουν εκδόσεις, παρά μόνο μία! Άθλος, αν σκεφτεί κανείς, από τι περάσαμε… Και τι περνάμε! Αφού ο φόβος για τον Covid-19 δεν έχει φύγει, εντελώς.

Διατηρούν επίσης ένα εξαιρετικό διαδικτυακό τόπο για την άμεση ενημέρωση των μελών τους. Τις άμεσες ανακοινώσεις τις «ανεβάζει» η Ελευθερία, που έχει και τη γραμματειακή υποστήριξη του Σωματείου. Και τη γενική επιμέλεια έχω εγώ. Δείτε το ΕΔΩ, παρακαλώ.

Γενικά, είμαι πολύ χαρούμενος που συνεργάζομαι μαζί τους. Ακούν τις παρατηρήσεις μου, προσεκτικά και τις περισσότερες φορές τις εφαρμόζουν. Κάνουν τη δουλειά μου δημιουργική και ευχάριστη και τους ευχαριστώ γι’ αυτό. Και καθώς κι εγώ είμαι πια ο ίδιος συνταξιούχος, τους καταλαβαίνω όλο και περισσότερο. Το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, αποτελεί ένα πρότυπο δημιουργικότητας.

Κάποιοι λένε ότι τα Σωματεία Συνταξιούχων, είναι για απομάχους της δουλειάς. Που ζουν στο περιθώριο και ζουν με τις μνήμες τους από τα παλιά. Μπορεί να είναι και αυτό, αλλά πιστέψτε με, πολλοί νέοι θα ήθελαν να τους μιμηθούν στη δουλειά που προσφέρουν, εθελοντικά, για το κοινό καλό!

Στην ουρά της Εφορίας...

Posted in Επικαιρότητα

Σοφά λόγια που θα θέλατε να είχατε κάνει πράξη στη ζωή σας. Ε, ποτέ δεν είναι αργά να το προσπαθήσουμε. Να ξαναδούμε τη ζωή με άλλα μάτια, πιο αισιόδοξα... Το βρήκα στον τοίχο της Δώρας. Ευχαριστώ...

Η βεβαίωση διακοπής εργασιών φυσικού προσώπου επιτηδευματία. Το μπλοκάκι έκλεισε. Τέλος τα κερατιάτικα. Χρειάστηκε βέβαια να φάω δυο μέρες στην ουρά της Εφορίας, να πληρώσω πρόστιμο 100 ευρώ, να γνωρίσω ανθρώπους ξεχωριστούς...

Το τι γίνεται αυτές τις ημέρες στις Εφορίες δεν περιγράφετε. Ουρές από τον κόσμο που συνωστίζεται στο μητρώο για να πάρει τον κλειδάριθμο, απαραίτητο για να κάνει ηλεκτρονικά μέσω internet τη φορολογική του δήλωση.

Ουρά και για όσους θέλησαν να επωφεληθούν, ως επιτηδευματίες, φυσικά ή νομικά πρόσωπα και να προβούν σε διακοπή εργασιών.

Και ξέρετε τώρα τι συμβαίνει στις ελληνικές ουρές... Φωνές, φασαρίες, εντάσεις... Μέσα σε μέρες καύσωνα. Μ' ένα αιρκοντίσιον της κακιάς ώρας, που δεν προσφέρει και πολλά πράγματα.

Είναι η δεύτερη μέρα που περιμένω υπομονετικά σήμερα στην ουρά. Γράφω τις σημειώσεις μου και ευτυχώς περνά η ώρα. Μου θυμίζω τα νιάτα μου. Τότε που ήμουνα σκοπός στο στρατό και για να περνά η ώρα είχα ένα βιβλιαράκι κι έγραφα... Κι ούτε τσιγάρο, ούτε τίποτα στη σκοπιά... Συντροφιά μου ήταν το γράψιμό μου...

Άσε που όλοι είναι αγανακτισμένοι. Ας είναι βέβαια τα μνημονιακά κόμματα ότι θα υποστούν κι άλλη πτώση στα ποσοστά τους την Κυριακή. Μπορώ να σας το βεβαιώσω πια με σιγουριά. Πήρα κλίμα από πρώτο χέρι...

Εδώ κάνεις κοινωνικές σχέσεις. Τόσες ώρες στην αναμονή, συζητάς, κουβεντιάζεις, γνωρίζεις κι άλλους ανθρώπους.

Ας πούμε εδώ γνώρισα την Κατερίνα, μια εξαιρετική κοπέλα στην ηλικία μου που είχε έρθει για παρόμοια με μένα δουλειά. Κάποτε στα νιάτα της έκανε την ασφαλίστρια στην INTERAMERIKAN και τώρα ήθελε να κλείσει το μπλοκάκι για να μην πληρώνει κερατιάτικα...

Είδα επίσης το συνάδελφό μου στο ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ και το ΑLTER, οικονομικό συντάκτη, Κώστα Πλάντζο. Και μιλήσαμε. Για τις δουλειές και για τα σχέδια του στο μέλλον. Ίδιος, όπως τον ήξερα, όταν συνεργαστήκαμε πριν χρόνια στην ΚΑΛΗΜΕΡΑ και την ΑΚΡΟΠΟΛΙ.

Ή τον 74χρονο παππού που ήταν να σκάσει, αφού του ζητούσαν για μια μεταβίβαση ενός σπιτιού που έκανε να τη δηλώσει ηλεκτρονικά στην Εφορία μέσω internet. Ήθελε τον κλειδάριθμο. Και χτυπιόταν: Ποιος είναι αυτός ο internet;” Στο χωριό του δεν πιάνουν καλά - καλά τηλέφωνο. Τι δουλειά τώρα μπορεί να έχει ένας τέτοιος άνθρωπος με τις νέες τεχνολογίες...

Τελειώνω σε λίγο. Απίστευτο μου φαίνεται. Είναι τέρας η γραφειοκρατία. Και το μπλέξιμο με την Εφορία. Οδύσσεια σκέτη. Μακάρι να μη σας συμβεί ποτέ να αποκτήσετε μια τέτοια εμπειρία...

Σκέψεις πριν ξαναπάμε στην κάλπη...

Posted in Επικαιρότητα

Το σημερινό πρωτοσέλιδο της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ. Δείτε με τι τρόπο πάει να χτυπήσει το ΣΥΡΙΖΑ... Μα η Δούρου δεν έκρυψε ποτέ και από πουθενά πως η γυναίκα διαφημίστρια ήταν και είναι για να βγάζει τα προς το ζειν. Τι βρωμιά πάει να της πετάξει ότι τάχα συνεργάστηκε με τον Ακη. Ξεχνάνε ίσως ότι ο Άκης υπήρξε στέλεχος προβεβλημένο, ενός κόμματος, πέρα από το δικό της χώρο... H ίδια πάντως δεν είχε πρόβλημα να δώσει και μια άλλη εξήγηση. Δείτε ΕΔΩ.

Τελευταία 24ωρα πριν βρεθούμε ξανά μπροστά στις κάλπες των επαναληπτικών εκλογών της 17ης Ιουνίου. Και τι μας ζητάνε; Για άλλη μια φορά να σώσουμε την... παραοικονομία, το σπάταλο και εκδικητικό κράτος, τους μεγαλοεπιχειρηματίες, τις τράπεζες. Κανένα ενδιαφέρον για τον Έλληνα πολίτη και για τα δεινά που περνά...

Χθες μάλιστα άκουσα στο δελτίο ειδήσεων του κρατικού καναλιού που κάνει η Στάη, τον Πάγκαλο καλεσμένο της (ως τι άραγε;) να θεωρεί, χωρίς ντροπή, επιτυχία του κόμματός του, την υπογραφή των δύο μνημονίων.

Μα τι παίρνουν; Πόσο εκτός πραγματικότητας μπορεί να είναι; Υποθέτω πως στις εσωτερικές τους συζητήσεις στο κόμμ,α θα απορούν που ο ελληνικός λαός δεν αντιλαμβάνεται τις προσπάθειες τους για το σώσιμο και τους καταδίκασε στο ιστορικό χαμηλό του 13%. Υποθέτω, γιατί θα έπρεπε να τους δει ένας γιατρός. Το φαινόμενο είναι επικίνδυνο...

Τι θέλουμε εμείς; Να ξανανθίσει η ελπίδα πως μπορούμε να ξαναδούμε μια άσπρη μέρα. Για μας και τα παιδιά μας.

Τι θέλουν από μας; Να έχουμε μονίμως σκυφτό κεφάλι. Να μη μιλάμε, να μην έχουμε γνώμη και άποψη κι αν έχουμε να την κρατάμε για τον εαυτό μας, να μην τη διατυπώνουμε. Να λέμε ναι σε όλα... Ε, λάθος πόρτα χτύπησαν...

Και μας απειλούν με το ευρώ... Λες κι αυτό το νόμισμα έφερε την ευτυχία στην Ελλάδα. Τι λες, μωρέ... Την ακρίβεια και την εξαθλίωση έφερε...

Θυμηθείτε λίγο. Πριν το ευρώ το ματσάκι ο μαϊντανός είχε 50 δραχμές στη λαϊκή. Την πρώτη μέρα του ευρώ, πήγε στις 175 δραχμές, δηλαδή... μόλις μισό ευρώ. Τόσο έχει μέχρι και σήμερα. Ο Θρίαμβος! Δείτε τον καφέ: 4 ευρώ τον χρεώνουν στα καφέ. Τον είχατε πιει ποτέ με 1.500 δραχμές;

Θέλετε κι άλλα παραδείγματα; Να σας δώσω πολλά, αλλά σας παρακαλώ μη με δουλεύετε, μην κλαίτε και μην οδείρεστε γιατί θα χαθεί το ευρώ. Ας κλαίνε οι τράπεζες που διαχειρίζονται κερδοσκοπικά τα δικά μας χρήματα, ας κλαίνε οι μεγαλοεπιχειρηματίες που θα χάσουν το μεγάλο λουφέ...

Τι λόγο έχει να κλαίει ο άνεργος ή χαμηλόμισθος και χαμηλοσυνταξιούχος; Κανέναν απολύτως...

Γι' αυτό κρατήστε για σας, τα χαζά βιντεάκια σας. Δεν πήγαμε εμείς κι ούτε θα πάμε τσαμπατζήδες σε ακριβά πάρτι. Ούτε παρασυρθήκαμε από τον ΣΥΡΙΖΑ επειδή μας έταξε τα αδύνατα. Όσο μας υποτιμούν θα εισπράττουν τη χλεύη μας, όσο μας δουλεύουν θα δέχονται την τιμωρία μας. Αρκετά. Ως εδώ και μη παρέκει...


Η τελευταία εβδομάδα πριν από τις εκλογές

Posted in Επικαιρότητα

Ωραία είδηση για να ξεκινά μια νέα εβδομάδα... Ανελέητο φόρο-κυνηγητό! Για μας φυσικά, όχι για τους φοροφυγάδες...

Προκλητικοί πάντα οι Ευρωπαίοι “φίλοι” μας. Και το κακό είναι ότι οι ελληνικές εφημερίδες αναδημοσιεύουν τις δηλώσεις τους χωρίς κάν ένα σχόλιο επικριτικό...

Τέλειωσαν τα ψέματα... Την Κυριακή ψηφίζουμε. Για δεύτερη φορά μέσα σε δύο μήνες... Ο κόσμος νοιώθει μια πρωτόγνωρη κατάσταση και σαν να είναι έξω από τα νερά του. Ότι ήξερε μέχρι τώρα καταρρέει....

Τα πράγματα ωστόσο είναι απλά, είτε είσαι μ' αυτούς που επιδιώκουν τη φυσική εξόντωσή σου, είτε μ' αυτoύς που κάνουν μια προσπάθεια να ξανανθίσει η ελπίδα

Εντάξει όποιος δεν βλέπει ότι τα πράγματα είναι δύσκολα μάλλον δεν έχει επαφή με την πραγματικότητα. Από παντού τα μηνύματα είναι δραματικά. Κι ωστόσο η απογοήτευση είναι ο χειρότερος σύμβουλος.

Δευτέρα σήμερα, η αρχή μιας νέας εβδομάδας... Κάποιοι που έχουν ακόμα την πολυτέλεια να το κάνουν, τρέχουν να βοηθήσουν τα κόμματα που στηρίζουν. Δεν είναι απλό, ούτε εύκολο, αλλά το κάνουν. Η δύναμη της συνήθειας... Τόσα χρόνια έτσι έκαναν... Πώς να λειτουργήσουν τώρα διαφορετικά;

Πιο περίπλοκα είναι τα πράγματα στο διαδίκτυο. Εδώ κάποιοι έχουν ακόμα την πολυτέλεια να παίζουν με τα βίντεο στο You Tube κάνοντας αρνητική διαφήμιση στον αντίπαλό τους. Πέρα από την προσωπική τους εκτόνωση δε νομίζω ότι βοηθούν κανέναν...

Ο κόσμος βλέπει, νοιώθει, καταλαβαίνει... Τα δημοσιεύματα που διάλεξα να “ντύσω” τη σημερινή μου ανάρτηση είναι από τις εφημερίδες...

Και δίνουν το κλίμα των ημερών. Ανελέητο φορο-κυνηγητό από αύριο. Και στην κάλπη παιδιά να συνεχίσετε το κυνηγητό σας στους φτωχοδιάβολους. Προσοχή μόνο μη και κατά λάθος ακουμπήσετε τη φοροδιαφυγή... Προσοχή!

Κι ύστερα οι προκλητικές δηλώσεις των “φίλων” μας στην ευρωζώνη, οι δηλώσεις του νεαρού που σκότωσε έναν αλλοδαπό κλέφτη στην Παιανία, οι γάζες που λείπουν από τα νοσοκομεία...

Πολύ μαυρίλα παιδιά... Κι είναι κι η ζέστη ανυπόφορη... Νωρίς – νωρίς έκανε φέτος την εμφάνισή του ο καύσωνας. Κι αυτή η πόλη δεν υποφέρεται στα καλά της, όχι στις ζέστες της...

Με τι ψυχή, με τι καρδιά να φτάσει ώς τις κάλπες ο ψηφοφόρος και γιατί άραγε να ακουμπήσει ξανά την ψήφο του στα συνήθη κόμματα; Δεν τον διέψευσαν; Δεν είναι αυτά που ψήφισαν τη φορολογική του αφαίμαξη; Δεν είναι αυτά που απειλούν σήμερα ότι αν δεν τους ξαναψηφίσουν θα ' ναι ακόμα πιο μαύρο το μέλλον των ίδιων και των παιδιών του;

Πολύ μας υποτιμούν παιδιά. Ας τους δώσουμε άλλο ένα μάθημα την Κυριακή 17 Ιουνίου. Το χρειάζονται. Μήπως και... συνέλθουν λίγο...

Μια ξεχωριστή ξενάγηση στο πάρκο μας

Posted in Επικαιρότητα

Ήταν μια εντελώς διαφορετική εμπειρία η σημερινή στο αρχαιολογικό πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνα... Γνώρισα μια άλλη πλευρά του, πέρα από τα αρχαία. Το πράσινό του. Άλλο να σας το λέω κι άλλο να το βλέπετε...

Παρά τη ζεστή Κυριακή ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα καμιά 50αριά άτομα. Από τα συνήθη που παρακολουθούν τέτοιες δράσεις. Ο Μιχάλης είχε ετοιμάσει μια πολύ εντυπωσιακή έκθεση φωτογραφιών με τα φυτά και τα δέντρα του πάρκου. Είχε φροντίσει γι' αυτή τη φωτογράφιση ο Γιώργος Τσιόρβας. Η έκθεση είναι εντυπωσιακή. Φρόντισαν να βάλουν και κάτω από κάθε φυτό την ονομασία του...

Είχαμε την ευκαιρία να δούμε και τη μακέτα που δημιούργησε ο Μιχάλης... Σήμερα δεν θα σας δώσω περισσότερες διευκρινίσεις. Θα τις πάρετε εν καιρώ. Θα έχουμε την ευκαιρία να την ξαναδούμε πολλές φορές μπροστά μας και θα τα μάθουμε καλύτερα όλα όσα απεικονίζει.

Ο Μπάμπης ο γεωπόνος (δεξιά) έχει τη διάθεση να μας ξεναγήσει. Ξεκινάμε από δώ από το πεύκο. Σταματάμε σε συστάδες δέντρων, μας λέει, μας εξηγεί, δίνει απαντήσεις. Εξυπηρετικός, πολύ απλός. Κατανοητά όσα λέει.

Και η Άννα δίνει μια άλλη διάσταση στα δέντρα, την ονομασία τους, τους καρπούς τους. Την ακούω και τη χαίρομαι... Παίρνει πάσα από τον Μπάμπη μέχρι να πάει στο επόμενο δέντρο, το επόμενο πράσινο.

Μια στάση στο Γυμνάσιο. Η Τζένη μου εξηγεί μερικά πράγματα για την ιστορία του τόπου. Τα ξέρουμε, τα έχουμε ξανακούσει όλα υτά που λέει για τον Πλάτωνα, μα κάθε φορά είναι όμορφα να τα ακούμε. Άσε που υπάρχουν κι άλλοι που τα ακούν για πρώτη φορά κι αυτό είναι το κέρδος... Τεράστιο.

Άλλη μια Κυριακή στο πάρκο μας. Ξεχωριστή. Από αυτές που ξέρουν καλά οι άνθρωποι της ΕΚΑΠ. Εικόνες από βίντεο θα δούμε πολύ σύντομα από τον Κώστα Κίτσιο. Ήταν εκεί και τράβαγε με τη μηχανή του. Σε λίγο...

Πάμε να γνωρίσουμε το πάρκο αλλιώς;

Posted in Επικαιρότητα

Ξημέρωσε όμορφη Κυριακή. Όλα είναι έτοιμα για την ξενάγηση του Μιχάλη στο αρχαιολογικό πάρκο της Ακαδημίας του Πλάτωνα. Αυτή τη φορά όχι για τα αρχαία μα για να γνωρίσουμε το πράσινο πλούτο που κρύβει μέσα του...

Διότι, όπως έχουμε ξαναπεί από τούτο εδώ το Site δεν είναι όλα πολιτική. Κι ας πηγαίνουμε σε μια εβδομάδα σε κλογές. Κι ας είναι φορτισμένο τι κλίμα...

Κάποιες μικρές ανάσες ζωής τις χρειαζόμαστε. Δεν θα πάψω να το λέω σε όλους τους τόνους: Ο άνθρωπος δεν θέλει μόνο οξυγόνο για να ζήσει, χρειοάζεται κι ένα χαμόγελο και μια καλή καλή κουβέντα από τον διπλανό του...

Εμείς ετοιμαζόμαστε ήδη... Για να μετρήσουμε παρέες... Η μέρα προβλέπετε ζεστή, καλοκαιρινή. Μην ξεχάσετε να πάρετε ένα καπελάκι μαζί σας και να φορέσετε αθλητικά παπούτσια. Σε πάρκο θα είμαστε, αλλά θα 'ναι ντάλα μεσημέρι και δεν έχει παντού ίσκιο.

Φροντίζουμε τον εαυτό μας...

  • Και για να μην ξεχνιώμαστε ας δούμε ΕΔΩ μερικά μερικά απλά μαθήματα εκφασισμού. Τα ζούμε τα ξέρουμε, αλλά καλό κάνει να τα θυμόμαστε για να τα αποφεύγουμε...

Για φαντάσου! Εγγυητής το... ΠΑΣΟΚ

Posted in Δημοσιογραφικά

Όταν οι δημοσιογράφοι έχουν το κότσια και ρωτάνε, όχι τις πάπιες όπως κάνουν οι δικοί μας στα μεγαλοκάναλα...

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 09/06/2012

Πάει το έχασαν εντελώς το μέτρο εκεί στην Ιπποκράτους, προς το παρόν, γιατί βλέπω δρομολόγιο. Επόμενη στάση επιστροφή στη Χαριλάου Τρικούπη και στη συνέχεια στο… σπίτι τους με τη στάμπα του γιουσουφάκι που τα ξεπούλησε όλα στην αγορά…

Κι αντί να δουν πώς θα διασώσουν ότι μπορούν από τα δικά τους χαμένα έρχονται να… εγγυηθούν τη σωτηρία της πατρίδας… Έλεος πια. Σε κάφρους νομίζει ότι απευθύνεται ο κ. Βενιζέλος;

Τώρα που ο λαός τους απάλλαξε από τα κυβερνητικά καθήκοντα και έχουν πολύ χρόνο να ασχολούνται με τα του οίκου τους το 'ριξαν στις επιστολές.

Τελευταίο σουξέ η ανοιχτή επιστολή Βενιζέλου ότι και καλά η χώρα πρέπει να έχει κυβέρνηση διευρυμένης συνεργασίας στις 18 Ιουνίου… Για την Ελλάδα ή για … την τσέπη τους; Τι πλήρωσε αυτός ο ίδιος απ' όσα τα τελευταία χρόνια έχουν ζητήσει να πληρώσει ο ελληνικός λαός; Πόσο μειώθηκε ο μισθός του, η βουλευτική και υπουργική αποζημίωση του; Ας μας πει μια μέρα ο λαλίστατος κ. Βενιζέλος… Τώρα που έχει χρόνο κι όπως φαίνεται στο μέλλον θα’ χει ακόμα περισσότερο, αφού όπως το πάνε θα κάνουν σαν τα μούτρα τους το κόμμα που κάποτε ο ελληνικός λαός του έδωσε το 48% για να κυβερνήσει… ας ξαναδεί το θέμα.

Από θεωρίες έχει πείξει πια ετούτος ο λαός… Προτάσεις, ανοιχτές επιστολές, σχέδια… Μπάφιασε πια, κουράστηκε... Καιρός να ακούσει και κάτι που να τον αφορά. Κάποιον που να του πει πού θα βρει τα λεφτά, που είχε και του έκοψαν, για να πληρώσει τη δόση στην τράπεζα για το σπίτι και τις πιστωτικές κάρτες, κάποιον που να καταλαβαίνει πως περνά χωρίς παιδεία, υγεία, φάρμακα, χωρίς δουλειά, χωρίς αύριο, χωρίς μέλλον.

Αντί να χωθούν στο λαγούμι τους, να σιωπήσουν επιτέλους συνεχίζουν σε μια λογοδιάρροια άνευ προηγουμένου… Ως εδώ. Το μαύρο στις εκλογές της 17ης Ιουνίου θα είναι ακόμα μεγαλύτερο από αυτό της 6ης Μαϊου… Αλλά ούτε αυτό είναι σε θέση να δουν.

Αναλώνονται στις εσωτερικές διαδικασίες των τοπικών στελεχών και καμώνονται πως δεν έχουν αλλάξει και πολλά πράγματα… Αρνούνται να δουν πως με τις πολιτικές τους έφεραν τα πάνω – κάτω στους Έλληνες. Δεν αφουγκράζονται, δεν ακούνε την ανάσα από τη δυστυχία που έχουν σπείρει παντού…

Έχουν ξεμείνει, διαχειριστές ενός συστήματος που έχει πεθάνει στη φορμόλη που δεν τους σώζει πια και αυτοί επιμένουν να το παίζουν σωτήρες… Μπάστα! Όχι άλλο σώσιμο παιδιά. Αρκετά μας σώσατε ώς τώρα… Επιτέλους σοβαρευτείτε για μια στιγμή. Για μια έστω στιγμή δείτε την αλήθεια και την πραγματικότητα. Τι έχετε δημιουργήσει και αν μπορεί κάτι να μαζευτεί από αυτό το εξάμβλωμα.

Το ίδιο ζήτημα έχουν και εκεί στη Ν.Δ. Τα διαφημιστικά προεκλογικά σποτάκια τους είναι για κλάματα.... Διαφημιστές, μακριά και έξω από την αληθινή ζωή παίζουν με τα νεύρα μας.. Έλεος!...

  • Το κομμάτι αυτό δημοσιεύται σήμερα στην εβδομαδιαία εφημερίδα του Ρεθύμνου, ΡΕΘΕΜΝΟΣ, στην ομώνυμη στήλη μου.

Φτωχότεροι, “έφυγε” και η Ζωρζ Σαρή

Posted in Επικαιρότητα

Αποκλείεται να μην έχετε διαβάσει ένα βιβλίο της. Γενιές και γενιές παιδιών μεγάλωσαν μαζί της. Και από σήμερα το πρωί η Ζωρζ Σαρή δεν είναι κοντά μας...

Έφυγε από την ζωή σήμερα το πρωί (9/6), σε ηλικία 87 ετών η Ζωρζ Σαρή. Η συγγραφέας των πιο αγαπημένων μας παιδικών ανα

γνωσμάτων, υπήρξε και ηθοποιός. Γεννήθηκε το 1925 στην Αθήνα από Μικρασιάτη πατέρα και Γαλλίδα μητέρα.

Το θέατρο μπήκε από πολύ νωρίς στην ζωή της. Πρώτος της δάσκαλος ήταν ο Βασίλης Ρώτας. Αργότερα, στα χρόνια της Κατοχής φοίτησε στην Δραματική Σχολή του Ροντήρη. Στην διάρκεια του πολέμου συμμετείχε στην Αντίσταση. Το 1962 όταν και επέστρεψε στην Αθήνα έπειτα από 15 χρόνια αυτοεξορίας της στο Παρίσι, άρχισε να εμφανίζεται στο θέατρο και τον κινηματογράφο έως το 1967, ώσπου με την κήρυξη της χούντας έμεινε άνεργη και στράφηκε στην συγγραφή.

Ως ηθοποιός μάλιστα βραβεύτηκε το 1960 με το βραβείο Β’ Γυναικείου ρόλου στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Ως συγγραφέας πρωτοεμφανίστηκε το 1969 με το «Θησαυρό της Βαγίας». Καθιέρωσε έναν νέο στυλ στο νεανικό μυθιστόρημα με πιο ζωντανό αυτοβιογραφικό ύφος και με εντονότερο το πολιτικό, κοινωνικό και ιστορικό στοιχείο, αποσπώντας πολλά βραβεία.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Μυθιστορήματα

  • Ο Θησαυρός της Βαγίας (1969)

  • Το Ψέμα (1970)

  • Όταν ο Ήλιος… (1971)

  • Κόκκινη κλωστή δεμένη… (1974)

  • Τα γενέθλια (1977)

  • Τα στενά παπούτσια (1979)

  • Οι νικητές (1983)

  • Τα Χέγια (1987)

  • Το παραράδιασμα (1989)

  • Κρίμα κι άδικο (1990)

  • Nινέτ (1993)

  • Zoυμ (1994)

  • E.Π. (1995)

  • Μια αγάπη για δύο (με την Αργυρώ Κοκορέλη, 1996)

  • Ο Χορός της ζωής (1998)

  • Σοφία (2000)

  • Κλειστά Χαρτιά (με την Μελίνα Καρακώστα, 2001)

  • Ο Κύριός μου (2002)

  • Τότε... (2004)

  • Γράμμα από την Οδησσό (2005)

  • Το προτελευταίο σκαλοπάτι (2009)

Παιδικά

  • Το κουμπί και μια βελόνα (2010)

  • Το γαϊτανάκι (1973)

  • Ο Φρίκος ο Κοντορεβυθούλης μου (1980)

  • Η σοφή μας η δασκάλα(1982)

  • Η κυρία Κλοκλό (οκτώ βιβλία) (1986-1987)

  • Ο Τοτός και η Τοτίνα (οκτώ βιβλία, 1988 - 1990)

  • Ο Αρλεκίνος (1993)

  • Η Πολυλογού (1993)

Η κηδεία της θα γίνει την Τρίτη στις 11 το πρωί από το Α’ Νεκροταφείο.

Δείτε εδω τη Ζωρζ Σαρή ως ηθοποιό.. Είναι στο ρόλο τη βασίλισσας Φρειδερίκης που επισκέπτεται τη Μακρόνησο όπου, υποτίθεται, κάνουν ανάνηψη οι κομμουνιστές. Από την ταινία του Παντελή Βούλγαρη "Happy Day"...

  • Οι πληροφορίες είναι από το Σπίρτο και τη Wikipedia.
  • Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

    Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

    spiti.ktiti.dek23

    Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

    xionismeno.spiti090117

    Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

    parteria6

    Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

    thrapsano.arxio

    Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

    patris220624

    Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

    egkainia.domis.agioplastikis

    Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.

    Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...

    Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

    Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

    elies.a.nikola1.081220

    Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!

    livades.diakopes2013

    Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

    panoramiki.livada.2014

    Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

     

     

    Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

    Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

    Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

    Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

    Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

    ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

    Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

    Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

    Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

    Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

    ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

    Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

    Στο ρόλο του Συνταξιούχου

    Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
    Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

    Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

    Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

    Μικρές πινελιές αγάπης

    athina1

    Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

    Δοκιμασία από τον Covid-19

    Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

    Το "φευγιό" της αδερφής μου

    Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

    Έφυγε και ο Κωστής μας

    Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

    Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA