Η ελεύθερη είσοδος των καθηγητών στα Μουσεία και τους αρχαιολογικούς χώρους δεν έχει κάτι το τυπικό, αλλά αποτελεί ένα ουσιαστικό βήμα προόδου στην εκπαίδευση. Ένας καλά καταρτισμένος δάσκαλος είναι θησαυρός για τα παιδιά που ρουφούν σαν το σφουγγάρι τις γνώσεις...

Δωρεάν είναι και πάλι η είσοδος για τους εκπαιδευτικούς στα μουσεία και τους αρχαιολογικούς χώρους, έπειτα από απόφαση που έλαβε ο υφυπουργός Πολιτισμού Κώστας Τζαβάρας ανταποκρινόμενος στο «δίκαιο αίτημα» της εκπαιδευτικής κοινότητας όπως αναφέρει σε ανακοίνωσή του.

Η κοινή απόφαση των υπουργείων Οικονομικών και Τουρισμού – Πολιτισμού, που είχε ληφθεί παραμονές των εκλογών της 17ης Ιουνίου, να καταργηθεί η ελεύθερη είσοδος για τους εκπαιδευτικούς σε αρχαιολογικούς χώρους και μουσεία, είχε προκαλέσει την έντονη αντίδραση των συνδικαλιστικών οργανώσεων των εκπαιδευτικών της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, που έκαναν λόγο για «αποκαλυπτικό δείγμα απαξίωσης του ρόλου των εκπαιδευτικών».

Σύμφωνα με τη νέα απόφαση, οι εκπαιδευτικοί θα μπορούν να κάνουν χρήση του δικαιώματος της ελεύθερης εισόδου με την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς, δηλαδή από τις αρχές Σεπτεμβρίου.

Η αντίδραση των καθηγητών

Μια βδομάδα νωρίτερα οι καθηγητές καλλιτεχνικής εκπαίδευσης είχαν αντιδράσει έντονα, βγάζοντας αυτό το δελτίο Τύπου:

Σχετικά με την απαράδεκτη απόφαση κατάργησης της ελεύθερης εισόδου καλλιτεχνών και εκπαιδευτικών σε Αρχαιολογικούς χώρους και Μουσεία

Με κοινή απόφαση (των υπουργών Οικονομικών και Πολιτισμού -Τουρισμού) που δημοσιεύτηκε τις παραμονές των εκλογών της 17^ης Ιουνίου, καταργήθηκε το δικαίωμα ελεύθερης εισόδου των εικαστικών καλλιτεχνών (όπως και των εκπαιδευτικών όλων των βαθμίδων) σε Αρχαιολογικούς χώρους, σε Μνημεία και σε Μουσεία που ανήκουν στο Δημόσιο. (ΦΕΚ 1954, τεύχος Β΄, 15 Ιουνίου 2012).

Η απαράδεκτη απόφαση που προωθήθηκε με το λαθραίο αυτό τρόπο, έγινε γνωστή εκ των υστέρων.

Η ειρωνεία είναι πως οι εικαστικοί καλλιτέχνες, με αίτημά τους προς τον Υπουργό πολιτισμού, πριν από τις εκλογές, ζητούσαν να μετατραπεί σε ελεύθερη είσοδο γενικά, χωρίς άλλο γραφειοκρατικό περιορισμό, το «Δελτίο ελευθέρας εισόδου τριετούς διάρκειας με δικαίωμα ανανέωσης» που ίσχυε (και για τους ίδιους) τα προηγούμενα χρόνια.

Αντί γι αυτό, με προεκλογική υπουργική απόφαση είδαν τον κλάδο να εξαιρείται, παράλογα και ανερμάτιστα, από τους δικαιούχους «Δελτίου ελευθέρας εισόδου» (!)

Αν και μέσα στον ορυμαγδό των νέων μέτρων εξαθλίωσης των εργαζομένων που έχουν μπει μπροστά, η υπουργική αυτή απόφαση μοιάζει πλέον με σταγόνα στον ωκεανό, δεν παύει να αποτελεί ιδιαίτερα αποκαλυπτικό δείγμα απαξίωσης του ρόλου των Εικαστικών Καλλιτεχνών, της Εκπαίδευσης και στην πραγματικότητα του συνόλου των εκπολιτιστικών λειτουργιών, που τις υποβαθμίζει τις καταφρονεί και τις καταβαραθρώνει η θλιβερή μνημονιακή πολιτική.

Ως εικαστικοί καλλιτέχνες και ως εκπαιδευτικοί, αποδοκιμάζουμε απερίφραστα την απαράδεκτη απόφαση και ζητάμε την άμεση κατάργησή της, από τους ιθύνοντες του νέου, συνενωμένου Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού

Για το Δ.Σ. της ΕΝΩΣΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΕΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ

Η Γραμματέας              Η Πρόεδρος

Ν. Παληοκώστα Ζ. Χατζή

Από τον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ το δημοσίευμα... Δεν έχει τόση σχέση με το παραπάνω κείμενο, αλλά κατά κάποιο τρόπο αφορά παιδιά. Έχουμε φτάσει στο έσχατο σημείο να κόψουμε το γάλα από τα παιδιά... Έτσι όπως έχουν στα ύψη τις τιμές του τα καρτέλ, φυσικό δεν είναι;

Η ώρα της επιστροφής... Μεσημεράκι στο λιμάνι της Σκάλας, στο Αγκίστρι. Το ΠΟΣΕΙΔΟΝΑΣ μόλις έφτασε, ξεφορτώνει για να ξαναφορτώσει και φύγει για Αίγινα και Πειραιά.

Το καράβι φάνηκε από μακριά να πλησιάζει στο λιμάνι. Τα αυτοκίνητα παίρνουν θέση... Έχουν ήδη λάβει μια προτεραιότητα από το Λιμενικό...

Κάποιοι επιβάτες κάθονται κάτω από το μικρό κιόσκι για να προστατευτούν από τον ήλιο. Ευτυχώς που υπάρχει κι αυτό. Κάπου βοηθάει...

Μια αφίσα στο λιμάνι που διαφημίζει κάποιο μαγαζί. Δείτε τον τρόπο που το κάνει. Εξαίσιος... Και αυαισθητούλης... Έξυπνος όποιος το ΄κανε...

Ο Ρήγας στο μπαλκόνι της μεζονέτας που μείναμε στους Μύλους, στο στούντιο ΑΘΗΝΑ. Ήρεμος πια, αφού είχε ξεπεράσει το σοκ του ταξιδιού και του παρ' ολίγο χαμού του.

Για γέλια και για κλάματα η πινακίδα: “Απαγορεύεται αυστηρά το κάμπιγκ” Ε, παντού υπήρχαν σκηνές. Και δεν ήταν μόνο η Δραγονέρα που έκαναν πάρτι οι ελεύθεροι κατασκηνωτές. Παντού τα ίδια...

Ήταν όμορφο το τριήμερο εκτός Αθηνών. Σαν μια μικρή ανάσα, για να συνεχίσουμε να βγάλουμε αυτή τη νέα εβδομάδα καύσωνα. Η ΕΜΥ πρόλαβε να μας τρομοκρατήσει με τις προβλέψεις της. Ας είναι. Εμείς φορτώσαμε τις μπαταρίες μας κι ελπίζω να αντέξουμε...

Η ιδέα για μικρή εκδρομή στο νησί του Αργοσαρωνικού ήταν τελικά, καλή... Χαρήκαμε τη θάλασσα, ξεκουραστήκαμε, κάναμε τα μπάνια μας...

Και τώρα ήρθε η ώρα της επιστροφής. Να μαζέψουμε τα πράγματά μας, τις βαλίτσες μας, τον Ρήγα και να κατέβουμε στο λιμάνι της Σκάλας για να πάρουμε τον ΠΟΣΕΙΔΩΝΑ που θα μας πάει πίσω στον Πειραιά.

Ένας ακόμα καφές στο μπαλκόνι την ώρα που ανατέλλει ο ήλιος με τα πουλιά να κελαηδούν... Ο Ρήγας κάθεται δίπλα μου κι αφουγκράζεται τους ήχους γύρω του. Τα κοκόρια που αναγγέλλουν το ξημέρωμα της Δευτέρας, τα χελιδόνια που σκίζουν τον αέρα πετώντας μπροστά μας, λες και κάνουν ακροβατικά...

Κανονικά τέτοιες στιγμές θλίψης δεν θα έπρεπε να γράφω. Έρχονται στιγμές που όλοι τις ζούμε. Το ζήτημα είναι να ξεχωρίσει κανείς κάτι για το οποίο θα κάνει και τους άλλους να χαρούν... Αλλά δεν είναι πάντα τόσο εύκολο...

Ωστόσο ένας μικρός απολογισμός, λίγο πριν πάρουμε το δρόμο της επιστροφής είναι θετικός. Ωραία περάσαμε... Αν εξαιρέσεις τη μικρή αρνητική εμπειρία με τον Ρήγα όλα τα άλλα καλά ήταν...

Κινηθήκαμε χωρίς ιδιαίτερους προγραμματισμούς στους χρόνους. Στις περισσότερες περιπτώσεις δεν φορούσα καν το ρολόι μου...

Οδηγός μας ήταν ο ήλιος και οι αντοχές μας που δεν τις αφήναμε να φτάσουν στο κόκκινο. Και καλός σύντροφος στο ταξίδι μας η VESPA. Κάναμε νέα δρομολόγια που δεν πηγαίνει λεωφορείο, γνωρίσαμε κι άλλους τόπους, απολαύσαμε την Απόνησο ένα μέρος που δεν είχαμε πάει ως τώρα και δεν μας έλειψαν οι καφέδες, τα ποτά και το καλό φαγητό...

Θα το επαναλάβω με κίνδυνο να γίνω κουραστικός. Ήταν ωραίο αυτό το ταξίδι μέσα στον Αύγουστο...

Πέρα από τον τόπο που είναι μοναδικός, είχα την ευκαιρία να γράψω, να το συνδυάσω με την τεχνολογία αν κι εδώ το σήμα της WIND ήταν χαμηλό πολύ, όχι βεβαίως 3G και δεν με βοηθούσε ιδιαίτερα στην πλοήγηση... Τα βρήκα όμως. Και η REMEZZO το καφέ στους Μύλους ήταν αρκετά φιλόξενο για να μπορέσω να δουλέψω με το Wi-Fi.

Σε λίγο φεύγουμε... Επιστρέφουμε Αθήνα... Γεμάτοι όμως από μια θετική αύρα ότι οι μικρές ανάσες είναι που δίνουν ζωή στον άνθρωπο. Γι' αυτό και αξίζει να τις επαναλάβουμε στην πρώτη ευκαιρία...

Η φωτογραφία είναι παρμένη από τις εσωτερικές σελίδες του ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΤΥΠΟΥ και δείχνει τον υπουργό Παιδείας κ. Αρβανιτόπουλο να προσπαθεί να μας πείσει ότι ο ίδιος προσωπικά εγγυάται ότι τα βιβλία θα είναι έγκαιρα στις σχολικές αίθουσες για να μοιραστούν στους μαθητές.

Τώρα εσείς θα λέτε: Πάει τα έπαιξε ο Νίκος που ασχολείται μέσα στον καυτό Αύγουστο με τα σχολικά βιβλία. Αλλά δεν έχετε δίκιο... Όσοι έχετε παιδιά στο σχολείο και ζήσατε την περσινή εμπειρία με το CD και το DVD της κας Διαμαντοπούλου μπορείτε να καταλάβετε ένα γονιό που έχει την απαίτηση να είναι η Πολιτεία συνεπής στις στοιχειώσεις υποχρεώσεις της απέναντι στους πολίτες που, υποτίθεται, ότι υπηρετεί...

Ελπίζω μόνο να μην επαληθευτούν οι φόβοι μου ότι όλο αυτό το σώου στήθηκε για της ανάγκες της επικοινωνιακής πολιτικής της κυβέρνησης και ότι διαθέτει ψήγματα αλήθειας και σοβαρής πολιτικής αντιμετώπισης των πραγμάτων.

Θα φανεί άλλωστε στην πράξη, καθώς σε λιγότερο από ένα μήνα, τον Σεπτέμβρη θα κλιθεί να αποδείξει την αλήθεια των λόγων της.

Εμείς θα είμαστε εδώ, με όλη την ευαισθησία που διαθέτουμε ως γονείς στα θέματα της Παιδείας και μέσα από τους Συλλόγους Γονέων για να διεκδικήσουμε μια Παιδεία, υψηλών απαιτήσεων που θέλουν τούτοι οι καιροί...

Για την ώρα ας κρατήσουμε αυτή την εικόνα. Που δεν είναι και άσχημη. Αρκετά ανθρώπινη δείχνει... Ο υπουργός Παιδείας, αντί να κάθεται στο κλιματιζόμενο γραφείο του και να δέχεται του συμβουλάτορες του, να έχει άποψη ο ίδιος και να εμπιστεύεται τα μάτια του...

Έτσι, αν χρειαστεί, θα είναι σε θέση να απολογηθεί για τις όποιες ψευδείς προσδοκίες καλλιέργησε σε μαθητές και γονείς...

Τι λένε για την Κρήτη (όπως και για όλη την Ελλάδα αυτή την περίοδο, τα ΜΜΕ) και η αλήθεια μέσα από τα μάτια ενός τουρίστα που τη ζει... Ο θλιβερός κακός ρόλος των ΜΜΕ... Το βίντεο αυτό το έχω ξαναδημοσιεύσει, αλλά δεν  θα κουραστώ να το κάνω όσο χρειαστεί. Καλύτερα να έχετε άποψη, οι ίδιοι. Μην εμπιστεύεστε τα καθοδηγούμενα ΜΜΕ...

Σκιάθος. Παραλία Ασελήνου (Ασελίνου ή Ασσελίνου... αλλίως στον χάρτη, αλλιώς στις πινακίδες, αθάνατη Ελλάδα). Η ανεμοδαρμένη πλαγιά συμπληρώνει έναν πανέμορφο καλοκαιρινό καμβά στα βοριοδυτικά του νησιού. Σαν μία αρχαία θεότητα της θάλασσας να έχει χτενίσει με χάρη τη βλάστηση. Θάμνοι και δέντρα παραμένουν γερμένα, όλα προς την κατεύθυνση που τους υπέδειξε ο βίαιος χειμωνιάτινος αέρας και μένουν σ' αυτή τη θέση όλο τον χρόνο, αποκαλύπτοντας στον επισκέπτη το μαρτύριο που βιώνουν από το ξέσπασμα της φύσης πάνω τους.



Λίγο πιο πέρα, ένα τεράστιο δέντρο έχει υποκύψει στη μανία του ανέμου, τσακισμένο σαν οδοντογλυφίδα. Κι όμως, ακόμη κι έτσι, δεν τα παρατάει. Η ζωή κυλά ακόμη μέσα του και τροφοδοτεί  το φύλλωμά του. Συγκλονιστική εικόνα, βλέποντάς τη από κοντά, που ξεπερνά και την τελειότερη φωτογράφιση. Οι φωτογραφίες και οι λεζάντες είναι προσφορά ενός καλού φίλου που βρέθηκε εκεί...

Η παραλία όπως τη βλέπουμε από την ξαπλώστρα που καθόμαστε. Τη Νο 33. Κάτω από ένα πεύκο. Ο ιδιώτης που διαχειρίζεται το μικρό νησάκι με τις δυο υπέροχες παραλίες του έχει κέφια...

Άλλη μια φωτογραφία της παραλίας, έτσι όπως είμαι ξαπλωμένος. Είναι μεσημέρι, έχει ζέστη, αλλά εδώ κάτω από το πεύκο η θερμοκρασία κάπως μετριάζεται. Ή είναι ιδέα μου;

Δείτε το καρτελάκι της φυσικής τέντας. Νο 34. Ένα κλαδί πιο πέρα είναι οι δικές μας ξαπλώστρες. Οι άνθρωποι είναι εξυπηρετικοί. Διακριτικά. Δεν φαίνονται, αλλά είναι παρόντες, όταν τους χρειαστείς.

Η χθεσινή βόλτα στην Απόνησο, μας δημιούργησε την αίσθηση να έρθουμε σήμερα κυριακάτικα, και να περάσουμε εδώ τη μέρα μας. Τα νερά είναι απίστευτα όμορφα, τυρκουάζ, δεν σου κάνει όρεξη να βγεις. Μένεις μέχρι να.... μουλιάσεις και αποχωρείς προσωρινά για να 'ρθουν στα ίσα τα χέρια και να επιστρέψεις.

Κλείσαμε δυο ξαπλώστρες και μια φυσική ομπρέλα ηλίου, στον ίσκιο ενός πεύκου και... βουτήξαμε. Το νερό είναι απίθανο. Πεντακάθαρα, γαλαζοπράσινα, δεν σου κάνει όρεξη να βγεις. Τι υπέροχη δροσιά είναι αυτή... Σκέτη απόλαυση...

Η πρώτη βουτιά διαρκεί πολύ. Κι όταν βγαίνουμε πάμε στον δυτικό κολπίσκο, δυο βήματα πίσω μας που είναι του ίδιου ιδιοκτήτη ή μισθωτή και τα έχει εξαιρετικά φροντισμένα πρέπει να πω. Άνθρωποι που κυκλοφορούν διακριτικά ανάμεσά μας και φροντίζουν να είναι όλα στη θέση τους, ενώ αυτόματοι πωλητές καλύπτουν τις πρώτες μικρές ανάγκες των κολυμβητών. Καφές, νερά, αναψυκτικά παγωμένα, τα έχεις εύκολα. Αρκεί να διαθέτεις το νόμισμα που θα ρίξεις στον κερματοδέκτη...

Απέναντι στο Αγκίστρι, υπάρχει μια ταβέρνα, η “Απόνησος”. Εδώ μπορείς να φας αν θες, αλλά από τον τιμοκατάλαγό της είδα κι εδώ τσιμπημένες τις τιμές. Το ένιωσα και στην τσέπη μου το μεσημέρι που φαγαμε...

Λίγο πιο έξω, στον όρμο έχουν δέσει κάτι μικρά κότερα... Οι άνθρωποι κυκλοφορούν πάνω στο κατάστρωμα. Και κάνουν και οι ίδιοι καμιά βουτιά... Καλή η επιλογή τους να “δέσουν” προσωρινά εδώ...

Μεσημέρι Κυριακής στην Απόνησο. Ξαπλωμένος στην ξαπλώστρα μου γράφω τούτες τις γραμμές. Τα τζιτζίκια έχουν στήσει τρελό τραγούδι. Η ζέστη είναι υπερβολική. Ο ιδρώτας τρέχει από το σώμα μου μάλλον θα την ξαναπέσω για βουτιά. Λίγο δροσιά τη χρειάζομαι...

Κάπως έτσι θα πάει η μέρα μέχρι το απόγευμα που θα φύγουμε... Αφού πρώτα τσιμπήσουμε και κάτι εδώ, στην ταβέρνα...

Πίσω μας υπάρχει ένα τεράστιο κλουβί σαν τα κλουβιά του Εθνικού Κήπου γεμάτο εξωτικά πουλιά που κελαηδούν σαν τρελά... Ωραία παρέα είναι μαζί με το κύμα που σπάει στα βράχια. Και με το τραγούδι των τζιτζικιών που δεν λέει να σταματήσει με τίποτα. Παρακολουθώ τους ανθρώπους γύρω μου. Λένε αστεία, γελάνε, η θάλασσα το έχει αυτό.

Πιο κει ένας κύριος αλείφεται με αντιηλιακό... Σίγουρα θα ονειρεύεται να πάρει χρώμα. Να το δείχνει στο γραφείο και να ζηλεύουν οι συνάδελφοι.

Συμβαίνουν κι αυτά το καλοκαίρι. Αυγουστιάτικα.... Στην Απόνησο ένα μικρό νησάκι δίπλα στο υπέροχο Αγκίστρι με ξεχωριστή χάρη και ομορφιά...

Τρομοκρατικά δημοσιεύματα για τις σημερινές υψηλές θερμοκρασίες... Φόβος και τρόμος ο καύσωνας πάνω από την πόλη. Μα πού είναι εκείνα τα περίφημα μελτεμάκια του Αυγούστου που δρόσιζαν την ψυχή μας; Για την ώρα πάντως δεν φαίνονται πουθενά... Να περιμένουμε λίγο, από την Πέμπτη λέει, ο καιρός θα έρθει λίγο στα ίσια του...

Προκαλούν οι άνθρωποι. Χωρίς ίχνος τσίπας. Ο τελευταίος διοικητής της Αγροτικής Τράπεζας, πριν την ξεπουλήσουν έναντι πινακίου φακής στην Τράπεζα Πειραιώς, ο κ. Πανταλάκης, έβγαλε στο εξωτερικό 8 (ή 10;) εκατομμύρια ευρώ... Η χώρα φυτοζωεί, οι Έλληνες φορολογούμενοι έχουν μπει στη μέγκενη και κάποιοι, όπως ο κύριος αυτός, βγάζουν ανενόχλητοι έξω τα χρήματά τους (;). Το δημοσίευμα είναι από την εφημερίδα της αμερικανικής ομογένειας ΚΗΡΥΚΑΣ.

Κι εδώ ένα ακόμα δημοσίευμα για το ίδιο θέμα από το σημερινό ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ. Άκουσα να το συζητούν σήμερα απλοί άνθρωποι στο δρόμο... Ο τύπος πήρε τα λεφτά της τράπεζας που ξεπούλησε και τα έβγαλε έξω. Τώρα κάνει διακοπές, όταν με το καλό τις τελειώσει εκεί κατά τον Σεπτέμβρη ίσως πει κάτι. Και δεν υπάρχει ένα θεσμικό όργανο από αυτά που μας λένε ότι πρέπει να σεβόμαστε να του αλλάξει λίγο τα φώτα...

Αναρωτιέται στο άρθρο του στα ΝΕΑ ο επιστημονικός διευθυντής του ΙΝΕ ΓΣΕΕ -ΑΔΕΔΥ κ. Σάββας Ρομπόλης για την ανεργία που βρίσκεται σε τόσο υψηλά επίπεδα. Αποτέλεσμα έρευνας το δημοσίευμα... Και που να δεις αυτούς που βιώνουν στο πετσί τους τις συνέπειες της στην καθημερινότητα της ζωής τους....

Αυτή η ιστορία με τον Πιστόριους, τον αθλητή που επιμένει στο στίβο κι ας μην έχει δικά του πόδια για να τρέξει... Παράδειγμα προς μίμηση από τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ο ίδιος ζήτησε να συναγωνιστεί αρτιμελείς συναθλητές του... Και τα κατάφερε. Μπράβο του. Μακάρι να είχαμε τη δύναμη της θέλησής του να μας καθοδηγεί στη ζωή...