Είπαμε να πάμε μια βόλτα την Κυριακή στην πλατεία Εξαρχείων όπου σύμφωνα με την αφίσα που δημοσιεύουμε εδώ (τη βλέπετε δίπλα) θα γινόταν παζάρι χωρίς μεσάζοντες...

Πρόκληση: Προϊόντα καλή ποιότητας από τον παραγωγό στον καταναλωτή.Ήταν αγρότες από τον Φενεός Κορινθίας. Εμείς φτάσαμε αργά. Γύρω στις 1.30.Και τα παζάρι θα έκλεινε στις 2 το μεσημέρι.

Όντως τα προϊόντα που είχαν τέλειωναν... Ελάχιστα είχαν μείνει...

Ο μύθος της πλατείας Εξαρχείων... Ηρεμότατη ήταν... Οι παραγωγοί  ήταν εδώ... Ότι μπορείς να φανταστείς. Το μέλι ξεπούλησε. Οι παραγωγοί είχαν στήσει τους πάγκους τους μέσα στο κέντρο της πλατείας. Είχαν βάλει και τα αγροτικά αυτοκίνητα δίπλα. Εδώ πουλάνε φάβα. Είχα τελειώσει οι σακούλες των 5 ευρώ. Ετούτες εδώ ήταν τρία κιλά και είχαν 10 ευρώ....

Εδώ πουλάνε κρασιά, λευκό και κόκκινο σε πλαστική συσκευασία του 1 1/5 λίτρου με 2 ευρώ. Κι αυτοί ξεπουλούν... Τα τελευταία μπουκάλια είναι μπροστά στους πελάτες που περιμένουν υπομονετικά να εξυπηρετηθούν...

Ουρά στις ελιές 1/2 κιλό με 1.50 ευρώ. Τα βανάκι είχε πολλά δοχεία με διάφορες ποικιλίες. Ότι μπορείς να φανταστείς. Το μέλι ξεπούλησε. Οι παραγωγοί μοίραζαν δικές τους κάρτες. Μια κοπέλα τους παρατηρεί. “Κάρτες του συνεταιρισμού να δίνετε παιδιά”. “Φέρτε μας”.

Με το τραγούδι του Παντελή Θαλασσινού για τον Οκτώβρη, από το δίσκο του “Καλεντάρι” καλωσορίζουμε τον καινούργιο μήνα... Όπως κάνουμε πάντα σε τούτο το Site, έτσι και στον Οκτώβρη... Καλό μήνα να έχουμε...

Ξεχωριστός μήνας είναι ο Οκτώβρης... Μήνας γενεθλίων... Εγώ και τα παιδιά μου, Ειρήνη και Λάμπρος, όλοι, Οκτώβρη γεννηθήκαμε... Πρώτος ανοίγω το χορό εγώ... Και ακολουθούν τα παιδιά μου...

Πάντα μου άρεσε αυτός ο μήνας... Και φέτος είναι ακόμα πιο όμορφος καθώς ξεκινά στο άνοιγμα μια νέας εβδομάδας φουλ από δουλειά και δράση σε πολλά επίπεδα.

Τα λέγαμε και στο χθεσινό σημείωμα μας. Ο Σεπτέμβρης μας άφησε... κληρονομιά τρία έντυπα που πρέπει να βγουν μέσα σε ένα δεκαήμερο...

Κι έτσι από το πρωί δεν έχω σηκώσει κεφάλι... Ίδια προβλέπεται η κατάσταση και αύριο και μεθαύριο...Έως ότου ολοκληρωθούν οι δουλειές μου...

Ο Οκτώβρης έχει πολλά στο κεφάλι του. Ελπίζω μόνο να δοθεί η ευκαιρία να πάνε κατ' ευχήν.

Ας ξεκινήσουμε όμως με την πιο σοβαρή που αρχίζει το απόγευμα στις 6.30 μ.μ. και αφορά το νέο μολ που ετοιμάζουν στο παλιό εργοστάσιο Μουζάκη, στον Κηφισό, στη γειτονιά που μένουμε...

Αυτό είναι το παλιό εργοστάσιο Μουζάκη που κατεδάφισαν με την άδεια του κ. Σηφουνάκη μέσα σε μια νύχτα. Τώρα ονειρεύονται να φτιάξουν ένα μεγάλο εμπορικό κέντρο που θα έχει για αυλή του το αρχαιολογικό πάρκο της Ακαδημίας του Πλάτωνα... Η φωτογραφία είναι από την πρώτη σελίδα της Εφημερίδας της ΕΚΑΠ τραβηγμένη από τον Γιώργο Τζιόρβα...

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Συγκαλείται σύσκεψη φορέων για ενημέρωση και οργάνωση δράσης ενάντια στη δημιουργία «Πολυχώρου εμπορίου και ψυχαγωγίας - αναψυχής» στο πρώην εργοστάσιο ΜΟΥΖΑΚΗ.

Ένα τέτοιο έργο θα έχει σοβαρές επιπτώσεις στις επιχειρήσεις και την ποιότητα ζωής της ευρύτερης περιοχής. Αλλοιώνει το ρόλο του Αρχαιολογικού Χώρου της Ακαδημίας Πλάτωνος και του μελλοντικού «Μουσείου της Πόλης των Αθηνών».

Η συμμετοχή όλων είναι απαραίτητη.

Η σύσκεψη θα γίνει στην αίθουσα εκδηλώσεων της 4^ης Δημοτικής Κοινότητας του Δήμου Αθήνας, Λένορμαν και Αλεξανδρείας, σήμερα Δευτέρα 1 Οκτωβρίου στις 18:30 μμ.

Επιτροπή Κατοίκων Ακαδημίας Πλάτωνα

Εμπορικός Σύλλογος Περιστερίου

Το... υπερθέαμα στο Εθνικό Κήπο σήμερα το μεσημέρι. Η υπερβολική ζέστη έχει βγάλει τις χελώνες έξω από το νερό πάνω στις λίγες πέτρες για λιαστούν στον ήλιο μεσημεριάτικα. Γύρω ο κόσμος τις παρακολουθεί... Να, δείτε τις, δεν είναι γλύκα;

Άδεια τα δρομάκια στον Εθνικό Κήπο... Ελάχιστοι περιπατητές αυτό το καλοκαιρινό μεσημέρι της τελευταίας μέρα του Σεπτέμβρη. Όσοι είναι εδώ έχουν πιάσει σκιές κάτω από τα δέντρα. Δεν είναι να κυκλοφορείς με τέτοιον ήλιο στο κεφάλι σου... Αλήθεια...

ίδια ερημιά και στα δρομάκια του Ζαππείου πίσω από το αρχαίο μνημείο. Έχουμε αφήσει τη μηχανή και πάμε να την πάρουμε. Κι ο λίγος ίσκιος γίνεται θέμα... Περπατούμε από αυτή την πλευρά του δρόμου που έχει λίγοίσκιο. Εδώ αξίζει να καθίσεις και να το περάσεις το μεσημέρι...

Ζεστός μας αποχαιρετά ο Σεπτέμβρης, απόψε... Τόσο ζεστό που μάλλον έμοιαζε με... Αύγουστο. Είχε και μια πανσέληνο χθες, άλλο πράγμα...

Φανταστικό να περπατάς την Αποστόλου Παύλου, στο Θησείο μέσα σ' αυτή την καλοκαιρινή ατμόσφαιρα....Μια στάση στο Ηρώδειο όπου οι φαν του Σαββόπουλου προσέρχονται στη συναυλία του. Και δεν είναι και λίγοι...Καρφίτσα δεν πέφτει στον περίβολο μισή ώρα πριν αρχίσει η παράσταση... Έχουν στηθεί σε ουρές να παραλάβουν τα εισιτήρια που θα τους επιτρέψουν να παρακολουθήσουν τη συναυλία...

Ύστερα στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου και μετά Αναφιώτικα και Πλάκα. Μια στάση στο καφέ της “Κλεψύδρας” για μια κρύα σοκολάτα και επιστροφή από το Μοναστηράκι στο Θησείο όπου έχω αφήσει τη μηχανή...

Κάπως έτσι μας αποχαιρετά ο Σεπτέμβρης... Δεν μπορείς να πεις πως δεν είχε τα ενδιαφέροντα του, τις ανατροπές του, γενικά μας έδωσε μια ισχυρή ώθηση να πάμε μπροστά κάποια πράγματα...

Το πρώτο δεκαήμερο έδωσε τόση χαρά που είναι ανείπωτη.. Ακολούθησαν κι άλλα δραματικά γεγονότα. Η αναστάτωση στην ΠΕΤ ΟΤΕ με τα ωράρια και τις περικοπές στους μισθούς που ταλανίζουν δυο εβδομάδες τώρα την ψυχολογία μας... Δεν ξέρω αν αυτό ευθύνεται για το χαλάζιο που έβγαλα στοαριστερό κάτω βλέφαρο του ματιού μου που καταπολεμάτε με ισχυρή αντιβίωση, κολλύριο και αλοιφή... Ευτυχώς είμαστε σε καλό δρόμο για τη θεραπεία του...

Απ' την άλλη υπάρχει μια δημιουργική υπερένταση στα εκδοτικά πράγματα. Τρεις προσπάθειες που είναι σε εξέλιξη αν μαίνεται να ολοκληρωθούν μέσα στο πρώτο δεκαήμερο του Οκτωβρίου.

Ναι, όλα πάνε καλά... Ο Σεπτέμβρης κινήθηκε με μια εκπληκτική σιγουριά πάνω σε πράγματα που μ' αρέσουν όπως είναι το ιντερνετικό ραδιόφωνο... Οι αναγνώστες μου μπορούν να δουν τις εντυπώσεις μου λίγο πιο κάτω γι' αυτό το θέμα...

Οι εγγραφές μένουν... Είναι εδώ να μας θυμίζουν πως ο καιρός φεύγει γρήγορα... Και το ζήτημα είναι να φεύγει και καλά... Παραγωγικά... Για μας και για τον κοινωνικό μας περίγυρο...

Μετράει ώρες πια... Ο Οκτώβρης είναι άντε πόρτας... Και είναι μήνας γενεθλίων για πολλούς μέσα στην οικογένεια και για μένα...

Απογευματάκι Κυριακής κατά τις 7. Οι εκδηλώσεις για τα τέσσερα χρόνια αγώνων της ΕΚΑΠ φτάνουν στο τέλος τους. Και τώρα, θέατρο... «Περικλέους Επιτάφιος (Θουκυδίδου ΙΙ 34-46)» ... Από την θεατρική ομάδα "Νεάπολις" με τον Άγγελο Χατζά και την Αργυρό Λαγαρά που ξεκινούν διαβάζοντας κάποια αποσπάσματα από διαφορετικά έντυπα. Κάποιοι γύρω μου ενοχλούνται “Δεν είναι αυτός ο Επιτάφιος” λένε... Ας είναι, αυθόρμητες αντιδράσεις...

Ο κόσμος παρακολουθεί την παράσταση με πολύ προσοχή. Εντυπωσιακό. Αν και το αρχαίο κείμενο έχει τη σύγχρονη μετάφραση Κακριδή, δεν παύει να είναι ένα σοβαρό κείμενο. Δείτε τη απόσταση που χωρίζει τους ηθοποιούς από τους θεατές. Κι εκείνοι έχουν καθίσει στο χορτάρι πάνω στο γκαζόν κι έχουν τεντώσει τις κεραίες τους. Δεν υπάρχουν και μικρόφωνα...

Το ξέφωτο στο πάρκο είναι το ιδανικό σκηνικό για την παράσταση. Ούτε φανταχτερά ρούχα, ούτε τίποτα... Όσο πιο λιτά γίνεται... Είχα χρόνια να δω κάτι τέτοιο και το απόλαυσα. Δε λείπουν βέβαια και οι καλοί γείτονες... Κάποιος κάτοικος πάνω από το Συνεργατικό Καφενείο βρήκε εκείνη την ώρα να κάνει τις δουλειές του... Κανένας σεβασμός στη δουλειά των συνανθρώπων τους...

Παίζουν τους ρόλους τους και οι θεατές τους παρακολουθούν. Και θέλει πολύ προσοχή. Κάθε λέξη του κειμένου είναι σημαντική. Ευρηματικός οι σκηνοθετικές παρεμβάσεις των ηθοποιών. Βοηθούσαν να κατανοήσουν καλύτερα τα πράγματα... Δεν είναι εύκολη υπόθεση το θέατρο. Ιδιαίτερα όταν παίζεται σε ανοιχτό χώρο...

Η θεατρική παράσταση του “Επιταφίου” φτάνει σε λίγο στο τέλος της 50λεπτά κράτησε. Αλλά η νύχτα έρχεται... Ευτυχώς που είχαν προνοήσει να βάλουν μικρούς προβολείς. Να σημειώσουμε την παρέμβαση του Στέφανου στο τέλος που ζήτησε να πει πόσο φασιστικό ήταν το κείμενο του Σοφοκλή και να το εμπλέξει με τον... υιό Μπους και τους Χρυσαυγίτες. Έλεος, Στέφανε...

Ο Αλέξανδρος μπροστά στα μηχανήματα του ραδιοφωνικού σταθμού του “Ιστόφωνο”, κάνει την εκπομπή του. Καμιά φορά τις Παρασκευές παίρνει κι αυτός τα... ρεπά του...

Η σελίδα του "Ιστόφωνου" στο Facebook. Εδώ την ώρα της εκπομπής γίνεται ζωντανή συζήτηση με τους ακροατές.Όλοι μέσα κι όποιος θέλει μιλάει, σχολιάζει, γκρινιάζει, γελάει... Διότι, αυτό είναι ραδιόφωνο... Για να τη δείτε πατήστε ΕΔΩ.

Αυτή είναι η σελίδα του "Ιστόφωνου". Δεν παίζει όλες τις ώρες,με επιλογή του Αλέξανδρου.Καμιά φορά ξεκινάει το μεσημέρι και κλείνει με τη ζωντανή εκπομπή σχεδόν κάθε απόγευμα 7-9... Πατήστε ΕΔΩ να το ακούσετε...

Πάντα μου άρεσε το ραδιόφωνο. Έχει μια μαγεία η άγνωστη φωνή που ακούγεται κι αν έχει ζεστασιά και δένει με ότι αναζητούμε μέσα μας, τότε ο συνδυασμός δημιουργεί μια εσωτερική αναστάτωση και αγαλλίαση.

Η πρώτη μου εμπειρία και επαφή με το ραδιόφωνο ήταν από το 1989, τότε που έσπασε το μονοπώλιο του κρατικού ραδιοφώνου και στην μπάντα των FM εξέπεμψε η λεγόμενη ελεύθερη ραδιοφωνία. Οι μεγαλύτεροι θα θυμούνται πόσο δυναμικά ξεκίνησε ο ραδιοφωνικός σταθμός του Δήμου Αθηναίων, ΑΘΗΝΑ 9,84, επί δημαρχίας Έβερτ...

Αργότερα δημιουργήθηκε το ΚΑΝΑΛΙ-1 από τον Δήμο Πειραιά και το ΡΑΔΙΟ-5 στη Β' Πειραιά. Στα δύο τελευταία δούλεψα ως παραγωγός εργατικών -συνδικαλιστικών εκπομπών, αφού εκείνη την εποχή είχα την ευθύνη του γραφείο Τύπου του Εργατικού Κέντρου Πειραιά.

Στο ΡΑΔΙΟ-5 εκτός από τα εργατικά ξεκίνησα τα Σάββατα 8-9 μια κοινωνική εκπομπή με τον τίτλο “Σαββατόβραδο κι είμαι πλάι σου” με μουσικό επιμελητή τον Κώστα Λάζαρη. Ο Κώστας νομίζω ότι κάνει ακόμα μουσική εκπομπή στο 902.

Την ίδια εκπομπή, “Σαββατόβραδο κι είμαι πλάι σου”, κάναμε για μερικά χρόνια και στον 902 Αριστερά στα FM με μεγάλη επιτυχία... Αλλά επειδή όλα γίνονται πάνω σε εθελοντική βάση κάποια στιγμή κουράστηκα και σταμάτησα...

Μέχρι που άρχισα να το ξανασκέφτομαι τώρα που πλησιάζω στη σύνταξη... Σαν παρέα, σαν συντροφιά, στο internet πια, στο πλάι αυτού του Site. Είχα δει ήδη αξιόλογα ιντερνετικά ραδιόφωνα... Μέχρι που γνώρισα τον Αλέξανδρο Ασημακόπουλο με το “Ιστόφωνο” του. Η κουβέντα μας ξεκίνησε στο πάρκο, την περασμένη Κυριακή καθώς ολοκληρώνονταν οι εκδηλώσεις της ΕΚΑΠ για τα τέσσερα χρόνια αγώνων. Τον Αλέξανδρο τον γνώρισα από τον Μιχάλη, ήπιαμε τις ρακές μας και κουβεντιάσαμε, ως αργά το βράδυ...

Η κουβέντα μας συνεχίστηκε στο Facebook, άκουσα την εκπομπή του, πήγα από το στούντιο και στη συνέχεια οι εξελίξεις ήταν ραγδαίες...

Ήρθε στο γραφείο μου και μου έβαλε το πρόγραμμα για το ραδιοφωνικό σταθμό. Π πειραματικός “Ράδιο-Θραψανιώτης” στήθηκε, αλλά δεν πρόκειται να εκπέμψει γρήγορα... Θέλει εξάσκηση και χρόνο για να βγει ένα καλό αποτέλεσμα. Αλλά μπήκε σε ένα δρόμο μια σκέψη μου. Κι αυτό είναι το σημαντικό.

Από τον Αλέξανδρο μαθαίνω... Τον ακούω, παρατηρώ τις κινήσεις του, τον τρόπο που δουλεύει, τον εξοπλισμό που διαθέτει... Όταν επιχειρήσω, θέλω να είμαι απολύτως έτοιμος. Γι 'αυτόκαιδεν βιάζομαι,,,

Θέλω, ωστόσο, να ευχαριστήσω τον Αλέξανδρο που μοιράστηκε μαζί μου τόσα “μυστικά” του ιντερνετικού ραδιοφώνου... Και που είναι δίπλα μου σε ότι του ζητήσω. Εξαιρετικός!

Δεν είναι καθόλου τυχαίο που κάθε απόγευμα ή σχεδόν, όπως του αρέσει του ίδιου να λέει, 7 – 9 συντονίζονται μαζί του 50 με 100 άτομα που ακούνε, κουβεντιάζουν στα τσατ, σχολιάζουν τα τραγούδια που παίζει και γενικά συμμετέχουν. Ακούστε τον κι εσείς ΕΔΩ.

Άσχετο, αλλά επίκαιρο... Αύριο το μεσημέρι, ας πάμε μια βόλτα στα Εξάρχεια...

Ξανά λίγο πίσω στις εκδηλώσεις της ΕΚΑΠ για τα 4 χρόνια αγώνων. Απόγευμα Κυριακής... Έχουμε μαζευτεί καμιά 50ριά κάτοικοι και μέλη της ΕΚΑΠ και συζητάμε... Ποιοι είμαστε; Τι κάνουμε, πως αντιμετωπίζουμε τα πράγματα. Στη φωτογραφία φαίνεται η Αθηνά που μιλάει και αναπτύσσει τις απόψεις της, όπως τις βιώνει εκείνη από μέσα... Γύρω της ο κόσμος ακούει και συμμετέχει στη συζήτηση...

Άλλο ένα πλάνο, λίγο πιο μακρινό από την ίδια διαδικασία. Χαλαρά, μέσα στο πάρκο της Ακαδημίας του Πλάτωνα, χωρίς βαθυστόχαστες εισηγήσεις, περίπλοκες αναλύσεις, απλά εκθέτουμε τα ζητήματα έτσι όπως τα βιώνουμε με τη δράση μας. Κι αυτό αρέσει... Και τραβάει την προσοχή... Δύο και δύο κάνουν τέσσερα. Απλά πράγματα...

Καθώς περνάει η ώρα ο κόσμος που ακούει γίνεται όλο και περισσότερος... Δυστυχώς δεν μπορεί να συνεχιστεί για πολύ. Στις 7 αρχίζει ο “Επιτάφιος”, η θεατρική παράσταση και πρέπει να πάμε να την παρακολουθήσουμε... Το σημαντικό πάντως είναι ότι πήραν το λόγο όσοι τον ζήτησαν και τοποθετήθηκαν... Όλα και κάτι καλό βγαίνει από αυτού του είδους τις συζητήσεις.και το πιο σπουδαίο είναι να έρθουν νέοι άνθρωποι που θα πυκνώσουν τις τάξεις και τον αγώνα μας...

Αργά το βράδυ της ίδια μέρας στο πάρκο... Με καλή παρέα και μια ρακή και τα παιδιά να παίζουν μουσική, να τραγουδούν και να τρελαίνουν... Ο Κώστας Κίτσιος είχε στήσει την κάμερα του και έγραφε. Ιδού ένα δείγμα από την ατμόσφαιρα. Το... καλαμαράκι...

• Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ περισσότερα από το Blog του Κώστα Κίτσιου