Θα μπορούσε να είναι σε ένα μπουκάλι... Θυμάστε το μύθο με τα απεγνωσμένα γράμματα που έψαχναν παραλήπτη;

Μου το έστειλε με e-mail ο Νίκος Γρίφσιας, είναι πολύ όμορφο και περιεκτικό και θέλω να το μοιραστώ μαζί σας. Κάπου, δεν μπορεί, θα διακρίνετε και στοιχεία που σας αφορούν κι εσάς, έτσι δεν είναι; Διαβάστε το προσεκτικά, παρακαλώ...

Νιώθω την ανάγκη να γράψω ένα γράμμα, γράμμα από την Αγάπη, προς την "δύσκολη", πλέον Καρδιά μου...


Αγαπητή Καρδιά,

Έχουμε καιρό να τα πούμε. Παλιά συνήθιζα να σου κάνω για ώρες παρέα, μα τον τελευταίο καιρό άλλαξαν πολλά. Με αποφεύγεις, δεν μου μιλάς, δείχνεις να μην με χρειάζεσαι, είναι σαν έχεις μια πόρτα ανάμεσα μας και εσύ όχι απλά την κλείδωσες, την έχτισες για να μην έχω καμιά ελπίδα να σε ξαναδώ. Γλυκιά μου Καρδιά καταλαβαίνω πως με όσα έγιναν πληγώθηκες πολύ, θύμωσες αλλά αυτό που εσύ δεν καταλαβαίνεις είναι πως δεν έφταιγα εγώ. Δεν βάζω εγώ τους κανόνες, ούτε μπορώ να ελέγξω τις καταστάσεις.

Το ήξερες πάντα, ότι είμαι σύμμαχος και όχι εχθρός σου. Με το να κρατάς την πόρτα κλειστή κάνεις κακό και στους δύο μας. Έχουμε ανάγκη ο ένας τον άλλο, πρέπει να το καταλάβεις, εσύ χωρίς εμένα είσαι σαν ένα δοχείο όμορφο αλλά άδειο. Εγώ χωρίς εσένα είμαι απλά χωρίς σπίτι. Μην συμβιβάζεσαι με τον Πόνο, την Προδοσία, την Πικρία, την Μοναξιά, δεν είναι φίλοι σου αυτοί, θα σε εγκαταλείψουν στην πρώτη ευκαιρία.

Αυτό που με θλίβει είναι πως δεν είσαι η μόνη που αντιδρά έτσι, οι περισσότερες Καρδιές έχετε υποπέσει στην παγίδα του Πόνου, με έχετε διώξει μακριά ,και αν συνεχίσετε, θα χαθώ. Δεν σου ζητώ να ξανασκεφτείς τίποτα για εμένα. Απλά, σκέψου τον Κόσμο χωρίς Αγάπη, σκέψου πόσο μάταια θα είναι όλα, θα είναι όλοι οι άνθρωποι μόνοι, δεν θα νιώθουν παρά ένα ατέλειωτο κενό που με τίποτα δεν θα γεμίζει, τα μάτια θα είναι θλιμμένα, και τα χείλη θα είναι κλειστά γιατί ποιος θα τους δίνει ένα γλυκό χαμόγελο; Κανείς! Και εσύ, μην νομίζεις πως και εσύ δεν θα επηρεαστείς, θα είσαι σαν ένα παλιό σκονισμένο κελάρι.

Με την ελπίδα πως θα σκεφτείς σοβαρά όσα σου γράφω, και θα μου δώσεις την ευκαιρία να ξαναμπώ στην ζωή σου, να την ομορφύνω, κάπου εδώ θα σε αφήσω.

Σε φιλώ γλυκά,
Αγάπη

ΥΓ.: Μην συμβιβαστείς με το "υπάρχεις, ζήσε!" Και προσπάθησε να είσαι σωστή, και όχι δύσκολη καρδιά, γιατί στο τέλος δεν θυμάσαι πόσο πληγώθηκες και ποιοι σε πλήγωσαν, θυμάσαι ποιους αγάπησες και ποιοι σε αγάπησαν.

• Το κομμάτι αυτό πρωτοδημοσίευτηκε στο https://myverysecrethoughts.wordpress.com από την Blogger της Διπλανής Πόρτας... Ζητάμε συγνώμη που δεν το βάλαμε από την πρώτη στιγμή, αλλά δεν γνωρίζαμε την δημιουργό...

Το "Σ' αγαπώ" από το "Ρεσιτάλ" με τον Χατζή και τη Μαρινέλα... Δεν υπάρχει πιο όμορφο...

Χθεσινό δημοσίευμα στην εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ. Προχωρεί το ψηφιακό μουσείο στην Ακαδημία Πλάτωνα... Ωστόσο έχουν ανακύψει τα πρώτα προβλήματα. Δείτε ΕΔΩ από το Blog των κατοίκων της ΕΚΑΠ.

Το WiFi στο χωριό μου, εδώ πάνω από τα γραφεία της πρώην κοινότητας... Άχρηστες οι κεραίες του. Κανείς δεν μπορεί να το χρησιμοποιήσει πια. Τέτοιες εξαγγελίες κάνει ο κ. Σαμαράς που σήμερα και αύριο είναι στη Βουλή για να αντιμετωπίσει την πρόταση μομφής που κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ.

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 09/11/201

Όσοι είχαν επενδύσει στην τηλεοπτική συνέντευξη του πρωθυπουργού της χώρας, Αντ. Σαμαρά στην “Ανατροπή” του Πρετεντέρη, στο ΜEGA μάλλον διαψεύστηκαν οικτρά. Γι' αυτό και προσωπικά δεν διέθεσα το χρόνο μου να δω μια στημένη υπόθεση με ερωτήσεις – πάσα στο αφεντικό για να δώσει τα... καθρεφτάκια του στους ιθαγενείς. Προτίμησα να κοιμηθώ, ήρεμα χωρίς κανένα εκνευρισμό από όσα “φοβερά” έλεγε ο πρωθυπουργός, όχι λάιβ, αλλά μαγνητοσκοπημένα.

Φυσικά, όπως είχα υποχρέωση ως δημοσιογράφος, παρακολούθησα όλες τις εξελίξεις γύρω από το θέμα. Κι έψαξα να βρω αν βγήκε είδηση. Πουθενά δεν έβγαινε κάτι τέτοιο. Οι εφημερίδες την επομένη βγήκαν προσπαθόντας να δώσουν μια πολιτική διάσταση στο θέμα... Οι φιλικές ανέδειξαν το ανθρώπινο πρόσωπο του Αντ. Σαμαρά, οι αντιπολιτευτικές επικέντρωσαν στο ότι δεν είπε, απολύτως τίποτα που δεν ξέραμε ώς τώρα...

Ή μάλλον σε μια προσπάθεια του να “ακουμπήσει” τους νέους, εκεί που η ανεργία ξεπερνά το 60%, δεσμεύτηκε δημόσια ότι το 2014 θα λειτουργεί δωρεάν WiFi σε όλη την Ελλάδα... Και γέλασα... Όπως γέλασαν και πολλοί άλλοι με τους οποίους μίλησα γι' αυτό το θέμα...

Μα τόσο πολύ εκτός τόπου και χρόνου, είναι ο κ. πρωθυπουργός; Και εντάξει, ο ίδιος δεν βλέπει, δεν καταλαβαίνει, δεν μπορεί να αντιληφθεί την τραγική κατάσταση στην οποία είχαν περιέλθει οι νέοι.. Οι σύμβουλοι του, τι κάνουν; Με τι ασχολούνται; Γιατί τον εκθέτουν τόσο;

Όσοι ζουν στην επαρχία ίσως γνωρίζουν τι εστί free WiFi... Οι περισσότεροι πάντως πολίτες δεν έχουν καμιά απολύτως ιδέα τι είναι αυτό και πώς λειτουργεί... Λόγω του ότι τα τελευταία χρόνια προσπαθώ να κατανοήσω τι ακριβώς είναι και πώς λειτουργεί το WiFi θα σας δώσω δυο προσωπικές εμπειρίες...

Αφορά του δήμους και την προσφορά δωρεάν WiFi... Πριν μερικά χρόνια όταν το χωριό μου το Θραψανό, στο Ηράκλειο ήταν δήμος, φρόντισαν να χρηματοδοτηθούν από Γ' Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης και να στήσουν σε διάφορα σημεία του χωριού, κεραίες WiFi. Το σήμα που εξέπεμπαν ήταν πολύ χαμηλό, έπρεπε δηλαδή να πας στα 20 – 30 μέτρα, μέσα στο δρόμο για να μπεις με το κομπιούτερ σου στο internet. Λίγα χρόνια μετά το ρούτερ έκλεισε και οι κεραίες μας έμειναν αμανάτι, ενθύμιο μιας εποχής διασπάθισης του δημόσιου χρήματος...

Το φετινό Πάσχα ο σημερινός υπουργός Εθνικής Άμυνας κ. Αβραμόπουλος μέσω του τοπικού δήμου Τρικολώνων έβαλε WiFi στο χωριό του, το Ελληνικό Γορτυνίας. Ήμουν εκεί και το είδα, ξανά χαμηλά οι εκπομπές, δεν έμπαινες εύκολα. Στις σχετικές οχλήσεις η απάντηση ήταν ότι θα έμπαιναν κι άλλες κεραίες σε πιο πολλά σημεία για να “πιάνει” καλύτερα... Έξι μήνες μετά, τίποτα απολύτως δεν έχει γίνει... Το ζητούμενο είναι ο κ. Αβραμόπουλος να πει ότι πρόσφερε κάτι στους νέους του τόπου του. Όχι φυσικά με δικά του χρήματα...

Κάτι ανάλογο έχει στο νου του και ο κ. Σαμαράς; Υποθέτω ότι εκείνοι που του το πρότειναν και θα προσπαθήσουν να το υλοποιήσουν (αν και όταν...) θα ενθυλακώσουν σε τέτοιους καιρούς σκληρής λιτότητας για το λαό, περισσότερα από 150 εκ. ευρώ...

Αλλά επειδή δεν θέλω να είμαι εμπαθής, ακόμα και όταν είμαι 100% σίγουρος πως κάπως έτσι θα συμβούν τα πράγματα, ας το δούμε κι αλλιώς. Έστω ότι τελικά καταφέρουν να στήσουν ένα απολύτως αξιόπιστο δίκτυο WiFi, αυτό είναι που πραγματικά ζητούν οι νέοι;

Όχι, αγαπητοί μου... Αυτό που επιθυμούν είναι μια σταθερότητα, ένα περιβάλλον που να μπορούν να αναπτύξουν τις δεξιότητες τους κι ένα σταθερό μέλλον για να στηριχτούν προκειμένου να κάνουν τα όνειρα τους. Να βρουν μια δουλειά που να έχει σχέση με το αντικείμενο που σπούδασαν και να μπορούν να ζήσουν με αξιοπρέπεια οι ίδιοι και οι οικογένειες τους.

Τα δωρεάν WiFi κ. Σαμαρά μοιάζουν με τα καθρεφτάκια που μοίραζαν στους ιθαγενείς οι εισβολείς κατακτητές προκειμένου να τους πάρουν ότι πολυτιμότερο είχαν: Τη γη τους. Αρκετά. Σας μάθαμε πια από την καλή...

• Το κομμάτι αυτό δημοσιεύεται στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ που αρθρογραφώ εδώ και δεκατρία συνεχή χρόνια στη στήλη μου “Επισημάνσεις”.
• Δείτε κι ΕΔΩ ένα δημοσίευμα για το Ελληνικό Αρκαδίας...

Έτσι βγήκαν οι χθεσινές ειδήσεις της ΕΡΤ... Από το δρόμο, έξω από την πύλη του ραδιομεγάρου της Αγίας Παρασκευής. Μέσα ήταν τα ΜΑΤ, αστυνομικοί φύλαγαν επίσης την κλειστή με χειροπέδες πύλη κι αυτοί εκεί... Συνεχίζουν να βγάζουν πρόγραμμα... Τους είδαν 1.200.000 άνθρωποι από το internet. Ούτε στον ύπνο τους δεν θα μπορούσαν να ονειρευτούν τέτοιες τηλεθεάσεις, οι ιδιωτικοί σταθμοί...

Και οι εφημερίδες, αυτές που δεν στηρίζουν με τα μπούνια την κυβέρνηση και δεν ασχολούνται με το αν είναι “πυροτέχνημα” 'ή “γκάφα” ή “μπλόφα” η πρόταση μομφής κατά της κυβέρνησης που κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή, έγραψαν κάτι... Εξαιρετικός ο σημερινός τίτλος της ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ.

Πολύ καλή και η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, αποτυπώνει την πραγματικότητα. “Απ' το μαύρο στο κατάμαυρο”... Αυτή είναι η αλήθεια μετά την ανακατάληψη της ΕΡΤ χθες τα ξημερώματα... Η αντίδραση των πολιτών, χιλιάδες εργαζόμενοι να βρεθούν χθες μετά τις 4 μ.μ. δίπλα τους, ήταν ιδιαίτερα εντυπωσιακή...

Τη φωτογραφία που έκανε το γύρο του κόσμου και δημοσιεύσαμε κι εμείς σ' αυτό το Site με τις χειροπέδες στην πύλη της ΕΡΤ, χρησιμοποιεί η ΑΥΓΗ στο πρωτοσέλιδο της. Αυτές λοιπόν οι χειροπέδες και η πρόταση μομφής του ΣΥΡΙΖΑ το θέμα έτσι όπως το προβάλουν οι συντελεστές της... Στην ΕΡΤ απ' ότι μάθαμε, κάποιος τους σφύριξε το λάθος με το συμβολισμό της χειροπέδας κι έβαλαν κανονικό λουκέτο...

Αυτή η τραγική εικόνα κάνει το γύρω του κόσμου. Η πόρτα της ΕΡΤ κλειστή με... χειροπέδες. Η δημοκρατία τους...

Στις 4.20 τα ξημερώματα ΜΑΤ, παρουσία εισαγγελέα, εισέβαλαν στο Ραδιομέγαρο της ΕΡΤ για να δώσουν την χαριστική βολή στην ελεύθερη ενημέρωση. Στην επιχείρηση συμμετέχουν δέκα διμοιρίες των ΜΑΤ, εκ των οποίων οι οκτώ περικύκλωσαν το κτίριο και δύο πραγματοποίησαν έφοδο. Η κυβέρνηση προσπαθεί να σιγήσει για δεύτερη φορά την ελεύθερη και δημοκρατική ενημέρωση για να προσφέρει το Ραδιομέγαρο στη "Δημόσια" Τηλεόραση.

Αυτή τη στιγμή συγκεντρώνεται πλήθος κόσμου για να υπερασπιστεί για πολλοστή φορά την ΕΡΤ και ότι αυτή αντιπροσωπεύει στις συνειδήσεις της δημοκρατικής Ελλάδας. Ο εισαγγελέας ζήτησε από τους εργαζόμενους της ΕΡΤ να εγκαταλείψουν το κτίριο. Ο πρόεδρος της ΠΟΣΠΕΡΤ Παναγιώτης Καλφαγιάννης έχει προσαχθεί ήδη στη ΓΑΔΑ 

Καλούμε όσους συναδέλφους μπορούν να στηρίξουν με την παρουσία τους την συγκέντρωση αλληλεγγύης στους εργαζόμενους της ΕΡΤ. Το Μαύρο δεν θα περάσει - Όχι στην καταστολή των λαϊκών αγώνων.

Φωτογραφία “δανεισμένη” από το google+, ανεβασμένη από τον Ηλία Ατσάρο, πανέμορφη, δεν βρίσκετε;

Βροχερή μέρα σήμερα... Ή μάλλον να το θέσω αλλιώς, όταν ξύπνησα βρήκα τα πάντα βρεγμένα γύρω μου... Όχι, χαμπάρι δεν πήρα στη διάρκεια της νύχτας. Κοιμήθηκα καλά χθες βράδυ...

Τετάρτη Νοεμβρίου 2013, μέρα γενικής απεργίας... Στις 8 το πρωί οι δρόμοι δεν έχουν κίνηση, όπως μια συνηθισμένη κάθε μέρα. Τα λεωφορεία έχουν στάση εργασίας ώς τις 9, αλλά είναι μόνο αυτός ο λόγος;

Και ο καιρός παρόλο που η βροχή σταμάτησε, είναι μουντός και μαύρος... Δεν βγήκα χθες το απόγευμα, ξάπλωσα λιγάκι μετά την επιστροφή μου το μεσημέρι από την ΠΕΤ ΟΤΕ και λίγο πριν σηκωθώ, να τσιμπήσω κάτι και να ανοίξω το κομπιούτερ μου για να πλοηγηθώ στον κόσμο, ένας καλός άγγελος με SMS με προειδοποιούσε: “Το πάει για βροχή, πρόσεχε...”

Και σήμερα στη δουλειά... Το να εργάζεσαι για ένα συνδικάτο είναι μια μάλλον ιδιόμορφη υπόθεση. Γνωρίζεις καλά τα αιτήματα των εργαζομένων που απεργούν, αλλά δεν μπορείς να απεργήσεις εσύ... Κάποιος πρέπει να είναι πίσω, να σηκώνει το τηλέφωνο, να δίνει οδηγίες σε κείνους που απεργούν σε σχέση με τα ποσοστά ασφαλείας και να συγκεντρώνει από τα fax τα ποσοστά συμμετοχή κατά Τ.Δ.Ε. Δεν με ενοχλεί. Ως δημοσιογράφος, τόσα χρόνια, μπορώ να κάνω ρεπορτάζ από το γραφείο μου, έχοντας επαφή με πολλά νέα από το internet, το ραδιόφωνο, την τηλεόραση και να προσθέτω με τη δική μου εμπειρία θετικά στην ενημέρωση...

Ωστόσο, αν τα καταφέρω, κατά τις 12 θα πάω μια βόλτα να δω τις απεργιακές συγκεντρώσεις. Έχω την περιέργεια να δω πώς ανταποκρίνεται ο κόσμος στο κάλεσμα των συνδικαλιστικού κινήματος, πώς αντιδρούν τα ανακλαστικά του...

Η μέρα θα δείξει... Κι εγώ θα είμαι εδώ για να την παρακολουθήσω. Ας ξεκινήσει τουλάχιστον όμορφα...

• Δείτε ΕΔΩ μιά άλλη άποψη για την απεργία στις μέρες μας

Αυτή η φωτογραφία συνοδεύει το κείμενο. Παιδιά που χρησιμοποιούν υπολογιστές με μικρές δυνατότητες κατάφεραν να προξενήσουν βλάβη σε ένα ολόκληρο λογισμικό...

Μου το έστειλε η Μαριέττα Μουρούτη και το μοιράζομαι μαζί σας... Ένα εκπληκτικό πείραμα που μας δείχνει ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος δεν γνωρίζει όρια όταν τον αφήνουν να αναπτυχθεί.

Η One Laptop Per Child ανήκει στον ελληνικής καταγωγής καθηγητή του ΜΙΤ, Νicholas Negroponte και η αποστολή της είναι να ενδυναμώσει τα φτωχότερα παιδιά του κόσμου μέσα από την εκπαίδευση.

Στόχος της είναι να παρέχει σε κάθε παιδί ένα στιβαρό, χαμηλού κόστους, χαμηλής ισχύος, συνδεδεμένο laptop. Για το σκοπό αυτό, έχουν σχεδιάσει το υλικό, το περιεχόμενο και το λογισμικό για τη συνεργάσιμη, χαρούμενη, και αυτο-εξούσια μάθηση. Με την πρόσβαση σε αυτό το είδος του εργαλείου, τα παιδιά μπορούν να ασχολούνται με την εκπαίδευσή τους, να μάθουν, να μοιράζονται και να δημιουργούν από κοινού, χωρίς καν τη βοήθεια ή υπόδειξη κάποιου δασκάλου. Συνδέονται μεταξύ τους, για τον κόσμο αυτό και για ένα λαμπρότερο μέλλον.

Έτσι λοιπόν οι άνθρωποι της OLPC έκαναν ένα τρομερά ενδιαφέρον πείραμα το 2012:

Έψαξαν να βρουν τη χώρα με το μεγαλύτερο αναλφαβητισμό, (είναι δυστυχώς η Αιθιοπία) και έριξαν σε ένα απομακρυσμένο φτωχό χωριό 50 μίλια μακριά από την Αντίς Αμπέμπα δέκα κλειστά κουτιά χωρίς οδηγίες, που περιείχαν δέκα φορτισμένους φορητούς υπολογιστές (tablets). Τα κουτιά περιείχαν και δέκα ηλιακούς φορτιστές.
Υπάρχουν σημαντικές εκπαιδευτικές προκλήσεις στην Αιθιοπία. Αν και η Εκπαίδευση για Όλους (EFA) έχει προσπαθήσει να παγκοσμιοποιήσει την πρόσβαση στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, τα σημερινά εθνικά στοιχεία δείχνουν ότι μόνο το 60% των παιδιών που φοιτούν, με ένα μαθητή-δασκάλου αναλογία 1 προς 72. Σήμερα η Αιθιοπία χρησιμοποιεί το μοντέλο διδασκαλίας, όπου η παπαγαλία και η υποταγή των φοιτητών έχουν προτεραιότητα. Η βελτίωση της ποιότητας στην εκπαίδευση είναι ένας σημαντικός στόχος που θα μπορούσε να εξαρτάται από την παιδαγωγική προσέγγιση και δομή του προγράμματος σπουδών.

Υπάρχει επίσης μια ευρεία έλλειψη πρόσβασης σε πόρους (συμπεριλαμβανομένων των εγχειριδίων και του εξωσχολικού εκπαιδευτικού υλικό).
Να σημειώσουμε εδώ ότι το συγκεκριμένο χωριό δεν έχει φυσικά ρεύμα, οι άνθρωποι δεν έχουν δει ποτέ τίποτε ηλεκτρονικό ή ηλεκτρικό κι ακόμα περισσότερο, τα παιδιά, ελλείψει σχολείου δεν γνωρίζουν καν την έννοια του γραπτού λόγου ή των γραμμάτων.

Οι συσκευές, διέθεταν ένα μικροτσίπ που κατέγραφε τον τρόπο χρήσης τους και οι ερευνητές συνέλεγαν τις πληροφορίες μία φορά την εβδομάδα χωρίς να επεμβαίνουν ή να αλληλεπιδρούν με τα παιδιά. Τα αποτελέσματα ήταν παραπάνω από εκπληκτικά. Ήταν εκθαμβωτικά.

Όπως λέει ο ίδιος ο κ. Νεγροπόντε, εφόσον τους έριξαν δέκα πακέτα χωρίς καμιά οδηγία και καμιά βοήθεια στο να κατανοήσουν τι είναι αυτά και σε τι χρησιμεύουν, στην αρχή πίστευαν ότι τα παιδιά θα έπαιζαν με τα κουτιά μόνο.

Όμως, η περιέργεια τα ώθησε να τα ανοίξουν και μέσα σε 4 λεπτά, ένας πιτσιρικάς είχε βρει το κουμπί on/off και έθεσε ένα σε λειτουργία χωρίς να έχει ξαναδεί ποτέ του τέτοιο κουμπί. Αμέσως το έδειξε και στους άλλους. Μέσα σε πέντε μέρες το κάθε παιδί από αυτά που δεν είχαν ποτέ τους ξανά επαφή με τίποτα ηλεκτρικό ή ηλεκτρονικό, χρησιμοποιούσε κοντά στις 50 εφαρμογές του Android!

Σε δύο εβδομάδες τα νήπια που δεν είχαν ξαναδεί γραπτή λέξη στη ζωή τους, τραγουδούσαν και αναγνώριζαν την αγγλική αλφάβητο και μάλιστα την δίδαξαν και σε κάποιους μεγάλους.

Οι εκπλήξεις δεν σταμάτησαν όμως εδώ: Μέσα σε 5 μήνες χρήσης των ταμπλετών, οι πιτσιρικάδες είχαν καταφέρει να χακάρουν το σύστημα Android!!!
Κάποιος νεαρός αντιλήφθηκε την ύπαρξη της κάμερας (την οποία είχαν απενεργοποιήσει από τα εργαστήρια γιατί δεν πίστευαν ότι θα χρησιμοποιηθεί ποτέ) και μέσα από το μενού και τις εικόνες προσπαθούσε να βρει τι ήταν αυτό και σε τι χρησίμευε. Στο τέλος, έσπασε τις κλειδωμένες ρυθμίσεις της επιφάνειας εργασίας, έθεσε σε λειτουργία την κάμερα και έδειξε και στους άλλους πώς γίνεται.

Όταν οι ερευνητές πήγαν να συλλέξουν τις πληροφορίες ανακάλυψαν ότι το κάθε παιδί είχε ξεκλειδώσει τις ρυθμίσεις, είχε προσαρμόσει την επιφάνεια εργασίας στα μέτρα του και είχε βάλει πάνω τις εκπαιδευτικές εφαρμογές που το ενδιέφεραν περισσότερο! Στο μεταξύ, είχαν βρει τον τρόπο να φορτίζουν τις ταμπλέτες τους με τους ηλιακούς φορτιστές!

Ο Νίκολας Νεγρεπόντε και η OLPC φιλοδοξούν να εφοδιάσουν με ένα ηλιακό laptop κάθε παιδί του αναπτυσσόμενου κόσμου δίνοντάς τους πρόσβαση στη μάθηση. Το φιλόδοξο όραμα περιλαμβάνει πάνω από 100 εκατομμύρια υπολογιστές, έναν για κάθε παιδί που δεν έχει πρόσβαση στην εκπαίδευση και τη γνώση.

Οι φορητοί αυτοί υπολογιστές κοστίζουν περίπου 100 ευρώ ο καθένας και περιέχουν όλες τις βασικές λειτουργίες ενός σύγχρονου υπολογιστή καθώς και τη δυνατότητα σύνδεσης στο ίντερνετ.

Το πρόγραμμα μετά από πολλά έτη δουλειάς και προώθησης, με τη βοήθεια επενδυτών, δωρητών αλλά και πολλών εθελοντών έχει πραγματοποιηθεί και αποφέρει καρπούς, σε αρκετές χώρες και πόλεις, όπως η Μαδαγασκάρη, η Αρμενία, η Ινδία, η Αργεντινή, η Κολομβία η Ουρουγουάη, η Παραγουάη, η Νικαράγουα, η Ρουάντα, η Αιθιοπία, η Γάζα κι η Ραμάλα, το Αφγανιστάν, το Νεπάλ, το Περού, η Κένυα και άλλες.

Κλείνουμε με δύο πολύ σημαντικές φράσεις από την ομιλία του πρωτοπόρου κ. Νεγροπόντε που αντικατοπτρίζουν την τεράστια σημασία της εκπαίδευσης:

«…Τεράστια εντύπωση μου προκαλούσε όταν συναντούσα αρχηγούς κρατών και τους ρωτούσα: “Ποιο είναι το πιο πολύτιμο αγαθό που έχει η χώρας σας; Η σημαντικότερη πηγή πλούτου;” και ΔΕΝ μου απαντούσαν “τα παιδιά”. Όταν τους το ανέφερα, βιάζονταν να συμφωνήσουν κατόπιν εορτής.

Η πολυετής πείρα μου αλλά και η ιστορία, μου δίδαξε ότι όσο μεγάλα κι αν είναι τα προβλήματα μιας χώρας η επίλυσή τους πάντα περιλαμβάνει την εκπαίδευση. Μερικές φορές, αρκεί και μόνον αυτή. Και τέλος, η εκπαίδευση μέσω διδασκάλων είναι ένας, αλλά όχι ο μοναδικός τρόπος μάθησης…»