Αυτή είναι η εικόνα του σπιτιού μου στο Θραψανό πριν λίγες μέρες. Όχι δεν τις τραβήξαμε εμείς αυτές τις φωτογραφίες, επειδή απλά εμείς δεν πήγαμε το φετινό καλοκαίρι. Αν το θέλει ο Ιεχωβά ίσως τα καταφέρουμε να πάμε μια εβδομάδα τον χειμώνα...


Και γιατί θεωρούμε καλή αυτή την εικόνα; Διότι σύμφωνα με τα λόγια ανθρώπων που αγαπάμε τον χειμώνα, ιδιαίτερα στον χιονιά του φετινό Γενάρη οι βουκαμβίλιες δεν άντεξαν και ξεράθηκαν... Βλέπετε τα ξεράδια ακόμα πάνω στο ξύλο. Κάποτε όλα αυτά ήταν δροσερά, καταπράσινα.


Ευτυχώς η στεναχώρια μας δεν κράτησε πολύ, αν και ήμασταν αποφασισμένοι να τις ξαναβάλουμε στην ίδια θέση. Όμως η ίδια η φύση αναζωογονεί τον εαυτό της. Έτσι έχει  ορίσει ο Δημιουργός. Οι βαθιές ρίζες της ξαναέδωσαν νέα πράσινα κλαριά. Η ελπίδα είναι πάντα εδώ.


Θα χρειαστεί χρόνο για να ξαναγίνουν όπως ήταν. Το ξέρουμε. και έχουμε την υπομονή για αν τις περιμένουμε. Και θα είμαστε σε θέση να τις φροντίζουμε ώστε η ανάπτυξη τους να γίνει όσο πιο φυσιολογικά γίνεται. Είναι κάτι που μπορεί να γίνει. και θα γίνει.


Αυτή που πραγματικά αντέχει στο χρόνο είναι η τριανταφυλλιά της μητέρας μου. Άντεξε στον ασβέστη της οικοδομής και στο απότιστο χώμα για μερικά χρόνια, άντεξε και στο χιονιά. Παράδειγμα για μας να προσπαθούμε να αντέχουμε σε κάθε καιρό τις κακοτοπιές της ζωής.


Μπορούμε να πάρουμε ένα μάθημα από τις αντοχές αυτών των φυτών, της βουκαμβίλιας; Και βέβαια μπορούμε. Τότε που μπροστά μας ορθώνεται ένα τείχος και νομίζουμε ότι δεν υπάρχει καμιά ελπίδα και καμιά σωτηρία πάντα θα υπάρχει μια χαραμάδα για να μπει φως στη ζωή μας.


Πόση χαρά μπορεί να δώσει στον άνθρωπο ένα τέτοιο απλό γεγονός; Μεγάλη για μας που αυτά τα φυτά τα τοποθετήσαμε εκεί στη συγκεκριμένη θέση με πολύ πολύ αγάπη. Ήταν κάτι παραπάνω για μας πέρα από το πράσινο που ομόρφαινε τον τοίχο μας...

«Και τα άλογά του αποδείχτηκαν ταχύτερα από λεοπαρδάλεις και αποδείχτηκαν αγριότερα από λύκους βραδινούς. Και τα άτια του έξυσαν το χώμα, και από μακριά έρχονται τα άτια τα δικά του. Πετούν σαν τον αετό που σπεύδει να φάει κάτι». Αββακούμ 1:8

Καθώς μελετούσα το Λόγο του Θεού και έκανα στοχασμούς στο 1ο κεφάλαιο του βιβλίου του προφήτη Αββακούμ αυτή η συγκεκριμένη έκφραση: «Και τα άλογά του αποδείχτηκαν ταχύτερα από λεοπαρδάλεις και αποδείχτηκαν αγριότερα από λύκους βραδινούς», συνεχώς επαναλαμβανόταν μέσα στο νου και την καρδιά μου· ειδικά η φράση: «αγριότερα από λύκους βραδινούς». 

Ο βραδινός λύκος, εξοργισμένος και εξαγριωμένος μετά από μια ολόκληρη ημέρα που δεν κατόρθωσε να βρει τίποτα για φαγητό, τώρα που άρχισε να σουρουπώνει θα γίνει πιο επικίνδυνος, πιο ανηλεής, πιο αδηφάγος, με διάθεση να αρπάξει ότι περισσότερο μπορεί για να καλύψει την απληστία και την πείνα του.

Έχετε οποιαδήποτε αμφιβολία ότι αυτό το τρομακτικό πλάσμα που σκορπίζει μέσα μας αμφιβολίες και φόβους, που πολλές φορές συγχύζει το νου και την καρδιά μας, που με κάθε τρόπο προσπαθεί να μας κάνει να βρισκόμαστε σε διαμάχη με τους αδελφούς μας, με τους οικείους μας, με τους συνεργάτες μας, με τους συνανθρώπους μας, με τον ίδιο μας τον εαυτό, ακόμα και με τον Ιεχωβά, έχετε οποιαδήποτε αμφιβολία ότι αυτό το τρομακτικό πλάσμα δεν είναι άλλος από τον Σατανά το διάβολο, δεν είναι άλλοι από τους ψευδοδιδασκάλους, από όπου κι αν αυτοί προέρχονται, και ίσως, συγχωρέστε με για την τόλμη μου, πολλές φορές από τον ίδιο τον κακό μας εαυτό;

Τη στιγμή εκείνη είναι που γεννιούνται σκέψεις σαν κι αυτές μέσα στην καρδιά μας, σκέψεις που ηχούν τόσο έντονα στα αυτιά μας: «Πού είναι τώρα ο Ιεχωβά ο Θεός σου;» «Πού είναι τώρα ο Ιεχωβά ο Θεός σου;» Πόσο ανόητοι και άπληστοι γινόμαστε μερικές φορές, όσο κι αν δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε, γεμίζοντας τη σκέψη μας και την καρδιά μας με τις δηλητηριασμένες τροφές και τις ανέσεις που ο κόσμος του Σατανά μας προσφέρει νομίζοντας ότι θα έχουμε ευρυχωρία και ευημερία, κι όταν κάποια στιγμή καταλάβουμε ποιο δρόμο είχαμε πάρει διαπιστώνουμε με πόνο και λύπη, πόσο άδεια, πόσο κούφια, πόσο κενή περιεχομένου ήταν η ζωή μας. Κι όλα αυτά που νομίζαμε ότι μας πρόσφεραν κάποια άνεση, τώρα έγιναν αιτία πίκρας, στενοχωρίας και ανείπωτου πόνου. 

Ο Μεγάλος Ποιμένας, ο Ιεχωβά Θεός, μας προτρέπει να θανατώσουμε αυτούς άγριους βραδινούς λύκους τώρα, χωρίς δισταγμό, χωρίς καθυστέρηση, όσο είναι νωρίς, πριν προξενήσουν ζημιά στη ζωή μας, ειδικά όσο βλέπουμε να πλησιάζει η ημέρα, επειδή γνωρίζει ο Διάβολος ότι έχει λίγο καιρό, και θα γίνεται ολοένα και πιο επικίνδυνος, ολοένα και πιο αιμοβόρος εκείνος και τα όργανά του.

Πώς νομίζετε ότι θα συμπεριφερθούν οι βραδινοί άγριοι και πεινασμένοι λύκοι, όταν στα προβατάκια του κοπαδιού του Ιεχωβά έρθουν ημέρες συννεφιασμένες και σκοτεινές και ο ήλιος φαίνεται να έχει χαθεί; Όταν η απελπισία και ο φόβος κυριεύσουν την καρδιά μου; Ευκαιρία θα βρουν, γιατί αυτή την ευκαιρία περιμένουν, να σπεύσουν να σκίσουν και να καταβροχθίσουν τη ζωή μας. Δεν θα επιτεθούν στον χριστιανό μόνο στις ηλιόλουστες ημέρες της πίστης, αλλά κυρίως στο σκοτάδι των ψυχικών συγκρούσεων, των φόβων και των αμφιβολιών, θα πέσουν επάνω του να τον καταβροχθίσουν.

Οι ψεύτικοι δάσκαλοι, οι ψευδοπροφήτες που κυνηγούν με λαχτάρα και αγωνία την πολύτιμη ζωή σας, καταβροχθίζουν τους ανθρώπους κάτω από τα ψεύτικα και απατηλά ενδύματά τους, και είναι τόσο επικίνδυνοι και απεχθείς, ίσως και περισσότερο επικίνδυνοι και περισσότερο απεχθείς, από τους άγριους βραδινούς λύκους. Το σκοτάδι είναι το στοιχείο τους, η απάτη είναι ο χαρακτήρας τους, η καταστροφή είναι το τέλος τους. 

Κινδυνεύουμε  περισσότερο από αυτούς που φορούν ένδυμα προβάτου. Ευλογημένος είναι εκείνος που φυλάσσεται από αυτούς, επειδή χιλιάδες γίνονται θήραμα των άγριων βραδινών λύκων όταν τους αφήσουμε να εισβάλλουν, στη δική μας ζωή ή στη ζωή της εκκλησίας μας.

Ας προσέχουμε τι διαβάζουμε, τι σκεπτόμαστε, τι επιδιώκουμε, σε τι αποβλέπουμε σε κάθε στιγμή της ζωής μας και ας εμπιστευόμαστε στον Ιεχωβά και στην πιστή Του οργάνωση, μελετώντας και στοχαζόμενοι όλα όσα με τόση φροντίδα, με τόση αγάπη, με τόση στοργή, με τόση ειλικρίνεια, με τόση ανιδιοτέλεια, με τόση υπομονή και επιμονή, ετοιμάζουν για εμάς οι αδελφοί μας, την κατάλληλη και πάντοτε επίκαιρη πνευματική τροφή κι ας προσευχόμαστε ημέρα και νύχτα για αυτούς.

Και όπως τα πρόβατα ξαπλώνουν στο πράσινο χορτάρι για να ξεκουραστούν και να απολαύσουν την τροφή τους, γιατί γνωρίζουν ότι ο ποιμένας τους αγρυπνεί για εκείνα, έτσι κι εμάς, τα μικρά και ταπεινά Του προβατάκια, ο Ιεχωβά Θεός, ο Μεγάλος ποιμένας μας καλεί να θυμόμαστε τα τόσο όμορφα λόγια που έγραψε στον 23ο Ψαλμό ο Δαβίδ: 

«Ο Ιεχωβά είναι ο Ποιμένας μου. Δεν θα μου λείψει τίποτα. Σε χλοερά βοσκοτόπια με βάζει να ξαπλώσω· Με φέρνει σε τόπους ανάπαυσης με άφθονα νερά. Αναζωογονεί την ψυχή μου. Με οδηγεί στα μονοπάτια της δικαιοσύνης για χάρη του ονόματός του. Αν και περπατώ σε κοιλάδα βαθιάς σκιάς, Δεν φοβάμαι κανένα κακό, Γιατί εσύ είσαι μαζί μου· Το ραβδί σου και το μπαστούνι σου, αυτά με παρηγορούν. Ετοιμάζεις μπροστά μου τραπέζι, ενώπιον εκείνων που μου δείχνουν εχθρότητα. Με λάδι άλειψες το κεφάλι μου· Το ποτήρι μου είναι καλογεμισμένο. Ασφαλώς, αγαθότητα και στοργική καλοσύνη θα με ακολουθούν όλες τις ημέρες της ζωής μου· Και θα κατοικώ στον οίκο του Ιεχωβά σε μακρότητα ημερών»

Θα έρθει κάποια ημέρα αδελφοί μου, δεν αργεί, που ο λύκος θα κατοικεί μαζί με το αρνί, σε μια παραδεισένια γη όπου εκεί δεν θα υπάρχουν πια οι άγριοι βραδινοί λύκοι. Ας συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε και να προσευχόμαστε στον Ιεχωβά Θεό να μας φυλάξει ώστε να συνεχίσουμε να βαδίζουμε με ασφάλεια στο δρόμο που οδηγεί στην αιώνια ζωή μέχρι την τελευταία μας πνοή, μέχρι το ύστατο χτύπο της καρδιάς μας, μέχρι το τελευταίο ανοιγόκλεισμα των ματιών μας. Να έχετε μια ευλογημένη ημέρα στην παρουσία του στοργικού μας πατέρα, του Ιεχωβά Θεού!

Δοκιμάστε το και θα δείτε. Δώστε στη Google να σας βρει κάτι για την ανατολή του ήλιου και τη μαγεία της ώρας στο ξημέρωμα μιας νέας μέρας. Ο υπολογιστής σας θα γεμίσει με υπέροχες εικόνες. Πανέμορφες! Εμείς όμως δεν κάναμε κάτι ανάλογο σ’ αυτό που σας παρουσιάζουμε σήμερα…


Οι φωτογραφίες είναι πρωτότυπες, τραβηγμένες και σταλμένες σε μας, από άνθρωπο που αγαπούμε και εκτιμούμε. Και είναι σα να το ζούμε. Ξημερώματα στην ταράτσα – μπαλκόνι του σπιτιού του Γιάννη και της Μαρίνας στην Ελύκη Αιγίου. Τι όμορφο να μοιράζεσαι πράγματα ανάμεσα στην αδελφότητα!


Οι πρώτες ηλιαχτίδες σκάνε δειλά και αδύναμα στον πρωινό ουρανό. Παίζουν κρυφτό πίσω από τα σύννεφα (όπου και αν υπάρχουν…) και αρχίζουν να μπλέκονται με το γαλάζιο χρώμα. Του ουρανού και της θάλασσας. Στο βάθος ο Κορινθιακός... Το θυμάμαι πολύ καλά αυτό το τοπίο στο απόγευμα προς της δύση.


Η ανατολή του ηλίου καλωσορίζει μια ακόμα καινούρια μέρα και για κάποιο λόγο, όταν την αντικρίζουμε βλέπουμε σε αυτή την ελπίδα, την αισιοδοξία και κατανοούμε το νόημα της ζωής. Έτσι δεν είναι; Ποιος μπορείς να πει το αντίθετο αλήθεια; Ουδείς. Αυτό είναι τα ο μόνο βέβαιο… Αρκεί να είναι ειλικρινής.


Πολύ εύστοχα σημειώνει η Μαρίνα, ότι το να περιμένεις αυτή την ώρα, την ανατολή και να καταγράφεις κάθε στιγμή, είναι πραγματικά ένα δώρο από τον Ιεχωβά. Τυχεροί όσοι ξυπνούν νωρίς και μένουν σε ανοιχτό μέρος, όπως είναι το σπίτι των παιδιών για να την απολαύσουν. Κάποιοι σαν εμάς στην Αθήνα, δεν το έχουμε.


Κρατώ όλη αυτή την ομορφιά, επειδή θέλω να τη μοιραστώ μαζί σας. Με σας τους υπέροχους και μοναδικούς αναγνώστες του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ που σε καιρούς δύσκολους επιμένετε να είσαστε εδώ, σταθεροί στην προτίμηση σας και να στηρίζετε τον ιστότοπο… Για μας είναι κι αυτή μια ευλογία και σας ευχαριστώ.


Έτσι όμορφα, αισθάνομαι κι εγώ για σας, καθώς φροντίζω καθημερινά να σας δίνω το καλύτερο που μπορώ, ώστε πραγματικά μπαίνοντας εδώ να μην κατακλύζεστε από το άγχος και την πίεση της καθημερινότητας, αλλά να φεύγετε πιο ανάλαφροι, αναζωογονημένοι… Αυτό είναι που χρειαζόμαστε όλοι…

Βλέπουμε τόσα αρνητικά πράγματα γύρω μας και η ιστορία της 8χρονης Ευαγγελίας με την εξέλιξη που είχε και έχει, μας προσγείωσε σ’ αυτό που θα έπρεπε να έχουμε και να καλλιεργούμε, ως άνθρωποι, στην καρδιά μας… Την αγάπη!


Ας έχουμε βέβαια στο νου μας ότι τίποτα δεν τελείωσε. Ότι απλώς τα πράγματα μπήκαν σε μια σειρά και ότι ενδεχομένως να χρειαστεί κι άλλο τη βοήθεια μας. Έτσι κι αλλιώς όλη η οικογένεια κινείται πολύ προσεκτικά και ενημερώνει για κάθε βήμα της.


Μάθημα για όλους μας. Όσο μεγάλο κι αν είναι το πρόβλημα δεν χρειάζεται να απογοητευόμαστε, να κλεινόμαστε στον εαυτό μας και να το βιώνουμε μόνοι μας. Το βάρος είναι μεγάλο και οι πλάτες μας αδύναμες…

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 09/09/2017

Ο τίτλος που βάλαμε στο σημερινό κείμενο προσπαθεί να δώσει το στίγμα του περιεχομένου του. Από αυτά τα δυο πράγματα πάσχει η σημερινή κοινωνία. Κι όσο προχωρούμε στο ρεύμα του χρόνου, τόσο και γίνεται και πιο ευδιάκριτη η απουσία τους. Και μπορούμε να το δούμε στην καθημερινότητα μας.

Στα κακά που κυριαρχούν στη ζωή μας και μια ματιά σε τίτλους εφημερίδων ή στις ειδήσεις μπορεί να σας πείσει πως έτσι έχουν τα πράγματα και στα καλά, που μπορεί αναλογικά να είναι πιο λίγα, αλλά λάμπουν σαν διαμάντια και μας βοηθούν να κατανοήσουμε καλύτερα τα πράγματα.

Δεν θα σταθώ στα κακά. Θα σχολιάσω μόνο την ευαισθησία και την άμεση ανταπόκριση του κόσμου όταν έγινε γνωστό το πρόβλημα της μικρής Ευαγγελίας από τα Χανιά. Η άμεση ανταπόκριση και η ευαισθητοποίηση του κόσμου κατάφερε μέσα σε πέντε μέρες να μαζευτεί το καθόλου ευκαταφρόνητο ποσό των 380.000 ευρώ και να γίνει εφικτό το παιδί να πάει στο Λονδίνο για τη θεραπεία που χρειαζόταν.

Εύκολο; Καθόλου, αν λάβει κανείς υπόψη του τη δύσκολη οικονομική συγκυρία σε εποχές συνεχόμενων μνημονίων. Αυτό δείχνει ότι υπάρχει πολύ ανθρωπιά ακόμα ανάμεσα μας, όσο κι αν οι ενδείξεις προσπαθούν να μας πείσουν, μέσω της σκληρής καθημερινή ειδησεογραφίας, πως τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά.

Τι λοιπόν είναι αυτό που κάνει τους ανθρώπους, να λειτουργού τόσο άσχημα, ενώ κατά βάθος η αλληλεγγύη είναι έμφυτη και διάχυτη παντού; Ας δούμε τέσσερις πιθανούς παράγοντες σε διάφορους τομείς, που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο μας αφορούν και ίσως να μας επηρεάζουν:

● Απληστία. Σε δημοσίευμα της εφημερίδας «New York Times», ο Δρ Τζέρομ Κάσιρερ, πρώην εκδότης του ιατρικού περιοδικού «The New England Journal of Medicine», εξηγεί: «Όταν οι ερευνητές είναι υπόχρεοι σε [φαρμακευτικές] εταιρίες επειδή σεβαστό μέρος του εισοδήματός τους προέρχεται από αυτές, υπάρχει μια απίστευτη τάση να βγάζουν πορίσματα που τις εξυπηρετούν».

● Επιτυχία πάση θυσία. Στη Γερμανία, πιστεύεται ότι αρκετοί φοιτητές δωροδόκησαν καθηγητές με χιλιάδες ευρώ προκειμένου να αποκτήσουν διδακτορικό τίτλο, ένα σύμβολο επιτυχίας σε εκείνη τη χώρα. Στα πλαίσια μιας έρευνας στην οποία αναφέρθηκε η εφημερίδα «The New York Times», πολλοί μαθητές και φοιτητές που ενεργούσαν αντιδεοντολογικά είπαν ότι «σκοπεύουν να ακολουθήσουν αυστηρό κώδικα αξιών» αφού πρώτα καταξιωθούν επαγγελματικά.

● Απουσία προτύπων. Η εφημερίδα «The New York Times» παρέθεσε τα εξής λόγια ενός καθηγητή σχετικά με τους μαθητές δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης: «Ίσως μπαίνουμε στον πειρασμό να πούμε ότι έχουν χάσει την ηθική τους πυξίδα... Είναι μάλλον καλύτερα να πούμε ότι οι δάσκαλοί τους, οι μέντορές τους και η υπόλοιπη κοινωνία δεν τους βοήθησαν καν να κατασκευάσουν και να εγκολπωθούν μια ηθική πυξίδα».

● Πράξεις που δεν συνάδουν με τις αξίες. Σε μια έρευνα κατά την οποία ρωτήθηκαν σχεδόν 30.000 μαθητές, το 98% δήλωσαν ότι πιστεύουν πως η εντιμότητα είναι ουσιώδης στις προσωπικές σχέσεις. Ωστόσο, οι 8 στους 10 παραδέχτηκαν ότι έχουν πει ψέματα στους γονείς τους, ενώ το 64% παραδέχτηκαν ότι είχαν αντιγράψει στις εξετάσεις την προηγούμενη χρονιά.

Και τι θα πούμε για την εμπιστοσύνη που δοκιμάζεται στις μέρες μας, ακόμα και μέσα στην οικογένεια, αλλά και στην κοινωνία ολόκληρη;

Ο Μίχαελ Κόσφελτ, καθηγητής διοίκησης επιχειρήσεων στο Πανεπιστήμιο της Φρανκφούρτης στη Γερμανία, συμπέρανε κατόπιν πειραμάτων ότι η εμπιστοσύνη είναι «χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης με βιολογική βάση». Ο κ. Κόσφελτ ανακάλυψε πως, όταν υπάρχει αλληλεπίδραση μεταξύ δύο ατόμων, ο ανθρώπινος εγκέφαλος εκκρίνει οξυτοκίνη, μια ορμόνη η οποία βοηθάει στην ανάπτυξη εμπιστοσύνης. «Η εμπιστοσύνη είναι μάλιστα ένα από τα διακριτικά γνωρίσματα του ανθρώπινου είδους», δηλώνει ο ίδιος. «Όταν απουσιάζει, κατά μία έννοια παύουμε να είμαστε άνθρωποι». Το ερώτημα λοιπόν είναι για τον καθένα μας. Θα γίνουμε όπως όλοι ή θα προσπαθούμε με τις πράξεις μας και τις ενέργειες μας να διαφέρουμε και να παραμένουμε άνθρωποι;

• Αυτό το κομμάτι θα δημοσιευτεί το Σάββατο 9/9/2017 στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στη στήλη μου «Επισημάνσεις».
• Δείτε ΕΔΩ τις πρώτες θετικές ενδείξεις. Η δύναμη της αγάπης είναι πολύ μεγάλη!

Όπου κι αν πας στις εκκλησίες των Μαρτύρων του Ιεχωβά θα βρεις διάχυτη την ίδια αγάπη… Και παντού, στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό θα ακούσεις ακριβώς το ίδιο πρόγραμμα. Ένα μικρό ζήτημα με τη γλώσσα θα το έχεις, αλλά παντού θα βρεις πρόθυμους μεταφραστές ή να παρακολουθήσεις από τα δικά σου βιβλία.


Την Κυριακή που μας πέρασε πήγαμε συνάθροιση με τους φίλους μας, στην εκκλησία της Κορίνθου. Δεν είχα ξαναπάει κι έτσι χάρηκα πολύ όταν γνώρισα από κοντά την αίθουσα και φυσικά τους αδελφούς μας. Χτισμένη έξω από την πόλη, σύγχρονη με πολύ μεγάλο πάρκινγκ για να εξυπηρετεί άνετα τις ανάγκες όλων των παρευρισκομένων…


Για μένα είχε ακόμα ένα μεγαλύτερο βάρος, μιας και στην Αγία Γραφή υπάρχουν καταχωρημένες δύο επιστολές που είναι γραμμένες από τον απόστολο Παύλο για τους Κορινθίους. Τους γνώριζε μάλιστα καλά μιας και είχε ζήσει εδώ κοντά τους για μερικά χρόνια. Και μάλιστα δούλεψε ως σκηνοποιός για τα προς το ζην.


Έκανα ένα μικρό κύκλο και τη φωτογράφησα πριν μπούμε μέσα για να παρακολουθήσουμε το πρόγραμμα. Σας το είπα από την αρχή μου άρεσε πολύ. Τα πάντα καθαρά και με καλή διευθέτηση και οι αδελφοί μας είχαν γεμάτοι την αίθουσα και συμμετείχαν ενεργά με απαντήσεις του οδηγού ΣΚΟΠΙΑΣ από το βήμα.


Το πιο ωραίο όμως είναι ότι όπου κι αν πάμε συναντάμε φίλους και αδελφούς. Ανθρώπους που κάπου έχουμε ξαναδεί ή έχουμε ξανασυναντηθεί κάποια στιγμή της ζωής μας. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που υπάρχει η άποψη να πηγαίνουμε λίγο νωρίτερα από την καθορισμένη ώρα. Η συναναστροφή με αδελφούς είναι πολύ ενθαρρυντική.


Αυτό ακριβώς κάναμε κι εδώ, επωφελούμενοι από τη στάση και παραμονή μας στο σπίτι των φίλων μας στην Αλμυρή Κορινθίας. Η αίθουσα δεν είναι μακριά. Περίπου 15 λεπτά δρόμος από το σπίτι τους, όσο δηλαδή κάνουμε κι εδώ, στην Αθήνα, καθώς πηγαίνουμε να πάρουμε ηλικιωμένους αδελφούς από τα σπίτια τους…

Άγνωστοι έβαλαν φωτιά γύρω από μια Αίθουσα Βασιλείας των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Η πυροσβεστική βρήκε μέσα στο κτίριο μια λευκή σκόνη. Για το σκοπό αυτό στήθηκε ένα κινητό εργαστήριο για να εξετάσει το υλικό αυτό. Την ώρα αυτή διεξάγονται έρευνες και ανακρίσεις από την κρατική υπηρεσία ασφάλειας και προστασίας.

Η ίδια Αίθουσα Βασιλείας σε φωτογραφία από το γεγονός. Αποκλεισμένη καθώς είναι με τις κορδέλες της αστυνομίας δίνει την εντύπωση ότι κάτι σοβαρό συνέβει εκεί... Κάπως έτσι λειτουργεί η προπαγάνδα... Γι' αυτό ας το έχουμε υπόψη μας και να μη φοβηθούμε ότι κι αν συμβεί...

Κάτι ετοιμάζουν κι εδώ ώστε να βάλουν τους Μάρτυρες του Ιεχωβά στο στόχαστρο, με άδικες κατηγορίες. Βέβαια αυτή τη φορά ήταν χοντροκομμένο το πράγμα, αλλά είναι βέβαιο ότι θα συνεχίσουν. Ας είμαστε προετοιμασμένοι για όλα. Το τέλος πλησιάζει. Η θλίψη και ο διωγμός είναι πολύ κοντά μας…

Όσο πλησιάζει το τέλος αυτού του συστήματος πραγμάτων του Σατανά και των ακολούθων του πρέπει με κάθε τρόπο να δίνουμε τη μαρτυρία μας, ο καθένας από τη δική του θέση, παρά το γεγονός ότι είμαστε απλοί, ταπεινοί, ασήμαντοι και αδύναμοι άνθρωποι γεμάτοι ατέλειες, παραδίνοντας τους εαυτούς μας, όσο πλησιάζει η ημέρα ολοκληρωτικά στα χεριά του Ιεχωβά και της οργάνωσης του.

Βλέπετε ήδη τι συμβαίνει στη Ρωσία. Το ανώτατο δικαστήριο έκρινε ως εξτρεμιστές τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, ενώ γνωστοί «άγνωστοι» καταστρέφουν, χωρίς κανείς να τους εμποδίζει Αίθουσες βασιλείας και το Μπέθελ… Μάλλον ζούμε σε εποχές δύσκολες που θα τα δούμε όλα.

Παρόμοια ζητήματα θα δούμε να συμβαίνουν και σε φαινομενικά φιλήσυχες χώρες όπως η Γερμανία. Στήνονται γεγονότα, καλλιεργούνται οι εντυπώσεις ώστε τη… δεδομένη στιγμή να επέμβουν οι αρχές.

Και φυσικά η επίθεση και αποπροσανατολισμός γίνεται και από τα ΜΜΕ, που κατά τα άλλα παρουσιάζονται ως σοβαρά, όπως η γερμανική Die Welt ("Ο Κόσμος”). Ο συντάκτης του κειμένου με αφορμή ένα γεγονός για το οποίο δεν λέει και πολλά πράγματα, καταφέρνει να περάσει, τοποθετώντας τάχα στο στόμα των επικριτών των Μαρτύρων του Ιεχωβά, όλες τις εμπαθείς και κακοπροαίρετες πεποιθήσεις του με σκοπό να σκορπίσει ψευδείς ειδήσεις, οι οποίες θα κάνουν στα μάτια των ανθρώπων ακόμα πιο μισητούς και πιο αποκρουστικούς τους αδελφούς μας.

Προσέξτε πως προσπαθεί να το κάνει αυτό στο άρθρο που ακολουθεί θέτοντας ένα απλό γεγονός με όση αλήθεια κι αν έχει στην κατηγορία των πολιτικών. Ενώ πρόκειται για ένα απλό εμπρησμό που μπορεί να έγινε και εντελώς τυχαία ή … επίτηδες, από εκείνους που ενδεχομένως θα ήθελαν να δημιουργήσουν εντυπώσεις:

Σε μια Αίθουσα Βασιλείας των μαρτύρων του Ιεχωβά στην πόλη Μέντεν της βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας διαπράχθηκε εμπρησμός. Όπως ανακοίνωσε, επίσημα, η πυροσβεστική υπηρεσία της πόλης τη νύχτα της Δευτέρας προς Τρίτη, πολλές μικρές εστίες φωτιάς εντοπίστηκαν σε αρκετά σημεία έξω και γύρω από την Αίθουσα Βασιλείας των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Η πυροσβεστική μπόρεσε να σβήσει τις φωτιές γρήγορα με αποτέλεσμα οι ζημιές να είναι περιορισμένες.

Στην είσοδο της Αίθουσας Βασιλείας των Μαρτύρων του Ιεχωβά, ωστόσο, εντοπίστηκε άγνωστη λευκή σκόνη από τις δυνάμεις πυρόσβεσης. Εξαιτίας αυτού του γεγονότος τέθηκε ο χώρος υπό περιορισμό και ειδοποιήθηκε ειδική μονάδα ερευνών από το Ντόρτμουντ για να εξετάσει το υλικό που βρέθηκε.

Η Analytic Task Force έστησε στο σημείο του ατυχήματος ένα κινητό εργαστήριο και διεξήγε επισταμένη ανάλυση της λευκής σκόνης. Το πόρισμα της ανάλυσης έδειξε ότι πρόκειται για «ακίνδυνο υλικό» είπε ένας εκπρόσωπος της πυροσβεστικής της πόλης Μέντεν. Περί τίνος ακριβώς πρόκειται δεν θέλησε αρχικά η πυροσβεστική να πει. Η κρατική υπηρεσία ασφάλειας και προστασίας κατέγραψε τα αποτελέσματα των ερευνών.

Επικριτές θεωρούν την κοινότητα ως «απολυταρχική θρησκευτική αίρεση».

Η βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία είναι το τελευταίο γερμανικό ομοσπονδιακό κρατίδιο που αναγνώρισε το Φεβρουάριο τους Μάρτυρες του Ιεχωβά ως οργάνωση δημοσίου δικαίου. Έτσι αναγνωρίστηκε ως ισότιμη θρησκεία με τα άλλα θρησκευτικά δόγματα.

Η αμφιλεγόμενη αυτή θρησκευτική κοινότητα αναγνωρίστηκε στο Βερολίνο το 2006 έπειτα από μακροχρόνια δικαστική διαμάχη για πρώτη φορά από ένα ομόσπονδο γερμανικό κρατίδιο ως νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου. Στη Γερμανία υπάρχουν επίσημα περισσότερο από 200.000 δραστήρια μέλη.

Διάφοροι επικριτές διαμαρτύρονται ότι η κοινότητα αυτή είναι μια «απολυταρχική αίρεση» και μια «αυταρχική οργάνωση» η οποία απαιτεί τυφλή υπακοή και οδηγεί σε κοινωνική απομόνωση τα μέλη της.

Δεν μας ξαφνιάζει καθόλου. Η ίδια εφημερίδα δημοσίευσε πρόσφατα ένα άρθρο για την ανθρωπιστική βοήθεια που προσέφεραν οι αδελφοί μας στους πρόσφυγες που ζουν στην Γερμανία λέγοντας ότι αντικειμενικός τους σκοπός είναι ο προσηλυτισμός και όχι η άδολη και γνήσια αγάπη.

• Το άρθρο δημοσιεύθηκε από την καθημερινή γερμανική εφημερίδα Die Welt ("Ο Κόσμος”) στις 5 Σεπτεμβρίου 2017. Μπορείτε να το βρείτε στον διαδικτυακό ιστότοπο της εφημερίδας ακολουθώντας τον ακόλουθο σύνδεσμο. Άλλο ενα δημοσίευμα για το ιδιο θέμα, δείτε ΕΔΩ.