Δοκιμάστε το και θα δείτε. Δώστε στη Google να σας βρει κάτι για την ανατολή του ήλιου και τη μαγεία της ώρας στο ξημέρωμα μιας νέας μέρας. Ο υπολογιστής σας θα γεμίσει με υπέροχες εικόνες. Πανέμορφες! Εμείς όμως δεν κάναμε κάτι ανάλογο σ’ αυτό που σας παρουσιάζουμε σήμερα…


Οι φωτογραφίες είναι πρωτότυπες, τραβηγμένες και σταλμένες σε μας, από άνθρωπο που αγαπούμε και εκτιμούμε. Και είναι σα να το ζούμε. Ξημερώματα στην ταράτσα – μπαλκόνι του σπιτιού του Γιάννη και της Μαρίνας στην Ελύκη Αιγίου. Τι όμορφο να μοιράζεσαι πράγματα ανάμεσα στην αδελφότητα!


Οι πρώτες ηλιαχτίδες σκάνε δειλά και αδύναμα στον πρωινό ουρανό. Παίζουν κρυφτό πίσω από τα σύννεφα (όπου και αν υπάρχουν…) και αρχίζουν να μπλέκονται με το γαλάζιο χρώμα. Του ουρανού και της θάλασσας. Στο βάθος ο Κορινθιακός... Το θυμάμαι πολύ καλά αυτό το τοπίο στο απόγευμα προς της δύση.


Η ανατολή του ηλίου καλωσορίζει μια ακόμα καινούρια μέρα και για κάποιο λόγο, όταν την αντικρίζουμε βλέπουμε σε αυτή την ελπίδα, την αισιοδοξία και κατανοούμε το νόημα της ζωής. Έτσι δεν είναι; Ποιος μπορείς να πει το αντίθετο αλήθεια; Ουδείς. Αυτό είναι τα ο μόνο βέβαιο… Αρκεί να είναι ειλικρινής.


Πολύ εύστοχα σημειώνει η Μαρίνα, ότι το να περιμένεις αυτή την ώρα, την ανατολή και να καταγράφεις κάθε στιγμή, είναι πραγματικά ένα δώρο από τον Ιεχωβά. Τυχεροί όσοι ξυπνούν νωρίς και μένουν σε ανοιχτό μέρος, όπως είναι το σπίτι των παιδιών για να την απολαύσουν. Κάποιοι σαν εμάς στην Αθήνα, δεν το έχουμε.


Κρατώ όλη αυτή την ομορφιά, επειδή θέλω να τη μοιραστώ μαζί σας. Με σας τους υπέροχους και μοναδικούς αναγνώστες του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ που σε καιρούς δύσκολους επιμένετε να είσαστε εδώ, σταθεροί στην προτίμηση σας και να στηρίζετε τον ιστότοπο… Για μας είναι κι αυτή μια ευλογία και σας ευχαριστώ.


Έτσι όμορφα, αισθάνομαι κι εγώ για σας, καθώς φροντίζω καθημερινά να σας δίνω το καλύτερο που μπορώ, ώστε πραγματικά μπαίνοντας εδώ να μην κατακλύζεστε από το άγχος και την πίεση της καθημερινότητας, αλλά να φεύγετε πιο ανάλαφροι, αναζωογονημένοι… Αυτό είναι που χρειαζόμαστε όλοι…