Στιγμές όμορφες, μοναδικές, ανάμεσα στην αδελφότητα. Φωτογραφίες, από μια σειρά που σκοπεύουμε να ακολουθήσουν και αφορούν στη χθεσινή όμορφη εκδρομή μας στο Ναύπλιο και την Νεμέα...


Όλα ήταν υπέροχα! (ή εμείς τα βλέπαμε έτσι;) Όπως και να έχει, εμείς το απολαύσαμε πραγματικά, κοντά στους φίλους μας. Θες η άψογη διοργάνωση, θες ο καιρός που ήταν ηλιόλουστος, θες η καλή διάθεση;


Μερικές φορές δεν χρειάζονται και πολλά. Αυτή η τελευταία, η διάθεση δηλαδή, αρκεί για να μας κάνει να είμαστε και να νιώθουμε καλά, ανάμεσα στην αδελφότητα. Και να αλληλοενθαρρυνόμαστε από τη συναναστροφή μαζί τους.


Δείτε μια ομορφιά στο μεσημεριανό φαγητό μας στο κέντρο «Όασις» της Νεμέας όπου, όπως ήταν προγραμματισμένο, καθίσαμε να γευματίσουμε... Όλα υπέροχα! Και το φαγητό εξαιρετικό και πολύ για την τιμή του. Εξαιρετικό επίσης το περιβάλλον.


Είχαμε επίσης την ευκαιρία να μιλήσουμε μαζί τους, να γνωριστούμε, να ανταλλάξουμε εμπειρίες... Κάποιους τους "γνωρίζαμε" ήδη διαδικτυακά. Αλλά, τελικά, είναι πολύ διαφορετική η προσωπική επαφή και επικοινωνίας. Γι’ αυτό και την επιδιώκουμε, πάντα.


Ακόμα και τους αδελφούς από τη δική μας εκκλησία, τους νιώσαμε πιο κοντά μας... Ξέρεις, τους βλέπεις στη συνάθροιση, λες μια καλημέρα, αλλά έτσι χαλαρά δεν έχεις την ευκαιρία να τους δεις, συχνά... Και είναι ωραίο, γιατί τους γνωρίζεις καλύτερα…


Αυτό που μ' αρέσει πιο πολύ από όλα, όταν βρίσκομαι ανάμεσα στην αδελφότητα, είναι τα χαμογελαστά πρόσωπα... Δεν έχουν άραγε προβλήματα, αυτοί οι άνθρωποι; Είναι δυνατόν να μην έχουν; Αλλά έχουν μια διαχείριση ξεχωριστή.


Τι είναι αυτό που τους κάνει να ξεχωρίζουν; Είναι η γνώση για τον αληθινό Θεό και ο τρόπος που η Γραφή εκπαιδεύει, να αντιμετωπίζουμε τις καταστάσεις. Ευχαριστούμε Γιώργο, Σταυρούλα, αδελφοί που μας δώσατε τη χαρά να περάσουμε μια πολύ όμορφη μέρα μαζί σας...

Στις 9 το πρωί φεύγουμε από τον σταθμό του Μετρό στον Άγιο Αντώνιο για μια ημερήσια εκδρομή στο Ναύπλιο και τη Νεμέα... Θα είμαστε με φίλους καλούς. Και το έχουμε ανάγκη, ένα μικρό διάλειμμα, το χρειαζόμαστε,


Την ώρα που εμείς θα ταξιδεύουμε με το πούλμαν για τον προορισμό μας, ελάτε να σας πάμε με τις φωτογραφίες από τον τοίχο του καλού φίλου Ηλία Θεολόγου στο χωριό του, την Αναστασιά. Με τις ανθισμένες αμυγδαλιές...


Βέβαια ο Ηλίας, ευαίσθητος καθώς είναι, φωτογραφίζει λεπτομέρειες από τη δημιουργία. Δες ένα μικρό λουλούδι που βρήκε χώμα και άνθισε μέσα μια ξεχωριστή γλάστρα, έναν τσιμεντόλιθο! Άμα έχεις φαντασία...


Φυσικά δεν θα μπορούσαν να λείπουν οι γάτες του, που βρήκαν ήλιο μέσα στην κακοκαιρία και βγήκαν να τον απολαύσουν... Τους αρέσουν οι γλάστρες; Έτσι φαίνεται, αν κρίνουμε από την επιλογή της μιας, να καθίσει μέσα εκεί.


Είπαμε, λεπτομέρειες! Κοίτα πού βρήκε και άνθισε αυτό το λουλουδάκι; Μέσα στις πέτρες... Πουθενά δεν υπάρχει πράσινο κι αυτό τόλμησε, μόνο του, όχι απλά να φυτρώσει, αλλά και να γίνει ένα υπέροχο άνθος!


Τα πρόβατα του Ηλία είναι, όπως και όλα τα ζώα που έχει στο χωριό, στην καρδιά του. Και στην καρδιά της γυναίκας του, της Κατερίνας. Όχι μόνο διαθέτουν ατέλειωτο χρόνο για να τα φροντίζουν, αλλά ενδιαφέρονται και για τη φωτογράφιση τους. Δείτε τη σκιά του Ηλία, κάτω αριστερά.


Την ώρα που στη γη μεγαλώνει σιγά - σιγά, το χορτάρι, ο φίλος μας Ηλίας, βρήκε το χρόνο να φωτογραφηθεί με φόντο το χωριό του, την Αναστασιά Σερρών. Σήμερα μόνο, δεν σε ζηλεύουμε, Ηλία... Επειδή είμαστε εκδρομή!


Κρατάμε όλη αυτή ομορφιά της ανθισμένης μυγδαλιάς, από τα βόρεια, την Αναστασιά των Σερρών, το χωριό του φίλου μας Ηλία. Οι καιροί αλλάζουν. Και η τολμηρή αμυγδαλιά μας επισημαίνει πως όσο σκληρός κι αν είναι ο χειμώνας, η άνοιξη είναι μπροστά μας.

Μας τα έστειλαν όπως λέμε και στον τίτλο του κομματιού, φίλοι μας. Όχι αληθινά δυστυχώς, αλλά ως φωτογραφίες τα μανουσάκια... Αλλά εμάς, που είμαστε βολικοί άνθρωποι κι έτσι μας άρεσαν... Στο κάτω - κάτω τα έχουμε ζήσει, στην επαρχία. Αλλά και εδώ στην Αθήνα μπορείτε να τα βρείτε με δύο ευρώ το ματσάκι. Τρομερά αρωματικά... Τα λένε και ζουμπούλια, όπως μας επεσήμανα φίλοι μαε, με εγάπη...


Και δείτε τι μάθαμε γι' αυτά: Τα Ζαμπάκια (ή μανουσάκια όπως τα ξέρουμε εμείς ή ζουμπούλια) είναι οι ευκολότεροι βολβοί για φορτσάρισμα. Αυτοί οι βολβοί δεν χρειάζονται ψυχρή αποθήκευση. Μετά το φύτεμα μπορείτε να τα τοποθετήσετε απευθείας στην κουζίνα ή στο καθιστικό σας. Τα ζαμπάκια δεν χρειάζονται καν χώμα για να αναπτυχθούν.


Ωστόσο μπορείτε να τα φυτέψετε και σε ένα δοχείο με χαλίκια, πετραδάκια, ή διογκωμένη άργιλο υδροπονίας. Το μόνο πράγμα που πρέπει να κάνετε μετά είναι να τα ποτίζετε κανονικά και μετά από τέσσερις με έξη εβδομάδες θα έχετε πανέμορφα λουλούδια με υπέροχο άρωμα. Δοκιμάστε αν έχετε το χώρο και δείτε εξαιρετικά αποτελέσματα.


Αν φυτέψετε αυτούς τους βολβούς λίγο αργότερα, τα λουλούδια τους θα είναι κοντύτερα. Επίσης αν τοποθετήσετε τη γλάστρα με τους βολβούς δίπλα σε φωτεινό σημείο θα βοηθήσετε στην ανάπτυξη κοντύτερων λουλουδιών. Ευκαιρία, αν τα βρείτε αυτή την εποχή, πάρτε ένα ματσάκι για το σπίτι σας. Θα αλλάξουν, εντελώς, την ατμόσφαιρα.


Κι ένα κομμάτι του αγρού από κρίνα... Όμορφο και αυθεντικό. Μας έρχεται από την αγαπημένη Ευαγγελία στην Άνδρο που συχνά - πυκνά τροφοδοτεί την ομάδα "Σταχυολογήματα" στο Viper δείχνοντας μας στην πράξη τη Δημιουργία σε όλη την ομορφιά της. Ευχαριστούμε! Τα μανουσάκια, πιο πάνω, είναι μαζεμένα από τον Αγησίλαο για τη Στασούλα.

Δεν ήξερα τι εικονογράφηση να έβαζα στο θέμα, έτσι παράξενο που είναι για τον μέσο αναγνώστη μας. Γι’ αυτό προτίμησα αυτές τις δυο όμορφες φωτογραφίες από τα ανθισμένα λουλούδια της Άνδρου που ανέβασε χθες το απόγευμα στην ομάδα μας στο Viper, η φίλη μας Ευαγγελία. Ευχαριστούμε!

Πολύ όμορφο φυτό αυτή η τσιντόνια ή αγριοκυδωνιά... Κι αυτό γιατί πρόκειται για ένα μάλλον λιτό θάμνο που επειδή είναι φυλλοβόλος μένει «γυμνός» γι’ αρκετούς μήνες. Όταν όμως ανθίσει ξεχωρίζει χαρακτηριστικά ακόμη κι όταν βρίσκεται ανάμεσα σε άλλα φυτά καταπράσινα και πολύ πιο ‘φορτωμένα’. Δεν είναι τα φύλλα της που κάνουν τη διαφορά, ούτε ακόμα τα άνθη της (κόκκινα ή μη) – είναι η συνολική εικόνα που την κάνει να ξεχωρίζει.

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 17/02/2018

Σήμερα δεν θα γράψω στη στήλη μου... Θέλω να λειτουργήσω ως αναγνώστης που είδε ένα πολύ καλό θέμα και θέλει να το μοιραστεί μαζί σας. πρόκειται για ένα άρθρο του Παντελή Μπουκάλα που δημοσιεύτηκε στην ΚΑΘΗΜΕΡIΝΗ πριν λίγες μέρες και αναφέρεται με έναν εξαιρετικό τρόπο στον τρόπο σκέψης των ανθρώπων, σε σχέση με την επικαιρότητα. Ιδιαίτερα όταν αυτή έχει να κάνει με τον εθνικισμό, ένα κακό σπυρί, επικίνδυνο από πολλές απόψεις που ωστόσο τροφοδοτεί το σύστημα, επειδή έχει να κερδίσει πολλά μέσα από αυτόν τον αποπροσανατολισμό.

Ας δούμε το γραφτό του πολύ αξιόλογου συναδέλφου που γνωρίζω πολύ καλά, από τον καιρό που δουλεύαμε μαζί στο ίδιο μέσο ενημέρωσης, ο καθένας σε διαφορετικό πόστο:

Eκτός από τους ακραιφνείς νεοφασίστες και νεοναζιστές, που καμαρώνουν να αυτοαποκαλούνται «εθνικισταί», πάντα στην καθαρεύουσα, που τάχα εξευγενίζει, όσοι άλλοι φέρονται σαν μοναδικοί αυθεντικοί εκφραστές της πατρίδας και σαν αποκλειστικοί υπέρμαχοί της, αποκηρύσσουν τον εθνικισμό μετά βδελυγμίας, αλλά και μετά προφανούς υποκρισίας. «Εμείς εθνικιστές; Όχι βέβαια. Απλοί πατριώτες είμαστε». Κάποιοι μάλιστα, όπως ο Μίκης Θεοδωράκης στο συλλαλητήριο του Συντάγματος, επιμένουν στο «διεθνιστές πατριώτες». Ισχυρότατο παραμένει βέβαια το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού, έστω και στην αυτογελοιογραφούμενη τσαρούχεια εκδοχή του. Εξίσου ισχυρό, όμως, είναι και το δικαίωμα του ελέγχου. Αν λοιπόν τα λόγια σου δεν συμφωνούν με την εξωραϊστική αυτοεικονογράφησή σου, θα κριθείς αυστηρά και θα επικριθείς δικαίως. Κι ας ήσουν ένας από τους θρύλους του τόπου, από αυτούς που πρόλαβαν να γίνουν αγάλματα εν ζωή.

Είναι δυνατόν να αποφαίνεται ο Μίκης Θεοδωράκης, σε συνέντευξή του στο Star, δύο μέρες μετά το συλλαλητήριο, και συμφωνώντας επί της ουσίας με τον μητροπολίτη Καλαβρύτων Αμβρόσιο, ότι ο χρυσαυγίτες «αγαπούν την πατρίδα», απλώς «την αγαπούν με έναν τρόπο εριστικό»; Ένας ταπεινός μουσικός ήταν ο Παύλος Φύσσας, πιθανότατα δεν θα τον γνώριζε ο κ. Θεοδωράκης. Τη δολοφονία του όμως δεν την πληροφορήθηκε; Δεν έμαθε ποτέ, κι ας ζει εδώ, ανάμεσά μας, ότι τον μαχαίρωσε μέχρι θανάτου ένα στέλεχος της Χρυσής Αυγής, που, όπως πιστοποιούν όσα φέρνει στο φως η δίκη της εγκληματικής οργάνωσης, δεν έκανε του κεφαλιού του αλλά υπηρέτησε εντολές; Είναι άραγε ο φόνος απλώς μια «εριστική» μορφή της «αγάπης προς την πατρίδα»; Είναι απλώς «εριστικός πατριωτισμός» η χρυσαυγίτικη βία εναντίον μεταναστών, προσφύγων, αναπήρων, ομοφυλοφίλων και όσων «αντεθνικών στοιχείων» διανοούνται να δώσουν θεατρικές παραστάσεις που δεν ταιριάζουν με τα ελληνοχριστιανικά γούστα της Χ.Α. ή να φτιάξουν τάχα σατανιστικά αγάλματα, όπως ο «Φύλαξ» του Παλαιού Φαλήρου;

Αν υποθέσουμε ότι με το επίθετο «εριστικός» ο Μίκης Θεοδωράκης εννοεί αυτόν που προκαλεί έριδες, διαμάχες, ένταση και προστριβές, τότε στην κατηγορία του «εριστικού πατριωτισμού» πρέπει αναπόφευκτα να κατατάξουμε και όσα ακούστηκαν από τα μεγάφωνα στα δύο πρόσφατα συλλαλητήρια, στο Σύνταγμα και στη Θεσσαλονίκη, όσα είπαν οι ομιλητές, για να τους ακούσουν αφενός οι συγκεντρωμένοι, αφετέρου το πανελλήνιο, διά της τηλεοπτικής ραδιοφωνικής και διαδικτυακής αναμετάδοσης. Προφανώς και δεν ήταν όλοι ακροδεξιοί ή εθνικιστές όσοι συνέρρευσαν για να τους ακούσουν. Όσα ειπώθηκαν όμως, όσα διακήρυξαν οι επίσημες ομιλίες και τα συνθήματα που κυριάρχησαν, ήταν σφραγισμένα από το πνεύμα του εθνικισμού, στις διάφορες αποχρώσεις του.

Εθνικισμός είναι να πιστεύεις και να κηρύσσεις δόγματα ανέρειστα, αστήριχτα. Για παράδειγμα, πως η πατρίδα σου έχει παντού και πάντα δίκιο, και δεν έχει φταίξει ποτέ και σε τίποτε. Το δίκιο της μάλιστα δεν το επικυρώνει μόνο η Ιστορία, αυτοπροσώπως και ιδιοχείρως, αλλά και οι ουράνιες δυνάμεις, που εκδηλώνουν ποικιλοτρόπως την εύνοιά τους. Δεν βρέχει την ώρα της συγκέντρωσης; «Ο Θεός της Ελλάδας μάς χαμογελάει», όπως είπε ο στρατηγός Φράγκος Φραγκούλης στη Θεσσαλονίκη. Παίρνει κάποια στιγμή προς το τέλος της συγκέντρωσης να ψιχαλίζει; «Το δάκρυ της Παναγίας για τη Μακεδονία μας», όπως ξανάπε ο στρατηγός. Ολα πατρίδα μας – κι όλα θρησκεία μας. Αν έπεφτε ξαφνικά χαλάζι ή χιόνι, θα ’ταν σημάδι από τον ουρανό, ίσως ένα «μετανοείτε, ήγγικεν γαρ» κτλ.

Εθνικισμός είναι να πιστεύεις και να κηρύσσεις ότι περνούν οι αιώνες, πολλά αλλάζουν, ένα όμως μένει σταθερό: οι εναντίον σου σκευωρίες από έθνη και λαούς που αρνούνται να υποκλιθούν στην υπεροχή σου. Πονηροί με ποικίλα ονόματα συνωμοτούν αδιάκοπα εις βάρος σου, είτε επειδή εποφθαλμιούν τα πλούτη και τα εδάφη σου είτε επειδή ζηλεύουν τη δόξα σου και εναντιώνονται στην ουρανόπεμπτη πρωτοκαθεδρία σου. Αν δεν είναι οι Αμερικανοί, θα είναι οι σιωνιστές. Αν δεν είναι οι σιωνιστές, θα είναι το «ξανθό γένος», που υποκρίνεται τον φίλο αλλά βυσσοδομεί εις βάρος σου. Κι αν δεν είναι το «ξανθό γένος», θα είναι οι Γερμανοί, με Σόιμπλε ή και δίχως Σόιμπλε.

Ακόμα και σήμερα, για παράδειγμα, διαβάζουμε –και σε λίαν επίσημες εκδόσεις– για μια φοβερή και τρομερή «αλυτρωτική κίνηση» της ΠΓΔΜ. Δηλαδή για ένα ιδιωτικής κοπής και χρήσης αναμνηστικό, τάχα χαρτονόμισμα, με τον Λευκό Πύργο πάνω του, που το παρουσιάσαμε και σαν επίσημη κρατική έκδοση του νομισματοκοπείου των Σκοπίων. Και συνεχίζουμε να το παρουσιάζουμε έτσι, παρότι αποδείχτηκε ο αστειότατος χαρακτήρας του. Ακόμα και σήμερα, παρά τις τόσες και τόσες διαψεύσεις, συνεχίζουμε να πιστεύουμε και να διαδίδουμε ότι υπήρξε «σχέδιο Κίσινγκερ» που απέβλεπε στον εκμηδενισμό της Ελλάδας και του ελληνισμού.

Εθνικισμός είναι να πιστεύεις σε μύθους και θρύλους που ο αντιιστορικός και αντεπιστημονικός χαρακτήρας τους έχει αποδειχθεί προ πολλού. Ας πούμε για τις λέξεις της ελληνικής, που μετριούνται λέει με εκατομμύρια. Ή για το ότι από τη γλώσσα μας γεννήθηκαν σχεδόν όλες οι υπόλοιπες γλώσσες του πλανήτη, σύμφωνα δε με τους πλέον ακραίους (που έχουν πάντως κεντρική θέση στο Ιντερνετ και σε κάμποσα κανάλια, πανελλαδικά και περιφερειακά), από την ίδια γλώσσα, τη δική μας, θα κατάγονται σίγουρα και οι γλώσσες των εξωγήινων. Όχι. Όποιος χρειάζεται τέτοιους μύθους για να αγαπήσει τον τόπο του, απλώς τον αγαπάει πολύ λιγότερο απ’ όσο λέει ότι τον αγαπάει. Δεν αγαπάει την αλήθεια του, την πραγματικότητά του, αλλά υποκλίνεται σ’ ένα φάντασμα, σε ένα ίνδαλμα που κατασκευάζουν οι ψευδαισθήσεις του.

Εθνικισμός είναι να καταγγέλλεις όλους τους άλλους ότι παραχαράσσουν την Ιστορία, όταν εσύ ο ίδιος ασκείς άμετρη ιδεολογική ή ιδεοληπτική βία πάνω της, για να τη φέρεις στα καλούπια που σε βολεύουν, αυτά που «αποδεικνύουν το δίκιο σου». Και βλέπουμε τότε την αμάθεια και την ημιμάθεια να ερίζουν, ποια θα πάρει το πάνω χέρι, για να γράψει αυτή συνθήματα όπως το εξής, που υπήρχε σε τεράστιο πανό, μπροστά από τη Βουλή: «Κάτω τα χέρια από την ιστορία μας. Ο Μ. Αλέξανδρος είχε καταγωγή από το Αργος Πελοποννήσου (Οίκος Τημενιδών). Το έχουν γράψει οι ιστορικοί μας (Θουκυδίδης, Ηρόδοτος, Καλλισθένης, Πλούταρχος)». Μέγας ο Ηρόδοτος, μέγας και ο Θουκυδίδης, ατυχώς όμως έζησαν έναν αιώνα πριν από τον Μεγαλέξανδρο. Είναι ιστορικώς αδύνατο να έφτιαξαν το γενεαλογικό του δέντρο. Και; «Κάτω τα χέρια από την Ιστορία μας». Δική μας είναι, δικός μας και ο Προκρούστης. Θα δώσουμε λογαριασμό σε βελανιδοφάγους;

• Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί στο φύλο του Σαββάτου 17/2/2018 της εβδομαδιαίας κρητικής εφημερίδας ΡΕΘΕΜΝΟΣ, στη στήλη μου «Επισημάνσεις».

Με την Αυστραλία έχουμε αναπτύξει τον τελευταίο καιρό μια πολύ όμορφη σχέση, εδώ στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Οι αδελφοί μας εκεί μας τροφοδοτούν με θέματα... Δείτε ΕΔΩ μερικά δημοσίευμα τα που κάναμε για να γνωρίσουμε την Ήπειρο αυτή..


Σήμερα όμως θα κάνουμε κάτι διαφορετικό. Θα ακολουθήσουμε τους ελληνόφωνες που μένουν στην Μελβούρνη σε μια συνάθροιση τους όπου από την Ελλάδα, μέσω στρίμιγκ, ολόκληρη την εκπαιδευτική λατρεία τους στον Ιεχωβά Θεό.


Χώρα με τεράστιες εκτάσεις που οι ανθρώποι στα λίγα χρόνια της ιστορίας της δεν έχουν προλάβει να καταστρέψουν. Αντίθετα, όπως εδώ στο πάργκινγ της Αίθουσας Βασιλείας μπορούμε να διακρίνουμε τους άνετους χώρους για τα αυτοκίνητα τους.


Η ομορφιά είναι παντού και αντανακλά την αγάπη στον Ιεχωβά. Ο τόπος λατρείας αντιπροσωπεύει ότι καλύτερο έχω ο άνθρωπος στην καρδιά τους για τον Δημιουργό. Κι αυτό φαίνεται καθαρά όπου κι αν κοιτάξεις στον περιβάλλοντα χώρο.


Μπαίνοντας στον εσωτερικό χώρο. Όμορφη η διευθέτηση της βιτρίνας με τα έντυπα και το υλικό που θα χρησιμοποποιήσουν οι ελληνόφωνες της Αυστραλίας στη διακονία του... Ένα χώρος για στοχασμό, μελέτη, λατρεία, κοινωνική συναναστροφή με τους αδελφούς.


Μέσα στην Αίθουσα, σε ώρα συνάθροισης. Οι αδελφοί μας παρακολουθούν από τις οθόνες τους το πρόγραμμα από την Ελλάδα. Στη γλώσσα της καρδιάς τους που καταλαβαίνουν. Και φυσικά θα αναζητήσουν στους τομείς ευθύνης τους, άλλους ελληνόφωνες για να τους μιλήσουν.


Φυσικά η εκκλησία έχει τη δική δική της οργανωτική διάρθρωση... Και πολλά πράγματα γίνονται εκεί με διορισμούς από τους ντόπιους αδελφούς όπως σε κάθε εκκλησία του ιεχωβά σε όλο τον κόσμο... Λίγοι, αλλά διαλεχτοί, ξεχωρισμένοι από τον ίδιο τον Ιεχωβά.


Εδώ θα δείς, όπως και σε όλες τις συναθροίσεις του λαού του Ιεχωβά ανθρώπους κάθε ηλικίας και κάθε κοινωνικού υπόβαθρου που έρχονται για να δοξάσουν και να εκπαιδευτούν από τον Ιεχωβά Θεό... Τι σπουδαίο προνόμιο! Τον ευχαριστούμε από την καρδιά μας που δεν μας κρατά στο σκοτάδι...

Εικόνες σαν αυτές μπορείς να τη συναντήσεις στις μέρες της συνεχούς λιτότητας στους καιρούς των μνημονίων στην Ελλάδα και θλίβεσαι για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια… Το βέβαιο είναι ότι θα ζήσουμε ακόμα χειρότερες καταστάσεις καθώς τίποτα μπροστά μας δεν δείχνει ότι ο άνθρωπος είναι σε θέση να ελέγξει τα πράγματα για την ωφέλεια του…

Η ΙΔΕΑ της πείνας μπορεί να σας φαίνεται μακρινή. Σ’ όλη την ιστορία της ανθρωπότητας οι περισσότεροι άνθρωποι κατόρθωσαν να έχουν αρκετή τροφή. Και σεις, ίσως να έχετε άλλα προβλήματα που σας πιέζουν περισσότερο από την έλλειψη τροφίμων.

Αλλά πώς συμβαίνει ώστε το θέμα της πείνας να εμφανίζεται συνεχώς στις ειδήσεις; Γιατί οι αυθεντίες του κόσμου στον τομέα των τροφίμων και της διατροφής επανειλημμένα χρησιμοποιούν τον όρο «παγκόσμια πείνα»; Μήπως προσπαθούν απλώς να τρομάξουν τον κόσμο, προκαλώντας μια ψευδή αίσθηση συναγερμού;

Ή μήπως η πείνα πράγματι αποτελεί παγκόσμια απειλή σήμερα; Είναι δυνατόν οι ελλείψεις τροφίμων να σας επηρεάσουν προσωπικά στο άμεσο μέλλον;

Πριν από δύο χρόνια ο Δρ. Νόρμαν Ε. Μπόρλαουγκ, γνωστός ως ο «πατέρας της Πράσινης Επανάστασης,» είπε ότι ο κόσμος θα μπορούσε να κρατήσει ψηλά την παραγωγή τροφίμων στα επόμενα τριάντα χρόνια. Αλλά πιστεύει ακόμη το ίδιο; «Όχι, δεν είμαι πια τόσο αισιόδοξος.» απαντά ο Δρ. Μπόρλαουγκ και εξηγεί:

«Από το 1947 μέχρι τα μέσα του 1972, η παγκόσμια κατανάλωση τροφίμων φαινόταν καταπληκτικά σταθερή, και τα αποθέματα σιτηρών ασκούσαν ένα ρυθμιστικό ρόλο στις τιμές των τροφίμων. Αλλά κατόπιν ήλθε η ολέθρια συγκομιδή του 1972 που συνοδευόταν από μια ξηρασία που σάρωσε την Σοβιετική Ένωση, την Κίνα και την Αυστραλία. Το γεγονός αυτό επέσπευσε τις μεγάλες αγορές σιτηρών εκ μέρους της Ρωσίας, και επέφερε αυτομάτως αυτόν τον τρομερό πληθωρισμό. Το ίδιο καλοκαίρι οι θερινοί μουσώνες που φέρνουν βροχές ήσαν πολύ φτωχοί σε όλη τη νότιο Ασία και η συγκομιδή του ρυζιού ήταν κακή. Τα αποθέματα τροφίμων που νομίζαμε ότι ήσαν αρκετά ν’ αντιμετωπίσουμε κάθε κατάσταση, απλώς εξαφανίζονταν από τη μια μέρα στην άλλη.»

Το αποτέλεσμα είναι ότι τώρα ο κόσμος έχει αποθέματα σιτηρών αρκετά μόνο για είκοσι πέντε μέρες παγκόσμιας κατανάλωσης, ενώ το 1961 υπήρχαν αρκετά αποθέματα για ενενήντα πέντε περίπου μέρες. Και το περιθώριο αποθεμάτων ελαττώνεται σταθερά καθώς η παγκόσμια κατανάλωση σιτηρών αυξάνει κατά 1,4 εκατομμύρια τόνους το έτος γρηγορότερα από την παγκόσμια παραγωγή σιτηρών.

Ένας ανταποκριτής του περιοδικού «Δε Γωλ Στρητ Τζόρναλ» προειδοποιεί ότι δεν μπορούμε πλέον να παραμερίζουμε τόσο εύκολα και χωρίς αρκετή σκέψη τρέχοντα δελτία ειδήσεων για έλλειψη τροφίμων:

«Σ’ εκείνους που σ’ όλη τους τη ζωή ακούν ότι ο κόσμος στην Κίνα, στην Αρμενία ή σε κάποιο άλλο μέρος λιμοκτονεί, τέτοιες φοβερές προφητείες φαίνονται ότι είναι υπερβολικές και ότι χωρίς λόγο σπείρουν τον φόβο. Σ’ όλη την ιστορία υπήρξαν λιμοί, . . . και προφήτες της Δευτέρας Παρουσίας τούς συνόδευαν· κάθε φορά, όμως, ο κόσμος με κάποιον τρόπο ανελάμβανε. Σήμερα, εν τούτοις, οι ειδικοί στα ζητήματα της γεωργίας, της διατροφής και της οικονομίας συμφωνούν ότι η παρούσα παγκόσμια κατάσταση τροφίμων είναι ουσιαστικά πολύ περισσότερο δυσοίωνη παρά ποτέ άλλοτε.»

Σ’ ένα άρθρο που τιτλοφορείται «Η Επόμενη Κρίσις: Παγκόσμια Πείνα» ο συγγραφεύς εξήγησε: «Αυτή τη φορά οι προφήτες της Δευτέρας Παρουσίας δεν μιλούν απλώς για κακομοιριά στην Ινδία, αλλά επίσης για ελλείψεις, υψηλές τιμές και ίσως ακόμη και δελτία τροφίμων στις Ηνωμένες Πολιτείες.» Μια έκθεση τον περασμένο Οκτώβριο από μια μεγάλη εξαγωγική εταιρία σιτηρών, την «Κάργκιλ Ινκ»., ανέφερε ότι η σημερινή μειωμένη προσφορά τροφίμων «αποκλείει τελείως» κατανάλωση σε επίπεδα παρόμοια μ’ εκείνα των τελευταίων δώδεκα μηνών. Η έκθεση προσθέτει: «Πρέπει να εφαρμοσθεί δελτίο και στην εσωτερική και στην εξαγωγική κατανάλωση.»

Προμήνυμα ενός Κόσμου Χωρίς Πείνα

Πρέπει να σημειωθεί εδώ ότι οι προσεκτικοί μελετητές της Αγίας Γραφής, περίμεναν ότι η παγκόσμια πείνα θ’ απειλούσε αυτή τη γενεά. Ο Ιησούς προφήτευσε ότι η «παρουσία» του με Βασιλική εξουσία που άρχισε το έτος 1914 μ.Χ. σύμφωνα με τη χρονολογία της Γραφής, θα χαρακτηρίζονταν από «λιμούς . . . κατά τόπους.»—Ματθ. 24:3, 7· παράβαλε με Αποκάλυψη 6:1, 2, 5, 6.

Αυτό, όμως, δεν πρέπει ν’ αποτελεί αιτία απελπισίας, διότι ο Ιησούς συνέδεσε την «παρουσία» του με τη ‘συντέλεια του αιώνος’ ή ‘το τέλος του [παρόντος] συστήματος πραγμάτων.’ (Ματθ. 24:3) Σύντομα ένα νέο σύστημα θα εγκαθιδρυθεί σ’ όλη τη γη όπου το ανθρώπινο γένος ‘δεν θα πεινάσειη πλέον.’—Αποκάλ. 7:16· παράβαλε Ησαΐα 49:10.

Αλλά στο μικρό χρονικό διάστημα που απομένει προτού αυτή η υπόσχεση φτάσει στη μεγάλη εκπλήρωση, η πείνα πράγματι θερίζει την ανθρώπινη οικογένεια. Πώς επηρεάζει τους ανθρώπους όταν τους πλήττει;

Αναδημοσίευση από το ΞΥΠΝΑ του 1975 22/7 σ. 7-8