Εκατομμύρια άνθρωποι, παγκόσμια, παρά το μεγάλο πρόβλημα με την οικονομία που ταλαιπωρεί τους ανθρώπους, γκρινιάζουν γιατί με τα μέτρα που έχουν πάρει οι κυβερνήσεις, τις αυξήσεις και τον πληθωρισμό που εξανεμίζουν μισθούς και συντάξεις, δεν θα μπορέσουν να γιορτάσουν όπως έχουν "μάθει" και τους πρέπει τα φετινά Χριστούγεννα. Βλέπεις, τα ήθη και τα έθιμα θέλουν να γιορτάζονται με κάθε μεγαλοπρέπεια και με τεράστιες οικονομικές θυσίες. Επιμένουν όλα αυτά να είναι στο μυαλό τους και να τους ταλαιπωρούν...
Η Προσοχή στις Προειδοποιήσεις Ήταν Καθοριστικής Σημασίας. Ας το θυμόμαστε πάντα
Η ομορφιά στο λουλούδι δείχνει ότι η ζωή είναι σχεδιασμένη για να συνεχίζεται παρ’ όλες τις δυσκολίες και τα προβλήματα… Σε μας μένει να σεβόμαστε και να εκτιμούμε την κάθε στιγμή. Και να έχουμε τη φρόνηση να προστατεύουμε τον εαυτό μας και τους ανθρώπους μας, τις δύσκολες ώρες που μπορεί να προκύψουν…
Ήταν Τετάρτη 24 Αυγούστου 2005 —μια συνηθισμένη, ζεστή μέρα με υγρασία στη Νέα Ορλεάνη, στη Λουιζιάνα των ΗΠΑ. Ο Άλαν και η οικογένειά του έφυγαν από το σπίτι για να περάσουν μερικές μέρες στο Μπόμοντ του Τέξας, 300 και πλέον χιλιόμετρα προς τα δυτικά. Πήραν μαζί τους όσα ρούχα θα χρειάζονταν τις πέντε μέρες που θα απουσίαζαν. Ο Άλαν αφηγείται: «Δεν ξέραμε τίποτα για τον τυφώνα Κατρίνα ο οποίος σχηματιζόταν εκείνη την ώρα στα ανατολικά της Φλόριντα. Ωστόσο, το βράδυ της Παρασκευής ήταν σαφές ότι ένας τυφώνας έντασης 4 ή 5 επρόκειτο να πλήξει τη Νέα Ορλεάνη».Την Κυριακή 28 Αυγούστου, ήταν φανερό ότι η θύελλα με το όνομα Κατρίνα θα γινόταν τυφώνας μεγίστης ισχύος. Ο δήμαρχος της Νέας Ορλεάνης έδωσε εντολή για αναγκαστική εκκένωση της πόλης. Ως αποτέλεσμα, χιλιάδες οχήματα άρχισαν να κινούνται αργά προς τα βόρεια και τα δυτικά, και στους αυτοκινητόδρομους επικράτησε κυκλοφοριακή συμφόρηση. Χιλιάδες άνθρωποι που δεν είχαν αυτοκίνητο έτρεξαν σε καταφύγια ή στο μεγάλο στάδιο Σούπερντομ. Μερικοί αποφάσισαν να μη φύγουν αλλά να παραμείνουν στα σπίτια τους.
“Την Επόμενη Φορά θα Είμαι ο Πρώτος που θα Φύγει!”
Ο Τζο, ένας Μάρτυρας του Ιεχωβά, ήταν από αυτούς που έμειναν. Ήταν πεπεισμένος ότι μπορούσε να αντιμετωπίσει τον τυφώνα στο σπίτι του. Σκέφτηκε ότι η ζημιά από προηγούμενους τυφώνες δεν ήταν τόσο μεγάλη όσο είχαν προβλέψει οι αρχές. «Πίστευα ότι θα τα κατάφερνα», λέει ο ίδιος. «Πόσο γρήγορα άλλαξα γνώμη! Οι άνεμοι και η βροχή έρχονταν με μανία. Μέσα σε μια στιγμή η σκεπή του σπιτιού μου είχε ανοίξει στα δύο. Τότε το νερό άρχισε να ανεβαίνει με τρομακτική ταχύτητα—τρία μέτρα σε τρεις ώρες! Ανέβαινε τόσο γρήγορα ώστε αναγκάστηκα να πάω στο δεύτερο όροφο. Ήμουν τρομοκρατημένος επειδή ο άνεμος ούρλιαζε και οι τοίχοι φαινόταν ότι θα κατέρρεαν. Έπεφταν κομμάτια από το ταβάνι. Τώρα προσπαθούσα να σκεφτώ πώς να διαφύγω.
»Σκεφτόμουν ότι ίσως χρειαζόταν να πηδήξω στα ορμητικά νερά. Αλλά εκεί έξω υπήρχαν μανιασμένα κύματα. Τα νερά άφριζαν από τον άνεμο στους γύρω δρόμους. Ήξερα ότι αν πηδούσα πιθανότατα θα πνιγόμουν».
Τελικά, μια βάρκα περισυνέλεξε τον Τζο και τον άφησε σε κάποια γέφυρα. Πτώματα επέπλεαν στο νερό και παντού υπήρχαν ακαθαρσίες. Μια νύχτα κοιμήθηκε στην καρότσα ενός αυτοκινήτου. Έπειτα μεταφέρθηκε με ελικόπτερο και λεωφορείο σε κεντρικό σημείο της πόλης της Νέας Ορλεάνης. «Εκεί οι άνθρωποι με φρόντισαν», λέει ο Τζο. «Κάποια στιγμή, είχα σχεδόν χάσει την επαφή με την πραγματικότητα. Η σκέψη που με κυρίευε ήταν: “Πού θα βρω το επόμενο μπουκάλι νερό;”»
Κάνοντας μια αναδρομή, ο Τζο παραδέχεται ότι θα μπορούσε να είχε αποφύγει αυτό το μαρτύριο. «Έχω πάρει το μάθημά μου», λέει ο ίδιος. «Την επόμενη φορά που θα πουν “Εκκενώστε την περιοχή”, θα είμαι ο πρώτος που θα φύγει!»
Αγνόησε τις Προειδοποιήσεις, Κατέφυγε σε Δέντρο
Στις πόλεις Μπιλόξι και Γκάλφπορτ, στην ακτή του Μισισιπή, έγιναν καταστροφικές ζημιές και χάθηκαν ζωές. Σύμφωνα με την εφημερίδα Δε Νιου Γιορκ Τάιμς (The New York Times) της 31ης Αυγούστου 2005, ο Βίνσεντ Κριλ, διευθυντής δημοσίων σχέσεων του Μπιλόξι, είπε: «Πολλοί είχαν αγνοήσει τις εντολές εκκένωσης επειδή οι ίδιοι, ή τα σπίτια τους, είχαν γλιτώσει από τον τυφώνα Καμίλ [το 1969]». Ο τυφώνας Καμίλ θεωρούνταν ισχυρότερος από τον τυφώνα Κατρίνα αλλά, όπως είπε ο Κριλ, ο τυφώνας Κατρίνα “δημιούργησε ένα ασταμάτητο υδάτινο τείχος που έμοιαζε με τσουνάμι”.
Μια ντόπια που επέλεξε να αγνοήσει τις προειδοποιήσεις ήταν η Ενέλ, η οποία είχε ζήσει στο Μπιλόξι το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της. Η ίδια λέει: «Όλα αυτά τα χρόνια τα είχαμε καταφέρει με πολλούς τυφώνες. Έτσι λοιπόν, δεν με ανησύχησε πολύ ο [τυφώνας] Κατρίνα». Αφού η Ενέλ έφερε στο σπίτι την 88χρονη πεθερά της, το γιο της, την κόρη της και το γαμπρό της—καθώς και δύο σκύλους και τρεις γάτες—αποφάσισαν να μην εγκαταλείψουν το σπίτι τους το οποίο ήταν γερό. Έπειτα, ο τυφώνας έπληξε το Μπιλόξι, στις 29 Αυγούστου, στις 10:00 π.μ. περίπου. Η Ενέλ θυμάται: «Παρατήρησα ότι έμπαινε νερό από μια κρεβατοκάμαρα στο πίσω μέρος του σπιτιού. Μετά άρχισε να μπαίνει από παντού. Αποφασίσαμε να ανεβούμε στη σοφίτα για ασφάλεια. Αλλά το νερό δεν σταματούσε. Έπρεπε να βγούμε από τη σοφίτα γιατί φοβηθήκαμε ότι θα παγιδευόμασταν. Αλλά πού μπορούσαμε να πάμε;
»Ο γιος μου χρειάστηκε να σκίσει τη σήτα ενός παραθύρου για να μπορέσουμε να περάσουμε από την τρύπα κολυμπώντας και να φτάσουμε στην επιφάνεια του νερού, έξω από το σπίτι. Έπειτα επιπλέαμε κρατώντας την άκρη της σκεπής. Τρεις από εμάς πήγαμε στη δεξιά πλευρά του σπιτιού ενώ η κόρη μου πήγε στην αριστερή. Πρόσεξα ένα μεγάλο δέντρο εκεί κοντά. Ο γιος μου, η πεθερά μου και εγώ πήγαμε κολυμπώντας στο δέντρο και κρατιόμασταν σφιχτά από αυτό. Τότε άκουσα την κόρη μου να φωνάζει: “Μαμά! Μαμά!” Ο γαμπρός μου, ο τελευταίος που βγήκε από τη σοφίτα, κολύμπησε προς το μέρος της για να τη σώσει. Οι δυο τους κατάφεραν να μπουν σε μια βάρκα που πριν ήταν σταθμευμένη σε έναν ιδιωτικό δρόμο και τώρα επέπλεε ελεύθερη κοντά στο σπίτι. Με παρότρυναν να μπω στη βάρκα. Δεν ήθελα να το διακινδυνέψω και να κολυμπήσω στο νερό που στροβιλιζόταν. Ένιωθα ασφαλής στο δέντρο και δεν υπήρχε περίπτωση να μετακινηθώ.
»Από τη θέση μου εκεί ψηλά μπορούσα να δω το νερό που έτρεχε στο δρόμο και γύρω από το σπίτι. Άρχισα να σκέφτομαι την κατάστασή μου και ένιωσα ανόητη που δεν υπάκουσα στις προειδοποιήσεις για εκκένωση της περιοχής.
»Τελικά, τα νερά άρχισαν να υποχωρούν και επιτέλους βρεθήκαμε όλοι μαζί στη βάρκα! Έφτασε ένα πυροσβεστικό όχημα και μας πήγε στο νοσοκομείο. Ασφαλώς νιώθαμε ευγνωμοσύνη που ήμασταν ζωντανοί!»
Σχέδια Εκκένωσης από τους Μάρτυρες
Οι συνέπειες του τυφώνα Κατρίνα έγιναν αισθητές σε όλο τον Κόλπο του Μεξικού όπου χιλιάδες σπίτια καταστράφηκαν, από τη Λουιζιάνα μέχρι και την Αλαμπάμα στα ανατολικά. Αλλά οι τυφώνες δεν είναι κάτι το καινούριο στη συγκεκριμένη περιοχή των Ηνωμένων Πολιτειών. Γι’ αυτό, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, εδώ και αρκετά χρόνια, έχουν έτοιμα προς εφαρμογή σχέδια εκκένωσης. Κάθε χρόνο πριν αρχίσει η εποχή των τυφώνων, συνήθως τον Ιούνιο, οι 21 εκκλησίες των Μαρτύρων του Ιεχωβά στην ευρύτερη περιοχή της Νέας Ορλεάνης ανασκοπούν ένα σχέδιο εκκένωσης για περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης. Έτσι λοιπόν, οι περισσότεροι από τους ντόπιους Μάρτυρες ήξεραν ποια βήματα θα ακολουθούσαν σε μια τέτοια περίπτωση. Πώς τέθηκε σε εφαρμογή το σχέδιο στην περίπτωση του τυφώνα Κατρίνα;
Από τη στιγμή που οι αξιωματούχοι της πόλης ανακοίνωσαν την ανάγκη για εκκένωση της περιοχής, οι πρεσβύτεροι κάθε εκκλησίας επικοινώνησαν με τα άλλα μέλη της εκκλησίας τους για να τους προτρέψουν να φύγουν από την πόλη. Αρκετοί έκαναν προσωπικές διευθετήσεις και έφυγαν με την οικογένεια ή με τους φίλους τους. Λήφθηκε ειδική πρόνοια ώστε να μεταφερθούν και να βοηθηθούν οι ηλικιωμένοι και οι ανήμποροι. Ο Τζον, μέλος μιας επιτροπής των Μαρτύρων για παροχή βοήθειας σε περιπτώσεις καταστροφών, είπε: «Πιστεύω πραγματικά ότι ακολουθώντας αυτό το σχέδιο σώσαμε πολλές ζωές». Έτσι λοιπόν, οι περισσότεροι από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά μπόρεσαν να φύγουν από την πόλη πριν ξεσπάσει ο τυφώνας. Προκειμένου να προσφέρει άμεση πρακτική βοήθεια στις πληγείσες περιοχές, το γραφείο τμήματος των Μαρτύρων του Ιεχωβά στις ΗΠΑ συγκρότησε έκτακτες επιτροπές παροχής βοήθειας.
Εντοπισμός των Μαρτύρων στο Άστροντομ
Περίπου 16.000 άτομα που είχαν εγκαταλείψει τα σπίτια τους, κυρίως από τη Λουιζιάνα, βρήκαν τροφή, νερό και στέγη στο Άστροντομ, στο Χιούστον του Τέξας. Η επιτροπή παροχής βοήθειας των Μαρτύρων στο Χιούστον έμαθε ότι ανάμεσα σε αυτό το τεράστιο πλήθος υπήρχαν και μερικοί Μάρτυρες. Αλλά πώς θα τους εντόπιζαν;
Νωρίς το πρωί της Παρασκευής 2 Σεπτεμβρίου, μια ομάδα πρεσβυτέρων Μαρτύρων έφτασαν στο Άστροντομ για να βρουν τους αδελφούς τους που είχαν εγκαταλείψει τα σπίτια τους. Έμειναν κατάπληκτοι από τη θέα των χιλιάδων αντρών, γυναικών, εφήβων, παιδιών και βρεφών που ήταν διασκορπισμένοι στο αχανές στάδιο. Το γήπεδο ποδοσφαίρου είχε καλυφτεί με χιλιάδες ράντζα καθώς και με άτομα που είχαν εγκαταλείψει τα σπίτια τους και περίμεναν υπομονετικά να δοθεί λύση στα προβλήματά τους. Υπήρχαν μεγάλες ουρές ατόμων που χρειάζονταν ιατρική φροντίδα και το ιατρικό προσωπικό έτρεχε για να βάλει τους ασθενείς στα ασθενοφόρα.
«Ένιωθα σαν να ήμουν σε στρατόπεδο προσφύγων», αναφώνησε ο Σάμιουελ, ένας από τους πρεσβυτέρους που έψαχναν τους αδελφούς. Πώς θα μπορούσαν να βρεθούν οι λιγοστοί Μάρτυρες μέσα σε αυτό το τεράστιο πλήθος; Οι πρεσβύτεροι ξεκίνησαν ανεβοκατεβαίνοντας τους διαδρόμους κρατώντας μεγάλες πινακίδες που καλούσαν τους Μάρτυρες να παρουσιαστούν. Έπειτα από ανεπιτυχή αναζήτηση τριών ωρών κατάλαβαν ότι χρειάζονταν μια πιο πρακτική μέθοδο. Ζήτησαν από τον Ερυθρό Σταυρό να κάνει μια ανακοίνωση από τα μεγάφωνα: «Όλοι όσοι είναι βαφτισμένοι Μάρτυρες του Ιεχωβά παρακαλούμε να μετακινηθούν στην ανατολική ράμπα, στο ισόγειο».
Τελικά, οι Μάρτυρες άρχισαν να μαζεύονται σιγά σιγά με πλατιά χαμόγελα στο πρόσωπό τους. Ο Σάμιουελ εξηγεί: «Ήταν δακρυσμένοι και πολύ χαρούμενοι. Μας αγκάλιαζαν σφιχτά και κρατούσαν τα χέρια μας. Φοβούνταν να μας αφήσουν μήπως χαθούν στο πλήθος». Την Παρασκευή και το Σάββατο βρέθηκαν 24 Μάρτυρες, οι οποίοι μεταφέρθηκαν στο κέντρο παροχής βοήθειας των Μαρτύρων.
Οι περισσότεροι από αυτούς δεν είχαν σχεδόν καθόλου υλικά υπάρχοντα εκτός από τα λερωμένα ρούχα που φορούσαν. Μια αδελφή μετέφερε ένα μικρό κουτί, περίπου όσο ένα κουτί παπουτσιών. Περιείχε μερικά πολύτιμα έγγραφα—το μόνο που είχε καταφέρει να σώσει από την καταστροφική θύελλα.
Στο Άστροντομ, πολλοί κατάλαβαν ότι οι πρεσβύτεροι που είχαν επισκεφτεί το χώρο ήταν διάκονοι των Μαρτύρων του Ιεχωβά και τους πλησίασαν ζητώντας Άγιες Γραφές και Γραφικά έντυπα. Ζητήθηκαν πάνω από 220 Γραφές. Οι Μάρτυρες πρόσφεραν επίσης στους ανθρώπους το Ξύπνα! 22 Ιουλίου 2005 που είχε την πολύ επίκαιρη εισαγωγική σειρά άρθρων με θέμα «Φυσικές Καταστροφές—Μήπως τα Πράγματα Χειροτερεύουν;»
Μερικοί Επιστρέφουν στα Σπίτια Τους
Ένας από αυτούς που επέζησαν από τη θύελλα είναι έμπειρος δημοσιογράφος και γενικός διευθυντής κάποιου τηλεοπτικού σταθμού της Νέας Ορλεάνης. Λόγω αυτής της ιδιότητάς του έχει δει πολλές καταστροφές στο παρελθόν. Επέστρεψε στο σπίτι του στο Τζέφερσον Πάρις, στη Λουιζιάνα, για να μαζέψει μερικά πράγματα. «Συγκλονίστηκα», λέει ο ίδιος. «Η καταστροφή ήταν απόλυτη και ολοκληρωτική. Είχαμε δει στην τηλεόραση την πλημμύρα όταν έσπασαν τα φράγματα και το νερό ξεχύθηκε μέσα από τα κανάλια. Αλλά και οι ισχυροί άνεμοι προκάλεσαν τρομερές ζημιές. Η πολυκατοικία στην οποία μένω καταστράφηκε ολοσχερώς. Υπάρχει μούχλα, αποσύνθεση και δυσωδία. Μυρίζει απίστευτα άσχημα. Είναι φρικτό, πολύ φρικτό. Αλλά τουλάχιστον είμαστε ακόμη ζωντανοί».
Ο Άλαν, ο οποίος αναφέρθηκε στην αρχή, επέστρεψε τελικά στο σπίτι του σε ένα δυτικό προάστιο της Νέας Ορλεάνης που ονομάζεται Μετέρ. Η θύελλα είχε σπείρει τον όλεθρο. «Ήταν τραυματική, συνταρακτική εμπειρία», λέει ο ίδιος. «Ήταν σαν να είχε πέσει ατομική βόμβα στην πόλη. Είναι άλλο πράγμα να ακούς για αυτό στις ειδήσεις ή να το παρακολουθείς στην τηλεόραση και άλλο να περνάς περπατώντας ή με το αυτοκίνητο από τη γειτονιά σου και να βλέπεις μπροστά σου τις ζημιές και τις καταστροφές—τόσο μεγάλες και τόσο εκτεταμένες. Είναι δύσκολο να το συνειδητοποιήσεις.
»Λόγου χάρη, η μυρωδιά—μύριζε σαν σάπιο κρέας, η μυρωδιά του θανάτου. Πολλές επιχειρήσεις είχαν καταστραφεί ή πλημμυρίσει εντελώς. Υπήρχαν αστυνομικοί και στρατιώτες σε κάθε γωνία. Έμοιαζε με εμπόλεμη ζώνη».
Μερικές Προσπάθειες για Παροχή Βοήθειας
Οι δημοτικές, οι πολιτειακές και οι ομοσπονδιακές αρχές έκαναν διευθετήσεις για παροχή βοήθειας. Ο κύριος ομοσπονδιακός φορέας παροχής βοήθειας ήταν η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Αντιμετώπισης Έκτακτων Αναγκών (FEMA). Άλλοι οργανισμοί κινητοποιήθηκαν για να προσφέρουν βοήθεια στα χιλιάδες θύματα. Τεράστιες ποσότητες τροφίμων, ρούχων και νερού μεταφέρθηκαν με φορτηγά στις πληγείσες περιοχές. Σύντομα η FEMA εξέδωσε επιταγές και παρείχε άλλου είδους οικονομική βοήθεια έτσι ώστε να μπορέσουν οι άνθρωποι να επιβιώσουν τις πρώτες λίγες μέρες ή εβδομάδες. Στο μεταξύ, πώς τα πήγαν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά;
Αποτίμηση των Ζημιών και Επισκευές
Από τη στιγμή που ξέσπασε η θύελλα, οι Μάρτυρες συγκρότησαν ομάδες αποτίμησης για να πάνε στις πληγείσες περιοχές και να εξακριβώσουν πόσα σπίτια Μαρτύρων και Αίθουσες Βασιλείας είχαν πάθει ζημιές ή είχαν καταστραφεί. Πώς θα έφερναν σε πέρας ένα τόσο μεγάλο έργο; Το Κυβερνών Σώμα των Μαρτύρων του Ιεχωβά στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης ενέκρινε το σχηματισμό επιτροπών παροχής βοήθειας υπό την κατεύθυνση της Επιτροπής του Τμήματος των Ηνωμένων Πολιτειών. Στη συνέχεια, Περιφερειακές Επιτροπές Οικοδόμησης από πολλά σημεία των Ηνωμένων Πολιτειών προσκλήθηκαν να αρχίσουν την ανοικοδόμηση. Τι μπόρεσαν να καταφέρουν;
Στις 17 Φεβρουαρίου 2006, η ομάδα παροχής βοήθειας του Λονγκ Μπιτς στο Μισισιπί ανέφερε ότι στην περιοχή τους, από τα 632 σπίτια Μαρτύρων που υπέστησαν ζημιές, τα 531 είχαν ανακαινιστεί πλήρως και ότι είχαν απομείνει 101 που χρειάζονταν ακόμη επισκευές. Οι Μάρτυρες πρόσφεραν επίσης βοήθεια σε μη ομόπιστους γείτονες. Δεκαεφτά Αίθουσες Βασιλείας είχαν σοβαρές ζημιές στη στέγη, και μέχρι τα μέσα Φεβρουαρίου είχαν τοποθετηθεί καινούριες στέγες στις 16 από αυτές. Τι έγινε με την επιτροπή στο Μπατόν Ρουζ της Λουιζιάνας;
Αυτή η ομάδα έχει υπό την ευθύνη της την περιοχή της Λουιζιάνας, η οποία δέχτηκε το κύριο ξέσπασμα του τυφώνα Κατρίνα. Από τα 2.700 σπίτια Μαρτύρων που χρειάζονταν επισκευές εκεί, οι εργασίες στα 1.119 είχαν ολοκληρωθεί μέχρι τα μέσα Φεβρουαρίου, και επομένως υπήρχε ακόμη πάρα πολλή εργασία που έπρεπε να κάνει αυτή η επιτροπή παροχής βοήθειας. Και πάλι, γείτονες και οικογένειες που είχαν μεγάλη ανάγκη έλαβαν επίσης βοήθεια. Πενήντα Αίθουσες Βασιλείας υπέστησαν εκτεταμένες ζημιές. Μέχρι το Φεβρουάριο, 25 από αυτές είχαν επισκευαστεί. Στο Τέξας, η ομάδα του Χιούστον έπρεπε να επισκευάσει 871 σπίτια που είχαν υποστεί ζημιές από τον τυφώνα Ρίτα το Σεπτέμβριο. Μέχρι τις 20 Φεβρουαρίου, οι εργασίες σε 830 από αυτά είχαν ολοκληρωθεί.
Μαθήματα από τον Τυφώνα Κατρίνα
Χιλιάδες άτομα που παγιδεύτηκαν στο πέρασμα του τυφώνα Κατρίνα έχουν πάρει το σπουδαίο μάθημα ότι είναι σημαντικό να δίνουν προσοχή στις προειδοποιήσεις. Πράγματι, πολλοί ένιωσαν όπως ο Τζο, που αναφέρθηκε νωρίτερα, ο οποίος είπε: «Την επόμενη φορά που θα πουν “Εκκενώστε την περιοχή”, θα είμαι ο πρώτος που θα φύγει!»
Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά συνεχίζουν να παρέχουν βοήθεια στα θύματα της περιοχής του Κόλπου του Μεξικού. (Γαλάτες 6:10) Ωστόσο, η διακονία τους δεν περιορίζεται μόνο στην παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας. Αντιθέτως, το πρώτιστο έργο των Μαρτύρων του Ιεχωβά —το οποίο επιτελείται σε 235 χώρες σε όλο τον κόσμο— είναι να μεταδώσουν μια πολύ πιο σημαντική προειδοποίηση από αυτήν ενός επερχόμενου τυφώνα. Η Αγία Γραφή προλέγει ότι ο Θεός θα φέρει σύντομα τέλος στο παρόν ασεβές σύστημα πραγμάτων, καθαρίζοντας τη γη μας και αποκαθιστώντας την στην κατάσταση που είχε αρχικά υπόψη του για αυτήν. Αν θέλετε να μάθετε τι διδάσκει η Γραφή για αυτόν τον καιρό κρίσης, επικοινωνήστε με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά στην περιοχή σας ή γράψτε στην κατάλληλη διεύθυνση από αυτές που υπάρχουν στη σελίδα 5.—Μάρκος 13:10· 2 Τιμόθεο 3:1-5· Αποκάλυψη 14:6, 7· 16:14-16.
[Υποσημείωση]
Οι Περιφερειακές Επιτροπές Οικοδόμησης αποτελούνται από ομάδες Μαρτύρων του Ιεχωβά —εθελοντές— με μεγάλη πείρα στην οικοδόμηση και στην ανακαίνιση Αιθουσών Βασιλείας. Υπάρχουν περίπου 100 τέτοιες ομάδες σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες καθώς και πολύ περισσότερες σε όλο τον κόσμο.
- Αναδημοσίευση από το περιοδικό ΞΥΠΝΑ του Ιουνίου 2006
Σχόλια (0)