«Η καρδιά μου έχει διεγερθεί από ένα καλό ζήτημα». Μερικά σχόλια πάνω στον 45ο Ψαλμό...

Εδάφιο 1: «Ένα καλό ζήτημα» αγγίζει την καρδιά του ψαλμωδού και τη “διεγείρει”—ένα ζήτημα που αφορά κάποιον βασιλιά. Το εβραϊκό ρήμα που μεταφράζεται «έχει διεγερθεί» αρχικά σήμαινε «κοχλάζω», «βράζω». Αυτό το ζήτημα έκανε την καρδιά του ψαλμωδού να «βράζει», δηλαδή να ξεχειλίζει από ενθουσιασμό, και τη γλώσσα του να γίνει σαν «γραφίδα επιδέξιου αντιγραφέα».

Τα καλά νέα της Μεσσιανικής Βασιλείας είναι ένα καλό ζήτημα που αγγίζει την καρδιά μας. Το άγγελμα της Βασιλείας έγινε ιδιαίτερα «καλό» το 1914. Από τότε, δεν αφορά πλέον κάποια μελλοντική Βασιλεία, αλλά μια πραγματική κυβέρνηση που έχει αναλάβει τα καθήκοντά της στους ουρανούς. Αυτά είναι «τα καλά νέα της βασιλείας» τα οποία κηρύττουμε «σε όλη την κατοικημένη γη για μαρτυρία σε όλα τα έθνη». (Ματθ. 24:14) «Έχει διεγερθεί» η δική μας καρδιά από το άγγελμα της Βασιλείας; Κηρύττουμε τα καλά νέα της Βασιλείας με ζήλο; Σαν τον ψαλμωδό, τα λόγια του αίνου μας «αφορούν έναν βασιλιά»—τον Βασιλιά μας Ιησού Χριστό. Διακηρύττουμε ότι είναι ο ενθρονισμένος ουράνιος Βασιλιάς της Μεσσιανικής Βασιλείας. Επιπλέον, προσκαλούμε όλους—κυβερνώντες και κυβερνώμενους—να υποταχθούν στη βασιλεία του. (Ψαλμ. 2:1, 2, 4-12) Η δε γλώσσα μας γίνεται σαν «γραφίδα επιδέξιου αντιγραφέα» με την έννοια ότι χρησιμοποιούμε εκτενώς το γραπτό Λόγο στο κήρυγμά μας.

Εδάφιο 2: Οι Γραφές δεν λένε πολλά πράγματα για την εξωτερική εμφάνιση του Ιησού. Ως τέλειος άνθρωπος, ήταν αναμφίβολα “ωραίος”. Ωστόσο, αυτό που τον έκανε ωραιότερο από οποιονδήποτε άλλον ήταν η πιστότητά του στον Ιεχωβά και η ακλόνητη ακεραιότητά του. Επίσης, ο Ιησούς κήρυττε το άγγελμα της Βασιλείας με «ελκυστικά λόγια». (Λουκ. 4:22· Ιωάν. 7:46) Προσπαθούμε εμείς προσωπικά να ακολουθούμε το παράδειγμά του κηρύττοντας με λόγια που θα αγγίξουν την καρδιά των ανθρώπων;—Κολ. 4:6.

Λόγω της ολόκαρδης αφοσίωσης του Ιησού, ο Ιεχωβά τον ευλόγησε στη διάρκεια της επίγειας διακονίας του και τον αντάμειψε μετά το θυσιαστικό του θάνατο. Ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Όταν [ο Ιησούς] βρέθηκε ως άνθρωπος κατά το σχήμα, ταπείνωσε τον εαυτό του και έγινε υπάκουος μέχρι θανάτου, ναι, θανάτου πάνω σε ξύλο βασανισμού. Γι’ αυτόν το λόγο και ο Θεός τον εξύψωσε σε ανώτερη θέση και του έδωσε με καλοσύνη το όνομα που είναι πάνω από κάθε άλλο όνομα, ώστε στο όνομα του Ιησού να λυγίσει κάθε γόνατο εκείνων που είναι στον ουρανό και εκείνων που είναι στη γη και εκείνων που είναι κάτω από το έδαφος, και κάθε γλώσσα να ομολογήσει φανερά ότι ο Ιησούς Χριστός είναι Κύριος για τη δόξα του Θεού του Πατέρα». (Φιλιπ. 2:8-11) Ο Ιεχωβά ευλόγησε τον Ιησού «στον αιώνα» ανασταίνοντάς τον σε αθάνατη ζωή.—Ρωμ. 6:9. Θεόπνευστες προφητείες είχαν υποδείξει ότι ο Μεσσίας θα μιλούσε με “χάρη στα χείλη του”, χρησιμοποιώντας «λόγια κομψότητας». (Ψαλμός 45:2· Γένεση 49:21) Ο Ιησούς εκπλήρωσε εκείνες τις προφητείες εφόσον διατηρούσε το άγγελμά του γεμάτο φρεσκάδα και ζωντάνια, χρησιμοποιώντας «ελκυστικά λόγια» καθώς δίδασκε τις αλήθειες που τόσο αγαπούσε. (Λουκάς 4:22) Αναμφίβολα, τα χαρακτηριστικά του προσώπου του αντανακλούσαν τον ενθουσιασμό του και τα μάτια του έλαμπαν από ζωηρό ενδιαφέρον για το αντικείμενο της διδασκαλίας του. Πόσο ευχάριστο θα ήταν να τον ακούει κανείς, και τι θαυμάσιο υπόδειγμα είναι αυτό για να το ακολουθούμε εμείς όταν μιλάμε σε άλλους για τα όσα έχουμε μάθει!

Εδάφιο 3: Ο Ιεχωβά δίνει στον Βασιλιά του την εντολή να “ζώσει το σπαθί του στο μηρό του”, εξουσιοδοτώντας τον έτσι να πολεμήσει όλους όσους εναντιώνονται στην κυριαρχία του Θεού και να εκτελέσει τις κρίσεις Του εναντίον τους. (Ψαλμ. 110:2) Επειδή ο Χριστός είναι ανίκητος Πολεμιστής-Βασιλιάς, ο ψαλμωδός τον προσφωνεί «κραταιέ». Ζώστηκε το σπαθί του το 1914 και νίκησε τον Σατανά και τους δαίμονές του, διώχνοντάς τους από τον ουρανό και ρίχνοντάς τους στη γη.—Αποκ. 12:7-9.

Αυτή ήταν απλώς η αρχή της νικηφόρας επέλασης του Βασιλιά. Πρέπει όμως και «να ολοκληρώσει τη νίκη του». (Αποκ. 6:2) Οι κρίσεις του Ιεχωβά πρέπει να εκτελεστούν ενάντια σε όλα τα στοιχεία του σατανικού συστήματος στη γη, και ο ίδιος ο Σατανάς και οι δαίμονές του πρέπει να εξουδετερωθούν. Πρώτα θα φύγει από τη μέση η Βαβυλώνα η Μεγάλη, η παγκόσμια αυτοκρατορία της ψεύτικης θρησκείας. Σκοπός του Ιεχωβά είναι να βάλει τους πολιτικούς άρχοντες να καταστρέψουν αυτή την πονηρή «πόρνη». (Αποκ. 17:16, 17) Στη συνέχεια, ο Πολεμιστής-Βασιλιάς θα στραφεί ενάντια στο πολιτικό σύστημα του Σατανά και θα το αφανίσει. Ο Χριστός, που αποκαλείται επίσης “ο άγγελος της αβύσσου”, θα ολοκληρώσει κατόπιν τη νίκη του ρίχνοντας τον Σατανά και τους δαίμονές του στην άβυσσο. (Αποκ. 9:1, 11· 20:1-3)

Εδάφιο 4: Ο Πολεμιστής-Βασιλιάς δεν διεξάγει επεκτατικό πόλεμο για να κατακτήσει εδάφη και να υποτάξει λαούς. Διεξάγει δίκαιο πόλεμο με ευγενείς σκοπούς. Ιππεύει «για την υπόθεση της αλήθειας και της ταπεινοφροσύνης και της δικαιοσύνης». Η μεγαλύτερη αλήθεια που χρειάζεται υπεράσπιση αφορά την παγκόσμια κυριαρχία του Ιεχωβά. Ο Σατανάς αμφισβήτησε τη νομιμότητα της διακυβέρνησης του Ιεχωβά όταν στασίασε εναντίον Του. Έκτοτε, δαίμονες και άνθρωποι αψήφησαν αυτή τη θεμελιώδη αλήθεια. Τώρα έχει έρθει ο καιρός να καλπάσει ο διορισμένος από τον Ιεχωβά Βασιλιάς για να εδραιώσει μια για πάντα την αλήθεια ότι Αυτός είναι ο δικαιωματικός Κυρίαρχος. Ο Βασιλιάς ιππεύει επίσης “για την υπόθεση της ταπεινοφροσύνης”. Ως ο μονογενής Γιος του Θεού, έχει αποτελέσει εξαίρετο παράδειγμα ταπεινοφροσύνης και όσιας υποταγής στην κυριαρχία του Πατέρα του. (Ησ. 50:4, 5· Ιωάν. 5:19) Όλοι οι όσιοι υπήκοοι του Βασιλιά πρέπει να ακολουθούν το παράδειγμά του και να υποτάσσονται ταπεινά στην κυριαρχία του Ιεχωβά σε κάθε ζήτημα. Μόνο όσοι το κάνουν αυτό θα μπορέσουν να ζήσουν στον υποσχεμένο νέο κόσμο του Θεού.—Ζαχ. 14:16, 17. Ο Χριστός εφορμά επίσης “για την υπόθεση της δικαιοσύνης”. Η δικαιοσύνη την οποία υπερασπίζεται ο Βασιλιάς είναι «η δικαιοσύνη του Θεού»—οι κανόνες του Ιεχωβά για το τι είναι ορθό και τι εσφαλμένο. (Ρωμ. 3:21· Δευτ. 32:4) Ο Ησαΐας προφήτεψε σχετικά με τον Βασιλιά Ιησού Χριστό: «Βασιλιάς θα βασιλέψει για δικαιοσύνη». (Ησ. 32:1) Η διακυβέρνηση του Ιησού θα φέρει τους υποσχεμένους «νέους ουρανούς» και τη «νέα γη», όπου “θα κατοικεί δικαιοσύνη”. (2 Πέτρ. 3:13) Όλοι όσοι θα ζουν σε εκείνον το νέο κόσμο θα πρέπει να συμμορφώνονται με τους κανόνες του Ιεχωβά.—Ησ. 11:1-5. Καθώς καλπάζει, ο Βασιλιάς έχει ζωσμένο στο μηρό του ένα σπαθί. (Ψαλμ. 45:3) Αλλά έρχεται ο καιρός για να πάρει το σπαθί στο δεξί του χέρι και να το χρησιμοποιήσει. Ο ψαλμωδός προφητεύει ότι το δεξί χέρι του Ιησού Χριστού θα επιτελέσει «φοβερά πράγματα». (Ψαλμ. 45:4) Όταν θα καλπάζει για να εκτελέσει τις κρίσεις του Ιεχωβά στον Αρμαγεδδώνα, θα επιτελέσει «φοβερά πράγματα» εναντίον των εχθρών του. Δεν γνωρίζουμε ποια ακριβώς μέσα θα χρησιμοποιήσει για να καταστρέψει το σύστημα του Σατανά. Αλλά αυτή του η ενέργεια θα φέρει τρόμο στις καρδιές των κατοίκων της γης που δεν έχουν υπακούσει στη θεϊκή προειδοποίηση και δεν έχουν υποταχθεί στη διακυβέρνηση του Βασιλιά. (Διαβάστε Ψαλμός 2:11, 12) Στην προφητεία του σχετικά με τον καιρό του τέλους, ο Ιησούς είπε ότι οι άνθρωποι «θα λιποθυμούν από το φόβο και την προσδοκία αυτών που πρόκειται να έρθουν πάνω στην κατοικημένη γη· διότι οι δυνάμεις των ουρανών θα κλονιστούν». Και πρόσθεσε: «Τότε θα δουν τον Γιο του ανθρώπου να έρχεται μέσα σε σύννεφο με δύναμη και μεγάλη δόξα».—Αναγγέλλοντας την έλευση του Βασιλιά «με δύναμη και μεγάλη δόξα» για να εκτελέσει κρίση, το βιβλίο της Αποκάλυψης δηλώνει: «Είδα τον ουρανό ανοιγμένο· και εμφανίστηκε ένα λευκό άλογο. Και εκείνος που κάθεται πάνω σε αυτό αποκαλείται Πιστός και Αληθινός, και κρίνει και πολεμάει με δικαιοσύνη. Επίσης, τα στρατεύματα που ήταν στον ουρανό τον ακολουθούσαν πάνω σε λευκά άλογα, και ήταν ντυμένοι με λευκό, καθαρό, εκλεκτό λινό ύφασμα. Και από το στόμα του βγαίνει ένα κοφτερό, μακρύ σπαθί για να χτυπήσει με αυτό τα έθνη, και θα τους ποιμάνει με σιδερένιο ραβδί. Αυτός πατάει επίσης το πατητήρι του θυμού της οργής του Θεού του Παντοδύναμου».—Αποκ. 19:11, 14, 15.

Ποιοι θα πολεμήσουν μαζί με τον Χριστό, αποτελώντας τα ουράνια «στρατεύματα» που τον ακολουθούν στη μάχη; Όταν ζώστηκε αρχικά το σπαθί του για να διώξει από τον ουρανό τον Σατανά και τους δαίμονές του, ο Ιησούς συνοδευόταν από τους “αγγέλους του”. (Αποκ. 12:7-9) Είναι λογικό να συμπεράνουμε ότι, στον πόλεμο του Αρμαγεδδώνα, τα στρατεύματα του Χριστού θα περιλαμβάνουν τους άγιους αγγέλους. Θα υπάρχουν και άλλοι στα στρατεύματά του; Ο Ιησούς έδωσε την εξής υπόσχεση στους χρισμένους αδελφούς του: «Σε αυτόν που νικάει και τηρεί τα έργα μου μέχρι τέλους θα δώσω εξουσία πάνω στα έθνη, και θα ποιμάνει τους ανθρώπους με σιδερένιο ραβδί ώστε αυτοί θα συντριφτούν σαν πήλινα σκεύη, όπως και εγώ έχω λάβει από τον Πατέρα μου». (Αποκ. 2:26, 27) Άρα λοιπόν, τα ουράνια στρατεύματα του Χριστού θα περιλαμβάνουν και τους χρισμένους αδελφούς του, οι οποίοι τότε θα έχουν λάβει την ουράνια ανταμοιβή τους. Οι χρισμένοι συγκυβερνήτες του θα είναι στο πλευρό του όταν θα επιτελέσει «φοβερά πράγματα» ποιμαίνοντας τα έθνη με σιδερένιο ραβδί.

Αφού ο Χριστός καταστρέψει το πονηρό σύστημα πραγμάτων του Σατανά στη γη, “με τη λαμπρότητα που έχει” θα “προχωρήσει προς την επιτυχία”. (Ψαλμ. 45:4) Θα ολοκληρώσει τη νίκη του ρίχνοντας τον Σατανά και τους δαίμονές του στην άβυσσο, όπου θα παραμείνουν σε όλη τη διάρκεια της Χιλιετούς Βασιλείας. (Αποκ. 20:2, 3) Εφόσον ο Διάβολος και οι άγγελοί του θα βρίσκονται σε κατάσταση αδράνειας, σαν να είναι νεκροί, οι κάτοικοι της γης θα είναι απαλλαγμένοι από τη σατανική επιρροή και θα μπορούν να εκδηλώνουν απόλυτη υποταγή στον νικηφόρο και ένδοξο Βασιλιά τους. Η ταπεινοφροσύνη θα εξακολουθεί να διέπει τις ενέργειες του Γιου του Θεού. Προλέγοντας τη δράση που θα αναλάβει ο Ιησούς εναντίον των εχθρών του Θεού από την εξυψωμένη ουράνια θέση του, ο ψαλμωδός έψαλε: «Με τη λαμπρότητα που έχεις προχώρα προς την επιτυχία· ίππευε για την υπόθεση της αλήθειας και της ταπεινοφροσύνης και της δικαιοσύνης». (Ψαλμ. 45:4) Στον Αρμαγεδδώνα, ο Ιησούς Χριστός θα ιππεύσει για την υπόθεση, όχι μόνο της αλήθειας και της δικαιοσύνης, αλλά και της ταπεινοφροσύνης. Σε ποια θέση θα βρεθούμε όταν ο Βασιλιάς Ιησούς Χριστός έρθει για να εκτελέσει κρίση στον Αρμαγεδδώνα; Δεδομένης της υπόθεσης για την οποία ιππεύει, θα σώσει μόνο εκείνους που είναι ταπεινοί και δίκαιοι. Επομένως, η καλλιέργεια ταπεινοφροσύνης είναι απαραίτητη για την επιβίωσή μας.

Εδάφιο 5: Ο Βασιλιάς ιππεύει ένα λευκό άλογο, κάτι που εξεικονίζει πόλεμο ο οποίος είναι καθαρός και δίκαιος στα μάτια του Ιεχωβά. (Αποκ. 6:2· 19:11) Εκτός από σπαθί, έχει και τόξο. Διαβάζουμε τα εξής: «Είδα ένα λευκό άλογο· και εκείνος που καθόταν πάνω σε αυτό είχε τόξο· και του δόθηκε στέμμα, και προχώρησε νικώντας και για να ολοκληρώσει τη νίκη του». Τόσο το σπαθί όσο και το τόξο εξεικονίζουν τα μέσα που θα χρησιμοποιήσει ο Χριστός για να εκτελέσει κρίση εναντίον των εχθρών του.

Χρησιμοποιώντας ποιητική γλώσσα, ο ψαλμωδός προφητεύει ότι “τα βέλη του Βασιλιά είναι αιχμηρά, διατρυπώντας την καρδιά των εχθρών του” και “κάνοντας λαούς να πέφτουν μπροστά του”. Η σφαγή θα φτάσει σε κάθε γωνιά της γης. Η προφητεία του Ιερεμία προλέγει: «Εκείνοι που θα θανατωθούν από τον Ιεχωβά θα βρίσκονται εκείνη την ημέρα από τη μία άκρη της γης ως την άλλη άκρη της γης». (Ιερ. 25:33) Μια παράλληλη προφητεία λέει: «Είδα, επίσης, έναν άγγελο που στεκόταν στον ήλιο, και αυτός φώναξε με δυνατή φωνή και είπε σε όλα τα πουλιά που πετούν στο μεσουράνημα: “Ελάτε εδώ, συγκεντρωθείτε στο μεγάλο δείπνο του Θεού, για να φάτε τις σάρκες βασιλιάδων και τις σάρκες στρατιωτικών διοικητών και τις σάρκες ισχυρών αντρών και τις σάρκες αλόγων και εκείνων που κάθονται πάνω σε αυτά, και τις σάρκες όλων, ελευθέρων καθώς και δούλων, και μικρών και μεγάλων”».—Αποκ. 19:17, 18.

Εδάφιο 6: Ο Ιεχωβά ενθρόνισε τον Γιο του ως Μεσσιανικό Βασιλιά στους ουρανούς το 1914. “Το σκήπτρο της βασιλείας του είναι σκήπτρο ευθύτητας”, άρα είναι εγγυημένο ότι θα υπάρχει δικαιοσύνη και ισονομία στη διακυβέρνησή του. Η εξουσία του είναι νόμιμη, εφόσον “ο Θεός είναι ο θρόνος του”. Με άλλα λόγια, ο Ιεχωβά είναι το θεμέλιο της βασιλείας του. Επιπλέον, ο θρόνος του Ιησού θα διαρκέσει «στον αιώνα, και μάλιστα για πάντα». Δεν είστε περήφανοι που υπηρετείτε τον Ιεχωβά υπό την εξουσία ενός τόσο κραταιού Βασιλιά, διορισμένου από τον ίδιο τον Θεό;

Εδάφιο 7: Λόγω της βαθιάς αγάπης του Ιησού για τη δικαιοσύνη και του μίσους του για οτιδήποτε μπορεί να ατιμάσει τον Πατέρα του, ο Ιεχωβά τον έχρισε Βασιλιά της Μεσσιανικής Βασιλείας. Ο Ιησούς χρίστηκε με «το λάδι της αγαλλίασης» πιο πολύ από ό,τι οι “εταίροι” του, δηλαδή οι βασιλιάδες του Ιούδα από τη γραμμή του Δαβίδ. Με ποιους τρόπους; Πρώτον, ο Ιησούς χρίστηκε από τον ίδιο τον Ιεχωβά. Επίσης, ο Ιεχωβά τον έχρισε τόσο ως Βασιλιά όσο και ως Αρχιερέα. (Ψαλμ. 2:2· Εβρ. 5:5, 6) Επιπλέον, ο Ιησούς δεν χρίστηκε με λάδι αλλά με άγιο πνεύμα, η δε βασιλεία του δεν είναι επίγεια αλλά ουράνια.

Εδάφιο 8: Ο Γαμπρός, ο Ιησούς Χριστός, φοράει τα ένδοξα, βασιλικά, γαμήλια ενδύματά του. Πολύ κατάλληλα, η φορεσιά του αναδίδει μια γλυκιά ευωδιά, σαν από τα «εκλεκτότερα αρώματα», όπως είναι η σμύρνα και η κασσία, συστατικά που περιέχονταν στο λάδι του αγίου χρίσματος στον αρχαίο Ισραήλ.—Έξοδ. 30:23-25.

Η ουράνια μουσική που αντηχεί στο ανάκτορο του Γαμπρού αυξάνει τη χαρά του καθώς ο γάμος πλησιάζει.

Εδάφιο 9: Η ουράνια μουσική που αντηχεί στο ανάκτορο του Γαμπρού αυξάνει τη χαρά του καθώς ο γάμος πλησιάζει. Τη χαρά του συμμερίζεται και «η βασιλική σύζυγος», το ουράνιο τμήμα της οργάνωσης του Θεού, το οποίο περιλαμβάνει τις «κόρες βασιλιάδων», δηλαδή τους άγιους αγγέλους. Πόση συγκίνηση προκαλούν οι ουράνιες φωνές που διακηρύττουν: «Ας χαιρόμαστε και ας αγαλλόμαστε . . . επειδή έχει έρθει ο γάμος του Αρνιού»!

Εδάφιο 10: Έχουμε προσδιορίσει τον Γαμπρό, αλλά ποια είναι η νύφη του; Είναι μια σύνθετη νύφη που αποτελείται από τα μέλη της εκκλησίας, κεφαλή της οποίας είναι ο Ιησούς Χριστός. (Διαβάστε Εφεσίους 5:23, 24) Αυτοί θα γίνουν μέρος της Μεσσιανικής Βασιλείας του Χριστού. (Λουκ. 12:32) Οι 144.000 χρισμένοι με το πνεύμα Χριστιανοί «ακολουθούν το Αρνί όπου και αν πηγαίνει». (Αποκ. 14:1-4) Γίνονται η “σύζυγος του Αρνιού” και ζουν μαζί του στην ουράνια κατοικία του.—Αποκ. 21:9· Ιωάν. 14:2, 3.

Η μελλοντική νύφη δεν αποκαλείται απλώς «κόρη», αλλά και «η κόρη του βασιλιά». (Ψαλμ. 45:13) Ποιος είναι αυτός ο “βασιλιάς”; Οι χρισμένοι Χριστιανοί υιοθετούνται ως «παιδιά» του Ιεχωβά. (Ρωμ. 8:15-17) Εφόσον θα γίνουν ουράνια νύφη, τους δίνεται η προτροπή: «Ξέχνα το λαό σου και το σπίτι του [σαρκικού] πατέρα σου». Πρέπει να κρατήσουν το νου τους «προσηλωμένο σε αυτά που βρίσκονται πάνω, όχι σε αυτά που βρίσκονται στη γη».—Κολ. 3:1-4.

Εδάφιο 11: Στο διάβα των αιώνων, ο Χριστός ετοιμάζει τη μελλοντική νύφη του για τον ουράνιο γάμο. Ο απόστολος Παύλος εξήγησε ότι ο Χριστός «αγάπησε την εκκλησία και παρέδωσε τον εαυτό του για αυτήν, για να την αγιάσει καθαρίζοντάς την με το λουτρό του νερού μέσω του λόγου, για να παρουσιάσει την εκκλησία στον εαυτό του με τη λαμπρότητά της, χωρίς να έχει κηλίδα ή ρυτίδα ή κάτι παρόμοιο, αλλά για να είναι άγια και χωρίς ψεγάδι». (Εφεσ. 5:25-27) Ο Παύλος είπε στους χρισμένους Χριστιανούς στην αρχαία Κόρινθο: «Είμαι ζηλότυπος για εσάς με ζηλοτυπία Θεού, γιατί εγώ προσωπικά σας αρραβώνιασα με έναν άντρα για να σας παρουσιάσω ως αγνή παρθένα στον Χριστό». (2 Κορ. 11:2) Ο Γαμπρός-Βασιλιάς, ο Ιησούς Χριστός, εκτιμάει την πνευματική «ομορφιά» της μελλοντικής του νύφης. Και η νύφη τον αναγνωρίζει ως “κύριό” της και “τον προσκυνάει” ως μελλοντικό σύζυγό της.

Εδάφιο 12: Ο προφήτης Ζαχαρίας προείπε ότι, τον καιρό του τέλους, άνθρωποι από όλα τα έθνη θα συναναστρέφονταν γεμάτοι ευγνωμοσύνη με το υπόλοιπο του πνευματικού Ισραήλ. Έγραψε: «Εκείνες τις ημέρες, δέκα άντρες από όλες τις γλώσσες των εθνών θα πιάσουν, ναι, θα πιάσουν την άκρη της φορεσιάς ενός άντρα που είναι Ιουδαίος, λέγοντας: “Θα πάμε με εσάς, γιατί ακούσαμε ότι ο Θεός είναι με εσάς”». (Ζαχ. 8:23) Στο εδάφιο Ψαλμός 45:12, αυτοί οι συμβολικοί «δέκα άντρες» αναφέρονται ως «η κόρη της Τύρου» και «οι πλούσιοι του λαού». Έρχονται στο χρισμένο υπόλοιπο με δώρα, ζητώντας την εύνοια και την πνευματική τους βοήθεια. Από το 1935, εκατομμύρια άνθρωποι έχουν αφήσει το υπόλοιπο να “τους φέρει στη δικαιοσύνη”. (Δαν. 12:3)

Εδάφιο 13: Ποια είναι «η κόρη του βασιλιά» η οποία «θα φερθεί στο βασιλιά»; Είναι η κόρη του «Βασιλιά της αιωνιότητας», του Ιεχωβά Θεού. (Αποκάλυψη 15:3) Συμβολίζει την ένδοξη εκκλησία των 144.000 Χριστιανών, τους οποίους ο Ιεχωβά υιοθετεί ως παιδιά του χρίοντάς τους με το πνεύμα του. (Ρωμαίους 8:16) Αυτή η «κόρη» του Ιεχωβά, η οποία «είναι ετοιμασμένη σαν νύφη στολισμένη για το σύζυγό της», θα φερθεί στο γαμπρό—τον Μεσσιανικό Βασιλιά.—Αποκάλυψη 21:2.

Η νύφη παρουσιάζεται ως «πανένδοξη», ή αλλιώς υπέρλαμπρη, για το βασιλικό γάμο. Στο εδάφιο Αποκάλυψη 21:2, παρομοιάζεται με πόλη, τη Νέα Ιερουσαλήμ, και είναι «στολισμένη για το σύζυγό της». Αυτή η ουράνια πόλη έχει «τη δόξα του Θεού» και ακτινοβολεί σαν «μια πολυτιμότατη πέτρα, σαν πέτρα ίασπη που λάμπει καθαρά σαν κρύσταλλο». (Αποκ. 21:10, 11) Η λαμπρότητα της Νέας Ιερουσαλήμ περιγράφεται πολύ όμορφα στο βιβλίο της Αποκάλυψης. (Αποκ. 21:18-21) Δεν απορούμε, λοιπόν, που ο ψαλμωδός αποκαλεί τη νύφη «πανένδοξη»! Άλλωστε, ο βασιλικός γάμος λαβαίνει χώρα στον ουρανό.
Η νύφη φέρνεται στον Γαμπρό της—τον Μεσσιανικό Βασιλιά. Αυτός την έχει προετοιμάσει «καθαρίζοντάς την με το λουτρό του νερού μέσω του λόγου». Η νύφη του είναι «άγια και χωρίς ψεγάδι». (Εφεσ. 5:26, 27) Αλλά πρέπει να είναι και κατάλληλα ντυμένη για την περίσταση. Και πράγματι είναι! “Τα ρούχα της είναι κεντημένα με χρυσάφι” και “θα φερθεί στο βασιλιά με υφαντή ενδυμασία”. Για το γάμο του Αρνιού, «της επιτράπηκε να στολιστεί με λαμπρό, καθαρό, εκλεκτό λινό ύφασμα, γιατί το εκλεκτό λινό ύφασμα αντιπροσωπεύει τις δίκαιες πράξεις των αγίων».—Αποκ. 19:8.
Η μελλοντική νύφη δεν αποκαλείται απλώς «κόρη», αλλά και «η κόρη του βασιλιά». (Ψαλμ. 45:13) Ποιος είναι αυτός ο “βασιλιάς”; Οι χρισμένοι Χριστιανοί υιοθετούνται ως «παιδιά» του Ιεχωβά. (Ρωμ. 8:15-17)

Εδάφιο 14: Η νύφη φέρνεται στον Γαμπρό της—τον Μεσσιανικό Βασιλιά. Αυτός την έχει προετοιμάσει «καθαρίζοντάς την με το λουτρό του νερού μέσω του λόγου». Η νύφη του είναι «άγια και χωρίς ψεγάδι». (Εφεσ. 5:26, 27) Αλλά πρέπει να είναι και κατάλληλα ντυμένη για την περίσταση. Και πράγματι είναι! “Τα ρούχα της είναι κεντημένα με χρυσάφι” και “θα φερθεί στο βασιλιά με υφαντή ενδυμασία”. Για το γάμο του Αρνιού, «της επιτράπηκε να στολιστεί με λαμπρό, καθαρό, εκλεκτό λινό ύφασμα, γιατί το εκλεκτό λινό ύφασμα αντιπροσωπεύει τις δίκαιες πράξεις των αγίων».—Αποκ. 19:8.

Εδάφιο 15: Ποιους συμβολίζουν «οι παρθένες»; Συμβολίζουν το «μεγάλο πλήθος» των αληθινών λάτρεων, οι οποίοι ενώνονται με το χρισμένο υπόλοιπο και το υποστηρίζουν. Εφόσον «έρχονται από τη μεγάλη θλίψη» ζωντανοί, αυτοί θα είναι στη γη όταν ολοκληρωθεί ο γάμος του Μεσσιανικού Βασιλιά στον ουρανό. (Αποκάλυψη 7:9, 13, 14) Σε εκείνη την περίσταση, θα γεμίσουν με «χαρά και ευφροσύνη».

Εδάφιο 16: «ΑΝΤΙ ΤΩΝ ΠΡΟΠΑΤΟΡΩΝ ΣΟΥ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΓΙΟΙ ΣΟΥ» Οι “παρθένες συντρόφισσες” της ουράνιας νύφης του Χριστού θα έχουν ακόμη μεγαλύτερη αιτία για χαρά βλέποντας το γάμο να γίνεται καρποφόρος στο νέο κόσμο. Ο Γαμπρός-Βασιλιάς θα στρέψει την προσοχή του στη γη και θα αναστήσει τους επίγειους “προπάτορές” του, οι οποίοι θα γίνουν επίγειοι «γιοι» του. (Ιωάν. 5:25-29· Εβρ. 11:35) Κάποιους από αυτούς θα τους διορίσει «άρχοντες σε όλη τη γη». Αναμφίβολα, ο Χριστός θα διορίσει και κάποιους από τους πιστούς πρεσβυτέρους της εποχής μας για να αναλάβουν την ηγεσία στο νέο κόσμο.—Ησ. 32:1.

Με ποιον τρόπο θα είναι οι γιοι αντί των προπατόρων του βασιλιά; Όταν γεννήθηκε ο Ιησούς στη γη, είχε επίγειους προπάτορες. Αυτοί θα γίνουν γιοι του όταν τους αναστήσει από τους νεκρούς στη διάρκεια της Χιλιετούς Βασιλείας του. Μερικοί από αυτούς θα συγκαταλεχθούν σε εκείνους που θα διοριστούν «άρχοντες σε όλη τη γη».

Εδάφιο 17: Πράγματι, τα γεγονότα που περιγράφονται στον 45ο Ψαλμό αφορούν όλους τους Χριστιανούς. Οι χρισμένοι που απομένουν στη γη βρίσκουν συναρπαστική την προοπτική να ενωθούν σύντομα στον ουρανό με τους αδελφούς τους και με τον Γαμπρό τους. Τα άλλα πρόβατα υποκινούνται να δείχνουν όλο και μεγαλύτερη υποταγή στον ένδοξο Βασιλιά τους και είναι ευγνώμονες για το προνόμιο που έχουν να συναναστρέφονται με τα μέλη της νύφης του που απομένουν στη γη. Μετά το γάμο τους, ο Χριστός και οι συμβασιλείς του θα προσφέρουν ανείπωτες ευλογίες στους κατοίκους της γης.—Αποκ. 7:17· 21:1-4.

Καθώς αποβλέπουμε στην εκπλήρωση αυτού του “καλού ζητήματος” που αφορά τον Μεσσιανικό Βασιλιά, δεν υποκινούμαστε “να μνημονεύουμε το όνομά του”; Είθε να είμαστε ανάμεσα σε εκείνους που “θα εξυμνούν τον Βασιλιά στον αιώνα, και μάλιστα για πάντα”.