«Νόμος Αγάπης στις Καρδιές». Ένα άρθρο πολύ επίκαιρο με αφορμή τη Συνέλευση Περιοχής
Ο Μωσαϊκός Νόμος κυβερνούσε τον σαρκικό Ισραήλ στην Υποσχεμένη Γη με νόμους χαραγμένους στην πέτρα. Για τον πνευματικό Ισραήλ, όμως, “ο νόμος του Χριστού” βασιζόταν κυρίως σε αρχές που ήταν χαραγμένες στην καρδιά. “Ο νόμος του Χριστού” θα ίσχυε και θα ωφελούσε τους Χριστιανούς όπου και αν ζούσαν. — Γαλ. 6:2.
Ο Μωσαϊκός Νόμος δόθηκε σε ένα έθνος — στον σαρκικό Ισραήλ. Αντιθέτως, ο πνευματικός Ισραήλ θα περιλάμβανε ανθρώπους από πολλά έθνη και με διαφορετικό υπόβαθρο. Πράγματι, «ο Θεός δεν είναι προσωπολήπτης, αλλά σε κάθε έθνος όποιος τον φοβάται και εργάζεται δικαιοσύνη είναι ευπρόσδεκτος σε αυτόν». (Πράξ. 10:34, 35)
«Θα βάλω το νόμο μου μέσα τους, και στην καρδιά τους θα τον γράψω».—ΙΕΡΕΜΙΑΣ 31:33.
Όταν ο Μωυσής ήταν πάνω στο βουνό, έλαβε οδηγίες από τον Ιεχωβά. Καθώς βρίσκονταν συγκεντρωμένοι μπροστά στο Όρος Σινά, οι Ισραηλίτες έγιναν μάρτυρες μιας εντυπωσιακής φανέρωσης του ίδιου του Θεού. «Άρχισαν να γίνονται βροντές και αστραπές και εμφανίστηκε ένα βαρύ σύννεφο πάνω στο βουνό και ακούστηκε ένας πολύ δυνατός ήχος κέρατος, ώστε όλος ο λαός που βρισκόταν στο στρατόπεδο άρχισε να τρέμει. . . . Και το Όρος Σινά έβγαζε καπνούς από παντού, εξαιτίας του ότι ο Ιεχωβά κατέβηκε πάνω του μέσα σε φωτιά· και ο καπνός του ανέβαινε σαν καπνός κλιβάνου και όλο το βουνό έτρεμε πάρα πολύ».—Έξοδος 19:16-18.
Ο Ιεχωβά μίλησε στο λαό μέσω ενός αγγέλου και έδωσε τις Δέκα Εντολές, όπως είναι γνωστές. (Έξοδος 20:1-17) Συνεπώς, δεν μπορούσε να υπάρχει αμφιβολία ότι αυτοί οι νόμοι προέρχονταν από τον Παντοδύναμο. Ο Ιεχωβά έγραψε αυτές τις εντολές πάνω σε πέτρινες πλάκες, τις οποίες συνέτριψε ο Μωυσής όταν είδε τους Ισραηλίτες να λατρεύουν ένα χρυσό μοσχάρι. Ο Ιεχωβά έγραψε ξανά τις εντολές πάνω σε πέτρα. Αυτή τη φορά, όταν ο Μωυσής κατέβηκε κρατώντας τις πλάκες, το πρόσωπό του ακτινοβολούσε. Όλοι πλέον κατανοούσαν ότι εκείνοι οι νόμοι είχαν τεράστια σημασία.—Έξοδος 32:15-19· 34:1, 4, 29, 30.
Οι δύο πλάκες στις οποίες ήταν γραμμένες οι Δέκα Εντολές τοποθετήθηκαν μέσα στην κιβωτό της διαθήκης η οποία βρισκόταν στα Άγια των Αγίων της σκηνής της μαρτυρίας και αργότερα του ναού. Οι νόμοι πάνω στις πλάκες παρέθεταν τις θεμελιώδεις αρχές της διαθήκης του Μωσαϊκού Νόμου και αποτελούσαν τη βάση για τη θεοκρατική διακυβέρνηση του έθνους. Αποδείκνυαν ότι ο Ιεχωβά πολιτευόταν με έναν συγκεκριμένο λαό, έναν εκλεκτό λαό.
Εκείνοι οι νόμοι αποκάλυπταν πολλά πράγματα σχετικά με τον Ιεχωβά, ιδιαίτερα την αγάπη του για το λαό του. Τι πολύτιμο δώρο αποδείχτηκαν για όσους υπάκουαν σε αυτούς! Κάποιος λόγιος έγραψε: «Κανένα ηθικό σύστημα που συγκροτήθηκε ποτέ από ανθρώπους πριν ή έπειτα από αυτό . . . δεν μπορεί να προσεγγίσει αυτόν το Δεκάλογο του Θεού, πόσο μάλλον να θεωρηθεί ισάξιο ή ανώτερό του». Αναφορικά με το Μωσαϊκό Νόμο ως σύνολο, ο Ιεχωβά είπε: «Αν υπακούσετε προσεκτικά στη φωνή μου και τηρήσετε τη διαθήκη μου, τότε θα γίνετε ειδική ιδιοκτησία μου ανάμεσα από όλους τους άλλους λαούς, επειδή ολόκληρη η γη ανήκει σε εμένα. Και εσείς θα γίνετε σε εμένα βασιλεία ιερέων και άγιο έθνος».—Έξοδος 19:5, 6.
Νόμος Γραμμένος στην Καρδιά
Ναι, εκείνοι οι θεϊκοί νόμοι είχαν μεγάλη αξία. Γνωρίζατε, όμως, ότι οι χρισμένοι Χριστιανοί έχουν ένα απόκτημα με αξία πολύ μεγαλύτερη από την αξία νόμων που είχαν γραφτεί στην πέτρα; Ο Ιεχωβά προείπε τη σύναψη μιας νέας διαθήκης ανόμοιας με τη διαθήκη του Νόμου που είχε συναφθεί με το έθνος του Ισραήλ. «Θα βάλω το νόμο μου μέσα τους, και στην καρδιά τους θα τον γράψω». (Ιερεμίας 31:31-34) Ο Ιησούς, ο Μεσίτης της νέας διαθήκης, δεν έδωσε προσωπικά κάποιον γραπτό νομικό κώδικα στους ακολούθους του. Ενστάλαξε το νόμο του Ιεχωβά στις διάνοιες και στις καρδιές των μαθητών του με όσα είπε και έκανε.
Αυτός ο νόμος λέγεται “νόμος του Χριστού”. Δόθηκε κατ’ αρχάς, όχι στο έθνος του φυσικού Ισραήλ, που ήταν απόγονοι του Ιακώβ, αλλά σε ένα πνευματικό έθνος, “τον Ισραήλ του Θεού”. (Γαλάτες 6:2, 16· Ρωμαίους 2:28, 29) Ο Ισραήλ του Θεού αποτελείται από χρισμένους με το πνεύμα Χριστιανούς. Αργότερα, ενώθηκε μαζί τους «ένα μεγάλο πλήθος» από όλα τα έθνη, το οποίο επίσης επιζητεί να λατρεύει τον Ιεχωβά. (Αποκάλυψη 7:9, 10· Ζαχαρίας 8:23) Ως «ένα ποίμνιο» υπό “έναν ποιμένα”, και οι δύο ομάδες αποδέχονται «το νόμο του Χριστού», επιτρέποντάς του να διέπει όλα όσα κάνουν.—Ιωάννης 10:16.
Ανόμοια με τους φυσικούς Ισραηλίτες, οι οποίοι ήταν δεσμευμένοι με το Μωσαϊκό Νόμο λόγω γέννησης, οι Χριστιανοί παραμένουν υπό το νόμο του Χριστού λόγω επιλογής, ενώ παράγοντες όπως η φυλή και ο τόπος γέννησης δεν παίζουν κανέναν ρόλο. Οι Χριστιανοί μαθαίνουν για τον Ιεχωβά και τις οδούς του και λαχταρούν να κάνουν το θέλημά του. Εφόσον έχουν το νόμο του Θεού «μέσα τους», γραμμένο, σαν να λέγαμε, «στην καρδιά τους», οι χρισμένοι Χριστιανοί δεν υπακούν στον Θεό απλώς επειδή αυτός έχει τη δυνατότητα να τιμωρήσει όσους τον παρακούν ούτε τον υπακούν μόνο και μόνο από αίσθημα καθήκοντος. Η υπακοή τους είναι ριζωμένη σε κάτι πιο ουσιώδες και απείρως ισχυρότερο, και όσοι ανήκουν στα άλλα πρόβατα υπακούν ανάλογα επειδή έχουν το νόμο του Θεού στις καρδιές τους.
Νόμοι Βασισμένοι στην Αγάπη
Η ουσία όλων των νόμων και των διατάξεων του Ιεχωβά συνοψίζεται σε μία και μόνο λέξη: αγάπη. Η αγάπη ήταν ανέκαθεν και θα είναι πάντοτε ουσιώδες μέρος της αγνής λατρείας. Όταν τον ρώτησαν ποια ήταν η μεγαλύτερη εντολή στο Νόμο, ο Ιησούς απάντησε: «Να αγαπάς τον Ιεχωβά τον Θεό σου με όλη σου την καρδιά και με όλη σου την ψυχή και με όλη σου τη διάνοια». Η δεύτερη ήταν: «Να αγαπάς τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου». Έπειτα είπε: «Σε αυτές τις δύο εντολές κρέμεται όλος ο Νόμος και οι Προφήτες». (Ματθαίος 22:35-40) Με αυτόν τον τρόπο, ο Ιησούς έδειξε ότι, όχι μόνο ο Νόμος με τις Δέκα Εντολές, αλλά ολόκληρες οι Εβραϊκές Γραφές βασίζονταν στην αγάπη.
Αποτελεί η αγάπη για τον Θεό και τον πλησίον κεντρικό στοιχείο και του νόμου που βρίσκεται στις καρδιές των Χριστιανών; Οπωσδήποτε! Ο νόμος του Χριστού προϋποθέτει εγκάρδια αγάπη για τον Θεό και περιλαμβάνει μια καινούρια εντολή—οι Χριστιανοί πρέπει να έχουν αυτοθυσιαστική αγάπη μεταξύ τους. Πρέπει να αγαπούν όπως αγάπησε ο Ιησούς, ο οποίος κατέθεσε πρόθυμα τη ζωή του για χάρη των φίλων του. Ο Ιησούς δίδαξε τους μαθητές του να αγαπούν τον Θεό και να αγαπούν ο ένας τον άλλον όπως εκείνος τους αγάπησε. Η ξεχωριστή αγάπη που εκδηλώνουν μεταξύ τους είναι η κύρια χαρακτηριστική ιδιότητα από την οποία αναγνωρίζονται οι αληθινοί Χριστιανοί. (Ιωάννης 13:34, 35· 15:12, 13) Ο Ιησούς τους παρήγγειλε μάλιστα να αγαπούν τους εχθρούς τους.—Ματθαίος 5:44.
Ο Ιησούς έθεσε το τέλειο παράδειγμα στην εκδήλωση αγάπης. Ως ισχυρό πνευματικό πλάσμα στον ουρανό, δέχτηκε με χαρά την ευκαιρία που του δόθηκε να προωθήσει τα συμφέροντα του Πατέρα του στη γη. Εκτός του ότι έδωσε την ανθρώπινη ζωή του για να μπορέσουν άλλοι να ζήσουν αιώνια, έδειξε στους ανθρώπους πώς πρέπει να ζουν. Ήταν ταπεινός, καλοσυνάτος και στοχαστικός, και βοηθούσε τους καταβαρημένους και τους καταπιεσμένους. Μετέδιδε επίσης «λόγια αιώνιας ζωής», βοηθώντας ακούραστα τους άλλους να γνωρίσουν τον Ιεχωβά.—Ιωάννης 6:68.
Η αγάπη για τον Θεό και η αγάπη για τον πλησίον είναι, στην ουσία, άρρηκτα συνδεδεμένες. Ο απόστολος Ιωάννης δήλωσε: «Η αγάπη είναι από τον Θεό . . . Αν κανείς πει: “Αγαπώ τον Θεό” και εντούτοις μισεί τον αδελφό του, είναι ψεύτης. Διότι αυτός που δεν αγαπάει τον αδελφό του, τον οποίο έχει δει, δεν μπορεί να αγαπάει τον Θεό, τον οποίο δεν έχει δει». (1 Ιωάννη 4:7, 20) Ο Ιεχωβά είναι τόσο η πηγή όσο και η ίδια η προσωποποίηση της αγάπης. Το καθετί που κάνει επηρεάζεται από την αγάπη. Εμείς αγαπάμε επειδή έχουμε πλαστεί κατά την εικόνα του. (Γένεση 1:27) Δείχνοντας αγάπη στον πλησίον μας, εκδηλώνουμε την αγάπη μας για τον Θεό.
Αγάπη Σημαίνει Υπακοή
Όταν αγαπάμε κάποια άτομα, ξέρουμε τι τους αρέσει και τι όχι, και συμπεριφερόμαστε ανάλογα. Δεν θέλουμε να δυσαρεστούμε εκείνους που αγαπάμε. «Αυτό σημαίνει η αγάπη του Θεού», έγραψε ο απόστολος Ιωάννης, «να τηρούμε τις εντολές του· και οι εντολές του δεν είναι βαριές». (1 Ιωάννη 5:3) Δεν είναι ούτε βαριές ούτε πολυάριθμες. Η αγάπη καθοδηγεί την πορεία μας. Δεν χρειάζεται να απομνημονεύσουμε κάποιον εκτενή κώδικα κανόνων οι οποίοι θα κατευθύνουν κάθε μας ενέργεια. Μας καθοδηγεί η αγάπη μας για τον Θεό. Αν αγαπάμε τον Θεό, βρίσκουμε ευχαρίστηση στο να κάνουμε το θέλημά του. Με αυτόν τον τρόπο, κερδίζουμε την επιδοκιμασία του Θεού και ωφελούμαστε, καθώς η κατεύθυνσή του αποβαίνει πάντοτε για το καλό μας.—Ησαΐας 48:17.
Η αγάπη για τον Θεό μάς υποκινεί να μιμούμαστε τις ιδιότητές του. Όταν αγαπάμε κάποιο άτομο, θαυμάζουμε τις ιδιότητές του και προσπαθούμε να του μοιάσουμε. Σκεφτείτε τη σχέση του Ιεχωβά και του Ιησού. Αυτοί ήταν μαζί στον ουρανό πιθανώς επί δισεκατομμύρια χρόνια. Μεταξύ τους υπήρχε βαθιά, αγνή αγάπη. Ο Ιησούς έμοιαζε τόσο τέλεια στον ουράνιο Πατέρα του ώστε μπορούσε να πει στους μαθητές του: «Αυτός που έχει δει εμένα έχει δει και τον Πατέρα». (Ιωάννης 14:9) Καθώς αποκτούμε γνώση και εκτίμηση για τον Ιεχωβά και τον Γιο του, υποκινούμαστε να τους μοιάσουμε. Η αγάπη μας για τον Ιεχωβά, μαζί με τη βοήθεια του αγίου πνεύματός του, θα μας δώσει τη δυνατότητα να “βγάλουμε από πάνω μας την παλιά προσωπικότητα με τις συνήθειές της και να ντυθούμε τη νέα προσωπικότητα”.—Κολοσσαείς 3:9, 10· Γαλάτες 5:22, 23.
Η Αγάπη σε Δράση
Ως Χριστιανοί, επιτρέπουμε στην αγάπη μας για τον Θεό και τον πλησίον να μας υποκινεί να συμμετέχουμε στο έργο κηρύγματος της Βασιλείας και μαθήτευσης. Κάνοντάς το αυτό, ευαρεστούμε τον Ιεχωβά Θεό, «του οποίου θέλημα είναι να σωθούν κάθε είδους άνθρωποι και να έρθουν σε ακριβή γνώση της αλήθειας». (1 Τιμόθεο 2:3, 4) Άρα λοιπόν, μπορούμε να βρούμε χαρά καθώς βοηθούμε άλλους ώστε να γραφτεί στις καρδιές τους ο νόμος του Χριστού. Επίσης, χαιρόμαστε να βλέπουμε τις προσωπικότητές τους να μεταμορφώνονται έτσι ώστε να αντανακλούν τις θεϊκές ιδιότητες του Ιεχωβά. (2 Κορινθίους 3:18) Πράγματι, το να βοηθούμε άλλους να γνωρίσουν τον Θεό είναι το πιο πολύτιμο δώρο που μπορούμε να τους προσφέρουμε. Όσοι δέχονται τη φιλία του Ιεχωβά θα μπορούν να την απολαμβάνουν σε όλη την αιωνιότητα.
Ζούμε σε έναν κόσμο ο οποίος θεωρεί τα υλικά πράγματα ιδιαίτερα πολύτιμα, μάλιστα τα αγαπάει. Ωστόσο, τα υλικά πράγματα δεν είναι αιώνια. Μπορούν να κλαπούν ή να φθαρούν. (Ματθαίος 6:19) Η Γραφή μάς προειδοποιεί: «Ο κόσμος παρέρχεται καθώς και η επιθυμία του, αλλά αυτός που κάνει το θέλημα του Θεού παραμένει για πάντα». (1 Ιωάννη 2:16, 17) Ναι, ο Ιεχωβά θα παραμείνει για πάντα, το ίδιο και εκείνοι που τον αγαπούν και τον υπηρετούν. Συνεπώς, δεν είναι πιο λογικό να καλλιεργούμε αγάπη για τον Θεό και για τους ανθρώπους αντί να επιδιώκουμε τα πράγματα του κόσμου, τα οποία είναι στην καλύτερη περίπτωση εφήμερα;
Εκείνοι που ακολουθούν την πορεία της αγάπης φέρνουν αίνο στον Ιεχωβά. Πάρτε για παράδειγμα τη Σόνια, μια ιεραπόστολο στη Σενεγάλη. Η Σόνια έκανε Γραφική μελέτη με κάποια γυναίκα ονόματι Χάιντι, η οποία κόλλησε τον ιό HIV από το μη ομόπιστο σύζυγό της. Η Χάιντι βαφτίστηκε μετά το θάνατο του συζύγου της, αλλά έπειτα από λίγο καιρό αρρώστησε και μπήκε στο νοσοκομείο πάσχοντας από AIDS. Η Σόνια αφηγείται: «Οι εργαζόμενοι στο νοσοκομείο έκαναν ό,τι μπορούσαν, αλλά ήταν πολύ λίγοι. Κλήθηκαν εθελοντές από την εκκλησία για να την περιθάλπουν στο νοσοκομείο. Τη δεύτερη νύχτα την πέρασα σε ένα χαλάκι δίπλα στο κρεβάτι της και βοήθησα να τη φροντίσουν μέχρι το θάνατό της. Ο υπεύθυνος γιατρός είπε: “Το μεγαλύτερο πρόβλημά μας είναι ότι ακόμα και οι συγγενείς εγκαταλείπουν τα μέλη της οικογένειάς τους όταν μαθαίνουν ότι έχουν AIDS. Γιατί εσείς, που δεν είστε συγγενής, δεν κατάγεστε από την ίδια χώρα ούτε έχετε καν το ίδιο χρώμα, είστε διατεθειμένη να διακινδυνεύσετε;” Του εξήγησα ότι για εμένα η Χάιντι ήταν στ’ αλήθεια αδελφή μου, και ήμασταν τόσο δεμένες όσο αν είχαμε την ίδια μητέρα και τον ίδιο πατέρα. Έχοντας γνωρίσει αυτή την καινούρια αδελφή μου, ήταν χαρά μου να τη φροντίζω». Παρεμπιπτόντως, οι στοργικές προσπάθειες που κατέβαλε η Σόνια για να φροντίσει τη Χάιντι δεν είχαν επιπτώσεις στην υγεία της.
Πολλά παραδείγματα αυτοθυσιαστικής αγάπης μπορούν να βρεθούν μεταξύ των υπηρετών του Ιεχωβά. Κανένας γραπτός νομικός κώδικας δεν προσδιορίζει το λαό του Θεού σήμερα. Αντί για αυτό, βλέπουμε την εκπλήρωση του εδαφίου Εβραίους 8:10: «“Αυτή είναι η διαθήκη την οποία θα κάνω με τον οίκο του Ισραήλ ύστερα από εκείνες τις ημέρες”, λέει ο Ιεχωβά. “Θα βάλω τους νόμους μου στη διάνοιά τους, και στις καρδιές τους θα τους γράψω. Και εγώ θα γίνω Θεός τους, και αυτοί θα γίνουν λαός μου”». Είθε να θεωρούμε πάντοτε πολύτιμο το νόμο της αγάπης τον οποίο έχει γράψει ο Ιεχωβά στις καρδιές μας, αξιοποιώντας κάθε ευκαιρία για να εκδηλώνουμε αγάπη.
Πόσο χαιρόμαστε καθώς υπηρετούμε τον Θεό μαζί με μια παγκόσμια αδελφότητα η οποία εκδηλώνει τέτοια αγάπη! Όσοι έχουν το νόμο του Χριστού στην καρδιά τους διαθέτουν ένα ανεκτίμητο απόκτημα μέσα σε αυτόν τον άστοργο κόσμο. Όχι μόνο απολαμβάνουν την αγάπη του Ιεχωβά αλλά χαίρονται και τον ισχυρό δεσμό της αγάπης μέσα στην αδελφότητα. «Δείτε! Τι καλό και τι ευχάριστο που είναι να κατοικούν μαζί οι αδελφοί με ενότητα!» Μολονότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά ζουν σε πολλά κράτη, μιλούν πολλές γλώσσες και αντιπροσωπεύουν πολλούς πολιτισμούς, απολαμβάνουν απαράμιλλη θρησκευτική ενότητα. Αυτή η ενότητα φέρνει την εύνοια του Ιεχωβά. Ο ψαλμωδός έγραψε: «Εκεί [ανάμεσα σε έναν λαό ενωμένο με αγάπη] διέταξε ο Ιεχωβά να υπάρχει η ευλογία, ναι, ζωή στον αιώνα».—Ψαλμός 133:1-3.
- Άρθρο που δημοσιεύτηκε στη Σκοπιά 15/8/2005 σελ. 24-29.
- Το άρθρο δημοσιεύεται χωρίς τις ερωτοαποκρίσεις.
Σχόλια (0)