«Έχετε την υπομονή του Ιώβ σήμερα;» Ένα επίκαιρο άρθρο από τη ΣΚΟΠΙΑ τπου 1962!

Αυτό είναι το τεύχος αρ. 20 της ΣΚΟΠΙΑΣ 15 Οκτωβρίου 1962 απ' όπου είναι παρμένο το σημερινό κομμάτι που θα μας δώσει παρηγοριά στις δύσκολες μέρες που περνάμε. Και σε γλώσσα σημερινή, παρακαλώ.


Συνεπείς ως προς την τακτική αναδημοσίευση άρθρων από περιοδικά της ΣΚΟΠΙΑΣ που μας πάνε πολύ πίσω στο χρόνο, αλλά που ωστόσο είναι ιδιαίερα επίκαιρα, καθώς είναι διαχρονικά.

Η υπομονή του Ιώβ για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα υπήρξε παροιμιώδης. Έχετε εσείς αυτό το είδος υπομονής; Σ’ αυτόν τον πονηρό παλαιό κόσμο, αν δεν θέλετε να γίνετε ένας λιποτάκτης, θα έχετε ασφαλώς ανάγκη απ’ αυτό. Πώς μπορείτε να το αποκτήσετε;

Μια μεγάλη βοήθεια είναι να προσέχουμε τη συμβουλή του μαθητή Ιακώβου: «Αδελφοί, πάρτε ως υπόδειγμα της κακοπάθησης και της άσκησης υπομονής τους προφήτες, που μίλησαν στο όνομα του Ιεχωβά. Δείτε! Αποκαλούμε ευτυχισμένους εκείνους που έχουν υπομείνει. Έχετε ακούσει για την υπομονή του Ιώβ και έχετε δει την έκβαση που έφερε ο Ιεχωβά, ότι ο Ιεχωβά είναι πολύ τρυφερός σε στοργή και ελεήμων». (Ιάκ. 5:10,11).

Ίσως να σκεφθείτε, «Ναι, αλλά ο Ιώβ ποτέ δεν έζησε πραγματικά. Κάθε αλληγορικός ή μυθικός χαρακτήρας μπορεί να υπομείνει». Αλλά δεν είναι έτσι. Ασφαλώς ο Ιάκωβος δεν θα προσέβαλλε τη νοημοσύνη μας, λέγοντάς μας να μιμηθούμε έναν χαρακτήρα που ποτέ δεν έζησε, έτσι δεν είναι; Το γεγονός ότι η Γραφή τονίζει τη δικαιοσύνη του Ιώβ και τη συνδέει με τη δικαιοσύνη του Νώε και του Δανιήλ, δεν αφήνει αμφιβολία ότι ο Ιώβ έζησε πραγματικά: «Και αν αυτοί οι τρεις άντρες βρίσκονταν στο μέσο της, ο Νώε, ο Δανιήλ και ο Ιώβ, αυτοί λόγω της δικαιοσύνης τους θα διέσωζαν την ψυχή τους, λέει ο Υπέρτατος Κύριος Ιεχωβά». (Ιεζ. 14:14).

Η «υπομονή» ορίστηκε ως η «ικανότητα αντοχής σε κακοπάθεια», «η ικανότητα παραμονής κάτω από πίεση ή θλίψη». Ασφαλώς ο Ιώβ εκδήλωσε εγκαρτέρηση, και γι’ αυτό ο Ιάκωβος πολύ κατάλληλα τον παραθέτει ως ένα παράδειγμα για μας. Στην εποχή του ο Ιώβ ήταν «ο μεγαλύτερος όλων των κατοίκων της Ανατολής». Απολάμβανε υγεία, είχε μια μεγάλη κι ευτυχισμένη οικογένεια, είχε μεγάλα υλικά αποκτήματα, τον εκτιμούσαν πολύ, και, προ πάντων, ως άνθρωπος ακεραιότητας, είχε την επιδοκιμασία του Ιεχωβά, διότι δεν υπήρχε πραγματικά κανείς άλλος που να συγκριθεί με αυτόν από αυτή την άποψη. (Ιώβ 1:1-8· 29:1-25).

Κατόπιν σε μια νύχτα, να το πούμε έτσι, ο Ιώβ υπέστη μια σειρά καταστροφών, που τον απογύμνωσαν, ή φάνηκε ότι τον απογύμνωσαν, από όλες αυτές τις ευλογίες. Αλλεπάλληλα πλήγματα έπεσαν στο απροστάτευτο κεφάλι του, αλλεπάλληλα ατυχήματα, που δεν είχε λόγο να αναμένει.

Αλλά μήπως ο Ιώβ αποθαρρύνθηκε και άφησε τα πράγματα; Μήπως ακολούθησε τη συμβουλή της συζύγου του, «Καταράσου τον Θεό και πέθανε;» (Ιώβ 2:9). Όχι, δεν το έκανε αυτό. Υπέμεινε. Και όχι μόνο υπέμεινε αυτά τα πράγματα, αλλά και διακράτησε την ακεραιότητά του παρά τις οκτώ ομιλίες που έγιναν από εκείνους τους δήθεν φίλους του, που αποδείχθηκαν εχθροί του, υποκριτές στην πραγματικότητα. «Ο αληθινός σύντροφος αγαπάει πάντοτε και είναι αδελφός που γεννιέται για καιρό στενοχώριας». (Παροιμ. 17:17). Αλλά αυτοί οι τρεις στράφηκαν προς τον Ιώβ με ερωτήσεις όπως αυτή: «Δεν είναι ήδη η κακία σου πολύ μεγάλη; Και δεν θα τελειώσουν ποτέ τα σφάλματά σου;» (Ιώβ 22:5).

Η αφήγηση προχωρεί για να τονίσει ότι ο Ιεχωβά Θεός αντάμειψε τον Ιώβ για την υπομονή του, όπως σημειώνει ο Ιάκωβος, και μολονότι ο Ιώβ έζησε πριν από τριάντα πέντε αιώνες περίπου, στέκει σαν ένα καλό παράδειγμα για όλους εκείνους, που αγαπούν δικαιοσύνη σήμερα· ειδικά όταν αυτοί διαπιστώνουν ότι βρίσκονται κάτω από παρόμοια δεινοπαθήματα. Η απώλεια υλικών αποκτημάτων, προσφιλών προσώπων, υγείας και φίλων, είναι ακόμη η κοινή μοίρα των ανθρώπων. (Ιώβ 42:10-17).

Τι θα σας κάνει ικανούς να υπομείνετε αυτά τα δεινά χωρίς να γίνετε μνησίκακοι, γεμάτοι πικρία ή απογοητευμένοι; Η πίστη στον Θεό και στις επαγγελίες Του. Ο Ιώβ είχε αυτή την πίστη. Παρ’ όλα τα παθήματά του «ο Ιώβ δεν αμάρτησε ούτε καταλόγισε κάτι απρεπές στον Θεό» (Ιώβ 1:22). Εξακολούθησε να εμπιστεύεται στον Θεό «έστω κι αν τον θανάτωνε ο Θεός» (Ιώβ 13:15). Η πίστη θα σας κάνει να μπορείτε να υπομένετε, να εξακολουθήσετε να εγκαρτερείτε «σαν να βλέπετε τον αόρατο» (Εβρ.11:27). Εκτός απ’ αυτό, μήπως δεν υποσχέθηκε ο Θεός ότι στον ορισμένο Tου καιρό, που είναι τώρα πολύ κοντά, όλα τα παθήματα, όλες οι θλίψεις, οι πόνοι κι ο θάνατος θα εκλείψουν; (Αποκάλ. 21:4). Το να έχετε πίστη σ’ αυτές τις υποσχέσεις του Θεού θα σας δώσει ελπίδα, η δε ελπίδα θα σας βοηθήσει να υπομείνετε.

Η προσευχή είναι μια άλλη μεγάλη βοήθεια για υπομονή. Τα λόγια του Ιώβ δείχνουν ότι η στάση του ήταν στάση προσευχής· εξομολογούνταν στον Θεό, παρουσιάζοντας την υπόθεσή του σ’ Αυτόν. Ώστε, αν σας συμβούν αντιξοότητες, μπορείτε να προσεύχεστε για να έχετε ό,τι σας είναι αναγκαίο. Ασθένεια υπομένετε; Μπορείτε να προσευχηθείτε ζητώντας σοφία για ν’ αντιμετωπίσετε τη θλίψη σας και δύναμη για να εγκαρτερήσετε. Διωγμός είναι το πάθημά σας; Και τότε, επίσης, μπορείτε να προσεύχεσθε, όχι μόνο για δύναμη να υπομείνετε, αλλά και για τους διώκτες σας, όπως παράγγειλε ο Ιησούς: «Πατέρα, συγχώρησέ  τους, γιατί δεν ξέρουν τι κάνουν». (Ματθ. 5:44· Λουκ. 23:34).

Μια άλλη βοήθεια για να υπομένετε είναι η γνώση και κατανόηση των σκοπών του Θεού. Ο Ιώβ δεν γνώριζε γιατί ο Θεός επίτρεψε να υποφέρει, αλλ’ εμείς σήμερα, επειδή έχουμε την αφήγηση του Ιώβ και το Θείο φως επάνω σ’ αυτή, γνωρίζουμε γιατί ο Θεός επιτρέπει να υποφέρουν οι δίκαιοι, δηλαδή, για ν’ αποδείξει στον Διάβολο, καθώς και σε όλη την κτίση, ότι μπορεί να έχει πλάσματα που θα παραμείνουν πιστά σε Αυτόν, οτιδήποτε κι αν τους συμβεί. Ο Ιώβ διακράτησε ακεραιότητα χωρίς να το γνωρίζει αυτό. Βέβαια η γνώση αυτού πρέπει να βοηθήσει όλους εκείνους που αγαπούν τη δικαιοσύνη να υπομείνουν. (Ιώβ 1: 7-12· 2:2-8).

Η αγάπη θα σας βοηθήσει να υπομείνετε. Η αγάπη για τον Θεό θα σας βοηθήσει ν’ ανεχθείτε οτιδήποτε Αυτός επιτρέψει, χωρίς να στασιάζετε ή και να παραπονιέστε γι’ αυτό. Η αγάπη θα σας κάνει να εμπιστεύεστε στον Θεό όπως εμπιστευόταν και ο Ιώβ, υπακούοντας πάντοτε σ’ Αυτόν, διότι «αυτό σημαίνει η αγάπη του Θεού: να τηρούμε τις εντολές του» (Α´ Ιωάνν. 5:3). Και η προς τον πλησίον σας αγάπη, επίσης, θα σας βοηθήσει να υπομείνετε, είτε ο πλησίον αυτός είναι μέλος της οικογένειάς σας, είτε ένα μέλος της εκκλησίας σας, είτε ένας συνάδελφος στον τόπο της εργασίας σας. Αν αγαπάτε αληθινά τον πλησίον σας, θα θελήσετε, επίσης, να του δώσετε ένα καλό παράδειγμα με το να υπομείνετε εσείς και με το να τον βοηθήσετε να υπομένει. «Η αγάπη είναι μακρόθυμη και δείχνει καλοσύνη... Ανέχεται τα πάντα, πιστεύει τα πάντα, ελπίζει τα πάντα, υπομένει τα πάντα». (Α´ Κορ. 13:4,7).

Ναι, μεταξύ των πολλών πραγμάτων, που θα σας βοηθήσουν να υπομείνετε, είναι η πίστη, η προσευχή, η γνώση, η κατανόηση και η αγάπη. Υπομονή είναι η πορεία της σοφίας. Υπάρχει ειρήνη, παρηγοριά και μια εσωτερική χαρά από τη γνώση ότι υπομένετε, ότι υποφέρετε κάτω από αντιξοότητες, διότι αυτό είναι το ορθό που πρέπει να πράξετε. Η υπομονή αυτή σας εξασφαλίζει μια μελλοντική αμοιβή: «Αλλά εκείνος που θα έχει υπομείνει ως το τέλος, αυτός θα σωθεί». (Ματθ. 24:13· Ρωμ. 5:3,4).