Τι δεν ξέρουμε για τον απόστολο Πέτρο; — Γιατί τόσο αγαπήθηκε από πολλούς;
Σάββατο μεσημέρι στο σταθμό του ΜΕΤΡΟ της Αττικής, στο έργο σταντ. Μεγάλο προνόμιο να υπηρετείς τον μόνο αληθινό Θεό από όποια μεριά κι αν μπορείς… Τη συγκεκριμένη ημέρα είχε κρύο και φύσαγε πολύς αέρας στην Αθήνα… Και τι μ’ αυτό; Όλα κύλησαν όμορφα και δώσαμε και δύο περιοδικά.
Δεν υπάρχει πιο όμορφο πράγμα από το να κινείσαι στον ίδιο ακριβώς δρόμο με τον άνθρωπο σου. Μοιράζεσαι τα πιο σημαντικά και πιο σπουδαία… Ήταν μια διευθέτηση της Εκκλησίας μας Αθήνα Αττική που υλοποιήσαμε αμέσως μετά το ξεκίνημα… Το πέρασμα είναι καλό και οι άνθρωποι κοντοστέκονται να δουν και καμιά φορά, ρωτάνε…
«Ό,τι υπήρχε στον νου του, το έλεγε αυθόρμητα, με τέτοια παρρησία που ελκύει πολλούς. Και πρέπει να λεχθεί επίσης ότι μιλούσε επί του σημείου».Στους πιο ευνοημένους ανθρώπους που περπάτησαν ποτέ στη γη, πρέπει να περιληφθούν και οι δώδεκα απόστολοι του Ιησού Χριστού, του Υιού του Θεού.
Τι ευλογίες απολάμβαναν αυτοί οι δώδεκα καθώς συνόδευαν τον Κύριό τους! Τον άκουσαν να εκθέτει τις δίκαιες αρχές του Θεού, όπως στην επί του Όρους Ομιλία του, τον άκουσαν να εξηγεί τις παραβολές του, τον είδαν ν’ αποστομώνει τους θρησκευτικούς εχθρούς του και να τους καυτηριάζει για την υποκρισία τους. Και, τι προνόμιο είχαν να παρατηρούν τον Ιησού κάθε μέρα καθώς θεράπευε ασθενείς, χωλούς, έκανε τυφλούς να βλέπουν και ήγειρε ακόμη και νεκρούς!
Το θεόπνευστο υπόμνημα για τον Ιησού και τους αποστόλους του δεν περιλαμβάνει πλήρεις βιογραφίες και για τους δώδεκα. Αν γνωρίζουμε κάτι γι’ αυτούς, αυτό προέρχεται μόνο από λίγα γεγονότα ή μερικά εξέχοντα χαρακτηριστικά. Επί παραδείγματι, ο Ναθαναήλ ήταν ο Ισραηλίτης ‘εις τον οποίον δόλος δεν υπήρχε.’ (Ιωάν. 1:47) Ο Ματθαίος είναι γνωστός επειδή ήταν ένας φοροσυλλέκτης, πράγμα το οποίο, παρεμπιπτόντως, αποκαλύπτει μόνο η δική του αφήγηση. Το χαρακτηριστικό που γνωρίζουμε για τον Θωμά ήταν αυτό που έδωσε την αφορμή για να δημιουργηθεί η έκφραση «άπιστος Θωμάς.» Και ο Ιωάννης είναι πολύ γνωστός ως ο απόστολος για τον οποίο ο Ιησούς είχε ιδιαίτερη στοργή. Αλλά ο Πέτρος είναι η εξαίρεση. Επανειλημμένα, τα λόγια του, οι πράξεις του και η προσωπικότητα του ελκύουν την προσοχή μας μέσω των Ευαγγελικών αφηγήσεων.
Κατ’ αρχήν, ο Πέτρος αναφέρεται ονομαστικά περισσότερο και από όλους τους αποστόλους μαζί, δηλαδή 180 και πλέον φορές. Επί πλέον, οποτεδήποτε κατονομάζεται αυτός μαζί με άλλους αποστόλους, το όνομά του πάντοτε αναφέρεται πρώτο. Και αυτό συμβαίνει είτε αναφέρονται όλοι οι απόστολοι είτε μόνο τρεις, δύο ή ένας.
Χωρίς αμφιβολία, υπάρχουν αρκετοί λόγοι που συμβαίνει αυτό. Τα Ευαγγέλια δείχνουν ότι ο Πέτρος ήταν πολύ πιο θαρραλέος από τους υπολοίπους και ότι ενεργούσε συχνά ως εκπρόσωπος των συντρόφων του.
Ο Πέτρος αναφέρεται στην Αγία Γραφή με πέντε διαφορετικούς τρόπους. Το όνομά του «Πέτρος» (που μόνο αυτός φέρει) του εδόθη από τον Κύριό του και σημαίνει «πέτρα, ένα κομμάτι βράχου.» Το όνομα «Συμεών» (στην Εβραϊκή), «Σίμων» (στην Ελληνική), έχει την έννοια του «ακούω.» (Γέν. 29:33) Ονομάζεται, επίσης, «Κηφάς», που είναι το Σημιτικό αντίστιχο του «Πέτρος», και πολλές φορές συναντάται με τον συνδυασμό «Σίμων Πέτρος».
Ο πατέρας του ονομάζονταν Ιωάννης (Ιωνάς). Ο Πέτρος ήταν από την πόλη της Βηθσαϊδά, η οποία βρισκόταν στην ακτή της θάλασσας της Γαλιλαίας. Στην άνω κοιλάδα του Ιορδάνη Ποταμού ο αδελφός του ο Ανδρέας, ένας μαθητής του Ιωάννη του Βαπτιστού, παρουσίασε στον Πέτρο τον Ιησού ως τον Μεσσία. Τότε ακριβώς ο Ιησούς έδωσε στον Σίμωνα το όνομα Πέτρος και από τότε έγινε μαθητής, ακόλουθος του Ιησού.—Ιωάν. 1:35-42.
Προφανώς μερικούς μήνες αργότερα ο Ιησούς κάλεσε τον Πέτρο και τον αδελφό του, καθώς ψάρευαν, να εγκαταλείψουν τα δίκτυα τους και να τον ακολουθήσουν ως ‘αλιείς ανθρώπων’. (Λουκ. 5:1-11) Κατόπιν, το επόμενο έτος και μετά από μια ολονύχτια προσευχή, ο Ιησούς εξέλεξε τον Πέτρο και ένδεκα άλλους να γίνουν απόστολοί του.—Λουκ. 6:12-16.
Πέτρος ο αυθόρμητος απόστολος
Γιατί τόσοι πολλοί από μας αγαπούμε ιδιαίτερα τον Πέτρο; Μπορεί να λεχθεί ότι αυτό συμβαίνει λόγω της τόσο ανθρώπινης ιδιοσυγκρασίας του Πέτρου. Ίσως κάτι που συμβάλλει σ’ αυτό είναι το ότι γνωρίζομε περισσότερες λεπτομέρειες για τον Πέτρο παρά για οποιονδήποτε άλλο απόστολο. Αυτό που μας ελκύει σ’ αυτόν είναι η ζεστή, γεμάτη ζήλο φύση του. Μ’ αυτή συμβάδιζε ο αυθορμητισμός του, που κατέληγε καμιά φορά σε παραφορά των αισθημάτων του. Ήταν ταχύς στο να μετατρέπει τις σκέψεις και τα αισθήματα σε πράξεις, κάτι που πολλοί από εμάς έχουν την τάση να κάνουν.
Έτσι, όταν ο Ιησούς βοήθησε τον Πέτρο και τους συντρόφους του να πιάσουν πολλά ψάρια μετά από μόχθο ολόκληρης νύχτας, ο Πέτρος αισθάνθηκε τόσο καταπονημένος ώστε έπεσε στα πόδια του Ιησού και είπε: «Έξελθε απ’ εμού, διότι είμαι άνθρωπος αμαρτωλός, Κύριε.» (Λουκ. 5:8) Όταν ο Πέτρος είδε τον Ιησού να περιπατή στην κορυφή των κυμάτων, του εζήτησε να τον βοηθήσει να κάνει κι αυτός το ίδιο και, πραγματικά, ο Πέτρος μπόρεσε να το κάνει αυτό ενόσω ασκούσε επαρκή πίστη. (Ματθ. 14:25-32) Αργότερα, όταν ο όχλος ήλθε για να συλλάβει τον Κύριό του, μερικοί από τους άλλους αποστόλους ερώτησαν: «Κύριε, να χτυπήσουμε με την μάχαιρα;» (Λουκ. 22:49) Ο Πέτρος όμως δεν περίμενε να ρωτήσει. Έβγαλε αμέσως το ξίφος του και κτύπησε, αλλά με τόση αστοχία ώστε έκοψε μόνο το αυτί του δούλου του αρχιερέα.—Ιωάν. 18:10.
Υπήρχε επίσης και η περίπτωση όταν, μετά την ανάσταση, ο Ιησούς εμφανίσθηκε ως ξένος σε αρκετούς αποστόλους καθώς ψάρευαν. Και πάλι τους βοήθησε να πιάσουν πολλά ψάρια. Από αυτό ο απόστολος Ιωάννης ανεγνώρισε τον Ιησού και είπε ότι αυτός ήταν ο Κύριός τους. Ακούγοντάς το αυτό ο Πέτρος, δεν περίμενε μέχρις ότου η βάρκα, που ήταν φορτωμένη με τα ψάρια να φτάσει στην ακτή. Αμέσως ο Πέτρος βούτηξε στο νερό και κολύμπησε μέχρι την ακτή για να πάει στον Κύριό του. (Ιωάν. 21:1-8) Χωρίς καμιά αμφιβολία, αυτός ο αυθορμητισμός βρίσκει μια ανταπόκριση σε πολλούς αναγνώστες της Βίβλου.
Επίσης θαρραλέος
Ο Πέτρος ήταν τόσο πρόθυμος να μιλά όσο και να ενεργεί. Ότι υπήρχε στο νου του, το έλεγε αυθόρμητα, με τέτοια παρρησία που ελκύει πολλούς. Και πρέπει να λεχθεί επίσης ότι επανειλημμένως μιλούσε επί του σημείου. Μπορεί να μην είχε υψηλή μόρφωση, αλλά ήταν έξυπνος άνθρωπος ένας άνθρωπος που έκανε στοχασμούς. Ένας άνθρωπος που έκανε στοχασμούς; Ναι, διότι τον βρίσκουμε επανειλημμένα να κάνει ερωτήσεις που είχαν σημασία. Απαιτείται ικανότητα σκέψης για να το κάνει κανείς αυτό. Έτσι, σε μια περίπτωση, όταν ο Ιησούς χρησιμοποίησε μια παραβολή, ο Πέτρος εζήτησε από τον Ιησού να τους διευκρινίσει την παραβολή. (Ματθ. 15:15) Σε μια άλλη περίπτωση, όταν ο Ιησούς είχε πει κάποια προειδοποίηση σχετικά με την έλευση του, ο Πέτρος ήταν εκείνος που ρώτησε, «Κύριε, προς ημάς λέγεις την παραβολήν ταύτην ή και προς πάντας;» (Λουκ. 12:41) Και ήταν ο Πέτρος εκείνος που ερώτησε εκ μέρους τόσο του εαυτού του όσο και των συντρόφων του: «Ιδού, ημείς αφήκαμεν πάντα και σοι ηκολουθήσαμεν· τι λοιπόν θέλει είσθαι εις ημάς;» Ο Ιησούς τούς διαβεβαίωσε ότι ο Ιεχωβά θα τους αντάμειβε πλούσια τόσο στο παρόν όσο και στο μέλλον.—Ματθ. 19:27· Μάρκ. 10:29, 30.
Με την ειλικρινή του στάση, ο Πέτρος απεκάλυψε επίσης ότι είχε μεγάλη εκτίμηση για τον Κύριό του. Όταν ο Ιησούς καταράστηκε κάποια συκιά, ο Πέτρος ήταν εκείνος ο οποίος επέστησε την προσοχή στην αποτελεσματικότητα της κατάρας του Ιησού: «Ραββί, ίδε, η συκή, την οποίαν κατηράσθης, εξηράνθη.» (Μάρκ. 11:21) Όταν ο Ιησούς ερώτησε τους αποστόλους του ποιος επίστευαν ότι είναι, ο Πέτρος ήταν εκείνος που έκαμε αυτήν την έντονη, γεμάτη εμπιστοσύνη ομολογία: «Συ είσαι ο Χριστός ο Υιός του Θεού του ζώντος.» (Ματθ. 16:16) Πάλι, όταν ο Ιησούς ρώτησε τους αποστόλους του αν θα τον εγκατέλειπαν, όπως είχαν κάνει και άλλοι μαθηταί ο Πέτρος ήταν εκείνος που είπε: «Κύριε, προς τίνα θέλομεν υπάγει; λόγους ζωής αιωνίου έχεις· και ημείς επιστεύσαμεν και εγνωρίσαμεν ότι συ είσαι ο Χριστός ο Υιός του Θεού του ζώντος.» (Ιωάν. 6:68, 69) Οπωσδήποτε όλη αυτή η εκτίμηση και η πιστότητα εκ μέρους του Πέτρου μάς κάνει να τον αγαπούμε.
Διορθώνεται κατ’ επανάληψη
Εν τούτοις, και ο Πέτρος κατά καιρούς μιλούσε χωρίς να σταθμίσει τα πράγματα ή από απερισκεψία, κι αυτό έκανε τον Ιησού να τον διορθώνει. Εν τούτοις, ο Πέτρος ποτέ δεν διαμαρτύρονταν σ’ αυτές τις περιπτώσεις, αλλά ταπεινά δέχονταν τη διόρθωση, κι αυτό είναι κάτι που μας κάνει να αισθανόμαστε μια ομοιότητα μ’ αυτόν. Έτσι, όταν ο Ιησούς είπε στους αποστόλους του τι βρισκόταν ενώπιων του, ότι δηλαδή θα υπέφερε πολλά, θα φονεύνταν και ότι την τρίτη ημέρα θα ανασταίνονταν από τους νεκρούς, ο Πέτρος τον πήρε παράμερα και, επιπλήττοντάς τον, είπε: «Γενού ίλεως εις σεαυτόν, Κύριε· δεν θέλει γίνει τούτο εις σε.» Ναι, αυτό που έλεγε το έλεγε με καλό κίνητρο, αλλά πόσο λάθος ήταν! Τόσο λάθος που ο Ιησούς βρέθηκε στην ανάγκη να του πη: «Ύπαγε οπίσω μου, Σατανά· σκάνδαλόν μου είσαι· διότι δεν φρονείς τα του Θεού, αλλά τα των ανθρώπων.» (Ματθ. 16:21-23) Και εδώ, επίσης, πόσο συχνά κι εμείς είπαμε κάτι από καλό ελατήριο μόνο για να διαπιστώσουμε τελικά ότι ήταν μια εσφαλμένη καλοσύνη!
Σε μια άλλη περίπτωση, ο Πέτρος ζήτησε να μάθει πόσο συχνά θα έπρεπε να συγχωρεί τους αδελφούς του. Θα έπρεπε να συγχωρεί «έως επτάκις;» Ο Ιησούς τον διόρθωσε: «Δεν σοι λέγω έως επτάκις, αλλ’ έως εβδομηκοντάκις επτά.» Πόσο εύκολο είναι για μας ν’ αντιληφθούμε το πώς αισθάνθηκε ο Πέτρος, ιδιαίτερα αν κάποιος πολύ γνωστός μας κάνη επανειλημμένα σφάλματα εις βάρος μας.—Ματθ. 18:21, 22.
Κάποτε, ο Ιησούς αισθάνθηκε δύναμη να φεύγει από επάνω του με την οποία κάποια γυναίκα θεραπεύθηκε, λόγω της πίστης της. Γι’ αυτό ο Ιησούς ερώτησε: «Τις μου ήγγισε;» Ο Πέτρος απηύθυνε ένα είδος επιπλήξεως στον Ιησού λέγοντας: «Επιστάτα, οι όχλοι σε συμπιέζουσι και σε συνθλίβουσι.» Με άλλα λόγια ήταν σαν να του έλεγε: ‘Ιησού, τι ανόητο ερώτημα είναι αυτό!’ Αλλ’ ο Ιησούς διώρθωσε τον Πέτρο, λέγοντας, στην πραγματικότητα, ‘Ξέρω τι λέγω!’ Τότε φανερώθηκε η γυναίκα, οπότε ο Ιησούς τής είπε: «Θάρρει, θύγατερ, η πίστις σου σε έσωσεν· ύπαγε εις ειρήνην.» Δεν ήταν ο Πέτρος σαν κι εμάς που μερικές φορές φέρνομε μια αντίρρηση επειδή δεν γνωρίζομε όλα τα γεγονότα;—Λουκ. 8:43-48.
Ομοίως, ο Πέτρος μίλησε χωρίς περίσκεψη όταν ο Ιησούς, αφού γιόρτασε το τελευταίο Πάσχα με τους αποστόλους του, άρχισε να πλένει τα πόδια τους. Ο Πέτρος είχε δει τον Ιησού να πλένει και να σκουπίζει τα πόδια μερικών άλλων αποστόλων. Έτσι, ο Πέτρος είπε στον Ιησού, «Δεν θέλεις νίψει τους πόδας μου εις τον αιώνα.» Στην πραγματικότητα, ο Ιησούς χρειάσθηκε να τον συμβουλεύσει δύο φορές σ’ εκείνη την περίπτωση. Ο Πέτρος το είπε αυτό από καλό ελατήριο, αλλά έκανε λάθος.—Ιωάν. 13:5-10.
Εκείνο το ίδιο βράδυ ο Πέτρος μίλησε πάλι απερίσκεπτα. Ο Ιησούς είπε στους αποστόλους του ότι θα σκανδαλίζονταν όλοι εκείνη την νύχτα. Αλλά ο Πέτρος αισθανόταν τόσο βέβαιος για την πιστότητά του προς τον Κύριό του, ώστε δεν μπορούσε να διανοηθεί ότι αυτός θα εγκατέλειπε τον Κύριό του. Οι άλλοι μπορεί να το έκαναν, αλλ’ εκείνος όχι! Όταν ο Ιησούς προσέθεσε ότι ο Πέτρος θα τον αρνιόταν τρεις φορές, ο Πέτρος έκανε τη διαβεβαίωση του ακόμη ισχυρότερη: «Και αν γείνη χρεία να αποθάνω μετά σου, δεν θέλω σε απαρνηθή.»—Ματθ. 26:31-35.
Εν τούτοις, ο Πέτρος επρόκειτο να μάθει πόσο ισχυρή ήταν η αδυναμία του. Χωρίς αμφιβολία, αν τον είχαν οδηγήσει ενώπιον ενός δικαστού που θα τον ρωτούσε για τον Ιησού, ο Πέτρος θα χειρίζονταν το ζήτημα μ’ ένα κατάλληλο τρόπο. Αλλά όσα συνέβησαν εκείνο το βράδυ ήταν πολύ απροσδόκητα. Εννέα από τους αποστόλους είχαν εγκαταλείψει τον Ιησού. Μόνο ο Ιωάννης και ο Πέτρος είχαν ακολουθήσει τον Ιησού μέχρι την αυλή του οίκου του αρχιερέως, και εκεί μια δούλη του είπε: «Και συ ήσο μετά Ιησού του Γαλιλαίου.» Κατόπιν, τον κατηγόρησαν και άλλοι. Οι περιστάσεις, ο χρόνος, το ποιος το είπε και, το πιο πιθανόν, πώς το είπε, όλα συνδυάσθηκαν για να κάνουν τον Πέτρο να εκτραπεί και να τον αναγκάσουν, όχι μόνο ν’ αρνηθεί τον Κύριό του τρεις φορές, αλλά και να ορκισθεί ακόμη ότι ‘δεν εγνώριζε τον άνθρωπο.’ Ακριβώς εκείνη τη στιγμή λάλησε ο πετεινός. Είχαν συμβεί όλα όπως είχε προείπει ο Ιησούς. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή, όπως μας λέγει ο Λουκάς, «στραφείς ο Κύριος ενέβλεψεν εις τον Πέτρον.» Και ο Πέτρος «εξελθών έξω έκλαυσε πικρώς.» Ο Πέτρος δεν προσπάθησε να πεί ότι δεν έφταιγε, ούτε επεδίωξε να εφεύρει δικαιολογίες, αλλά με συντριβή έδειξε τη μετάνοιά του. Οπωσδήποτε, όλοι αυτοί που έχουν στενοχωρηθεί λόγω κάποιας αδικοπραγίας εκ μέρους τους αισθάνονται να μοιάζουν με τον Πέτρο και μπορούν να κατανοήσουν πώς εκείνος θα αισθάνθηκε εκείνη τη στιγμή.—Λουκ. 22:61, 62· Ματθ. 26:69-75.
Δύναμη συνδυασμένη με αδυναμία
Πράγματι, η περιγραφή που δίνει η Αγία Γραφή για τον Πέτρο αποτελεί μια ελκυστική ανάγνωση. Το υπόμνημά του είναι μια θαυμάσια αποκάλυψη της ανθρώπινης φύσης και του τι μπορεί να κάνει το πνεύμα του Θεού για τους ατελείς ανθρώπους. Όσο σοβαρό και αν ήταν το σφάλμα του Πέτρου, αυτό δεν τον αποθάρρυνε στον βαθμό που να τον κάνει να παύσει να είναι μαθητής του Ιησού. Διακράτησε την ταπεινοφροσύνη του και την αγάπη του για τον Κύριό του. Αυτό γίνεται περισσότερο φανερό με τα όσα συνέβησαν μετά την ανάσταση του Ιησού και την εμφάνιση του στον Πέτρο και σε μερικούς άλλους στην ακτή της Θάλασσας της Γαλιλαίας. Ο Πέτρος ταπεινά δέχθηκε την έμμεση επίπληξη που έκανε ο Ιησούς όταν τον ρώτησε τρεις φορές αν τον αγαπούσε και κατόπιν του παρήγγειλε ‘να βόσκη τα αρνία του.’—Ιωάν. 21:15-17.
Πολλές φορές ο Πέτρος έλαβε την ηγεσία ανάμεσα στους δώδεκα. Έτσι, μετά την ανάληψη του Ιησού στους ουρανούς, ο Πέτρος ήταν εκείνος που έλαβε την πρωτοβουλία για ν’ αντικατασταθεί ο Ιούδας από τον Ματθία. Την ημέρα της Πεντηκοστής, ο Πέτρος ήταν εκείνος που εκπροσώπησε τους δώδεκα χρησιμοποιώντας έτσι ένα από τα ‘κλειδιά της βασιλείας’ που ο Ιησούς είχε προηγουμένως εμπιστευθεί σ’ αυτόν. Αργότερα αυτός έκανε και άλλη χρήση αυτών των κλειδιών για να φέρει τα αγαθά νέα στους πρώτους απερίτμητους εθνικούς προσήλυτους τον Κορνήλιο και τον οίκο του.—Πράξ. 1:15-26· 2:14-40· 10:1-48· Ματθ. 16:19.
Βρίσκομε τον Πέτρο να μιλά με παρρησία σχετικά μ’ ένα θαύμα με το οποίο αυτός και ο Ιωάννης θεράπευσαν ένα άνθρωπο χωλό εκ γενετής. (Πράξ. 3:12-26) Όταν τους έφεραν ενώπιον των αρχόντων, ο Πέτρος και ο Ιωάννης ήσαν τόσο θαρραλέοι ώστε οι δικαστές άρχισαν να τους θαυμάζουν. Τότε «αναγνώριζαν αυτούς ότι ήσαν μετά του Ιησού». (Πράξ. 4:13) Και, επανειλημμένα, ο Πέτρος και οι σύντροφοί του υπενθύμισαν στους άρχοντες ότι όφειλαν την πρώτιστη υπακοή τους στον Θεό. Πράγματι, στα πρώτα ένδεκα κεφάλαια του βιβλίου των Πράξεων βρίσκουμε τον Πέτρο να δίνη έξη ομιλίες. Δεν ήταν, επομένως, εκπληκτικό το ότι ο Ηρώδης ο Αγρίππας ο Α΄ τον συνέλαβε με την πρόθεση να τον σκοτώσει! Αλλά ο Θεός είχε κατά νου άλλα πράγματα για τον Πέτρο και, έτσι, έστειλε άγγελο για να τον ελευθερώσει.—Πράξ. 12:3-17.
Ο Πέτρος έπαιξε επίσης ένα εξέχοντα ρόλο στη συνάθροιση του κυβερνώντος σώματος της Χριστιανικής εκκλησίας σχετικά με το ζήτημα της περιτομής για τους Εθνικούς. (Πράξ. 15:7-11) Εν τούτοις, λίγο αργότερα, παρατηρούμε ότι ο Πέτρος επέτρεψε στον φόβο των ανθρώπων, ορισμένων εξ Ιουδαίων Χριστιανών από την Ιερουσαλήμ, να τον κάνει να συμβιβάσει τις αρχές του με το να μην κάνει συντροφιά με τους εξ Εθνών Χριστιανούς. Αυτή η αδυναμία παρακίνησε τον απόστολο Παύλο να κάνει μια σοβαρή επίπληξη στον Πέτρο, προφανώς ενώπιον ολοκλήρου της εκκλησίας όπου συνέβη αυτό. (Γαλ. 2:11-14) Κι εδώ, πάλι παρατηρούμε την ανθρώπινη ιδιοσυγκρασία του Πέτρου. Όλοι εκείνοι που, κατά κάποιο τρόπο, υποχώρησαν στον φόβο των ανθρώπων, μπορούν να καταλάβουν το παράδειγμα του Πέτρου και να λάβουν παρηγοριά και όφελος από αυτό.
Τελειώνοντας, δεν πρέπει να παραβλέψουμε τις δύο θαυμάσιες επιστολές που έγραψε ο Πέτρος και οι οποίες περιέχουν τόσο πολύτιμες πληροφορίες και ενθαρρυντικές συμβουλές, ιδιαίτερα για όλους όσοι υποφέρουν χάριν της δικαιοσύνης. Αυτές οι επιστολές μάς κάνουν να εκτιμούμε τον Πέτρο ακόμη περισσότερο. Πράγματι, ο απόστολος Πέτρος ήταν πολύ αγαπητό πρόσωπο και χρησιμοποιήθηκε από τον Θεό του και τον Κύριό του παρά τις αδυναμίες του. Τι ενθάρρυνση είναι η ζωή του για όλους όσους προσπαθούν σκληρά ν’ ακολουθήσουν τον Κύριό τους, όπως έκανε και ο Πέτρος!—1 Πέτρ. 2:21.
- Αναδημοσίευση από τη ΣΚΟΠΙΑ 15/10/1977
Σχόλια (0)