Εικόνες από το ταξίδι μας στο Θραψανό, τέλος Νοέμβρη με αρχές Δεκέμβρη του 2023

thrapsano22.201123

Μια εικόνα από το πρώτο ξημέρωμα στο χωριό μου Θραψανο, ένα χειμωνιάτικο πρωί του Νοέμβρη 2023. Έβρεχε, κατά διαστήματα, όλη τη νύχτα και μας άρεσε πολύ αυτό το τοπίο, οπότε ντυθήκαμε και βγήκαμε έξω, να καταγράψουμε όλη αυτή την ομορφιά πριν τις 8 το πρωί.

thrapsano2.20123
Μου αρέσει το πρωινό περπάτημα... Πήγα μέχρι το παλιό δημαρχείο και τράβηξα αρκετές φωτογραφίες από τη βόλτα μου. Δείτε ο δρόμος είναι ακόμα γεμάτος από τα νερά της βραδινής βροχής. Και τα φώτα στους φανοστάτες είναι ακόμα αναμμένα. Είναι και αυτός ο βαρύς συννεφιασμένος καιρός.

patriko.noemvris23
Ξημέρωμα έξω από την αυλή του πατρικού μου, όπως το βρήκαμε όταν κατεβήκαμε τον Νοέμβρη του 2023. Υπάρχουν δουλειές που πρέπει να γίνουν ακόμα, αλλά χρειάζεται υπομονή, γιατί αυτή την περίοδο, έχουμε άλλες προτεραιότητες. Πάντως από την πρώτη μέρα που φτάσαμε, ανασκουμπωθήκαμε να κάνουμε πράγματα που χρειάζονταν... Και ξεκινήσαμε βάφοντας άλλο χρώμα τις αυλές μας... 

thrapsano4.201123
Ανάψαμε και το τζάκι και ήρθαν και οι αδελφές μου Στασούλα και Μαλάμω. Και περάσαμε πολύ όμορφα εκείνο το βράδυ, καθώς προσθέσαμε στις ρακές μας και μια πίτσα που έψησε το πι και φι η Στασούλα. Και τι είναι χειμώνας; Μια παρεά με ανθρώπους που αγαπάς και ιστορίες.

thrapsano5.201123
Αυτός είναι ο φούρνος του χωριού μας, δίπλα μας. Από δω προμηθευόμαστε, σχεδόν καθημερινά ή μέρα παρά μέρα, φρέσκο ψωμί. Έχει τα πάντα και βλέπεις τους ανθρώπους που τον διαχειρίζονται να ζημώνουν το ψωμί και τα άλλα πράγματα που πουλάνε, μπροστά σου. Άσε που μπορείς να ανταλλάξεις και δυο κουβέντες ανθρώπινες...

thrapsano6.191123
Κι αυτό είναι το σπίτι του αδελφού μου Κωστή. Ο ίδιος δεν είναι πια κοντά μας, αλλά μένει εκεί η γυναίκα του, η Μαρία.. Στην πρωτη ευκαιρία την επισκεφτήκαμε και μιλήσαμει. Έκανε σε όλους μας καλό αυτή η επικοινωνία. Εικόνες από το Θραψανό, λίγο πριν μπούμε στο δεύτερο δεκαήμερο του Νοέμβρη 2023. Αλλά οι 15 μέρες, έφυγαν σαν αέρας και την Κυριακή 3 Δεκεμβρίου 2023, επιστρέψαμε... Καιρός, να ξαναβάλουμε τα πράγματα στη δική μας "ρουτίνα"... 

Επικαιρότητα

Μικρή ανάσα ζωής... Το θέλουμε. Επειδή, έτσι ξαφνικά, όλα μπορεί να τελειώσουν...

xrisanthema1
Δύσκολη μέρα, η χθεσινή. Δεν είναι και το πιο εύκολο να είσαι σε μια κηδεία φίλου. Όσο κι αν ξέρεις και είσαι βέβαιος ότι οι νεκροί θα είναι ασφαλισμένοι στη μνήμη του Ιεχωβά ώς την Ανάσταση, ο πόνος και η θλίψη είναι συναισθήματα που έρχονται είτε το θες, είτε όχι.

iperoxo.fthinoporino1
Γι' αυτό προτίμησα και σήμερα μια ασφαλή λύση, για να ξεπεράσουμε τον... κάβο της καθημερινότητας... Με ένα μεγάλο μπουκέτο χρυσάνθεμα, λουλούδια εποχής και με υπέροχα φθινοπωρινά τοπία μέσα στην πόλη που μας στείλατε εσείς, οι φίλοι μας και αναγνώστες του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ.

iperoxo.fthinoporino2
Την ξέρετε την αγάπη μας και σας ευχαριστούμε από τα βάθη της καρδιάς μας που μας σκέφτεστε εσείς, έτσι όμορφα... Για μας η δημιουργία, ακόμα κι αυτή που μπορεί να βρίσκεται μέσα σε μια γλάστρα, δεν θα πάψει ποτέ να αποτελεί ένα υπέροχο ψυχολογικό απάγκιο.

iperoxo.fthinoporino3
Κι ύστερα, λίγο πράσινο σε μεγάλες ποσότητες... Αυτά τα χρώματα της φύσης είναι που γαληνεύουν την ψυχή μας. Ιδιαίτερα για μας, τους ανθρώπους της πολής, που τα έχουμε τόσο ανάγκη... Μεγαλώσαμε και τέτοια απαλά φυσικά χρώματα μας ξεκουράζουν.

iperoxo.fthinoporino4
Κάπως έτσι, καταρρίπτεται ο μύθος ότι η άνοιξη είναι η μόνη εποχή για τα λουλούδια... Αναμφίβολα είναι η καλύτερη, αλλά όχι και η μόνη. Μια ματιά να ρίξετε γύρω σας θα το διαπιστώσετε. Εμείς το κάνουμε προσεκτικά και παρατηρούμε λεπτομέρειες...

iperoxo.fthinoporino5
Καθετί που προσφέρει η φύση, έχει την ομορφιά του. Ξαναδείτε λίγο προσεκτικά τις φωτογραφίες που δημοσιεύουμε, παρακαλώ και είμαι βέβαιος ότι θα δείτε κι εσείς όμορφα πράγματα και μέσα σ' αυτήν την ανάρτηση, αλλά κυρίως έξω στους δρόμους, στους κήπους, στην πραγματική ζωή!

Αποχαιρετούμε έναν καλό φίλο, σήμερα το μεσημέρι στις 2:30, τον Διονύση Χόρτη...

xortis.d1
Η είδηση έφτασε σε μας μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα, προχθές το βράδυ λίγο πριν... κατεβάσουμε τα ρολά και πάμε για ύπνο. Και μας αναστάτωσε. Ο Διονύσης Χόρτης κοιμήθηκε τον ύπνο του θανάτου. Ξέραμε ότι ήταν στο νοσοκομείο, διαβάζαμε τους φίλους που πήγαιναν να τον δουν, αλλά δεν καταφέραμε να πάμε εμείς να τον δούμε.

xortis.d2
Τι σου είναι αυτό το καθημερινό μαγγανοπήγαδο... Είναι αδύνατον να υλοποιήσεις πάντα, όλα τα σχέδια σου. Και επειδή είμαστε πλασμένοι να ζούμε για πάντα, νομίζουμε πως έχουμε χρόνο απεριόριστο και ότι τελικά είμαστε σε θέση να τα προλάβουμε όλα. Λάθος. Η ζωή είναι διαφορετική.

xortis.d3
Ο Διονύσης, λοιπόν, έφυγε από κοντά μας. Και σήμερα το μεσημέρι οι φίλοι του θα είναι στο νεκροταφείο Αγίου Δημητρίου, όπου το μεσημέρι στις 2:30 θα τον αποχαιρετίσουμε και θα προσπαθήσουμε να δώσουμε λίγο κουράγιο και δύναμη στην οικογένεια του. Όσο αυτό είναι δυνατόν.

xortis.d4
Ο Διονύσης ήταν ένας ξεχωριστός άνθρωπος. Μπήκε ξαφνικά στη ζωή μου με ένα τηλεφώνημα που μου έκανε. Ήθελε να γνωριστούμε. Είχε διαβάσει στο διαδίκτυο και είχε δει τη δουλειά μου. Απλός λιτός, μεθοδικός, οργανωτικός, είχε συγκεντρωμένες πάνω του πολλές όμορφες ιδιότητες.

xortis.d5
Πήγαμε μαζί με άλλους φίλους στο σπίτι του τον περασμένο Σεπτέμβρη. Φιλόξενος ως εκεί που δεν έπαιρνε άλλο. Και η οικογένεια του το ίδιο… Και πάντα κοντά στους φίλους του. Όταν το καλοκαίρι γεννήθηκε το θέμα με τη Θεσσαλονίκη, άκουσε με κατανόηση την άποψη μου για το θέμα.

limni.muson1.280517
Μπορεί να μην ήταν ο άνθρωπος που μοιραζόμαστε καθημερινά πράγματα. Αλλά πάντα θαύμαζα το οργανωτικό το πνεύμα… Θα μου λείψουν οι εύστοχες παρατηρήσεις του, το χαμόγελο του, η αγάπη του για τους αδελφούς του και φυσικά, ο τρόπος που αντιμετώπιζε τα πράγματα.

xortis.d7
Οι δοκιμασίες του Διονύση ήταν ήδη μεγάλες... Τον βλέπουμε εδώ στο κρεβάτι ενός νοσοκομείου… Και πέρσι, τον Ιανουάριο, έχασε τον πατέρα του... Δείτε ΕΔΩ ένα δημοσίευμα που κάναμε τότε στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Τώρα έχασε ο ίδιος τη μάχη με τον καρκίνο... Διονύση, φίλε καλέ, ανυπομονούμε να ειδωθούμε ξανά στο νέο κόσμο του Θεού.

Η ομίχλη που καλύπτει τα πάντα... Ένα φαινόμενο που θα το συναντήσεις συχνά σε χωριά…

omixli1
Θολό τοπίο; Δεν θα το έλεγα, είναι η ομίχλη που το κάνει να φαίνεται έτσι... Αυτή την εποχή κι όσο προχωρεί ο χειμώνας, θα το βλέπουμε όλο και πιο συχνά το φαινόμενο... Αλλά για σταθείτε λίγο. Δεν έχει κι αυτό την ομορφιά του; Μαγευτικό μοιάζει το τοπίο!

omixli2
Όσο πιο μακριά βλέπεις, τόσο πιο πολύ είναι... Αλλά το χωριό, δεν χάνει την ομορφιά του. Μπορείς να διαθέσεις ώρες και να το περπατήσεις, αν είσαι εκεί, διότι για μας που ζούμε στην Αθήνα οι εικόνες αυτές μοιάζουν εξωπραγματικές. Κι ωστόσο είναι, πέρα για πέρα αληθινές.

omixli3
Αν έλειπαν και τα καλώδια, όλα θα ήταν πιο όμορφα... Ευτυχώς γίνονται από πολλούς δήμους που είναι παραδοσιακοί, προσπάθειες, όλα αυτά τα καλώδια (ΔΕΗ, ΟΤΕ κ.λπ) να γίνουν υπόγεια και να μην αποσπάται η προσοχή. Στην Αρεόπολη της Μάνης, το είδαμε να γίνεται πράξη...

omixli4
Αλλά εσείς κρατήστε την ομορφιά του τοπίου μέσα στην ομίχλη. Κινηματογραφιστές έχουν απαθανατίσει στις ταινίες τους, τέτοια φαινόμενα, δίνοντας στα έργα τους μια εξαιρετική αίσθηση ξεχωριστής ομορφιάς. Κι εδώ που τα λέμε, καλά έκαναν.

omixli5
Θα μου άρεσε πολύ να περπατούσα μέσα σε ένα τέτοιον δρόμο... Αλλά και σε ποιον δεν θα άρεσε! Όμορφο, σχεδόν χειμωνιάτικο, τοπίο. Κι αν ο καιρός είναι προχωρημένος να βλέπεις κάποιο τζάκι ή σόμπα αναμμένο. Να μπερδεύεται ο καπνός με την ομίχλη, γλυκά.

omixli6
Ελπίζω να μη σας βαρύναμε την καρδιά, με όλες αυτές τις φωτογραφίες σήμερα, αλλά εμάς μας άρεσαν πολύ και σκεφτήκαμε να τις αξιοποιήσουμε με τον καλύτερο τρόπο, δίνοντας τους χώρο σ' αυτόν τον φιλόξενο ιστότοπο, όπου συναντιούνται ανθρώπινες ψυχές.

omixli7
Όλα γύρω δείχνουν φθινόπωρο στο πολύ προχωρημένο του. Τα ξερά κιτρινισμένα, πεσμένα φύλλα των δέντρων, έχουν στρώσει ένα γύρω το τοπίο. Όλα! Και πραγματικά, όπως λέω και στην αρχή, πολύ θα θέλαμε να είμαστε εκεί. Σ' όποιο σημείο της Ελλάδας κι αν είναι αυτό το μέρος.

Συνέβη προχθές και το ζήσαμε... Μια μπόρα ήταν μόνο, αλλά δυνατή και πέρασε γρήγορα...

vrexeri.mera1
Είμαστε στο πρώτο δεκαήμερο του Νοέμβρη κι ωστόσο ο καιρός παλαντζάρει. Λίγο ζέστη, λίγο κρύο, δεν ξέρεις πώς να ντυθείς. Αλλά προχθες, ξαφνικά εκεί κατά το μεσημέρι, μαύρισε ο καιρός και ξέσπασε μια δυνατή μπόρα, με μπουμπουνητά που σε φόβιζαν.

vrexeri.mera2
Χρειάστηκε να βγω στο μπαλκόνι, να δω από κοντά αυτόν τον χαλασμό κόσμου, που δεν κράτησε πολύ, αλλά ήταν εντυπωσιακό ως φαινόμενο, όλο το γεγονός. Τράβηξα δυο φωτογραφίες και τις ανέβασα στα κοινωνικά δίκτυα. Κι αμέσως άρχισαν οι... αντιδράσεις.

vrexeri.mera3
Οι φίλοι ανταποκρίνονταν χωρίς αν να τους το ζητήσω και έφτασαν σε μένα αρκετές φωτογραφίες. Τόσες που, θες από το γεγονός ότι μου άρεσαν, θες γιατί θέλω οι αναρτήσεις του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ να συμβαδίζουν με την πραγματική ζωή, αποφάσισα να καταθέσω μερικές εδώ.

vrexeri.mera4
Τα βρεγμένα φύλλα, είναι αλλιώς... Μ' αρέσει να τα βλέπω, μ' αρέσει να βγαίνω μετά τη βροχή και να μυρίζω το χώμα... Όταν είμαι σε μέρος που έχει χώμα το κάνω. Διότι, εμείς που ζούμε στην Αθήνα, δεν το έχουμε πάντα το προνόμιο αυτό. Κάποιοι, ίσως και να μην καταλαβαίνουν τι λέω.

vrexeri.mera5
Με όμορφες αισιόδοξες εικόνες μιας ζωής πραγματικής, προσπάθησα να στήσω και το σημερινό κομμάτι. Επειδή το χρειαζόμαστε, το έχουμε ανάγκη για να πορευόμαστε ανάμεσα στις δυσκολίες. Κι επιτέλους αυτό το διαδίκτυο θέλουμε και αγαπούμε, το αληθινό.

vrexeri.mera6
Μια τέτοια βροχερή μέρα, την κρατάμε στην καρδιά μας. Ποιος ξέρει πότε και αν, θα την ξαναδούμε. Και μέσα στο σπίτι, θα μας περιμένει μια θαλπωρή, μια ζεστασιά. Ο χειμώνα θα έρθει κάποια στιγμή... Χαιρόμαστε που δεν βιάζεται. Έτσι οι άνθρωποι θα μπορέσουν να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες του.

Τότε που πήγαμε στον Τσούτσουρα, μια μέρα που ήμασταν στο χωρίο μου, το Θραψανό...

tsutsuras.2018.1
Μια μέρα, από αυτές που ήμασταν στο Θραψανό, τις λίγες μέρες που κατεβήκαμε φέτος, τον περασμένο μήνα (τον Οκτώβρη) τη διαθέσαμε για μας, κάνοντας μια εκδρομή στα νότια του νομού Ηρακλείου, στον όμορφο Τσούτσουρα. Η αλήθεια είναι πως κάναμε κι άλλα πράγματα αυτή τη μέρα.

tsutsuras.2018.2
Ας μείνουμε όμως σ' αυτό το σημείωμα, στη βόλτα στον Τσούτσουρα... Το χρειαζόμαστε και είχε μια υπέροχη ηλιοφάνεια αυτή τη μέρα. Περπατήσαμε λοιπόν δίπλα στη θάλασσα και καθίσαμε να πιούμε ένα ουζάκι σ' ένα τραπεζάκι πάνω στο κύμα...

tsutsuras.2018.3
Επιλέξαμε να καθίσουμε στο εστιατόριο "Σαρακήνα" που διαθέτει και δωμάτια προς ενοικίαση. Το σέρβις ήταν άψογο. Οι άνθρωποι πολύ φιλικοί και εξυπηρετικοί. Και με το χαμόγελο. Πριν μας σερβίρουν είχα την ευκαιρία να ρίξω μια ματιά στα e-mail μου.

tsutsuras.2018.4
Κι αφού φάγαμε, κατεβήκαμε κάτω στη θάλασσα να πάρουμε δυο φωτογραφίες... Να θυμόμαστε αυτή την όμορφη βόλτα μας. Όλα έδειχναν πως ήταν μια ωραία μέρα για μας. Ακόμα και ο ήλιος είχε τα κέφια του. Ειλικρινά, αν είχα μαγιό μαζί μου, θα έκανα μπάνιο.

tsutsuras.2018.5
Η κοπέλα δίπλα στη Σούλα, είναι η Γιώτα, υπάλληλος στη "Σαρακήνα", το μαγαζί που καθίσαμε να πιούμε το ούζο μας. Δεν είχαν πολύ δουλειά την ημέρα που πήγαμε και είχαμε την ευκαιρία να κουβεντιάσουμε και να γνωριστούμε. Ετσι και θέλησε να φωτογραφηθεί μαζί της.

tsutsuras.2018.6
Κρατάμε ότι καλύτερο, ως ανάμνηση πια... Και όταν κατεβούμε ξανά είναι βέβαιο ότι θα ξεκλέψουμε λίγο χρόνο, να το ξανακάνουμε. Ο Τσούτσουρας είναι ένας τόπος που μου αρέσει πολύ. Και έχω ζήσει πολλά εδώ. Κάθε φορά αναβιώνουν σκέψεις και συναισθήματα.

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA