Κάτι από τη Μάνη και τα Σπήλαια του Δυρού, που πήγαμε Αύγουστο, πριν δυο χρόνια…

diros1.250823
Περάσαμε πολύ όμορφα στη Μάνη μαζί με τα παιδιά μας, τον Κώστα, την Άννυ και τα εγγόνια μας το περσινό καλοκαίρι, Δημήτρη και Άντονη. Καθισαμε εκεί από το απόγευμα της Πέμπτης 24 Αυγούστου ώς το απόγευμα της Δευτέρας 28/8/2023.

diros2.250823
Και φυσικά, καθημερινά είχαμε ένα πρόγραμμα για το πού θα πάμε και τι θα κάνουμε. Ο καιρός ήταν σύμμαχος μας, ζεστός, κι αυτό μας έδωσε τη δυνατότητα να χαρούμε ξεχωριστά την κάθε στιγμή. Ήταν ένας Αύγουστος στα καλύτερα του!

diros3.250823
Προτίμησα σ’ αυτό το δημοσίευμα να μη βάλω άλλες φωτογραφίες. Μόνο μέσα από τα Σπήλαια του Δυρού, επειδή πραγματικά εντυπωσιάζει τον επισκέπτη. Και περιμένουν καθημερινά εκατοντάδες άνθρωποι στην ουρά του ταμείου, να κόψουν εισιτήριο 30 ευρώ για την είσοδο.

diros4.250823
Αυτή τη φορά δεν πήγαμε μαζί τους μέσα στα Σπήλαια για την ξενάγηση των 40 λεπτών. Το έχω δει τόσες φορές. Αλλά ο Κώστας με τον Δημήτρη με προμήθευσαν με τόσες φωτογραφίες από εκεί μέσα, που θα μπορούσα να δημοσιεύω στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ για καιρό…

diros5.250823
Πέρα από τη φυσική ομορφιά, όλα στη Μάνη είναι πέτρα κι αυτό προσωπικά μου αρέσει πολύ. Μου θυμίζει τη νότια Κρήτη και την Εύβοια στα πιο άγρια τους. Μια αγριάδα όμως που δεν σε φοβίζει, αλλά σου προξενεί δέος για τον Δημιουργό!

diros6.250823
Έχουμε ήδη κάνει μια ανάρτηση στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ γι’ αυτή την επίσκεψη στα Σπήλαια του Δυρού. Δείτε τη ΕΔΩ. Και ΕΔΩ μια παλαιότερη που θα μπορούσατε να τη βρείτε ψάχνοντας ανάμεσα στις 6.500 δημοσιεύσεις που υπάρχουν σ’ αυτόν τον ιστότοπο. Και συνεχίζουμε

Επικαιρότητα

Περισσότερο χιόνι από τα ορεινά και πιο συγκεκριμένα από το Ελληνόπυργο της Καρδίτσας

karditsa.orina1
Καθώς συνεχίζουμε να ζούμε στο χειμώνα, με τις ιδιομορφίες του σε κάθε μέρος της Ελλάδας, ας πάμε λίγο πιο βόρεια από την Καρδίτσα, σήμερα, στο χωριό Ελληνόπυργος σε υψόμετρο 560 μέτρων, εκεί ήταν βέβαιο ότι θα συναντούσαμε περισσότερο χιόνι.

karditsa.orina2
Εδώ, έπεσε όντως περισσότερο χιόνι... Το χωριό είναι υπέροχο. Το θυμάστε, που έχουμε ξαναγράψει γι' αυτό; Αν όχι, δείτε ΕΔΩ. Και μετά αφήστε τα μάτια σας να τρέξουν πάνω στο λευκό τοπίο, καθώς το χιόνι έχει στρωθεί για τα καλά και οι άνθρωποι δεν χορταίνουν να το φωτογραφίζουν.

karditsa.orina3
Πραγματικά, όπου κι αν να στρέψεις το βλέμμα σου, θα το δεις αυτό... Πάνω στα φυτά στο μπαλκόνι, στα αυτοκίνητα στους δρόμους, στις στέγες των σπιτιών, στα κλαδιά των δέντρων που έχουν ρίξει τα φύλλα, παντού. Ένα τοπίο μοναδικής ομορφιάς.

karditsa.orina4
Δεν είναι πολύ, αλλά αρκετό να χαρούν τα παιδιά και οι κάπως μεγαλύτεροι. Προσέξτε την ομορφιά των δέντρων καθώς το πράσινο τους ή τα κιτρινισμένα φύλλα τους, έχουν δώσει τη θέση τους, στο απίθανο λευκό που χαρακτηρίζει το χιονιά και κάνει όλους εμάς χαρούμενους.

karditsa.orina5
Κρατάω αυτές τις εικόνες, ακριβά φυλαγμένες στην καρδιά μου. Θα ήθελα να τις ζήσω και οι φωτογραφίες με βοηθούν, όπως κι εσάς, να φανταστώ ότι είμαι εκεί. Και είναι ακόμα πιο ωραία, αφού δεν κρυώνει κενείς και δεν έχει έχει ανάγκη από θέρμανση, που δεν είναι πάντα διαθέσιμη.

karditsa.orina6
Ψηλά, όπως γίνεται συνήθως υπάρχει μια ομίχλη που κάνει να μην φαίνεται καν, το βουνό και η συνέχεια των κορυφογραμμών. Δεν θέλει και πολύ προσπάθεια να νιώσεις εκείνο το πρωινό που τα παιδιά θα ξύπνησαν και θα είδαν αυτά τα χιόνια, να έχουν ντύσει το χωριό τους...

karditsa.orina7
Το χιόνι τα κάνει όλα όμορφα ή έτσι θέλω να τα βλέπω εγώ; Όπως κι αν έχει το πράγμα, η ουσία είναι αυτή η εναλλαγή του τοπίου, έστω και για λίγο, επειδή σε τέτοια μικρή ποσότητα το χιόνι, δεν πρόκειται να κρατήσει για πολύ και ίσως τώρα, να μην υπάρχει πια.

Φωτογραφίες από την Καρδίτσα στο πρώτο λιγοστό χιόνι που έριξε για φέτος μέχρις στιγμής

karditsa.xioni1
Τις προηγούμενες μέρες που είχαμε δυνατό κρύο στην Αθήνα και βροχές, φίλοι μας από την πόλη της Καρδίτσας, μας έστειλαν αυτές τις φωτογραφίες καθώς ξύπνησαν και είδαν το πρώτο χιονάκι για φέτος, να έχει απλωθεί ελαφρά στους δρόμους, πάνω στα δέντρα και όπου αλλού μπορούσε να σταθεί.

karditsa.xioni2
Ήταν πολύ λίγο. Ίσα που οι κεραμιδένιες στέγες, έχασαν το κόκκινο τους και πήραν για λίγο το λευκό, που κάνει τις καρδιές μικρών και μεγάλων να πάλλονται από χαρά... Είναι αυτές οι στιγμές που βγαίνεις έξω και λες "να προλάβω να το καταγράψω πριν λιώσει"...

karditsa.xioni3
Στους δρόμους καταχνιά και πάνω στο γρασίδι, μόλις που φαίνεται λίγο... Φυσικά δεν θα κρατήσει πολύ αυτό το χιόνι. Σύντομα θα φύγει. Η υπόσχεση "αν το στρώσει πιο πολύ, θα σου στείλουμε καλύτερες" δεν ίσχυσε. Διότι απλά, δεν το έστρωσε περισσότερο. Ήταν λίγο και για σύντομο χρόνο.

karditsa.xioni4
Όμορφα, ζωντανά τοπία, από μια πόλη που περνά από το φθινόπωρο, στο χειμώνα ομαλά. Όχι βίαια. Δείτε: Κάτω, πεσμένα, τα κιτρινισμένα φύλλα των δέντρων και πάνω τους, το λίγο χιόνι. Ίσα να σηματοδοτήσουν το πέρασμα από τη μια εποχή στην άλλη. Μόνο αυτό, τίποτα άλλο.

karditsa.xioni5
Τέτοιες εικόνες τις κρατάς ακριβά φυλαγμένες στην καρδιά σου. Ιδιαίτερα εγώ, που έζησα και μεγάλωσα σε ένα τόπο όπου το χιόνι δεν είναι από τα πολύ συνηθισμένα πράγματα. Κι εμείς ως παιδιά, αλλά και ως μεγάλοι, λαχταρούσαμε να το δούμε να πέφτει χιόνι παρόλο που οι συνέπειες δεν ήταν συχνά, οι καλύτερες.

karditsa.xioni6
Σε κάποιο αυτοκίνητο παρκαρισμένα σε απάγκιο, όπου μάλλον βοηθούσε κι ο αέρας, το έβλεπες λίγο περισσότερο... Την ίδια ώρα εμείς στην Αθήνα παγώναμε από το βοριαδάκι που "ξύριζε" και δημιουργούσε συνθήκες ισχυρής παγωνιάς. Κι αλίμονο σε όσους δεν είχαν θέρμανση να το αντιμετωπίσουν.

Μερικά από τα αλώνια της Άνδρου που βρήκε, φωτογράφισε και μας έστειλε ο Λεωνίδας

alonia1
Θα χρειαστεί να γυρίσουμε πολλές φορές στην Άνδρο και τις ομορφιές της. Και επειδή εμείς που ζήσαμε τον Ιούνιο που μας πέρασε, κοντά στους φίλους μας για δέκα ολόκληρες μέρες, έχουμε κάθε λόγο όχι μόνο να τα αγαπάμε όλα αυτά, αλλά και να τα μοιραζόμαστε με τους φίλους μας.

alonia2
Αλώνια λοιπόν σε εγκατάλειψη... Που κάποτε έσφυζαν από ζωή, αλλά τότε υπήρχαν και άνθρωποι στο νησί που έπρεπε να σπείρουν, να θερίσουν, να αλωνίζουν για να βγάλουν τον καρπό της χρονιάς και το άχυρο για τα ζώα ως τροφή για το χειμώνα.

alonia3
Φτιαγμένα στα πιο ψηλά σημεία του νησιού, ώστε να είναι σε θέση οι άνεμοι, που στις Κυκλάδες έχουν μια δύναμη παραπάνω, να βοηθούν στο λίχνισμα. Στον τελικό δηλαδή διαχωρισμό του καρπού, ο οποίος έπρεπε να αποθηκευτεί καθαρός, ώστε να χρησιμοποιηθεί στον κατάλληλο καιρό.

alonia4
Οι φωτογραφίες που μας έστειλε ο φίλος μας ο Λούης, είναι καταπληκτικές και πολύ όμορφες. Στην Άνδρο, η πέτρα μάλλον είναι σε αφθονία. Όπου κι αν κοιτάξεις γύρω σου, θα τις δεις πέρα από τον γαλάζιο ορίζοντα της θάλασσας, που περιβάλει το όμορφο νησί.

alonia5
Το καλοκαίρι που ήμασταν εκεί, οι φίλοι μας είχαν πολλά σχέδια για τις μέρες που είχαμε στη διάθεση μας, να επισκεφτούμε τόπους ξεχωριστούς και δεν μπορέσαμε να βρούμε χρόνο και με τα κατάλληλα παπούτσια και ενδυμασία, να περπατήσουμε λίγο στο βουνό.

alonia6
Να, γιατί μου άρεσαν πολύ, όταν είδα αυτές τις φωτογραφίες. Μερικές τις τράβηξε ο Λεωνίδας όταν πηγαίνει με το σκύλο του για κυνήγι, άλλες πάλι τις έχει στο αρχείο του. Τον ευχαριστώ όμως και εκείνον και την Δήμητρα, που με χαρά, μου τις έστειλαν όταν τις ζήτησα.

alonia7
Μικρός θυμάμαι και τα δικά μας αλώνια στο χωριό μου. Δεν υπάρχουν τώρα, επειδή ακολούθησαν οι αλωνιστικές μηχανές, αλλά και το γεγονός ότι σταμάτησαν πια να σπέρνουν, να θερίζουν και να αλωνίζουν. Ναι, οι νέες γενιές, προτιμούν να πάνε στο σούπερ μάρκετ για το αλεύρι τους.

Αναμνήσεις από τη γη της Μάνης, όταν είχαμε πάει τον περασμένο Αύγουστο για τρεις μέρες...

gi.manis1
Στη Μάνη έχω πάει πολλές φορές και πάντα μου άρεσε. Τι; Όλη αυτή η αγριάδα του τοπίου, ο ξερότοπος με τις πέτρες και τα χέρσα χωράφια, οι μικροί δρόμοι που μπορείς να τους περπατήσεις με χαρά και να απολαμβάνεις αυτό το περπάτημα. Την τελευταία φορά που πήγαμε ήταν Αύγουστος του 2018

gi.manis2
Και θυμάστε, είχαμε πάει με τη κόρη της Σούλας, την Έστερ και τα κορίτσια της, Βιτόρια και Χλόη, στην Αρεόπολη, καθώς η Έστερ είχε την επιθυμία να ξαναδεί τα Σπήλαια του Δυρού... Δείτε μερικά δημοσιεύματα που κάναμε τότε από εκεί ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ  Ναι. ήταν υπέροχα!

gi.manis3
Στο σημερινό δημοσίευμα μας επιλέξαμε να σας δώσουμε μερικές φωτογραφίες από τα... χωράφια της Μάνης. Γεωγραφικά η κυρίως Μάνη ή Μέσα Μάνη, όπως ονομάζεται τοπικά, ορίζεται από τον αυχένα του Ταΰγετου Σαγιά και καταλήγει στο Ακρωτήριο Ταίναρο.

gi.manis4
Η Μέσα Μάνη διακρίνεται με βάση την κατά μήκος κορυφογραμμή στην Ανατολική Μάνη ή προσηλιακή Μάνη, που βλέπει προς το Λακωνικό Κόλπο και στη Δυτική Μάνη ή απόσκερη ή αποσκιερή Μάνη, που βλέπει στο Μεσσηνιακό Κόλπο. Βορειότερα της Δυτικής Μάνης, δηλαδή από την περιοχή της Καρδαμύλης, βρίσκεται η Μεσσηνιακή Μάνη, ή όπως την αποκαλούν τοπικά η Έξω Μάνη.

gi.manis5
Ο διαχωρισμός αυτός διακρίνεται και στα επίθετα των κατοίκων, όπου της μεν Λακωνικής Μάνης καταλήγουν σε -άκος και στη Μεσσηνιακή Μάνη σε -έας. Η περιοχή της Μάνης περιλαμβάνει τις άλλοτε επαρχίες του Γυθείου και Οιτύλου της Λακωνίας. Τα μέρη αυτά, τα περπατήσαμε.

gi.manis6
Η συνολική της έκταση φθάνει τα 1800 τ. χλμ. επί συνολικού μήκους 75 χλμ. και μέγιστου πλάτους 28 χλμ. που καταλήγει στο Ακρωτήριο Ταίναρο, με σπονδυλική στήλη το όρος Ταΰγετος και ψηλότερη κορυφή τον Προφήτη Ηλία (2.404 μ.). Ο συνολικός πληθυσμός της το 1961 έφθανε τους 20.300 κατοίκους, που ζούσαν σε 150 περίπου οικισμούς.

Μια συκιά κοντεύει να ρίξει ένα ακατοίκητο σπίτι και ουδείς επεμβαίνει. Περιμένουμε...

klius1
Κάτι που διακρίνει τους Αθηναίους, τους κατοίκους της μεγάλης πόλης, είναι η αδιαφορία... Ζώντας στο χωνευτήρι της πρωτεύουσας, όπου κάθε προσωπικότητα ξεχωριστή, μηδενίζεται, συχνά αφήνει πράγματα να εξελίσσονται, ακόμα κι όταν διακρίνει ξεκάθαρα ότι είναι σε βάρος του.

klius2
Να, δείτε ας πούμε αυτή τη συκιά, που φύτρωσε μέσα σε ένα ακατοίκητο σπίτι... Έγινε δέντρο, τεράστιο, που δεν βγάζει καρπό, απειλεί όμως να ρίξει μέσα στον μικρό δρόμο της Κλειούς, στον Κολωνό, τον περίβολο του σπιτιού, ένα μεγάλο τοίχο όπως μπορείτε να διακρίνετε κι εσείς.

klius3
Το θέμα δηλώθηκε από τους κατοίκους της περιοχής που κινδυνεύουν καθημερινά, καθώς μη έχοντας άλλη πρόσβαση για το σπίτι τους είναι αναγκασμένοι να περνούν από αυτό το σημείο, στο Δήμο Αθηναίων. Και ο Δήμος τι έκανε; Δείτε μια δραστική αντιμετώπιση...

klius4
Ήρθαν συνεργεία τους και κλάδεψαν τα κλαδιά της συκιάς που έπεφταν μέσα στο δρόμο και τοποθέτησαν αυτούς τους δύο κάδους στο μικρό πεζοδρόμιο, αλλά και την πλαστική κορδέλα που ο καιρός είναι βέβαιο ότι θα καταστρέψει. Αλλά ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί ότι το πρόβλημα είναι αλλού.

klius5
Είναι στις ρίζες της συκιάς που κοντεύουν να ρίξουν τον τοίχο... Και θα τον ρίξουν. Προσευχόμαστε να μην περνούν άνθρωποι από εκεί, όταν θα πέσει (διότι θα πέσει...) είτε πεζή, είτε με αυτοκίνητο. Από τη ρίζα ήθελε κόψιμο, όχι τα κλαδιά!

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA