Σήμερα νιώθω την ανάγκη να κάνω ένα φλας μπακ, πίσω στο καλοκαίρι που μας πέρασε. Όταν κατά την επιστροφή μας από τη Χαλκιδική, φιλοξενηθήκαμε για τρεις μέρες από τους φίλους μας Γιάννη και Λένα στο Ωραιόκαστρο Θεσσαλονίκης. Ήταν η τρίτη μέρα, όταν πήγαμε εκδρομή στα Λουτρά Πόζαρ.


Για αυτή την ημέρα έκανα δυο δημοσιεύματα στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Και αξίζει να τα ξαναθυμηθούμε... Μπορείτε να τα δείτε πατώντας τους συνδέσμους που ακολουθούν τη λέξη ΕΔΩ κι ΕΔΩ. Ήταν υπέροχα, μοναδικά και η παρέα και ο τόπος. Όλα αυτά τα κρατήσαμε στην καρδιά μας.


Μετά τα μεσημέρι πήγαμε μια βόλτα ΕΔΩ και μετά μας είπαν πως υπήρχε ένα ωραίο μέρος που άξιζε να πιούμε τον καφέ μας. Αν και τότε μου φάνηκε εύκολο το όνομα, δεν το θυμάμαι τώρα, αλλά είχαν δίκιο οι φίλοι μας. Δείτε το κι εσείς τι υπέροχη φυσική ομορφιά είχε. Κι ωστόσο οι φωτογραφίες μας το θυμίζουν. Λέγεται Όρμα!


Είχε και μια πηγή με τρεχούμενο νερό εκεί κι εμείς ζητήσαμε από τη Λένα να μας φωτογραφίσει. Κι εκείνη το έκανε. Για κάποιο λόγο, ενώ τις φωτογραφίες τις δημοσίευσα στη σελίδα μου στο Facebook, δεν δημοσιεύτηκαν ποτέ στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Η επικαιρότητα είναι αμείλικτη και μας κυνηγά. Δείτε ΕΔΩ και τις καστανιές που είδαμε τότε...


Μας έκαναν εντύπωση τα λουλούδια που υπήρχαν παντού... Ένα στολισμένος, καταπράσινος τόπος... Λες και είχαν γιορτή. Και μπορεί και να είχαν, αν και ‘μεις μόνο τα λουλούδια είδαμε και απολαύσαμε. Κατά τα άλλα, υπήρχε μια ξεχωριστή ησυχία. Μόνοι μας είμαστε στο καφενείο.


Φωτογραφίες απλές χωρίς καμιά επιτήδευση. Η ζωή όπως ακριβώς τη ζει κανείς. Ο Γιάννης και η Λένα είναι καταπληκτικοί άνθρωποι. Μας είπαν ότι έχουν μείνει εδώ σε ενοικιαζόμενοι δωμάτια σε οικονομικές τιμές. Αχ και να γινόταν να πάμε αυτό το χειμώνα μαζί τους μια βόλτα...