Είδα στο Μεταξουργείο αυτό το σπίτι... Και μετά θυμήθηκα τι ήταν. Άσχημη η εγκατάλειψη...
Κάτι με έκανε να σταματήσω μπροστά στο σπίτι αυτό. Το συνάντησα στο Μεταξουργείο "κρυμμένο" ανάμεσα σε τρεις δρόμους που με την πρώτη ματιά, εγκαταλειμμένο όπως είναι, ούτε που μπορείς να φανταστείς ότι πρόκειται για το ίδιο σπίτι. Με τρεις εισόδους. Μια από αυτές στην οδό Κορδάτου.
Η δεύτερη είναι στην οδό Βίκτωρος Ουγκώ, εκεί που τελειώνει ο δρόμος λίγο πριν τη Λένορμαν, "χτυπάει" πάνω σε ένα σπίτι. Μου έκανε εντύπωση πετρόχτιστο το κτίριο και ο περίβολος του, καλοχτισμένος. Τι ήταν λοιπόν εδώ; Αναρωτήθηκα. Ένας ντόπιος ηλικιωμένος άνθρωπος μας είπε: "Ταβέρνα!"
"Ναι και μάλιστα καλή! Έχω φάει εγώ εδώ..." Πράγματι ο χώρος εσωτερικά δεν δείχνει εντελώς εγκαταλειμμένος. Ή τουλάχιστον για πολλά χρόνια. Το έψαξα λίγο το πράγμα. Και τότε θυμήθηκα ότι πριν πολλά χρόνια, είχα φάει κι εγώ εδώ. Όχι σ' αυτόν τον κήπο, αλλά εσωτερικά.
Προφανώς εδώ οι πελάτες έρχονταν το καλοκαίρι. Κι εγώ είχα έρθει χειμώνα καιρό, οπότε... Αλλά μου άρεσε πολύ. Δείτε γιατί από μια κριτική για φαγητό που δημοσιεύτηκε πριν από τέσσερα χρόνια στο διαδικτυακό τόπο popaganda.gr. Είναι της Ζωής Παρασίδη. Λίγο αργότερα το μαγαζί έκλεισε.
Έγραφε: Ένα ιδιότυπο, θεματικό εστιατόριο λειτουργεί πίσω από την Πλατεία Καραϊσκάκη και η χάρη του έχει φτάσει μέχρι τις σελίδες των New York Times και τις κάμερες του BBC. Βασισμένο σε αρχαιοελληνικές συνταγές, στα ξύλινα τραπέζια του έχουν εξυπηρετηθεί, από σερβιτόρους ντυμένους με χιτώνες, μυριάδες τουριστών και αρχαιολάγνων (ή έστω καλοφαγάδων) τα τελευταία δεκατέσσερα χρόνια.
Το μενού βασίζεται σε συνταγές καταγεγραμμένες στο βιβλίο "Αθηναίου Δειπνοσοφισταί", σύνοψη ενός δεκαπεντάτομου έργου στο οποίο παρατίθενται σκηνές από συμπόσια που διοργάνωνε ο Ρωμαίος Λαρήνσιος. Με βάση αυτές τις μαρτυρίες, ο Χρήστος Μπάος εξηγεί γιατί στον κατάλογο του – ή γραμματείδιον εδεσμάτων όπως αναγράφεται – δεν θα βρείτε κάτι σε πατάτες τηγανητές, ντομάτα, σοκολάτα, αναψυκτικά.
«Δεν χρησιμοποιούμε καθόλου υλικά που δεν υπήρχαν εκείνη την εποχή. Η διατροφή των αρχαίων Ελλήνων ήταν πλήρης και υγιεινή, αφού βασιζόταν σε μεγάλη ποικιλία κρεατικών, φρούτων και λαχανικών. Επίσης δεν έτρωγαν την κατεργασμένη ζάχαρη του σήμερα γιατί το μέλι τους κάλυπτε γευστικά σε περίπτωση που αναζητούσαν κάτι γλυκό».
Από τα χεράκια του σεφ, Ανδρέα Χαραλάμπους, προτείνει τη σαλάτα φριγαδαία (μαρούλι, μανιτάρια, κάπαρη, ψιλοκομμένο τυρί, κόκκοι παπαρούνας, λεπτές φέτες χοιρινού, τηγανισμένα κομματάκια ψωμί, λαδόξιδο και σάλτσα μουστάρδας) από ορεκτικά τον τυρό (σαγανάκι με σάλτσα από μούρα), στα κυρίως, ξεχωρίζει τις φλογίδες χοιριδίου (χοιρινά καπνιστά μπριζολάκια με μαγειρευτό λάχανο) ενώ στα επιδόρπια δεν σηκώνει κουβέντα για το υποτυρίς (γλύκισμα με μέλι και γάλα) που ισχυρίζεται πως είναι ό,τι καλύτερο έχει δοκιμάσει ποτέ σε γλυκό τύπου πανακότα.
