Είμαστε στο πρώτο δεκαήμερο του Νοέμβρη κι ωστόσο ο καιρός παλαντζάρει. Λίγο ζέστη, λίγο κρύο, δεν ξέρεις πώς να ντυθείς. Αλλά προχθες, ξαφνικά εκεί κατά το μεσημέρι, μαύρισε ο καιρός και ξέσπασε μια δυνατή μπόρα, με μπουμπουνητά που σε φόβιζαν.


Χρειάστηκε να βγω στο μπαλκόνι, να δω από κοντά αυτόν τον χαλασμό κόσμου, που δεν κράτησε πολύ, αλλά ήταν εντυπωσιακό ως φαινόμενο, όλο το γεγονός. Τράβηξα δυο φωτογραφίες και τις ανέβασα στα κοινωνικά δίκτυα. Κι αμέσως άρχισαν οι... αντιδράσεις.


Οι φίλοι ανταποκρίνονταν χωρίς αν να τους το ζητήσω και έφτασαν σε μένα αρκετές φωτογραφίες. Τόσες που, θες από το γεγονός ότι μου άρεσαν, θες γιατί θέλω οι αναρτήσεις του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ να συμβαδίζουν με την πραγματική ζωή, αποφάσισα να καταθέσω μερικές εδώ.


Τα βρεγμένα φύλλα, είναι αλλιώς... Μ' αρέσει να τα βλέπω, μ' αρέσει να βγαίνω μετά τη βροχή και να μυρίζω το χώμα... Όταν είμαι σε μέρος που έχει χώμα το κάνω. Διότι, εμείς που ζούμε στην Αθήνα, δεν το έχουμε πάντα το προνόμιο αυτό. Κάποιοι, ίσως και να μην καταλαβαίνουν τι λέω.


Με όμορφες αισιόδοξες εικόνες μιας ζωής πραγματικής, προσπάθησα να στήσω και το σημερινό κομμάτι. Επειδή το χρειαζόμαστε, το έχουμε ανάγκη για να πορευόμαστε ανάμεσα στις δυσκολίες. Κι επιτέλους αυτό το διαδίκτυο θέλουμε και αγαπούμε, το αληθινό.


Μια τέτοια βροχερή μέρα, την κρατάμε στην καρδιά μας. Ποιος ξέρει πότε και αν, θα την ξαναδούμε. Και μέσα στο σπίτι, θα μας περιμένει μια θαλπωρή, μια ζεστασιά. Ο χειμώνα θα έρθει κάποια στιγμή... Χαιρόμαστε που δεν βιάζεται. Έτσι οι άνθρωποι θα μπορέσουν να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες του.