Δεν ξέρω αν τα κατάφερα χθες με την βουκαμβίλια... Αν όχι, ας πάμε άλλη μέρα στο Μπελίζ
Την έκανα την προσπάθεια μου χθες, να ξεφύγουμε λίγο από τα χιόνια, το κρύο και την παγωνιά των τελευταίων ημερών... Είναι από τις λίγες φορές που τα καιρικά φαινόμενα συνεχίζουν να επιμένουν. Συνεχίζω σήμερα... Ας πάμε λοιπόν στο όμορφο Μπελίζ που γνωρίσαμε, μέσα από τα μάτια του Κώστα και της Άννυς.
Οι φωτογραφίες είναι από τον καιρό που ήταν εκεί τα παιδιά... Τώρα βέβαια έχουν επιστρέψει στο σπίτι τους. Στο χειμώνα του Βανκούβερ... Αλλά εμείς που τις είχαμε κρατήσεις "φυλαγμένες", κρίναμε σκόπιμο πώς τώρα ήταν η κατάλληλη ευκαιρία να τις δημοσιοποιήσουμε. Καλά δεν κάναμε;
Νύχτα στο Μπελίζ... Ακόμα και έτσι, η ομορφιά είναι εδώ... Οι όχι ιδιαίτερα έντονα φωτισμένοι χώροι, όπου μπορείς να πάρεις ένα καφέ ή ποτό, σε προδιαθέτουν για τη συνέχεια. Ναι, εδώ μπορεί να βρεις αυτά τα όμορφα μέρη που όλοι ψάχνουμε, όταν πάμε σε ένα καινούριο μέρος.
Ποιοι από εμάς, σε έναν τόπο που έχουμε πάει για διακοπές, δεν επιχειρούμε μια βραδινή βόλτα; Τη νύχτα, όλα είναι αλλιώς, επειδή δεν είναι πια το φως του ήλιου μπροστά μας, αλλά οι επιλεκτικοί φωτισμοί από τα μαγαζιά, δίπλα στη θάλασσα που προσθέτουν μια νότα χαράς και εισιοδοξίας...
Και οι υπερβολές είναι κομμάτι της ζωής των ανθρώπων... Δείτε σ' αυτό μαγαζί τις... αμερικανιές σε ότι αφορά τη διακόσμηση του. Πολύ καλά έκανε η Άννυ και φωτογραφήθηκε εκεί. Μας δόθηκε έτσι η ευκαιρία να τα δούμε όλα αυτά και να εκτιμήσουμε καλύτερα όσα έχουμε στη διάθεση μας.
Κι εδώ μια από τα ίδια... Τέτοιες υπερβολές θα τις δούμε κι εδώ, σε διάφορα μαγαζιά σε ότι αφορά τη διακόσμηση τους... Αλλά τελικά, αυτά είναι το λιγότερο που μπορεί να μας χαλάσουν τη διάθεση. Είναι τόσα πολλά αυτά, τα άλλα που έχουμε ανάγκη και μας δίνει ο τόπος, που ούτε που το σκεφτόμαστε.
