Κάτι από τη Μάνη και τα Σπήλαια του Δυρού, που πήγαμε Αύγουστο, πριν δυο χρόνια…

diros1.250823
Περάσαμε πολύ όμορφα στη Μάνη μαζί με τα παιδιά μας, τον Κώστα, την Άννυ και τα εγγόνια μας το περσινό καλοκαίρι, Δημήτρη και Άντονη. Καθισαμε εκεί από το απόγευμα της Πέμπτης 24 Αυγούστου ώς το απόγευμα της Δευτέρας 28/8/2023.

diros2.250823
Και φυσικά, καθημερινά είχαμε ένα πρόγραμμα για το πού θα πάμε και τι θα κάνουμε. Ο καιρός ήταν σύμμαχος μας, ζεστός, κι αυτό μας έδωσε τη δυνατότητα να χαρούμε ξεχωριστά την κάθε στιγμή. Ήταν ένας Αύγουστος στα καλύτερα του!

diros3.250823
Προτίμησα σ’ αυτό το δημοσίευμα να μη βάλω άλλες φωτογραφίες. Μόνο μέσα από τα Σπήλαια του Δυρού, επειδή πραγματικά εντυπωσιάζει τον επισκέπτη. Και περιμένουν καθημερινά εκατοντάδες άνθρωποι στην ουρά του ταμείου, να κόψουν εισιτήριο 30 ευρώ για την είσοδο.

diros4.250823
Αυτή τη φορά δεν πήγαμε μαζί τους μέσα στα Σπήλαια για την ξενάγηση των 40 λεπτών. Το έχω δει τόσες φορές. Αλλά ο Κώστας με τον Δημήτρη με προμήθευσαν με τόσες φωτογραφίες από εκεί μέσα, που θα μπορούσα να δημοσιεύω στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ για καιρό…

diros5.250823
Πέρα από τη φυσική ομορφιά, όλα στη Μάνη είναι πέτρα κι αυτό προσωπικά μου αρέσει πολύ. Μου θυμίζει τη νότια Κρήτη και την Εύβοια στα πιο άγρια τους. Μια αγριάδα όμως που δεν σε φοβίζει, αλλά σου προξενεί δέος για τον Δημιουργό!

diros6.250823
Έχουμε ήδη κάνει μια ανάρτηση στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ γι’ αυτή την επίσκεψη στα Σπήλαια του Δυρού. Δείτε τη ΕΔΩ. Και ΕΔΩ μια παλαιότερη που θα μπορούσατε να τη βρείτε ψάχνοντας ανάμεσα στις 6.500 δημοσιεύσεις που υπάρχουν σ’ αυτόν τον ιστότοπο. Και συνεχίζουμε

Επικαιρότητα

Πίνακες ζωγραφικής που μας ταξιδεύουν... Για τη φίλη μας, Ευαγγελία Καγιάσα, λέμε...

zografiki.kagiasa1
Δεν είναι η πρώτη φορά που έχουμε γράψει σ' αυτό το Site για τη φίλη μας Ευαγγελία Καγιάσα από τη Θεσσαλονίκη. Και αφορμή ήταν πάντα το ταλέντο της να ζωγραφίζει. Αν και δεν έχουμε γνωριστεί ακόμα από κοντά, γνωρίζουμε ήδη αρκετά πράγματα για κείνην. Δείτε ΕΔΩ.

zografiki.kagiasa2
Η δουλειά της ξεχωρίζει κι εμείς, εδώ και χρόνια, έχουμε δυο πίνακες της στο σαλόνι μας. Δημιουργίες πρωτότυπες, έργα αυθεντικά που προσθέτουν φως και εικόνες. Να γιατί ξαναγράψαμε και είναι βέβαιο ότι θα ξαναγράψουμε για το έργο της. Δείτε ΕΔΩ.

zografiki.kagiasa3
ΕΔΩ σας έχουμε ένα ρεπορτάζ που κάναμε στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ όταν ψάχναμε να βρούμε της κορνίζες που θα βάζαμε στα έργα της. Μια ενασχόληση πολύ όμορφη στο φίλο μας τον Γιώργο Θελερίτη, επειδή συνήθως τα έργα ζωγραφικής τονίζονται ιδιαίτερα μέσα από εκεί.

zografiki.kagiasa4
Το εκπληκτικό με την Ευαγγελία είναι ότι μπορεί ζωγραφίσει απλές καθημερινές στιγμές, όπως εδώ το μάζεμα των ελιών και να τους δώσει εκείνα τα χρώματα που θα απογειώσουν το έργο της. Όσοι ξέρουν από αγροτικές εργασίες, μπορούν να διακρίνουν την αυθεντικότητα.

zografiki.kagiasa5
Αλλά, αυτό που αρέσει πολύ στα θέματα της είναι να ασχολείται με τα παιδιά. Υπέροχες φιγούρες αγνές με φόντο το γαλάζιο της θάλασσας και όλο το σφρίγος που μπορεί να έχει. Συχνά θα το δείτε στους πίνακες της. Δείτε ΕΔΩ περισσότερους πίνακες από το προφίλ της.

zografiki.kagiasa6
Ότι έργα βλέπετε στο σημερινό δημοσίευμα τα διάλεξα εγώ. Αυτά ξεχώρισα, ανάμεσα σε εκατοντάδες δημιουργίες. Είχα αυτό το ελεύθερο από την ίδια. Εκείνη αγαπάει ως παιδιά της όλα τα έργα της. Λογικό να μην είναι σε θέση να ξεχωρίσει κάποια, ανάμεσα σ' αυτά.

zografiki.kagiasa7
Αλλά προφανώς εμείς, ως άνθρωποι που παρακολουθούμε τη δουλειά της είμαστε σε θέση με τα δικά μας κριτήρια που ενδεχομένως να διαφέρουν να ξεχωρίσουμε κάποια. Στην πραγματικότητα επειδή μέσα από αυτά ταξιδεύουμε σε έναν άλλον πιο όμορφο κόσμο. Ευχαριστούμε Ευαγγελία!

Με ένα λουλούδι από την Αυστραλία σας στέλνουμε την αγάπη μας, αυτό το Σάββατο…

luludi.afstralia1
Μ' αυτό το πανέμορφο λουλούδι θέλουμε να σας μεταφέρουμε νοητά στην Αυστραλία όπως σε αντίθεση με ότι συμβαίνει στην Ελλάδα αυτές τις τις τελευταίες μέρες σε σχέση με το κρύο εκεί έχει πολύ υψηλές θερμοκρασίες, καθώς είναι ήδη την κορύφωση του το καλοκαίρι...

luludi.afstralia2
Στόχος μας να αλλάξουμε λίγο διάθεση, να σηκώσουμε το κεφάλι και αν ανασκουμπωθούμε... Ότι ζούμε είναι προσωρινό. Το κρύο και ο χειμώνας θα περάσει. Αυτό είναι το μόνο βέβαια. Και η άνοιξη θα μας ξανακλείσει το μάτι και το καλοκαίρια θα έρθει στην καρδιά μας.

luludi.afstralia3
Να, δείτε το και σ' αυτή φωτογραφία. Το ουράνιο τόξο στο βάθος ύστερα από κάποια βροχή είναι μια υπόσχεση πως αυτός ο κόσμος, όπως τον ξέρουμε δεν πρόκειται να ξανακαταστραφεί από βροχή. Είναι μια υπόσχεση αυτή Εκείνου που δημιούργησε τη γη και το σύμπαν.

luludi.afstralia4
Έτσι απλό θέλαμε να είναι το σημερινό δημοσίευμα μας. Ένα απλό "γεια" στους φίλους μας, σε εκείνους που μας αγαπάνε και μας εμπιστεύονται αναζητώντας καθημερινά μια καθαρή ματιά στην ζωή, χωρίς διαδραστικούς παραμορφωτικούς φακούς. Τόσο απλά...

Βροχή και κρύο, είχε ο φετινός χειμώνας στην Άνδρο. Αλλά η μυγδαλιά τα αγνοεί κι ανθίζει!

andros.amigdalia
Φέτος, πολύ βροχή και κρύο… Η Άνδρος ζει την απόλυτη μοναξιά της... Το μήνυμα είναι από την αγαπημένη μας Δήμητρα που μας στέλνει μια αμυγδαλιά "δίπλα από το σπίτι μας" που δεν φοβάται τον χιονιά και φόρεσε τα νυφικά της πέπλα. "Φαίνεται πολύ ερωτευμένη! Φοβάμαι μην τα χάσει αναπάντεχα!".

zumbulia
Και στο τραπέζι στην κουζίνα της, τα ζουμπούλια ομορφαίνουν το χώρο. Βγήκαν κιόλας! Τα μάζεψε, μάλλον ο Λεωνίδας, που βγαίνει πιο συχνά έξω από το σπίτι. Και μυρίζουν υπέροχα… Και κρατάνε πολύ, καθώς είναι άγρια, μαζεμένα από την εξοχή κι αντέχουν...

gatia.andros1
Η Δήμητρα, λοιπόν, βρήκε παρέες... Επειδή, όπως λέει "τώρα όλοι πάνε Αθήνα να παραχειμάσουν". Έτσι, οι παρέες μου στο χωριό, είναι οι γάτες. Σας στέλνω να τις θαυμάσετε! Μπόλικες... Δυσκολευτήκαμε ακόμα και να τις μετρήσουμε. Αλλά είναι υπέροχες και πιστή συντροφιά.

gatia.andros3
Μαζί τους η Δήμητρα μοιράζεται πράγματα. Κι αυτές είναι εκεί, δίπλα της και... νιαουρίζουν και παίζουν σαν τα παιδιά... Λένε και εκφράζουν την αγάπη τους σε κείνον, εν προκειμένω στη Δήμητρα που τα φροντίζει, το δικό τους ευχαριστώ...

gatia.andros2
Οι γάτες έχουν τον τρόπο τους να σε κερδίζουν. Ναζιάρες, πανέξυπνες, δηλώνουν με κάθε τρόπο την παρουσία τους και επιδιώκουν να γίνουν καλή παρέα. Ιδιαίτερα όπου νιώθουν ότι υπάρχουν περιθώρια επιτυχίας. Αλλά εδώ είναι ολόκληρες οικογένειες!

gatia.andros4
Το σημαντικό μ' αυτά είναι ότι στη σχέση τους είναι απόλυτα καθαρές. Και δεν παίρνουν ποτέ χωρίς να δώσουν. Ότι έχουν, κάνουν ότι μπορούν για να ευχαριστήσουν τον άνθρωπο που τις φροντίζει στο φαί και τις ανάγκες τους. Δήμητρα, έχεις την καλύτερη συντροφιά!

Μπορεί κι αυτό να είναι ζωή! Τόσα διαφορετικά πράγματα την ομορφαίνουν στα μάτια μας...

trikala
Αυτή είναι μια υπέροχη φωτογραφία από τα Τρίκαλα. Μας την έστειλε ο φίλος μας Δημήτρης που ασχολείται επαγγελματικά με τη φωτογραφία. Η ανάλυση της ήταν τόσο μεγάλη και καλή που θα μπορούσε να γίνει και... πόστερ. Δυστυχώς, δεν είχε άλλες. Μας υποσχέθηκε όμως να το ξανακάνει στην πρώτη ευκαιρία.

antexi
Κι αυτό είναι ένα αγριολούλουδο. Η ίδια η ζωή που επιμένει, παρά τις αντιξοότητες... Το αγριολούλουδο έχει βγει μέσα στο δάσος, ανάμεσα από το παγωμένο χιόνι και δίπλα στα πεσμένα, πεθαμένα φύλλα ενός δέντρου. Και κάπως έτσι, η ζωή συνεχίζεται...

agn.platia
Μας ξέμεινε από τη χθεσινή ανάρτηση. Ναι εκείνη τη μικρή γλυκιά πλατεϊτσα στο κέντρο της Αθήνας, εκεί κάπου στην Ηπείρου και την Μιχαήλ Βόδα, που σας παρουσιάσαμε. Δείτε ΕΔΩ. Και δείτε πώς οι άνθρωποι απολαμβάνουν την ηλιόλουστη μέρα, στη σκιά ενός δέντρου, στο παγκάκι τους.

agn.platia8
Σ' αυτές τις πολυκατοικίες ζουν! Δεν είναι λογικό να επιθυμούν μια απόδραση στο κοντινό παρκάκι; Και βέβαια μόνο αν ζεις σε ένα τέτοιο κλίμα, ίσως μπορείς να καταλάβεις. Αλλιώς τη φωτογραφία θα τη δεις από την τεχνική πλευρά της μόνο, μακριά και έξω από την αληθινή ζωή.

gatia.krio
Ή μπορείς να θαυμάσεις τον τρόπο με τον οποίο αυτά τα γατάκια ψάχνουν να ζεσταθούν λίγο... Το ένα πάνω στο άλλο! Και πάνω στο χαλάκι, παρακαλώ. Δεν αντέχουν οι πατούσες τους να είναι πάνω στο παγωμένο πάτωμα. Θα τις δεις κι εδώ, όταν έχει ηλιοφάνεια να... πιάνουν ουρανούς αυτοκινήτων, στο δρόμο.

Ανακαλύψαμε μια μικρή πλατεία στο κέντρο της Αθήνας. Τόσο μικρή, που δεν έχει όνομα...

agn.platia1
agn.platia.xartisΑυτή η μικρή πλατεία στο κέντρο της Αθήνας καθορίζεται από τα όρια που σας δείχνουμε στο χάρτη. Είναι κοντά στη Μιχ. Βόδα και στην Ηπείρου. Δεν έχει όνομα, αλλά δεν της λείπει η ομορφιά. Εμείς τουλάχιστον έτσι την νιώσαμε και θέλουμε να το μοιραστούμε μαζί σας...
Ακολουθήστε μας, παρακαλώ...
agn.platia2
Φαίνεται ότι κάποτε ήταν κι εδώ πολυκατοικίες αλλά ο Δήμος Αθηναίων έκρινε πως χρειάζονταν μια μικρή ανάσα ζωής η περιοχή και διαμόρφωσε το χώρο, όπως ακριβώς χρειάζονταν, ώστε η μικρή πλατεία να αποκτήσει μια ομορφιά και να αρέσει στους ανθρώπους να τη χρησιμοποιούν.

agn.platia3
Αυτή η εποχή βέβαια δεν είναι και η καλύτερη, καθώς τα δέντρα δεν έχουν ούτε ένα φύλλο επάνω τους. Όμως ακόμα κι έτσι εμάς μας άρεσε, όπως άρεσε και στους ανθρώπους που επωφελήθηκαν από τον ήλιο για να καθίσουν στα παγκάκια της και να κάνουν τις συζητήσεις τους.

agn.platia4
Δείτε, ακόμα κι έτσι καθώς η πλάτη της είναι οι τεράστιες πολυκατοικίες, το λίγο πράσινο αλλάζει τη διάθεση και δίδει τη δυνατότητα σ' αυτούς τους ανθρώπους που ζουν εκεί, να νιώσουν καλύτερα. Κι από ότι μας είπαν οι θαμώνες, οι υπάλληλοι τους Δήμου, την περιποιούνται...

agn.platia5
Προσπαθήσαμε να καταγράψουμε όλες τις πλευρές της. Δεν ήταν και τόσο δύσκολο. Ο χώρος είναι μικρός. Και το φωτογραφικό ρεπορτάζ μπορούσε να γίνει γρήγορα... προσπαθήσαμε να το κάνουμε με τη μεγαλύτερη επάρκεια και ελπίζω το αποτέλεσμα να σας ικανοποιεί.

agn.platia6
Εντάξει οι άνθρωποι που δεν αγαπούν τον τόπο που ζουν τείνουν να καταστρέψουν τα πάντα. Όπως αυτή τη βρύση, ας πούμε. Ξήλωσαν το μηχανισμό της και τη μετέτρεψαν σε... ψησταριά. Αυτή ήταν η ανάγκη τους. Τι θέλετε δηλαδή, να παραμείνουν οι αρχικοί σχεδιασμοί;

agn.platia7
Άλλη μια γωνιά της μικρής πλατείας που εμένα τουλάχιστον με κέρδισε... Ελπίζω αυτή η λάμπα να ανάβει τη νύχτα και να της παρέχει, μαζί με τις άλλες μια κάποια ασφάλεια. Διότι, ανοιχτή όπως είναι από παντού, οι κίνδυνοι παραμονεύουν... Πάντως χάρηκα που τη βρήκα στο δρόμο μου...

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA