Ο Πέτρος Πατσαλαρήδης έχει γίνει πια, τακτικός συνεργάτης του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Μας αρέσουν πολύ οι αναρτήσεις τους στα κοινωνικά δίκτυα τις οποίες σπάνια συνοδεύει με λόγια. Μερικές φορές λίγα, ενώ άλλοτε ούτε λέξη. "Μιλάνε" όμως οι φωτογραφίες που επιλέγει να τραβήξει... Όπως, αυτό το παγκάκι στην ακροθαλασσιά.


Έτσι ακόμα κι όταν τις δεις από αναδημοσίευση, συνεχίζεις να έχεις τα ίδια όμορφα συναισθήματα, όπως αυτή εδώ με τον ουρανό συννεφιασμένο. Δεν λέει το πού, δε λέει το πότε. Έτσι η φαντασία μας μπορεί να οδηγηθεί όπου θέλει, ανάλογα με τις δικές μας εικόνες του μυαλού. Κι αυτό είναι πολύ ωραίο!


Να υποθέσω ότι εδώ θα πρέπει να είναι η Χαλκίδα, η αγαπημένη του; Εκεί μένει, εκεί κάνει τις βόλτες του και κοντά του είναι και η δουλειά του. Αν και δεν γεννήθηκε εκεί, μόνο καλά λόγια έχει για τον τόπο που τον φιλοξενεί και τον δέχτηκε στην αγκαλιά του.


Εδώ σου δίνει την αίσθηση ότι η θάλασσα έχει τραβηχτεί μέσα... Τα κάνει αυτή η θάλασσα του Ευβοϊκού καθώς έξι ώρες τα νερά πάνε κάτω και έξι ώρες κινούνται ανάποδα. Είναι μοναδικό να το δείτε και να το παρατηρήσετε το φαινόμενο αυτό στη Χαλκίδα. Να, γιατί, μερικοί τα λένε, τρελά νερά!


Είναι σαν πίνακας ζωγραφικής, το τοπίο που έχει τραβήξει με το κινητό του τηλέφωνο, ο Πέτρος. Αλλά, βλέπεις, ο δημιουργός του σύμπαντος, εκείνος που έχει βάλει το χεράκι του γι' αυτή την ομορφιά δεν θέλει να βάλει την υπογραφή του. Τη βλέπουν όμως εκείνοι που τον αγαπούν και τον σέβονται.


Η εικόνα σε όλο της το μεγαλείο! Έχει κολλήσει το μυαλό μου πάνω της. Σκοτεινός χειμωνιάτικος καιρός, αλλά ο λίγος ήλιος που διαπερνά τα μαύρα σύννεφα είναι όλο υποσχέσεις, ότι όλα θα αλλάξουν και θα γίνουν καλύτερα για όλους μας. Τι; Δεν ακούτε εσείς αυτή τη φωνή;


Καθίστε αναπαυτικά σ' αυτό παγκάκι. Θα σας βοηθήσει να ξαναδείτε από την αρχή τα πράγματα. Να ακούσετε τον ήχο των κυμάτων καθώς χτυπάνε πάνω στα βράχια και την ακροθαλασσιά και σαν θρόισμα επιστρέφουν πίσω... Αυτό μόνο. Χωρίς καμιά άλλη φωνή, χωρίς κανένα άλλο ήχο.