Η Δυρραχίου σήμερα το μεσημέρι στις 2. Οι πάγκοι μέσα στο οδόστρωμα δημιουργούν το απόλυτο χαος...
Στο χωριό, παλιότερα, το καταλάβαινα το πανηγύρι. Το περίμεναν “στο χασέ” που λένε και στην Κρήτη, το λαχταρούσαν βρε αδερφέ. Θα πήγαιναν να ψωνίσουν από τους πάγκους, ένα παιχνίδι στα παιδιά (λέμε τώρα...) και καμιά φορά κανένα ασημικό, από τα φτηνά για τους ίδιους. Και βέβαια ήταν το γλέντι που ολοκλήρωνε την ιστορία. Θα έριχνες το μπαξίσι στα όργανα, θα έπαιζαν την παραγγελιά σου και κανείς άλλος δεν θα μπορούσε να χορέψει.
Αλλά στην Αθήνα πανηγύρι, δεν το καταλαβαίνω. Κι όμως το βλέπω κάθε χρόνο στα τέλη του Αυγούστου. Ο Άγιος Μελέτης “συστεγάζεται” με την Αγία Ζώνη. Έτσι για δυο μέρες στη Δυρραχίου γίνεται εμποροπανήγυρης. Εκατοντάδες πάγκοι, τύφλα να έχει η λαϊκή της Πέμπτης “στήνονται” μπροστά στα εμπορικά μαγαζιά της γειτονιάς που αιμορραγούν να επιβιώσουν και πουλάνε την πραμάτεια τους.
Ποιος ψωνίζει αλήθεια; Γιατί δεν μπορεί να έρχονται κάθε χρόνογια το τίποτα και να στήνουν τους πάγκους τους. Κάτι θα βγάζουν αφού νοικιάζουν το χώρο που καταλαμβάνουν στο οδόστρωμα από τον Δήμο Αθηναίων. Περίπου όπως στον Αγιο Κωνσταντίνο στις 21 Μαϊου... Ένα τέτοιο πράγμα...
Τι λείπει από τον σημερινό Αθηναίο, όσο καταναλωτής κι αν είναι, που θα μπορούσε να το βρεί σ' αυτούς τους υπαίθριους προχειροφτιαγμένους πάγκους; Και τόσοι λουκουμάδες πια... Τι να πώ...
Δε μου πέφτει, βεβαίως κανένας λόγος όμως από τη Δυρραχίου περνάνε όλα τα αυτοκίνητα που πάνε Περιστέρι, Μπουρνάζι, Πετρούπολη, Ίλιον και βεβαίως όσα θέλουν να πάνε Αθήνα, κέντρο, από την εθνική οδό στον Κηφισό.
Και οι τροχονόμοι, αυτά τα δυο βράδια, δουλεύουν υπερωρίες για να... σπρώχνουν την κίνηση από τους παράδρομους της Δυρραχίου. Μποτιλιαρίσματα, κόρνες, κακό... Για ένα πανηγύρι που δεν χρειάζεται πια στις μέρες μας, αφού δεν εξυπηρετεί καμία απολύτως ανάγκη...