Πώς αλλάζει έτσι ο καιρός... Ένας λαμπερός ήλιος έχει βγει στις 9 το πρωί, η γης έχει ρουφήξει όλα τα νερά που έριξε χθες και προχθές, μια άλλη εντελώς κατάσταση. Πίνω τον καφέ μου στην βεράντα κι ακούω τα πουλιά που κελαηδούν. Πού είναι κρυμμένα ανάμεσα στις πολυκατοικίες δεν μπορώ να φανταστώ...

Μόνο οι ειδήσεις λένε για τις μεγάλες καταστροφές που έκαναν οι πλημμύρες στην Εύβοια. Μια συνέπεια που έπρεπε να την περιμένουμε στο πολύπαθο από τις πυρκαγιές νησί του Αιγαίου.

Κατά τα άλλα τα σενάρια των οικονομικών εξαγγελιών του Γ. Παπανδρέου στη ΔΕΘ μονοπωλούν το ενδιαφέρον, λες και περιμένει κανείς να... εξαγγείλει τι μέτρα θα πάρει σε βάρος μας απ' αυτά που απαιτεί το διευθυντήριο των Βρυξελλών. Αυτά μετά την απομάκρυνση εκ του ταμείου, όπου ουδέν λάθος αναγνωρίζεται... Ή λες και υπάρχει υπάρχει ακόμα κανείς ρομαντικός που πιστεύει ότι στη Ελλάδα χαράσσεται εθνική πολιτική που μπορεί να διασφαλίσει τα συμφέροντα των πολιτών της.

Κι απ' την άλλη η γκρίνια και η μιζέρια ανθρώπων που είχαν υποσχεθεί (ποιοι;) μια θέση στα ψηφοδέλτια του ΠΑΣΟΚ και όταν ανακοινώθηκαν είδαν ότι δεν είναι μέσα. “Μα μας έταξαν, λένε, κάναμε έξοδα, στήσαμε γραφεία, τυπώσαμε προεκλογικά φυλλάδια, υλικό και τώρα;” Τώρα ας τα πάνε στη χωματερή ή στον πλησιέστερο κάλαθο των αχρήστων.

Πού να σου πω εγώ στη Ν.Δ. Όπου φαίνεται ότι κρατάνε “πισινή” ώς την τελευταία ώρα... Την ώρα που θα λήγουν οι συνταγματικές προθεσμίες θα ανακοινώσουν τα ψηφοδέλτιά τους. Και τότε θα γελάσει ο κάθε πικραμένος.

Μετράω τίτλους εφημερίδων... Έχουν πλάκα όσες κινούνται στο συντηρητικό χώρο. Επειδή, όπως είπε ο Καραμανλής, αυτές οι εκλογές θα γίνουν με φόντο την οικονομία, προσπαθούν να πουν στους πρώτους τίτλους τους ότι το κακό ΠΑΣΟΚ θα βάλει νέους φόρους. Περισσότερους από αυτούς... Άσε πια που δεν έχουν (οι ΠΑΣΟΚοι) σαφή θέση στο Σκοπιανό!.. Μα, για τόσο κάφρους μας περνάνε;

Ο κόσμος περνά τις δικές του μεγάλες δυσκολίες, παλεύει να τα βγάλει πέρα αξιοπρεπώς. Χέστηκε για το Σκοπιανό. Όσο για την οικονομία, ξέρει καλά πως μόνο αυτός, όπως πάντα, θα κληθεί να πληρώσει τα σπασμένα. Πότε δηλαδή έγινε κάτι διαφορετικό; Το ζήτημα είναι να προσπαθήσει με την ψήφο του στις 4 Οκτώβρη να αλλάξει αυτή την κατάσταση...

Οι δρόμοι της βρεγμένης Αθήνας έχουν τα προβλήματά τους...

Από χθες το μεσημέρι βρέχει συνέχεια στην Αθήνα. Μια βροχή αχι σαν κατεγίδα, αλλά χαλαρή ποτιστική, χρήσιμη, να δροσιστούν τα ξεραμένα από το καλοκαίρι κομμάτια γης που υπάρχουν γύρω μας. Φυσικά στην ανοχύρωτη πόλη που ζούμε όλα αυτά μπορεί να εκληφθούν και ως καιρικά φαινόμενα...

Οι δρόμοι πλημμυρίζουν και γίνονται «ποτάμια», οι εθνικές οδοί τύπου Κηφισού, είναι σε μερικά σημεία αδιάβατες, σπίτια απειλούνται, οι άνθρωποι σε επιφυλακή ζουν με τον τρόμο και την αγωνία του αύριο αντί να χαίρονται την πρώτη βροχή που, πιο πολύ μοιάζει με χειμωνιάτικη παρά με φθινοπωρινή...

Ξυπνήσαμε από τους ήχους ενός συναγερμού που ήταν κάπου κοντά στη γειτονιά. Φταίνε οι συνεχείς βροχές, οι κεραυνοί, δεν ξέρω, αλλά αυτό χτύπαγε σαν τρελό για ώρες, δεν είχε σταματημό. Και κανείς ιδιοκτήτης δεν το άκουγε για να κάνει κάτι και να σταματήσει. Ποιος ξέρει πόσο μακριά θα το άφησε από τον τόπο που μένει... Διότι το παρκάρισμα εδώ, είναι μια άλλη θλιβερή ιστορία...

Στο μεταξύ από την ΕΜΥ εκδόθηκε πριν από λίγο νέα ανακοίνωση που αναφέρει ότι «οι ισχυρές βροχές και οι καταιγίδες που εκδηλώνονται σήμερα Σάββατο (12-9-2009) κατά τόπους στην ανατολική Στερεά (συμπεριλαμβάνονται και οι ανατολικές περιοχές της Αττικής) και στην Εύβοια θα συνεχιστούν και το επόμενο εξάωρο. Στη συνέχεια τα φαινόμενα αυτά θα εξασθενήσουν και τη νύχτα θα σταματήσουν».

Ήρθαμε με τον Λάμπρο στην εφημερίδα, μέσα σ' αυτόν τον καιρό. Είμαι πρωινή βάρδια στο κυριακάτικο φύλλο της «Κ». Κι έχουμε δυο άλλαγές να κάνουμε. Τις προετοίμασα και περιμένω...

Κι ένα στιγμιότυπο ολίγον μεγάλο από τον ελληνικό κινηματογράφο για να γελάσουμε λίγο...

Άνοιξα σήμερα το e-mail μου και το είδα σταλμένο από τον καλό φίλο Κώστα Κίτσιο που φαίνεται πως επέστρεψε δριμύτερος από τις καλοκαιρινές εξορμήσεις του. Μια βόλτα στο Blog του με την καταγραφή των τόπων που πήγε φέτος θα σας πείσει. Το βάζω εδώ για να το μοιραστώ μαζί σας και για να σκάσει λίγο γέλιο στο χειλάκι σας:

Πολλοί / πολλές από εμάς κοιτάμε συνομήλικούς μας και σκεφτόμαστε : «Μα
δεν μπορεί να' ναι τόσο μεγάλος!». Αν σας έτυχε ποτέ, τότε θα εκτιμήσετε δεόντως το παρακάτω συμβάν:
Λέγομαι Λένα... και περίμενα στον προθάλαμο του οδοντίατρου που πρόσφατα μου είχανε συστήσει. Πρόσεξα το πτυχίο του, στην γωνιά του τοίχου, στο οποίο αναγράφονταν το πλήρες όνομά του, κλπ.
Ξαφνικά θυμήθηκα το ψηλό, καστανό, καλοφτιαγμένο παλικάρι με το ίδιο ονοματεπώνυμο, που είχα συμμαθητή στο γυμνάσιο - κάπου 40 χρόνια πίσω (και που για ένα φεγγάρι μάσαγα τα σίδερα για χάρη του )
Μπορεί να έχει σχέση μ' αυτόν εδώ τον τύπο; «Μπα, αποκλείεται» ,σκέφτηκα, άμα τον είδα. Τούτος εδώ ο μισοφαλακρός, ο κοιλαράς, μέσα στην ρυτίδα, παραήτανε γέρος για να ήτανε ο πρώην συμμαθητής μου.
Αφού μου εξέτασε τα δόντια, τον ρώτησα εάν είχε φοιτήσει, παρ' ελπίδα, στο γυμνάσιο των Ιωαννίνων.
- «Άκου τώρα ! Ασφαλώς και ήμουνα και σημαιοφόρος κάθε χρόνο» , μου είπε με περισσό καμάρι.
- Πότε αποφοιτήσατε; τον ρώτησα
- Το 1962 μου απάντησε - Γιατί με ρωτάτε;
- Γιατί ήσασταν στη τάξη μου!!!!
Με κοίταξε προσεκτικά και όλο και πιο κοντά και κατόπιν, αυτός ο κακομούτσουνος σκατόγερος, ο φαλάκρας, κοιλαράς, σταφιδιασμένος καραμαλάκας, με ρώτησε :
Τι μάθημα διδάσκατε;

Το απόσπασμα αυτό στο βίντεο είναι από μια ταινία που περιγράφει τις τελευταίες ώρες του Χίτλερ πριν την οριστική κατάρρευση του. Και είναι το αγαπημένο όσων θέλουν να κάνουν ένα δικό τους σενάριο βάζοντας λόγια στο στόμα του πρωταγωνιστή που καταρρέει μπροστά στους στενούς συνεργάτες του.

Εδώ, σ’ αυτή την εκδοχή έχουμε ένα πολιτικό – προεκλογικό βίντεο. Το ίδιο, ακριβώς, το είδα τις τελευταίες πέντε μέρες με σενάριο που αφορά στα προβλήματα του πολυμετοχικού Παναθηναϊκού και του Σισέ, αλλά και τη φιλική ήττα του Ολυμπιακού 5-0 από τον Εργοτέλη.

Αυτό δείχνει ότι υπάρχουν άνθρωποι που διαθέτουν χρόνο και φαιά ουσία για να… πατούν πάνω στις συγκεκριμένες εικόνες και να δημιουργούν τη δική τους ιστορία.

Χαλαρώστε τώρα, καθίστε αναπαυτικά στην πολυθρόνα σας και δείτε την πολιτική εκδοχή του. Άσε που λέει και μεγάλες αλήθειες, λίγο – πολύ, γνωστές σε όλους…