Σας το μεταφέρω, όπως μου το έστειλαν:

Είναι από μια διήγηση. The BondTrader:
Το 1982 δούλευα σε μεγάλη βιομηχανική Αμερικανική εταιρεία στην Νέα Υόρκη. Η ύφεση άρχιζε και στο Διοικητικό Συμβούλιο γινόταν η συζήτηση για πόσο κόσμο θα απολύσουμε... Ήμουν υπεύθυνος για το σχέδιο κερδοφορίας και είχα μαζέψει όλες τις προτάσεις από 42 χώρες. Όλοι είχαν προτείνει περικοπές προσωπικού - 15 000 παγκοσμίως.

Ο κάθε Αντιπρόεδρος έκανε τις προτάσεις του.
Ο πρόεδρος μας δεν μιλούσε.
Κοιτάζαμε όλοι ο ένας τον άλλον και δεν είχαμε ιδέα γιατί ήταν αμίλητος.
Όταν τελειώσαμε ξαφνικά ο πρόεδρος ζήτησε την άδεια να μιλήσει. Ο λόγος του έχει μείνει αποτυπωμένος στο μυαλό όλων που ήμασταν εκεί και αν και έχουν περάσει 28 χρόνια τον θυμάμαι, λες και ήταν χθες. Θα τον αναπαράγω, όσο ποιο σωστά μπορώ, διότι οι αξίες που περιέχει είναι αθάνατες και μπορούν να φανούν χρήσιμες σε αυτό που θα ζήσουμε σύντομα.

«Ο καθαριστής όταν περνά την πόρτα του εργοστάσιου είναι σύζυγος, πατέρας παιδιών που πάει στο σπίτι που χρωστάει και κοιτάζει με υπερηφάνεια αυτά που δημιούργησε και αν και λίγα, του είναι αρκετά.
Αποφασίζουμε σήμερα να τον διώξουμε. Να χάσει την δουλειά του, να πάει σπίτι άνεργος με μια επιταγή δυο μηνών. Τι θα πει στα παιδιά του; Τι θα πει στη γυναίκα του, πώς να τους εξηγήσει ότι από αύριο χάνει την αξιοπρέπεια του;
Και εάν σε τρεις μήνες δεν έχει βρει δουλεια θα χάσει το σπίτι του και ίσως τη γυναίκα του. Δεν μπορώ να βάλω την υπογραφή μου σε ένα σχέδιο που καταδικάζει την ζωή και την ύπαρξη τόσων ανθρώπων.

Αλλά την ιδία στιγμή έχω και υποχρέωση στους μετόχους μου που μου εμπιστεύτηκαν τις οικονομίες τους και εάν δεν κάνω κάτι τα συνταξιοδοτικά ταμεία δεν θα έχουν λεφτά για τις συντάξεις. Οι απολύσεις που όλοι μου προτείνετε μειώνουν τα ετήσια έξοδα κατά $135 000 000.

Έκανα ένα απλό υπολογισμό και προτείνω το εξής σχέδιο:
Ελάττωση του μισθού μου - 75%
Ελάττωση μισθού όλων των αντιπρόεδρων - 50%
Ελάττωση γενικών διευθυντών - 40%
ΚΤΛ
Καμία απόλυση.
Θέλω τους αριθμούς σε μια ώρα.»

Σηκώθηκε και έφυγε, και όπως έφευγε είπε με ένα ειρωνικό χαμόγελο. «Κρίμα που θα παίξετε Γκολφ μονό τρεις φόρες αντί για έξι, παιδιά.»

Περάσαμε την θύελλα χωρίς να διώξουμε άτομο και σε τρία χρόνια η άξια της μετοχής ήταν $147 από $7.5 το 1980 πριν αρχίσει η κρίση.
Α ναι, είχαμε και 27 διπλώματα ευρεσιτεχνίας από απλούς εργάτες σ ' αυτό το διάστημα. Δεν χρειάζεται να πω ότι ο κόσμος έπινε νερό στο όνομα του. Το 1992 στο τραπέζι που του κάναμε για την συνταξιοδότηση του -και είχαμε έρθει από όλο τον κόσμο αν και δουλεύαμε σε άλλες εταιρείες - τον ρωτήσαμε να απαντήσει στον αποχαιρετιστήριο λόγο του γιατί διάλεξε να κάνει αυτό που έκανε. Όπως το θυμάμαι η απάντηση ήταν:

« Ακουστε, μπορεί να είχε και συναισθηματικές ρίζες η απόφαση αυτή. Αλλά δεν χωρούν συναισθήματα σε τέτοιες αποφάσεις. Απλώς βρήκα μια λύση που απαντούσε και στη λογική και στο συναίσθημα. Είμαστε σε 42 χώρες από τις οποίες οι 38 είναι φτωχές. Θα κατέστρεφα ολόκληρες μικρές κοινωνίες, διότι όπως ξέρετε τα εργοστάσια μας είναι σε κωμοπόλεις. Εάν το έκανα όπως μου είχατε προτείνει, είναι αυτονόητο ότι θα έφερνα ανθρώπους στην απελπισία.  Και κάνεις μα κάνεις ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ένας απελπισμένος άνθρωπος. Η πιθανότητα να ΕΚΑΙΓΑΝ τα εργοστάσια ήταν μεγάλη.
Ενώ εσείς που ήσασταν διπλά μου και όλο το μισθό να σας έπαιρνα δεν θα καίγατε τίποτα, γιατί πιστεύετε ότι είστε μέσα στο ΣΥΣΤΗΜΑ και άνθρωποι που αισθάνονται κομμάτι του συστήματος δεν κάνουν επαναστάσεις.
Να θυμάστε ότι η πραγματική καταστροφή έρχεται όταν ο κόσμος αισθάνεται αποκλεισμένος από το σύστημα, νιώθει αδικία και δεν έχει καμία ελπίδα. Τότε είναι έτοιμος για όλα... Και εργοστάσια καίει.»

Σήμερα ζωγραφίζει στο San Francisco και είναι στο στρογγυλό τραπέζι της κουζίνας (άτυπη συνάντηση κάθε 8 εβδομάδες) του Όμπυα.

Γιατί το έγραψα;
Βλέπω όλους τους να βγαίνουν στην τηλεόραση / ράδιο και να μιλούν
για διαρθρωτικές αλλαγές (ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ),
ανάγκη για αλλαγή (ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ)
αλλαγή νοοτροπίας (ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ)...

Όλα αυτά χωρίς ίχνος συμπόνιας και λογικής σκέψης το ποιο μπορεί να είναι το αποτέλεσμα. Ζουν με την φαντασίωση ότι ΑΥΤΟΙ δεν χρειάζεται να αλλάξουν. Δεν έχουν τίποτα να χάσουν διότι είναι με το ΣΥΣΤΗΜΑ. Έτσι θα είναι όχι μονό προστατευμένοι αλλά η ΚΡΙΣΗ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΑΙΡΙΑ (σας θυμίζει κάτι αυτό) να γεμίσουν περισσότερο τις τσέπες τους.

Έγραψα το άρθρο αυτό για να ξέρετε πώς συμπεριφέρονται οι άνθρωποι, που είναι πραγματικά σκεπτόμενοι. Έτσι δεν θα έχετε καμία δικαιολογία ότι δεν ξέρατε όταν όμορφα «εργοστάσια» αρχίζουν να καίγονται όμορφα. ΠΑΝΤΟΥ.

Η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ αποφάσισαν να δώσουν  στο σημερινό συλλαλητήριο διαμαρτυρίας, Πέμπτη 6/5/2010 και ώρα 18:00 στην πλατεία Συντάγματος (Αμαλίας, έξοδος μετρό) και χαρακτήρα καταδίκης της εγκληματικής ενέργειας που οδήγησε στην απώλεια ζωής τριών συναδέλφων μας

Οι εργαζόμενοι της χώρας μας εκφράζουν οργή και αγανάκτηση για την εν ψυχρώ δολοφονία εργαζομένων και για τα σκληρά και άδικα αντεργατικά μέτρα.

Καλούν ΟΛΟΥΣ τους εργαζόμενους να διαμαρτυρηθούν ΕΙΡΗΝΙΚΑ στις έδρες των Εργατικών Κέντρων και ΟΛΟΥΣ τους Έλληνες πολίτες να εκφράσουν τη δική τους συμβολική διαμαρτυρία με γενική δεκάλεπτη διακοπή (σβήσιμο) του φωτισμού από 20:50 έως 21:00 σήμερα το βράδυ.

Ο καθένας μόνος του και ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ μπορούμε!

Εμείς οι εργαζόμενοι που συμμετέχουμε σήμερα στην απεργιακή συγκέντρωση της ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ   στο Πεδίο Άρεως εκφράζουμε την αγανάκτησή μας στις αποφάσεις της κυβέρνησης γιατί:

Οι εργαζόμενοι και η ελληνική κοινωνία δέχονται μια πρωτόγνωρη επίθεση στα βασικά και θεμελιώδη οικονομικά ασφαλιστικά και εργασιακά τους δικαιώματά.

Η υπαγωγή της χώρας στο μηχανισμό στήριξης της Τρόϊκας  (Ε.Επιτροπής, ΕΚΤ, ΔΝΤ) και οι αποφάσεις της Κυβέρνησης οδηγούν αφενός σε νέες περισσότερο επώδυνες εργασιακές  ανατροπές και σε υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου και της ζωής μας αφετέρου σε εμβάθυνση της ύφεσης και στην έκρηξη της ανεργίας.

Καταγγέλλουμε και καταδικάζουμε τις εκβιαστικές υπονομευτικές και αντι-ευρωπαϊκές συμπεριφορές των Ευρωπαίων ηγετών και των ισχυρών της Ευρ. Ένωσης που οδήγησαν τη χώρα στο πλέον απεχθή δανεισμό με ΤΟΚΟΓΛΥΦΙΚA επιτόκια, με όρους και απαιτήσεις που επιστρέφουν τη χώρα και τους εργαζόμενους στις εποχές της «δουλείας».

Οι πολιτικές και τα μέτρα που εξαγγέλθηκαν μετατρέπουν τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους και τους άνεργους της χώρα σε «πειραματόζωα» για μεταφορά και εφαρμογή αυτών των πολιτικών  στους εργαζόμενους όλης της Ευρώπης.

Τα ελλείμματα, τα χρέη και αδιέξοδα της χώρας δεν τα δημιούργησαν οι Εργαζόμενοι και οι Συνταξιούχοι για να καλούνται να πληρώσουν αυτοί τα «σπασμένα» με δραματικές περικοπές όπως:

• Κατάργηση της 14^ης και 13^ης σύνταξης για όλους τους συνταξιούχους
• Κατάργηση του 14^ου και 13^ου μισθού στο Δημόσιο,
• Πάγωμα μισθών του Δημοσίου για τα επόμενα 3 χρόνια
• Αμφισβήτηση του ΟΜΕΔ και των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, τόσο της ΕΓΣΣΕ καθώς και των κλαδικών ΣΣΕ και  των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας στις ΔΕΚΟ.
• Αύξηση του ποσοστού των απολύσεων στο 4% στον Ιδιωτικό τομέα
• Κατάργηση του κατώτατου μισθού (με νέο μισθό έξω από τις δεσμεύσεις της ΕΓΣΣΕ), μείωση της αποζημίωσης των υπερωριών, κ.λπ.
• Περικοπή  στις αποζημιώσεις για τις απολύσεις στον Ιδιωτικό τομέα
• Ανατροπή της κοινωνικής ασφάλισης. Μετατροπή του ασφαλιστικού συστήματος από κοινωνικό, διανεμητικό σε κεφαλαιοποιητικό και ανταποδοτικό
• Αύξηση στα όρια ηλικίας, αλλαγές στα ΒΑΕ και στον τρόπο υπολογισμού των συντάξεων με στόχο την δραματική μείωσή τους
• Αύξηση εκ νέου του ΦΠΑ και του φόρου καυσίμων
• Ανατροπές – συγχωνεύσεις ΟΤΑ και Δημοσίων Υπηρεσιών με απολύσεις εργαζόμενων και ιδιωτικοποιήσεις στις ΔΕΚΟ και σοβαρές επιπτώσεις στα δημόσια αγαθά.

ΑΡΝΟΥΜΑΣΤΕ κατηγορηματικά αυτές τις Νεοφιλελεύθερες αντεργατικές συνταγές, που εξοντώνουν τους εργαζόμενους, εξαθλιώνουν την κοινωνία διευρύνουν την ύφεση, καταστρέφουν την μικρομεσαία επιχειρηματική δραστηριότητα και την απασχόληση των εργαζομένων.

Αυτές είναι αδιέξοδες πολιτικές γι’ αυτό οι εργαζόμενοι ΔΙΑΦΩΝΟΥΝ, ΑΝΤΙΔΡΟΥΝ, και ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ να αποδεχτούν. Είναι ψευτοεπιχείρημα ότι για να σωθεί η χώρα πρέπει να ακυρωθούν τα εργατικά δικαιώματα. Αυτά που πρέπει να ακυρωθούν είναι τα τοκογλυφικά επιτόκια των δανειστών, οι όροι, οι απαιτήσεις και οι εκβιασμοί των αγορών τα προνόμια των Βιομηχάνων.

ΝΑ ΣΩΘΕΙ η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ αλλά πρωτίστως να σωθεί η ΚΟΙΝΩΝΙΑ!

Οι εργαζόμενοι και οι απλοί πολίτες του μόχθου, οι Νέοι, οι Συνταξιούχοι, οι Άνεργοι, το σύνολο της κοινωνίας  απαιτούν και διεκδικούν την εφαρμογή μιας πολιτικής που θα έχει στο επίκεντρο τον ΑΝΘΡΩΠΟ και τις ΑΝΑΓΚΕΣ του και όχι τις ΑΓΟΡΕΣ και τα ΚΕΡΔΗ.

Απαιτούμε

Να απορριφθούν οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Την κρίση να πληρώσουν οι έχοντες και κατέχοντες και όχι οι εργαζόμενοι και η κοινωνία.

Να ακολουθηθεί μια άλλη πολιτική που θα έρχεται σε σύγκρουση με  τα συμφέροντα της τρόικας (Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Ε. Κ. Τ., Δ.Ν.Τ) και των οικονομικά ισχυρών.

Να κινηθούν άμεσα οι διαδικασίες, να τροποποιηθούν οι νόμοι περί ευθύνης Υπουργών, να κληθούν και να πληρώσουν οι υπεύθυνοι, οι φοροκλέπτες, οι φοροφυγάδες, οι καταχραστές του δημόσιου χρήματος.

Διεκδικούμε

• Να μην εφαρμοστούν τα αντεργατικά μέτρα
• Να απαγορευθούν οι απολύσεις
• Να υπογραφεί ικανοποιητική ΕΓΣΣΕ και κλαδικές ΣΣΕ, υποχρεωτικές και δεσμευτικές για όλους τους εργοδότες .
• Να μην κατατεθεί αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο που αυξάνει τα όρια ηλικίας, μετατρέπει τις συντάξεις σε βοηθήματα και οδηγεί τους συνταξιούχους στη φτώχεια και την εξαθλίωση.
• Παραγωγική ανασυγκρότηση, ανάπτυξη, δουλειές, ικανοποιητικές Σ.Σ.Ε., πραγματικές αυξήσεις μισθών, ημερομισθίων και συντάξεων.
• Να παγώσουν ή και να μειωθούν οι τιμές προϊόντων και υπηρεσιών, να παταχθούν τα καρτέλ, τα ολιγοπώλια, οι εναρμονισμένες πρακτικές στην αγορά.

• Δικαιότερο φορολογικό σύστημα για να πληρώσουν επιτέλους οι «φτωχοί» στη φορολογική δήλωση αλλά ΚΡΟΙΣΟΙ στη ζωή!
• Να ενισχυθεί το εργατικό θεσμικό πλαίσιο και όχι να αποδυναμωθεί

Τέλος δηλώνουμε αποφασισμένοι να συνεχίσουμε και να εντείνουμε τον αγώνα και τις κινητοποιήσεις μας ώστε να μην επιτρέψουμε να εφαρμοσθούν αυτά τα αντεργατικά, αντικοινωνικά, άδικα και μονομερή μέτρα.

Στην ΕΝΟΤΗΤΑ η ΔΥΝΑΜΗ Στον ΑΓΩΝΑ η ΝΙΚΗ

Η απεργιακή συγκέντρωση ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ

• Και κάτι ακόμη. Επειδή πολλά ακούγονται σήμερα για τους τρεις εργαζόμενους της MARFIN που έχασαν χθες τη ζωή τους... Και επειδή πολλά κροκοδείλια δάκρυα χύνονται, δείτε ΕΔΩ τι έγραψε ένας εργαζόμενος στο συγκεκριμένο υποκατάστημα και σταθμίστε μόνοι σας την αλήθεια. Να πω μόνο ότι ή ίδια εγγραφή "ανέβηκε" χθες για 15 λεπτά στο Troktiko και μετά... εξαφανίστηκε.
  

Πόσο επίκαιρος είναι ο ποιητής μας! Τίποτα δεν έχει αλλάξει τόσα χρόνια... Τραγικό...

Κώστας Βάρναλης:  Οι Μοιραίοι

Μες την υπόγεια την ταβέρνα,
μες σε καπνούς και σε βρισιές
(απάνω στρίγγλιζε η λατέρνα)
όλ'η παρέα πίναμ' εψες'
εψές, σαν όλα τα βραδάκια,
να πάνε κάτου τα φαρμάκια.

Σφιγγόταν ένας πλάι στον άλλο
και κάπου εφτυούσε καταγής.
Ω! πόσο βάσανο μεγάλο
το βάσανο είναι της ζωής!
Όσο κι ο νους να τυραννιέται,
άσπρην ημέρα δε θυμιέται.

Ήλιε και θάλασσα γαλάζα
και βάθος τ' άσωτ' ουρανού!
Ω! της αυγής κροκάτη γάζα,
γαρούφαλα του δειλινού,
λάμπετε, σβήνετε μακριά μας,
χωρίς να μπείτε στην καρδιά μας!

Του ενός ο πατέρας χρόνια δέκα
παράλυτος, ίδιο στοιχειό'
τ' άλλου κοντόημερ' η γυναίκα
στο σπίτι λιώνει από χτικιό'
στο Παλαμήδι ο γιός του Μάζη
κ' η κόρη του Γιαβή στο Γκάζι.

- Φταίει το ζαβό το ριζικό μας!
- Φταίει ο Θεός που μας μισεί!
- Φταίει το κεφάλι το κακό μας!
- Φταίει πρώτ' απ' όλα το κρασί!
Ποιος φταίει; ποιος φταίει; Κανένα στόμα
δεν το βρε και δεν το 'πε ακόμα.

Έτσι στη σκότεινη ταβέρνα
πίνουμε πάντα μας σκυφτοί.
Σαν τα σκουλήκια, κάθε φτέρνα
όπου μας εύρει μας πατεί.
Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα,
προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα!

• Ρίξτε μια ματιά στο "τρωκτικό" υπάρχουν αρκετά ενδιαφέροντα πράγματα εδώ

Μαριέττα. (Εφτασε χθες το βράδυ στο e-mail μου, το βρήκα τραγικά επίκαιρο γι' αυτό και το δημοσιεύω)