Στο Περιστέρι είχαμε καιρό να πάμε. Και πήγαμε πριν λίγες μέρες ένα μεσημέρι με καλό καιρό. Είχε ήλιο και έκανε αρκετή ζέστη! Περπατήσαμε στη οδό Μεγάλου Αλεξάνδρου, έναν από τους πιο εμπορικούς δρόμους. Κι εδώ ήταν που συναντήσαμε τον (ανώνυμο) αυτόν καλλιτέχνη. Τραγούδαγε με μπρίο.


Ήταν τόσο ωραία που μπορούσες να καθίσεις, να "τσιμπήσεις" κάτι. Πράγμα που το κάναμε επειδή ήταν ανάγκη να ολοκληρώσουμε μια εργασία που είχαμε στο ΠΛΑΙΣΙΟ. Έτσι καταφέραμε να ρουφήξουμε μια "γουλιά" από ανθρώπινη ζωή. Μερικές φορές, μικρά πράγματα μας κάνουν να νιώσουμε καλύτερα.


Ο δρόμος ήταν σχετικά ήσυχος. Μαμάδες με τα μωρά τους είχαν βγει κι αυτοί έξω για τη βόλτα τους. Και γιατί παρακαλώ να χάσουν μια ηλιόλουστη μέρα; Πολύ καλά έκαναν, διότι το απόγευμα σκοτείνιασε και άρχισε ξανά να βρέχει. Οπότε, μόλις που πρόλαβαν να το εκμεταλλευτούν για το καλό τους.


Έτσι κι εμείς καταφέραμε να απολαύσουμε μια όμορφη μέρα στο Περιστέρι που δεν είναι και πολύ μακριά από τον Κολωνό. Μάλιστα μας ενώνει η Λένορμαν, που από το ποτάμι και μετά, μετονομάζεται σε Εθνάρχου Μακαρίου. Και με τη μηχανή χωρίς προβλήματα στην κίνηση, είναι γύρω στα 10 λεπτά.


Το σημαντικό είναι ότι εδώ θα βρεις ότι θέλεις από εμπορικά μαγαζιά. Η Μεγάλου Αλεξάνδρου είναι η χαρά της γυναίκας. Αν το καλοσκεφτείς, γιατί να μη χρησιμοποιείς, αν μπορείς, τα μαγαζιά μικρών περιοχών που σε ξέρουν και σε προσέχουν, από τα απρόσωπα μεγαλοκαταστήματα του κέντρου;


Συμπτωματικά μέσα στην ίδια εβδομάδα ξαναπήγαμε. Με καλή παρέα φίλων και μας άρεσε. Μάλλον το Περιστέρι αρχίζει και παίρνει ένα καλό κομμάτι της καρδιάς μας έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα χωρίς να τα πιέζουμε από καμιά άποψη. Το αντίθετο θα έλεγα…