Εμπειρία όμορφη το πέρασμα με το καραβάκι, από το Πέραμα στη Σαλαμίνα με επιστροφή

salamina.perama1
Οι φωτογραφίες δεν είναι τωρινές. Πάρθηκαν πριν από μερικά χρόνια, τέτοιες μέρες. Όταν πήγαινα να παραδώσω ύλη για την εφημερίδα Ο ΤΥΠΟΣ των Συνταξιούχων Σιδηροδρομικών στην Πόπη που ζει εκεί, για να να τη "στήσει" τεχνικά. Κάτι που, λόγω καραντίνας κορονοϊού, το αλλάξαμε αργότερα. Τώρα, όταν βγαίνει, όλο το υλικό στέλνεται με e-mail. Η εφημερίδα βγαίνει, με έναν άλλο τρόπο, διαδικτυακά...

salamina.perama2
Αλλά έχω πολλές αναμνήσεις από αυτά τα ταξίδια... Την Κυριακή 20/1/2019 ξανακάναμε αυτό το ταξίδι, αλλά και με τους φίλους μας, Άρη και Χάρις, μαζί. Ήμασταν με το αυτοκίνητο κι έτσι μπορέσαμε να γνωρίσουμε καλύτερα τη Σαλαμίνα. Και ήταν μια υπέροχη εμπειρία που θέλουμε να ξαναέχουμε στην πρώτη ευκαιρία, μόλις μπορέσουμε, όταν αφήσουμε πίσω μας αυτό το κακό, με την πανδημία Covid-19 και επανέλθουμε στην κανονικότητα, αν υπάρχει πια τέτοια.. Και να που η πανδημία πέρασε, αλλά χάσαμε τον Άρη....

salamina.perama3
Αυτό το μικρό ταξίδι πάντα θα μου αρέσει, το να περάσεις από το Πέραμα στη Σαλαμίνα και να επιστρέψεις πίσω με τα μικρά καραβάκια - παντόφλες της γραμμής, είναι μια ξεχωριστή εμπειρία... Είναι η αρμύρα της θάλασσας, το ελαφρό αεράκι που φυσάει; Ή και όλα μαζί που με αναζωογονούν! Άσε, δηλαδή, που έχεις την αίσθηση ότι κάνεις ένα πραγματικό ταξίδι.

salamina.perama4
Μπορεί τον Μάϊο να έχει αρχίσει να κάνει κάποιος σχέδια, για πιο μακρινά ταξίδια το καλοκαίρι που είναι μπροστά μας, αλλά πιστέψτε με, όλα έχουν την αξία τους... Και όλα καλύπτονταν κάτω από την ομορφιά του μικρού ταξιδιού. Πόσο διαρκεί αυτό το ταξίδι; 10; 15 λεπτά; Κι όμως κάνει τη διάθεση για αλλαγή να έχει επιτυχία, αρκεί κι όλα γίνονται πιο όμορφα στη ζωή... Και χαμογελάς! Και ευχαριστείς το Θεό για το ότι ζεις...Και μπορείς και απολαμβάνεις τέτοιες όμορφες στιγμές.

Επικαιρότητα

Κάτι ακόμα από τις εργασίες που έγιναν στις αρχές Γενάρη στο μικρό παρκάκι της γειτονιάς

parkaki1.140121
Μέχρι τώρα σας έχουμε δώσει πολλά ρεπορτάζ, από την κατασκευή μέχρι την ολοκλήρωση του για το μικρό παρκάκι στη γειτονιά μας... Δείτε μερικά ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ. Σήμερα σας έχουμε το τελευταίο, πριν την παράδοση του. Έφτιαξαν και το πεζοδρόμιο, περιφερειακά του μικρού πάρκου.

parkaki2.140121
Στις σημερινές φωτογραφίες που τραβήχτηκαν στα μέσα του Γενάρη, καθώς όλον αυτόν τον καιρό παρακολουθούμε, σταδιακά, τις εργασίες που έχουν γίνει, θα δείτε πώς ξηλώθηκαν τα πλακάκια του πεζοδρομίου για να τοποθετηθούν άλλα, πολύ καλύτερης ποιότητας που να "δένουν" με το υπόλοιπο έργο.

parkaki3.140121
Ας δούμε μερικά ακόμα δημοσιεύματα από την πορεία του έργου που κάναμε προοδευτικά ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩστον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ... Μας αρέσει να γυρνούμε πίσω, να θυμόμαστε τα καλά και να τα θυμίζουμε και σε σας. Δεν χρειάζεται παρά να πατήσετε το σύνδεσμό που θα επιλέξετε και θα οδηγηθείτε στα δημοσιεύματα.

parkaki4.140121
Πραγματικά το διαδίκτυο έχει μεγάλες ευλογίες. Και αν το χρησιμοποιεί κανείς σοφά, έχει να προσφέρει πολλά. Οι φωτογραφίες είναι αυθεντικές. Έτσι είχαν κάνει το πεζοδρόμιο οι άνθρωποι που εργάζονταν. Αν το δείτε πως είναι σήμερα (θα σας το δείξουμε στο άμεσο μέλλον) θα πάθετε...

parkaki5.140121
Εργοτάξιο το παρκάκι, αλλά τώρα όλα έχουν τελειώσει. Και πραγματικά το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό. Σύντομα θα σας το δείξουμε, αφού πρώτα στο επόμενο δεκαήμερο θα σας δώσουμε ένα ακόμα κομμάτι από τον Φεβρουάριο, όταν το επισκεφτήκαμε και... καθίσαμε στα παγκάκια του.

parkaki6.140121
Τελικά αυτό είναι το ωραίο! Να ζεις την κάθε στιγμή. Ακόμα και σε συνθήκες κορονοϊού, όπου τίποτα δεν είναι όπως το ξέραμε, υπάρχουν μικρές χαρές που δίνουν μεγάλη δύναμη στο να αντέξουμε και να προχωρήσουμε δυο βήματα πιο πέρα... Και το μικρό παρκάκι μας ήταν μια κάποια λύση...

Σχόλια (0)

There are no comments posted here yet

Υποβάλετε το σχόλιό σας

Posting comment as a guest. Sign up or login to your account.
Συννημένα (0 / 3)
Share Your Location

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti2.300118

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη στις 30/1/2018 και δείχνει ξεκάθαρα ότι η ζωή συνεχίζεται...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Η απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου τη στείλουν… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες της φωτογραφίας, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουν να τον υλοποιήσουμε σ' ατή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά στις μέρες μας συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA