Θα νιώσουμε λίγο δροσιά κοντά τους. Και το χρειαζόμαστε καθώς στην Αθήνα φλέγονται τα πάντα και δεν είναι για να κυκλοφορείς και πολύ. Ας ξεκινήσουμε από το φίλο μας τον Μανώλη το σύζυγο της Ευαγγελίας από την Άνδρο. Γελάει μαζί μας (με αγάπη) καθώς έχει μπροστά του, μια πιατέλα με φρεσκοκομμένα σύκα.


Εκεί που είναι το σπίτι τους, θα βρεις εύκολα σύκα... Αλλά τέτοια μεγάλα και όμορφα, τρέχουν τα σάλια μας και μόνο που τα βλέπουμε. Εντυπωσιακά! Ευχαριστούμε Ευαγγελία που τα μοιράστηκες μαζί μας. Το καλύτερο βέβαια θα ήταν να ήμασταν εκεί παρέα μαζί σας και να τα τρώγαμε, αλλά μια άλλη φορά.


Και πάμε τώρα λίγο πιο βόρεια, στις Σέρρες, στην Αναστασιά, όπου ο φίλος μας Ηλίας, μας ξεσήκωσε πάλι με τους καρπούς των δέντρων του. Αυτά είναι, λέει, δαμάσκηνα, αλλά εγώ για αχλάδια και τζάνερα τα... κόβω. Ας είναι. Για να το λέει αυτός που έχει τα δέντρα, κάτι θα ξέρει παραπάνω.


Κι αυτά είναι αχλάδια πάνω στο δέντρο. Ίσως είναι μια ποικιλία που θέλει λίγο χρόνο ακόμα μέχρι να ωριμάσουν, αλλά είναι ωραία και μόνο να τα βλέπεις, έτσι δεν είναι; Ευχαριστούμε καλέ μου φίλε που μοιράζεσαι μαζί μας, συχνά πυκνά, τον παράδεισο που μένεις. Χρειαζόμαστε και εμείς στην Αθήνα ενθαρρυντικές εικόνες.


Κι αυτά είναι λέει φουντούκια! Ναι, αυτά τα πανάκριβα που μας έρχονται συνήθως από την Τουρκία και κάνουν καμιά φορά καθαρισμένα ως ψύχα πάνω από 15 ευρώ το κιλό... Να, λοιπόν, που στην Αναστασιά των Σερρών, ο Ηλίας έχει φροντίσει να έχει και τέτοια δέντρα.


Από το περιβόλι του είναι κι αυτή η καστανιά... Είναι μικρά ακόμα και μοιάζουν με... αχινούς. Μόνο που τα καρφάκια τους είναι ανώδυνα, δεν τσιμπάνε, μπορείς να τα πιάσεις άνετα. Μάλλον δουλειά της Κατερίνας είναι να τα φωτογραφησει, αν κρίνω από το χέρι και την ευχαριστώ, όπως και τον Ηλίας που μας τις έστειλε.