Αλλιώς είχαμε προγραμματίσει την τελευταία νύχτα του Κώστα στην Αθήνα κι αλλιώς εξελίχθηκε το πράγμα. Ο ίδιος, πριν λίγες μέρες που πήγαμε στα Αναφιώτικα, επιθύμησε να ξαναέρθει εδώ για φαγητό. Και δεν μπορούσαμε, παρά να του ικανοποιήσουμε την επιθυμία...


Μαζί μας, οι φίλοι μας Άρης και Χάρις... Επιθυμία κι αυτή του Κώστα... Κι εκείνοι ανταποκρίθηκαν με αποτέλεσμα να πάμε στην ταβέρνα "Αναφιώτικα" και να περάσουμε πολύ όμορφα. Στη διάρκεια της μικρής μας βόλτας με τα πόδια από το Μοναστηράκι ως εκεί, ο Κώστας έβγαλε τις τελευταίες φωτογραφίες του από την Αθήνα.


Είχε αρχίσει να σουρουπώνει και τα στενά της Πλάκας είχαν πάντα τον κόσμο τους. Στον Κώστα άρεσε και αποτύπωσε τέτοιες στιγμές, με ανθρώπους άγνωστους σε μας. Αλλά μήπως έτσι ακριβώς δεν είναι η ζωή; Ζούμε και κινούμαστε ανάμεσα σε ανθρώπους που δεν ξέρουμε.


Στη Ρωμαϊκή Αγορά, σταμάτησε το βλέμμα του λίγο περισσότερο... Ήταν κι αυτή στο δρόμο μας. Έβαλε τη μηχανή του ανάμεσα από τα κάγγελα και πήρε αυτή την υπέροχη φωτογραφία. Ναι, όλοι όσοι φεύγουν από την Ελλάδα, θέλουν κάπως έτσι να τη θυμούνται. Στα καλά, όχι τα αρνητικά της.


Και στους Αέρηδες, σταματήσαμε για λίγο... Είναι πραγματικά υπέροχα μέρη όλα αυτά, στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας. Όσες φορές και να τα ζήσεις, όσες φορές και να τα δεις, θα θέλεις πάντα να επιστρέψεις ξανά πίσω... Ή να τα... πάρεις μαζί σου, ως αναμνήσεις στον τόπο που πηγαίνεις.


Όπως κι αυτή η βόλτα στα δρομάκια της Πλάκας, πριν πέσει η νύχτα... Αυτά είναι που θα θυμούνται κι αυτά θα πάρουν μαζί του ανάμεσα στις εκατοντάδες φωτογραφίες των αναμνήσεων τους. Ακόμα δεν έφυγαν και λαχταρούμε την επιστροφή τους. Περάσαμε πολύ όμορφα, αυτές τις μέρες μαζί τους.