Παρέα με τους φίλους μας, Άρη και Χάρις στο Διομήδειο Βοτανικό Κήπο, στο Χαϊδάρι…
Είχαμε πάει πρόσφατα… Θυμάστε τα δημοσιεύματα που κάναμε τότε στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ;… Αν όχι δείτε τα ΕΔΩ κι ΕΔΩ… Πολλοί τα είδαν τότε και τα σχολίασαν, όπως κάνουν πάντα, όσοι έρχονται εδώ… Κάπως έτσι αποφασίσαμε να πάρουμε τον παππού Διονύση και τους φίλους μας Άρη και Χάρις και να πάμε όλοι μαζί…
Συνέβη το περασμένο Σάββατο το απόγευμα… Το χρειαζόμασταν σαν αλλαγή. Όλη την εβδομάδα είχαμε την επίσκεψη του επισκόπου περιοχής στην εκκλησία μας. Και το τρέξιμο, φυσιολογικά, ήταν αυξημένο. Χρειαζόταν λοιπόν αυτή η βόλτα… Ήταν σα να ήμασταν σε ένα άλλο κόσμο. Πολύ μακριά και έξω από την καθημερινότητα.
Αφήσαμε τον παππού Διονύση, ύστερα από κουβέντα μαζί του, να καθίσει λίγο στα φιλόξενα τραπεζάκια του καφέ του κήπου κι εμείς με τους φίλους μας, Άρη και Χάρις, περπατήσαμε μέσα στους καταπράσινους κήπους, στο Χαϊδάρι. Φυσικά οι γυναίκες είχαν κάτι περισσότερο να πουν, καθώς περπατούσαν στα διάφορα μονοπάτια.
Και καθώς έπεφτε ο ήλιος – ήταν με τις επτά πια και λίγο πριν τις οκτώ, οι χελώνες είχαν βγει για βοσκή… Ασυνήθιστο φαινόμενο για μας, τους ανθρώπους της πόλης… Ο Άρης την περιεργαζόταν, μια που ήρθε κοντά του. Αλλά κι εκείνη δεν φοβόταν καθόλου τους ανθρώπους. Ατάραχη, συνέχιζε το δρόμο της στο γρασίδι, τρώγοντας…
Η Χάρις μάλιστα χαμήλωσε κοντά στη χελώνα, για να είναι ακόμα πιο ρεαλιστική η φωτογράφιση της, την ώρα της βοσκής… Εκείνο το απόγευμα είδαμε 4 - 5 διαφορετικές χελώνες μέσα στον κήπο. Και όλες ήταν μεγάλες, ενώ την προηγούμενη φορά δεν είδαμε ούτε μία… Δεν ξέρω αν ήταν η ώρα, το απόγευμα, που επιλέγουν να βγουν για την τροφή τους…
Ύστερα συνεχίσαμε τη βόλτα μας, πριν πάμε το καφέ μέσα στον κήπο να φάμε το παγωτό μας με τον παππού Διονύση κάποιοι και κάποιοι άλλοι να πιουν το ποτό τους… Το κουβεντιάζουμε πάντως. Μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον ξεχνιέσαι, χάνεσαι, νομίζεις πως είσαι ήδη στον παράδεισο…
Ναι, εδώ, στον Διομήδειο Βοτανικό Κήπο, στο Χαϊδάρι νιώθεις τι θα πει ξεκούραση… Γρήγορα αφήνεις πίσω σου όλα τα προβλήματα και τις έγνοιες και βυθίζεσαι στις σκέψεις σου… Την «πιάσαμε» στη φωτογραφία μας, από μακριά, έτσι που να αποτυπωθεί και η ομορφιά του υπέροχου τοπίου.
Να, που εμφανίστηκα κι εγώ σε μια φωτογραφία, διακριτικά, πίσω από το ζευγάρι των φίλων μας, Άρη και Χάρις… Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη με το τάμπλετ της Σούλας και από την ίδια… Ιδιαίτερα όμορφη. Ελπίζω να συμφωνείται μαζί μου… Την άφησα τελευταία γιατί ήθελα να μείνει ως γεύση στην όραση.
Σχόλια (0)