Κλείνουμε σήμερα αυτή την εκτενή αναφορά μας στην Αράχωβα με αφορμή τις όμορφες φωτογραφίες που τραβήξαμε… Με ένα χαμόγελο που χρειαζόμαστε σ’ αυτές τις δύσκολες μέρες που περνάμε…


Στη Σούλα αρέσουν τα καπέλα. Έτσι στην επάνω φωτογραφία δοκίμασε ένα και φυσικά το καταγράψαμε ως μοναδικό το γεγονός. Φυσικά και οι γούνες άρεσαν, αλλά το μπατζετ αυτή την περίοδο ήταν μάλλον απαγορευτικό. Τελειώνει και ο χειμώνας…


Γενικότερα πάντως και στη Σούλα και στη Χάρις, όπως και σε όλες τις γυναίκες αρέσει να κοντοστέκονται στις βιτρίνες ή στα σταντ έξω από τα μαγαζιά με τις μινιατούρες αυτοκινήτων ως μικρά δωράκια. Η σοβαρότητα με την οποία τα περιεργαζόταν μου έκανε εντύπωση.


Αυτά σε ότι αφορά το, ας το πούμε3 μικρό παρασκήνιο… Γιατί κρατήσαμε ελάχιστες τέτοιες στιγμές. Μας αρέσει κι εμάς, όπως και στους περισσότερους, η σοβαρότητα που όμως δεν φτάνει τα όρια της σοβαροφάνειας… Ας δούμε λοιπόν μερικές ακόμα φωτογραφίες από εκεί.


Και βεβαίως μια φωτογραφία που έβγαλαν οι φίλες… Ο φακός φαινόταν στη Χάρις ότι… κοίταζε αλλού, μου το επισήμανε. Της εξήγησα ότι ήθελα εκείνες να είναι αριστερά και δεξιά τους η Αράχωβα… Όχι, πείτε μου: Δεν είναι υπέροχη αυτή η φωτογραφία;


Υπάρχουν και οι εντελώς ζωντανές φωτογραφίες, όπου βλέπουν κάτι, το δείχνει χαρακτηριστικά η Χάρις και οι υπόλοιποι βλέπουν. Προσωπικά, αυτές είναι που μου αρέσουν περισσότερο. Είναι πιο δημοσιογραφικές και περιέχουν μηνύματα μέσα στο καρέ. Με λίγη προσοχή θα το διακρίνετε…


Συχνά αυτοί που εμφανίζονται, συχνά ούτε που το αντιλαμβάνονται, όπως αυτή εδώ… Η ψιλή βροχή έχει σταματήσει, οι ομπρέλες έχουν μαζευτεί και ο κόσμος έχει βγει και περπατάει… Και το στιγμιότυπο είναι ωραίο, μοναδικό… Για παρατηρήστε το λίγο, παρακαλώ.


Τελευταία φωτογραφία από την Αράχωβα… Αργότερα πήγαμε στη «Φτερόλακκα» για φαγητό και προς το απόγευμα πήραμε το δρόμο της επιστροφής για την Αθήνα… Θα θέλαμε να καθίσουμε κι άλλο, αλλά είχαμε αφήσει πίσω μας ένα «μωρό» κι έπρεπε να επιστρέψουμε νωρίς. Αλλιώς το σκεφτόμαστε σοβαρά να ακούσουμε την πρόταση της Χάρις…