Φθινοπώριασε απότομα ή μου φαίνεται;
Δεν ξέρω πού έχει τραβηχτεί αυτή η φωτογραφία. Σε Αμαζόνιο παραπέμπει η ξεχωριστή ομορφιά της... Αλλά καθώς την είδα να την "ανεβάζει" πριν από λίγο η Δήμητρα στο Facebook, η φαντασία μου, που δεν ήθελε και πολύ, έφυγε για ένα ακόμα ταξίδι, μακριά...
Άλλο ένα φθινοπωρινό τοπίο από τις φωτογραφίες του Ηλία Προβόπουλου στη Λίμνη Πλαστήρα... Ένα μέρος που θα ήθελα να είχα την οικονομική δυνατότητα και καλή παρέα να πάω μια βόλτα, αυτή την εποχή. Δεν είναι φανταστικά;
Από χθες άρχισε με την ψυχρούλα που έβγαλε να μου... μυρίζει φθινόπωρο. Δεν ξέρω πόσο θα κρατήσει, συνήθως δεν κρατάει πολύ... Μια μέρα, κάπως απότομα, θα περάσουμε στο χειμώνα. Έτσι μάθαμε τα τελευταία χρόνια. Οι εποχές συρρικνώθηκαν. Από τέσσερις, έγιναν δύο, Χειμώνας – Καλοκαίρι. Με ενδιάμεσα περάσματα από το Φθινόπωρο και την Άνοιξη...
Παρ' όλα αυτά, έξω είναι όμορφα... Μόνο μια μικρή προσοχή χρειάζεται σε σχέση με το ντύσιμο για να μην την “αρπάξεις”. Οι ιώσεις καραδοκούν... Και καθώς άνοιξαν τα σχολεία, να περιμένουμε να λειτουργήσουν ως οχήματα μεταφοράς στο σπίτι... Έτσι γινόταν πάντα...
Πρωινό Σαββάτου... Είναι συννεφιασμένος ο ουρανός... Σου δίνει την αίσθηση ότι αργεί να ξημερώσει κι αυτό κρατά κάποιους στο κρεβάτι τους περισσότερο. Δεν έχω λόγους να αλλάξω το καθημερινό μου πρόγραμμα. 8.15 είμαι με το καφεδάκι στο κομπιούτερ μου. Η ενημέρωση είναι μια καλή προϋπόθεση για να ξεκινήσεις τη μέρα σου...
Αύριο στις 11 το πρωί η Ένωση Γονέων της 4ης Δημοτική Κοινότητας Αθήνας που βρίσκεται στο λόφο Κολωνού, στο 52 Λύκειο Αθήνας κάνειΓενική Συνέλευση... Θα είμαστε εκεί. Το χρωστάμε στα παιδιά μας αν και τα χθεσινοβραδινά νέα από το συνδικαλιστικό χώρο των καθηγητών μας ανησυχούν. Οι 5νθήμερες επαναλαμβανόμενες απεργίες της ΟΛΜΕ ξεφούσκωσαν την πρώτη κιόλας εβδομάδα. 48ωρη απεργία για τη Δευτέρα και την Τρίτη αποφάσισαν οι πρόεδροι των ΕΛΜΕ... Και μετά, τι;
Κάτι δεν πάει καλά με τις συνδικαλιστικές ηγεσίες... Δεν κατάφεραν να πείσουν τους συναδέλφους τους εργαζόμενους εκπαιδευτικούς να απεργήσουν και να διεκδικήσουν το δίκιο τους και τώρα ψάχνουν οδούς διαφυγής. Μόνο αυτό δεν θέλω να δω: Εκπαιδευτικούς να επιστρέφουν στην αίθουσα διδασκαλίας του σχολείου τους, τσαλακωμένοι και ταπεινωμένοι, ηττημένοι με τα κεφάλια σκυμμένα... Θα έχουμε την ευκαιρία να τους ακούσουμε αύριο και να διαμορφώσουμε μια πιο ξεκάθαρη άποψη για το θέμα... Ας μη βιάζομαι να βγάλω συμπεράσματα...
Κάθομαι στη μικρή βεράντα του σπιτιού μας... Είναι παράξενο, αλλά τα τιτιβίσματα των πουλιών που ακούγονται, είναι πολύ έντονα... Λες και βρίσκομαι στην επαρχία και απολαμβάνω αυτή την ξεχωριστή ομορφιά. Στο χωριό μου, το καλοκαίρι που πάω, πολλές φορές ξυπνάω από μόνος μου το πρωί τέτοια ώρα ή πολύ πιο νωρίς και ζω τέτοιες στιγμές, γράφοντας και πίνοντας τον καφέ μου...
Ε, κάπως έτσι αισθάνομαι σήμερα, δυο βήματα από το κέντρο της Αθήνας. Είναι ανησυχητικό αυτό γιατρέ; Να το κοιτάξω; Πέρα από τ' αστεία, το φθινόπωρο έκανε αισθητή την εμφάνιση του, σήμερα... Λένε πως συνοδεύεται από μελαγχολία... Μπορεί. Κι αυτή, ώρες – ώρες έχει την ομορφιά της. Ένα ξεχωριστό συναίσθημα είναι... Ας το ζήσουμε, όπως και όσο πρέπει...
Άλλο ένα φθινοπωρινό τοπίο από τις φωτογραφίες του Ηλία Προβόπουλου στη Λίμνη Πλαστήρα... Ένα μέρος που θα ήθελα να είχα την οικονομική δυνατότητα και καλή παρέα να πάω μια βόλτα, αυτή την εποχή. Δεν είναι φανταστικά;
Από χθες άρχισε με την ψυχρούλα που έβγαλε να μου... μυρίζει φθινόπωρο. Δεν ξέρω πόσο θα κρατήσει, συνήθως δεν κρατάει πολύ... Μια μέρα, κάπως απότομα, θα περάσουμε στο χειμώνα. Έτσι μάθαμε τα τελευταία χρόνια. Οι εποχές συρρικνώθηκαν. Από τέσσερις, έγιναν δύο, Χειμώνας – Καλοκαίρι. Με ενδιάμεσα περάσματα από το Φθινόπωρο και την Άνοιξη...Παρ' όλα αυτά, έξω είναι όμορφα... Μόνο μια μικρή προσοχή χρειάζεται σε σχέση με το ντύσιμο για να μην την “αρπάξεις”. Οι ιώσεις καραδοκούν... Και καθώς άνοιξαν τα σχολεία, να περιμένουμε να λειτουργήσουν ως οχήματα μεταφοράς στο σπίτι... Έτσι γινόταν πάντα...
Πρωινό Σαββάτου... Είναι συννεφιασμένος ο ουρανός... Σου δίνει την αίσθηση ότι αργεί να ξημερώσει κι αυτό κρατά κάποιους στο κρεβάτι τους περισσότερο. Δεν έχω λόγους να αλλάξω το καθημερινό μου πρόγραμμα. 8.15 είμαι με το καφεδάκι στο κομπιούτερ μου. Η ενημέρωση είναι μια καλή προϋπόθεση για να ξεκινήσεις τη μέρα σου...
Αύριο στις 11 το πρωί η Ένωση Γονέων της 4ης Δημοτική Κοινότητας Αθήνας που βρίσκεται στο λόφο Κολωνού, στο 52 Λύκειο Αθήνας κάνειΓενική Συνέλευση... Θα είμαστε εκεί. Το χρωστάμε στα παιδιά μας αν και τα χθεσινοβραδινά νέα από το συνδικαλιστικό χώρο των καθηγητών μας ανησυχούν. Οι 5νθήμερες επαναλαμβανόμενες απεργίες της ΟΛΜΕ ξεφούσκωσαν την πρώτη κιόλας εβδομάδα. 48ωρη απεργία για τη Δευτέρα και την Τρίτη αποφάσισαν οι πρόεδροι των ΕΛΜΕ... Και μετά, τι;
Κάτι δεν πάει καλά με τις συνδικαλιστικές ηγεσίες... Δεν κατάφεραν να πείσουν τους συναδέλφους τους εργαζόμενους εκπαιδευτικούς να απεργήσουν και να διεκδικήσουν το δίκιο τους και τώρα ψάχνουν οδούς διαφυγής. Μόνο αυτό δεν θέλω να δω: Εκπαιδευτικούς να επιστρέφουν στην αίθουσα διδασκαλίας του σχολείου τους, τσαλακωμένοι και ταπεινωμένοι, ηττημένοι με τα κεφάλια σκυμμένα... Θα έχουμε την ευκαιρία να τους ακούσουμε αύριο και να διαμορφώσουμε μια πιο ξεκάθαρη άποψη για το θέμα... Ας μη βιάζομαι να βγάλω συμπεράσματα...
Κάθομαι στη μικρή βεράντα του σπιτιού μας... Είναι παράξενο, αλλά τα τιτιβίσματα των πουλιών που ακούγονται, είναι πολύ έντονα... Λες και βρίσκομαι στην επαρχία και απολαμβάνω αυτή την ξεχωριστή ομορφιά. Στο χωριό μου, το καλοκαίρι που πάω, πολλές φορές ξυπνάω από μόνος μου το πρωί τέτοια ώρα ή πολύ πιο νωρίς και ζω τέτοιες στιγμές, γράφοντας και πίνοντας τον καφέ μου...
Ε, κάπως έτσι αισθάνομαι σήμερα, δυο βήματα από το κέντρο της Αθήνας. Είναι ανησυχητικό αυτό γιατρέ; Να το κοιτάξω; Πέρα από τ' αστεία, το φθινόπωρο έκανε αισθητή την εμφάνιση του, σήμερα... Λένε πως συνοδεύεται από μελαγχολία... Μπορεί. Κι αυτή, ώρες – ώρες έχει την ομορφιά της. Ένα ξεχωριστό συναίσθημα είναι... Ας το ζήσουμε, όπως και όσο πρέπει...
Σχόλια (0)