Τι πρέπει να έχει ένα καλό animation μικρού μήκους; Γέλιο, συγκίνηση, χαρακτήρες, χρώματα, μια λίγο σκοτεινή ιστορία, συμβολισμούς, όλα αυτά μαζί; Εσείς αποφασίζετε. Εμείς συγκεντρώσαμε επτά από τα καλύτερα animation που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια, και τα αφήνουμε στην κρίση σας...

Yποψήφιο για το Όσκαρ καλύτερης ταινίας κινουμένων σχεδίων μικρού μήκους, και βραβευμένο σε πολλά ευρωπαϊκά φεστιβάλ, το γλυκύτατο Oktapodi είναι η ιστορία δύο ερωτευμένων χταποδιών που χωρίζονται και ξαναβρίσκονται, μέσα από μια σειρά κωμικών γεγονότων. Η υπέροχη μουσική είναι του Kenny Wood.

Ο Rodrigo Blaas, animator που δούλευε παλαιότερα για την Pixar, έφτιαξε το 2009 αυτή την σκοτεινή ιστορία που εκτυλίσσεται στους χιονισμένους δρόμους της Βαρκελώνης. Μην ξεγελαστείτε από τη γλυκιά μελωδία και το χριστουγεννιάτικο σκηνικό στην αρχή, η Alma (που σημαίνει ψυχή στα ισπανικά, κι αυτό έχει κάποια σημασία) έχει μια μάλλον τρομακτική ιστορία, με ενδιαφέροντες πάντως συμβολισμούς.

Το ιδιοφυές animation της ομάδας Η5 μας ταξιδεύει στο Los Angeles, και μας διηγείται τις ιστορίες του μέσα από 2.500 σύγχρονα και ιστορικά λογότυπα και μασκότ. Το 16λεπτο Logorama βραβεύτηκε με το Prix Kodak στο Φεστιβάλ των Καννών, και κέρδισε το Όσκαρ καλύτερου animation μικρού μήκους το 2010.

Όσοι είδατε το Wall-e της Pixar στο σινεμά, μπορεί να το θυμάστε: Το ξεκαρδιστικό animation της Pixar που προβαλλόταν στις αίθουσες πριν από το Wall-e, διηγείται τις περιπέτειες ενός ταχυδακτυλουργού και του καθόλου συνεργάσιμου κουνελιού του, με πολλές αναφορές σε κλασικά κι αγαπημένα cartoon της παιδικής μας ηλικίας –αν σκεφτήκατε Τομ και Τζέρι, είστε πολύ κοντά.

Το συγκινητικό 3D animation του Javier Recio Gracia που τιμήθηκε με το Βραβείο Goya και προτάθηκε για το Όσκαρ animation μικρού μήκους θα σας κάνει να χαμογελάσετε, αλλά και να… προβληματιστείτε: Ποιος πρέπει να κερδίσει τη μάχη για τη γιαγιά που ζει μόνη της περιμένοντας την στιγμή που θα ξανασυναντήσει τον άντρα της στον παράδεισο, ο (κομματάκι συμπαθητικός) Χάρος ή ο machο γιατρός;

Σε ένα παριζιάνικο café των 60s, ένας καλοβαλμένος κύριος που έχει ξεχάσει το πορτοφόλι του και ένας ζητιάνος αποφασισμένος να μην τον αφήσει στην ησυχία του, παραδίδουν ένα συγκινητικό, όσο και αστείο, μάθημα… κουλτούρας. Το French Roast ήταν η πρώτη ταινία του Fabrice Joubert, δημιουργού του Despicable Me.

Η γιαγιά O’ Grimm (απλή συνωνυμία με τους γνωστούς αδερφούς) διηγείται την δική της, ολίγον σκοτεινή εκδοχή της Ωραίας Κοιμωμένης, και το ξεκαρδιστικό εξάλεπτο βιντεάκι του Nicky Phelan κερδίζει δικαιωματικά μια θέση στη λίστα με τα αγαπημένα μας animation.

• της Ηρώς Κουνάδη