Στην εξώπορτα ανήμερα του Πάσχα, απόγευμα και ο Ιβάν περιμένει με προσμονή να πάει βόλτα με το αφεντικό του, τον Γιώργο... Τον έχει δει που ετοιμάζεται και αντιλαμβάνεται, ο πανέξυπνος, τη συνέχεια...

Η πόρτα του πορτ μπαγκάζ του αυτοκινήτου του Γιώργου ανοίγει και ο Ιβάν μπαίνει μέσα. Ξέρει τι σημαίνει γι' αυτόν “ανοίγω το πορτ μπαγκάζ”. Θα πάνε έξω από το χωριό για να αφεθεί ελεύθερος να τρέξει και να παίξει...

Ένα από τα πράγματα που μου αρέσουν στο χωριό, γιατί έχει να κάνει με την ηρεμία του τοπίου, είναι τα ζώα. Και, είδατε, για τον Ρήγα και το ταξίδι του σας έγραψα από την πρώτη μέρα του ταξιδιού. Το ίδιο και για την Τζούλη τη μαμά του Ρήγα και τα πέντε νέα γατάκια της που έχει βρει απάγκιο πάνω σε ένα τσουβάλι στο χαγιάτι του Γιώργου...

Σήμερα θα σας μιλήσω για τον Ιβάν, τον καλό και αγαθό γίγαντα σκύλο του Γιώργου... Πέρσι γεννήθηκε. Στις 24 Απρίλη, λέει ο Γιώργος, ότι είχε τα γενέθλια του κι όμως κοντεύει τα 50 κιλά και με το πλούσιο τρίχωμα του είναι μάλλον τρομακτικός για όποιον δεν τον γνωρίζει...

Παρ' όλη την όψη του, ο ποιμενικός σκύλος, είναι παιδί ακόμα και του αρέσουν τα παιχνίδια. Τα θέλει σαν τρελός ο καημένος και τα χάδια επίσης... Τα τελευταία έτσι κι αλλιώς αρέσουν σε κάθε ζώντα οργανισμό...

Τον Ιβάν τον φοβούνται στο χωριό. Και πίσω από την πλάτη του Γιώργου λένε πολλές υπερβολές κι ψέματα. Ότι τάχα "έχει δαγκώσει άνθρωπο" και άλλες τέτοιες σαχλαμάρες. Και όπως είναι φυσικό, αυτό ενοχλεί τον Γιώργο...

Τίποτα από αυτό δεν έχει συμβεί... Ο Ιβάν είναι πολύ καλός, συνεργάσιμος και υπάκουος. Κάνει ότι του πεις και ακούει το αφεντικό του. Τα γρυλίσματα του είναι από χαρά, όχι από θυμό...

Τον είδα χθες... Τη χαρά που έκανε όταν ο Γιώργος τον έβαλε στο αυτοκίνητο του για να τον οδηγήσει έξω από το χωριό για την απογευματινή βόλτα του. Έκανε σαν τρελός από τη χαρά του μόλις κατάλαβε τις προθέσεις του... Έτρεχε από τη μια άκρη της αυλής στην άλλη και... κόλλησε τη μουσούδα του στην εξώπορτα, περιμένοντας ανυπόμονα τον Γιώργο να του δώσει το σύνθημα και να μπει στο αυτοκίνητο.

Το χωριό έχει αυτές τις μέρες πολύ κόσμο και η κίνηση να τον πάει με το αυτοκίνητο στα χωράφια ήταν η πιο σώφρονα που θα μπορούσε να κάνει... Δεν υπήρχε λόγος να περάσει μέσα από την πλατεία με τις καφετέριες γεμάτες από κόσμο...

Δεν πήγα μαζί τους, αλλά είμαι βέβαιος ότι θα τη χάρηκε ο Ιβάν με την ψυχή του αυτή τη βόλτα. Σαν το μικρό παιδί που μετρά τις ώρες για να το κάνει...

Δείτε το πρώτο από τα τρία δεκάλεπτα βίντεο που τράβηξα από το ποτάμι Λούσιος... Η μη καλή ποιότητα σήματος στο WiFi με δυσκόλεψε πολύ έως ότου “ανέβει” στο You Tube. Τώρα όμως μπορείτε να το απολαύσετε... Με τους φυσικούς ήχους του νερού που τρέχει ατέλειωτα κυβικά, πεντακάθαρο και όμορφο...