Πρωινό ξύπνημα Κυριακής... Ο καθένας στη δουλειά του... Εκείνοι ετοιμάζουν τη σούβλα... Εγώ το κομπιούτερ μου και το γράψιμο μου...

****Στο μαγαζί του Δρούλια το μεγάλο θέμα σήμερα είναι το ψωμί. Έρχονται και ζητάνε ένα καρβέλι... Και τότε ακούνε για πρώτη φορά αυτό που η κοπέλα “φωνάζει” από χθες: Ψωμί δεν θα έχει ώς την άλλη Τετάρτη. Κάντε τις παραγγελίες σας... Πρόβληματάκι αυτό...Τους χαίρομαι τους ανθρώπους που, αφού τα έλυσαν όλα τα προβλήματα τους έχουν κι αυτό...

****Ώρα για λίγη ξεκούραση... Χαλαρώστε, παρακαλώ με τα... μικρά μου. Πρόβλημα επίσης αντιμετωπίζουμε με το internet. Από χθες “σέρνεται”. Όχι μόνο το internet από το δημόσιο WiFi του Ελληνικού. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και στο ΚΕΦΙ και τη ταβέρνα του Γιωργαντά με το ιδιόκτητο δίκτυο CONNEX που διαθέτουν. Τι στην ευχή συμβαίνει; Λες και βλέπουν πότε υπάρχει κόσμος που το χρειάζεται για να... χαλάσουν... Να υπολειτουργεί. Να “σέρνεται”, όπως τώρα...

****Ένα κοριτσάκι, θα 'ναι δεν θα 'ναι επτά χρονών, έρχεται με λαχτάρα να πάρει παγωτό. “Μετάλαβα” λέει “μπορώ τώρα να φάω”... Προφανώς, το παιδί μεταφέρει πράγματα... Ανθρώπινες ανοησίες χωρίς νόημα. Ιδιαίτερα όταν πρόκειται για παιδιά.

*****Έχει καθίσει πολύ κόσμος στη λιακάδα. Υπέροχη μέρα... Ένα ζευγάρι ξένοι σταματούν να ξαποστάσουν. Βλέπουν τα τυλιχτά γλυκά “Λούσιος”. Τους αρέσουν οπτικά. Δοκιμάζουν. Ενθουσιάζονται... Πήραν ένα κοπεκχάγη και ένα πουράκι... Θα συνεχίζουν το δρόμο τους πιο ήσυχοι τώρα ψάχνοντας να βρουν τον ξυλόφουρνο στη Σεμνίτσα για να πάρουν κάτι σε ψωμί...

****Μπορεί να λιγόστεψαν, αλλά δε σταμάτησαν και φέτος να φτάνουν στο κινητό μου τηλέφωνο και στο προσωπικό μου e-mail ευχές αναστάσιμες από φίλους. Ένα ευχαριστώ, ας το πω από δω. Γιατί τα τελευταία χρόνια ούτε στέλνω, ούτε απαντώ στις ευχές που έρχονται, είτε με SMS, είτε στο e-mail μου. Συμπαθάτε με. Είναι προσωπική επιλογή και αντίληψη σε σχέση...