Με ένα τραγούδι ας τον αποχαιρετήσουμε τον Μάρτη που φεύγει... Μελωδικά, όπως τον καλωσορίσαμε. Όμορφα, ανθρώπινα, όπως του αξίζει...

Ο άνθρωπος ζει από την ελπίδα... Την έχει ανάγκη, χρειάζεται να γήρει κάπου, όταν ο κάματος της μέρας τον καταβάλει... Μια μπότα στρατιωτική που δεν μπορεί να σκοτώσει ένα λουλούδι που ανθίζει σε άνυδρο τοπίο... Υπερβολές του σκιτσογράφου; Μπορεί. Αλλά μην ξεχνάτε πως τη χρειαζόμαστε μια μικρή ενθάρρυνση...

Έφυγε και ο Μάρτης. Παρέδωσε τη σκυτάλη στον Απρίλη. Έρχονται στιγμές που διαπιστώνετε κι εσείς έντρομοι, πόσο γρήγορα περνά ο καιρός. Και ξεχνάμε να ζήσουμε, να ερωτευθούμε, να δώσουμε απ' αυτά που κρατάμε ακριβά φυλαγμένα στην ψυχή μας για την... κατάλληλη ώρα.

Προσέξτε το αυτό το σημείο. Είναι κομβικό. Με την... ταχύτητα που τρέχουμε θα το προσπεράσουμε και δεν θα το προσέξουμε καν. Κι είναι άδικο αυτό...

Ας μην τον αδικούμε όμως τον Μάρτη. Καλός ήταν μαζί μας. Καταφέραμε και υλοποιήσαμε τις προγραμματισμένες δουλειές μας μέσα στους προσδιορισμένους χρόνους. Μας έφερε την άνοιξη, που τον Απρίλη θα είναι πιο ορατή πια, γύρω...

Και έδωσε τα πάντα, σε μια εποχή πολύ δύσκολη από όποια μεριά κι αν τη δεις για να μπορέσουμε να σηκώσουμε ψηλά το κεφάλι με αισιοδοξία και να ατενίσουμε το μέλλον, το όποιο μέλλον.

Επιπλέον στο κατευόδιο του ζήσαμε μοναδικές στιγμές στο πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνα. Δυο μέρες γεμάτες με δράση στις οποίες συμμετείχαν δώδεκα φορείς της περιοχής! Υπάρχει κάτι πιο σημαντικό; Ας το δούμε κι ας το εκτιμήσουμε...

Καλώς μας ήρθες Απρίλη. Να τον καλωσορίσουμε όπως ξέρουμε με το ομώνυμο τραγούδι του Παντελή Θαλασσινού από το δίκσο του "Καλαντάρι"..