Ακούστε τη μουσική τους... Πρόκειται για πλανώδιους μουσικούς που παίζουν μέσα στην πλατεία της Ομόνοιας, σήμερα το πρωί, κατά τις 11 η ώρα...

Την αρχή όταν τους άκουσα, νόμισα ότι ήταν η φιλαρμονική του Δήμου Αθηναίων. Έπαιζαν τόσο ωραία! Πλησίασα και τους φωτογράφησα. Άψογοι! Ούτε αντέδρασαν και την ώρα που τους έγραφα στο βίντεο...

Τρίτη σήμερα... Πρώτη εργάσιμη ημέρα μετά τη χθεσινή αργία λόγω της 25ης Μαρτίου. Έχει μια υπέροχη ανοιξιάτικη μέρα, έξω. Μοναδική! Χρειάστηκε να βγω από το γραφείο μου, να πάρω τον ηλεκτρικό σιδηρόδρομο για να κατέβω στον Πειραιά, να πάρω ύλη για την εφημερίδα του Συλλόγου Συνταξιούχων ΗΣΑΠ και να το διαπιστώσω... Προγραμματισμένη ήταν η συνάντηση. Κι ωστόσο πριν φύγω από το γραφείο μου, τηλεφώνησα στον Θύμιο, τον πρόεδρο, για να επιβεβαιώσω το ραντεβού... Μου είπε ότι δεν είχε κάτι αλλάξει και... ξεκίνησα...

Φτάνοντας στην Ομόνοια από τη μεριά των καταστημάτων HONTOS, τ' αυτιά μου πλημμύρισαν από μια υπέροχη μουσική. Η αλήθεια είναι ότι δεν την ακούς κάθε μέρα τέτοια όμορφη μουσική. Κοντοστάθηκα. Απέναντί μου ήταν μια ομάδα μουσικών που έπαιζε για το μεροκάματο. Μπροστά τους οι περαστικοί έριχναν κέρματα ως ανταμοιβή γι' αυτή τη θεσπέσια μελωδία...

Έβγαλα το κινητό μου τηλέφωνο. Κλασική κίνηση. Ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας. Έβγαλα μια φωτογραφία. Έγραψα κι ένα βίντεο μερικών λεπτών. Και τα δύο τα βλέπετε σ' αυτή την ανάρτηση. Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο όμορφο μου φάνηκε μέσα στη μαυρίλα αυτής της πόλης. Δώρο, πραγματικό...

Ύστερα πήρα τον ηλεκτρικό σιδηρόδρομο για τον τερματικό σταθμό Πειραιά. Εκεί είναι τα γραφεία του Σωματείου Συνταξιούχων ΗΣΑΠ. Από κει θα πάρω την ύλη για την εφημερίδα “ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ”.

Φορώ ακόμα το δερμάτινο. Αρχίζει να μην υποφέρεται. Μάλλον πρέπει να το βγάλω, σιγά – σιγά από πάνω μου. Ο ήλιος είναι πολύ δυνατός και φωτεινός...

Αλήθεια, προσέξατε ότι από τις 21 Μαρτίου έβγαλα τα χιόνια από αυτό το Site; Αρκετά. Η άνοιξη είναι εδώ και μας χαρίζει χαμόγελα...

Στο βαγόνι μου δεν έχει πολύ κόσμο... Κι ωστόσο δε λείπουν οι επαίτες που παίζουν μουσική και ζητάνε τον οβολό μας. Έχω καιρό να μπω σε τρένο. Σαν να μην άλλαξε μια μέρα... Ίδια κι απαράλλαχτα όλα... Μια κοπέλα απέναντί μου έχει ανοίξει το βιβλίο της και διαβάζει. Πρόκειται μάλλον για λογοτεχνικό βιβλίο, παλιό, κιτρινισμένο από το χρόνο. Όμορφη συντροφιά στο ταξίδι.

Οι περισσότεροι γύρω μου φοράνε γυαλιά ηλίου. Ο δυνατός ήλιος χρειάζεται μια στοιχειώδη αντιμετώπιση. Βλέπω από το παράθυρό μου τις εναλλαγές των τοπίων καθώς κινείται το τρένο με μια σταθερή ταχύτητα. Πάντα μου άρεσαν τα ταξίδια. Για κάποιο λόγο το τρένο κατέχει μια σημαίνουσα θέση στην καρδιά μου. Όλα είναι τόσο όμορφα και μοναδικά!