Ο τίτλος της ημέρας από την εφημερίδα “6 μέρες”... Περιγράφει την τραγικότητα των πραγμάτων που θα κληθούμε μέσα σ' αυτή τη χρονιά να σηκώσουμε στις πλάτες μας. Όποιος έχει επαφή με τη Γραφή μπορεί να αντιληφθεί τι σημαίνει αρμαγεδδών...

Στη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ μιλώντας για το ίδιο ακριβώς πράγμα έχουν πολύ λίγες κουβέντες και πιο απλές να πουν. Το βέβαιο είναι ότι το πακέτο που μας έχουν ετοιμάσει είναι πολύ άγριο απ' όποια πλευρά κι αν το δεις...

Λες και πρόκειται για φιλολογικό ζήτημα που αφορά άλλους και όχι εμάς το αναπαράγουν οι σημερινές εφημερίδες. Ο τίτλος είναι από το ΕΘΝΟΣ που εντοπίζει ότι αρχίζει και αναπτύσσεται κίνημα “Δεν έχω, δεν πληρώνω”. Αυτοί οι φοβεροί οικονομολόγοι - σύμβουλοι της κυβέρνησης πώς δεν το σκέφτηκαν;

Κοιτάζω την ΕΛΛΑΔΑ ΑΥΡΙΟ, αυτό το θέμα στο πρωτοσέλιδο της και πιάνεται η ψυχή μου... Η φιλανθρωπία μας μάρανε... Δείτε το τραγικό της ιστορίας. Δύο εκατομμύρια νεόπτωχοι τη φετινή Πρωτοχρονιά, ζήτησαν ένα πιάτο φαΐ... Ντροπή μας...

Κατά τα άλλα οι ειδήσεις στα πρωτοσέλιδα συνεχίζουν να έχουν αναφορές σε γνωστά περιστατικά που κάθε τόσο κάνουν την εμφάνιση τους στην ειδησεογραφία. Αστυνομικοί σε κύκλωμα ναρκωτικών... Αυτοί που έχουν ταχθεί να μας προστατεύουν πέρασαν στο απέναντι στρατόπεδο... Ο τίτλος από τον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ.

Και για να γελάσουμε λίγο, επειδή με τις ειδήσεις είναι αδύνατον... Φοβερή η φωτογραφεία που είδα πριν λίγο στον τοίχο του Αντώνη Μπιρμπιλή. Αν και τριτοκοσμική, αποτυπώνει ακριβώς την προσπάθεια που κάνουμε, ως λαός, να ξαναφέρουμε τα πράγματα στη θέση τους...

Οι άνθρωποι βάζουν τα δικά του όρια... Έχουν μάθει να προσαρμόζονται στο ημερολόγιο που αυτοί έφτιαξαν και να μπαίνουν μέσα, να κάνουν παιχνίδι. Αυτό το παιχνίδι που ξέρουν να παίζουν καλά χρόνια, τώρα...

Δείτε την εξέλιξη αυτής της εβδομάδας... Δευτέρα δουλειά παραμονή Πρωτοχρονιάς, Τρίτη αργία, Τετάρτη επιστροφή στα γνωστά και καθιερωμένα... Αναρωτιέμαι γιατί τα κάναμε έτσι όλα αυτά; Η πρώτη απάντηση που μου έρχεται είναι ότι χρειαζόμαστε αλλαγές και χρώμα στη ζωή μας. Κι όταν δεν μας το δίνει η ίδια, τότε σπεύδουμε να το δημιουργήσουμε εμείς...

Ως απλή αλλαγή δεν είναι κακό. Κακό γίνεται από την ώρα που του δίνουμε μεγαλύτερες διαστάσεις απ' αυτές που του αξίζουν... Υπερβολικό είναι όταν στηριζόμαστε πάνω του για να φτιάχνουμε τη ζωή μας. Ζω, αναπνέω, θα πει είμαι διαθέσιμος κάθε στιγμή να απλώσω τα φτερά μου και να το φτιάξω καλύτερο, για μένα και τους γύρω μου.

Δεν ξέρω, αλλά όχι μόνο τώρα, ετούτες οι μέρες δεν είχαν για μένα περισσότερη αξία απ' όση τους πρέπει. Μικρά διαλείμματα ήταν ανάμεσα σ' ένα βαρυφορτωμένο πρόγραμμα που είχε να μας δώσει πολλά. Δεν έρχονται μόνα τους. Εμείς τα κάνουμε να 'ρθουν. Και τα χαιρόμαστε διπλά, γιατί είχαμε συμβάλει σ' αυτά...

Τετάρτη σήμερα... Πρώτη εργάσιμη μέρα του 2013... Οι δρόμοι έξω δεν έχουν πολύ κίνηση. Τα μαγαζιά είναι κλειστά, αφού δούλεψαν τις δύο τελευταίες Κυριακές του χρόνου, έτσι όπως δούλεψαν.

Μέσα σ' αυτή τη λαίλαπα που αντιμετωπίζουμε, αισθάνομαι τυχερός που έχω μια δουλειά για να βγάζω τα προς το ζειν. Προσωπικά αισθάνομαι διπλά τυχερός, γιατί συμβαίνει και να την αγαπώ κιόλας. Πράγμα σπάνιο για πολλούς γύρω μου, που ότι κάνουν το κάνουν απλά για βιοπορισμό...

“Καλή χρονιά” λένε οι άνθρωποι... Δεν τους έφτανε χθες που πήραν αμπάριζα τα τηλέφωνα, κινητά και σταθερά, αλλά και τα SMS για να στέλνουν ευχές... Συνεχίζουν απτόητοι. Λες και οι ευχές, από μόνες τους κάνουν κάτι... Για να συμβεί αυτό θα πρέπει πολλά πράγματα, έξω από μας, να κινηθούν προς αυτή την κατεύθυνση...

Αυτό δα κι αν το ξέρουμε. Αλλά φαίνεται ότι το αυτί, που υπηρετεί μια ανθρώπινη αίσθηση, την ακοή, θέλει και να το ακούει... Πώς αλλιώς να το εξηγήσω;

Από αύριο, υποθέτω ότι όλα τα πράγματα θα μπουν στη θέση τους. Και η ζωή θα συνεχίσει τη ρότα που εμείς της έχουμε δώσει με τη στάση μας απέναντι της και την καθημερινή συμπεριφορά μας.

Χαμογελάστε παρακαλώ... Μια νέα αρχή, από τις τόσες που μας αρέσει να κάνουμε, είναι μπροστά μας. Το 2013, ξεκίνησε...