Μοιραστήκαμε χθες τη χαρά των συνταξιούχων του ΗΣΑΠ, για την εφημερίδας τους….
Βρεθήκαμε χθες το πρωί καλεσμένοι σε μια εκδήλωση που οργάνωσε το Σωματείο με το οποίο συνεργάζομαι 21 συνεχή χρόνια για την έκδοση της εφημερίδας τους ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ Σιδηρόδρομος.
Κατάμεστη ήταν η αίθουσα εκδηλώσεων του Μουσείου των Ηλεκτρικών Σιδηροδρόμων στον τερματικό σταθμό του ΗΣΑΠ στον Πειραία, στην πλατεία Λουδοβίκου, στον 1ο όροφο… Είχαν κι άλλος ένα σημαντικό γεγονός να γιορτάσουν. Τη βράβευση των αριστούχων σπουδαστών τους…
Το βάρος της παρουσίασης είχε ο πρόεδρος του Σωματείου, Θύμιος Ρουσιάς και η έφορος, Φωτεινή Κουλοβασιλοπούλου… Και τα πήγαν μια χαρά με τόσους καλεσμένους παρόντες… Αποδεικνύει πάντως αυτό πως όταν πρόκειται για μια σοβαρή εκδήλωση οι άνθρωποι είναι εκεί…
Κεντρικό πρόσωπο, ο εμπνευστής του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ, το 1994 και πρόεδρος τότε του Σωματείου (Σύλλογος ήταν, αν θυμάμαι καλά…) Μανώλης Φωτόπουλος. Βασικός ομιλητής, αν και δεν κρατήθηκε ψύχραιμος μέχρι το τέλος… Κατέβηκε νωρίς από το βήμα
Μίλησα κι εγώ… Μου το ζήτησαν και τους ευχαρίστησα για την τιμή που μου έκαναν. Δεν είπα πολλά και μίλησα από καρδιάς. Πιο κάτω θα δείτε ολόκληρο το κείμενο μου… Ήθελα με έναν απλό τρόπο να πω ένα «ευχαριστώ» για την εμπιστοσύνη στο πρόσωπο μου.
Ύστερα έγινε και η βράβευση των αριστούχων παιδιών ή εγγονιών των συνταξιούχων του ΗΣΑΠ. Είναι σπουδαίο να βλέπεις ένα Σωματείο Συνταξιούχων να δίνει τόση σημασία στα νιάτα και στο μέλλον…
Όλα καταχειροκροτήθηκαν… Και πήραν τα δώρα τους. Ήταν πολύ όμορφο να βλέπεις τα χαμογελαστά πρόσωπα τους και τη χαρά των γονιών τους ή των παππούδων τους. Τους χάρηκα. Κι ας μου ήταν ξένα, με την έννοια ότι δεν τα γνώριζα από κοντά…
Μετά το τέλος της εκδήλωσης το Σωματείο συνταξιούχων ΗΣΑΠ είχαν ένα πολύ ωραίο μπουφέ και κρασί… Έτσι είχαμε την ευκαιρία να πούμε μερικά πράγματα και φυσικά να γνωρίσουμε καινούριους φίλους…
Τι είπα πάνω από το βήμα στην τοποθέτηση μου…
Όπως έγραψα και πιο πάνω, προσπάθησα να είμαι λιτός. Ήμουν ο τελευταίος ομιλητής και ακολουθούσε η βράβευση των αριστούχων παιδιών. Το κείμενο που ακολουθεί ήταν η βάση στην τοποθέτηση μου. Μόνο σε μερικά πράγματα που αναφέρθηκαν οι προηγούμενοι ομιλητές στάθηκα λίγο εκτός κειμένου…Αισθάνομαι πολύ όμορφα σήμερα, καθώς το προεδρείο μου έδωσε βήμα για να μιλήσω σ’ αυτή την όμορφη γιορτή για τα 20 χρόνια του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΟΥ. Και δεν πρόκειται να καταχραστώ τον χρόνο σας… Ακολουθεί εξάλλου και η βράβευση των νέων παιδιών και αυτή είναι επίσης από μόνη της, μια πολύ όμορφη στιγμή.
Προσωπικά, αν και αισθάνομαι τον ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ παιδί μου, μιας και έχω τη δημοσιογραφική του επιμέλεια από το πρώτο φύλλο του, μέχρι και σήμερα. Ένα παιδί που το βλέπω να μεγαλώνει, να στέκεται στα πόδια του, να δυναμώνει, να αντέχει, να δίνει σκληρές μάχες στην ενημέρωση και να τις κερδίζει σε καιρούς που η υπερπληροφόρηση μέσα από το internet κάνει την επαφή μας με τη ζωή, με την πραγματικότητα, ακόμα πιο δύσκολη.
Θεωρώ υποχρέωση μου να ευχαριστήσω δημόσια για την εμπιστοσύνη του, τον άνθρωπο που συνέλαβε την ιδέα του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ και την υλοποιήσαμε μαζί, τον τότε πρόεδρο του Σωματείου Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, Μανόλη Φωτόπουλο… Δεν την καταχράστηκα ποτέ τίποτα κοντά του και δούλεψα δίπλα του, άνετα, ως δημοσιογράφος που μπορεί να υπερασπιστεί την άποψη του και να γίνει σεβαστή η γνώμη του.
Συνεργαστήκαμε θετικά μέχρι το 100ό φύλλο… Ή κάπου εκεί… Στη συνέχεια ο ίδιος επέλεξε να αποχωρήσει από την ενεργό συνδικαλιστική δράση και να ασχοληθεί με την μεγάλη αγάπη του, το Μουσείο.
Ένα επίσης μεγάλο «Ευχαριστώ» οφείλω και στην σημερινό πρόεδρο του Σωματείου Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, Θύμιο Ρουσιά για την πολύ καλή συνεργασία που έχουμε κάθε φορά που προετοιμάζουμε ένα νέο τεύχος, όταν το σχεδιάζουμε ή όταν στο τυπογραφείο κάνουμε τις τελευταίες πινελιές προκειμένου για να φύγει για το πιεστήριο.
Το καλό αποτέλεσμα, νομίζω ότι είναι ευδιάκριτο στον καθένα… Είναι η μοναδική ίσως έκδοση συνδικαλιστικού εντύπου που βγαίνει σταθερά κάθε δίμηνο και με ύλη εξαιρετικά χρήσιμη σοβαρή και ευανάγνωστη, φτάνει στο σπίτι του κάθε συνταξιούχων μέλους του Σωματείου, όπου κι αν βρίσκεται στην Αθήνα ή σε κάθε σημείο της Ελλάδας. Και ξέρουμε ότι την περιμένουν με λαχτάρα κάθε φορά.
Για μένα, έναν άνθρωπο που αγαπά τη δουλειά που κάνει και βιοπορίζεται από αυτήν είναι μεγάλη τιμή να έχω τέτοιους συνεργάτες. Εύχομαι στο έντυπο και φυσικά στους ανθρώπους που έχουν την ευθύνη της έκδοσης του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ να έχουν την ίδια φρεσκάδα στις ιδέες, τόλμη, δύναμη και αποφασιστικότητα, ώστε να συνεχίσουν απρόσκοπτα τα ταξίδι. Ευχαριστώ που συνταξιδεύουμε τόσο όμορφα μαζί. Από τα βάθη της καρδιάς μου…
Σχόλια (0)